Η Ελλάδα σε τιμή ευκαιρίας

Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ, Αν. Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης, Παν/μιο Αθηνών*

Ο «μηχανισμός» δουλεύει και «αποδίδει» όπως ακριβώς έχει προγραμματιστεί από τη στιγμή που εγκαταστάθηκε στη χώρα μας: Το πρώτο στάδιο αποβλέπει στη «στρατηγική» της εσωτερικής υποτίμησης, στο επίπεδο του 30% έως 40%, που οδηγεί στη ραγδαία μείωση μισθών και εισοδημάτων, στο πάγωμα της αγοράς, με παράλληλη όμως διατήρηση του πληθωρισμού στο ύψος του 5%.

Η πρώτη άμεση συνέπεια είναι η ραγδαία αύξηση του χρέους,γεγονός που είχε επισημανθεί από την αρχή. Τώρα λοιπόν έρχεται το δεύτερο στάδιο ενεργοποίησης του μηχανισμού, που συμπυκνώνεται στο σύνθημα των δανειστών μας: ΠΟΥΛΗΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΣΑΣ ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ....Τώρα μπορούν να κατανοήσουν και οι πλέον δύσπιστοι γιατί πριν ακόμα υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση τοΜνημόνιο είχαν προηγηθεί δημοσιεύσεις σε αγγλικές και γερμανικές εφημερίδες και περιοδικά (τα οποία εμείς «αφορίζαμε») που μας «συμβούλευαν» να πουλήσουμε, συγκεκριμένα μάλιστα, νησιά μας....

Ζούμε τη σύγχρονη ελληνική τραγωδία, χωρίς να διαφαίνεται ούτε η προοπτική της «κάθαρσης» ούτε η παρέμβαση ενός «από μηχανής θεού». Την τύχη μας, τη ζωή μας, το μέλλον των παιδιών μας διαχειρίζεται ένας άθλιος κυβερνητικός «θίασος», που έχει παραχωρήσει ουσιαστικά την εξουσία στους δανειστές μας.

Τα όσα συνέβησαν, και εξελίσσονται ακόμα, από το μεσημέρι της 11ης Φεβρουαρίου, όταν δόθηκε η «περίφημη» συνέντευξη της «τρόικας», δεν συνιστούν ένα αποτυχημένο επικοινωνιακό παιγνίδι της κυβέρνησης, αλλά αποκαλύπτουν το βάθος της τραγωδίας αυτής. Δεν υπάρχουν υπεύθυνα και ικανά πρόσωπα όχι για να αποφασίσουν, αλλά για να διαπραγματευθούν, τουλάχιστον, ορισμένες από τις ακραίες και απαράδεκτες απαιτήσεις των δανειστών μας. Το «σύνθημα» της κυβέρνησης είναι ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ, κι αυτό δεν αφορά μόνο τις απαιτήσεις που προστίθενται ανά τρίμηνο από το συνεχώς «ανανεούμενο» Μνημόνιο. Ο ίδιος ο Γ. Παπακωνσταντίνου έσπευσε να συμφωνήσει κατά τη σύνοδο του Eurogroup με την πρόταση της Μέρκελ για το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, πριν καν αυτό προσλάβει συγκεκριμένη και λεπτομερή μορφή. Η εθελοδουλία δεν φαίνεται να έχει όρια....

Γι΄αυτό και οι κυβερνώντες κρύβονται από τον ελληνικό λαό, αφήνοντας την «τρόικα» να «καθαρίζει» γι αυτούς... Γι αυτό ψεύδονται συστηματικά, προσπαθώντας να επιβιώσουν με επικοινωνιακά τερτίπια... Γι αυτό και έφτασαν στο σημείο να αποκρύψουν, να λογοκρίνουν κυριολεκτικά, τη δήλωση του ίδιου του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στη λήξη του Eurogroup, ο οποίος υπέδειξε με απόλυτη σαφήνεια ότι: «Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να πουλήσει περιουσιακά στοιχεία ύψους 50 δις ευρώ προκειμένου να μειωθεί το δημόσιο χρέος της».

Οι ευτελείς και αποτυχημένες «επικοινωνιακές» απόπειρες της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού να δικαιολογήσουν τα «αδικαιολόγητα» και να αμβλύνουν τις αντιδράσεις (τόσο στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο όσο και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ) δεν αποκαλύπτουν μόνο το τεράστιο πολιτικό κενό, αλλά επιτείνουν και τις ανησυχίες για το ΜΕΓΑΛΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ που προετοιμάζεται συστηματικά.

Το πλέον σοβαρό ενδεχόμενο είναι το ποσόν των 50 δις ευρώ να περιληφθεί, έστω και εμμέσως, στο νέο, «επικαιροποιημένο» Μνημόνιο. Αυτό συνεπάγεται ότι στους επόμενους ελέγχους, στις επόμενες δόσεις του δανείου, θα πρέπει να πιστοποιηθεί από την «τρόικα» η πορεία της εκποίησης και να εκμετρηθούν τα αντιστοίχως εισπραχθέντα ποσά...

Αυτό σημαίνει ότι «ξεπούλημα» θα πρέπει να προχωρήσει με γρήγορες διαδικασίες, με «απλές λύσεις» Τέτοιου είδους διαδικασίες είναι εύλογο να περιλάβουν την πώληση δημοσίου χαρακτήρα επιχειρήσεις (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ), αεροδρομίων, λιμανιών, και κυρίως την «εκχώρηση» «φιλέτων» από τις πλέον δημοφιλείς παραλίες των νησιών μας και γενικότερα του φυσικού μας πλούτου.

Το χρέος που συσσωρεύεται είναι μαθηματικώς αδύνατον να εξοφληθεί, ιδιαίτερα όταν η ύφεση κατά τη διάρκεια της περιόδου 2010-2011 θα πλησιάσει συνολικά στο -10% και η παραγωγική – οικονομική δραστηριότητα θα λειτουργεί σε ρυθμό «ρελαντί». Επομένως, το «ξεπούλημα» θα καθοριστεί από τους δανειστές μας ως η «μοναδική λύση» σωτηρίας της χώρας.

Η χώρα μας οδεύει ραγδαία σε μια πορεία νεοαποικισμού, στον μετασχηματισμό της κοινωνικής και παραγωγικής της δομής σ΄ένα σχήμα ''ταϊβανοποίησης'', όπου η φθηνή και απροστάτευτη εργασία και ο τομέας των υπηρεσιών θα αποτελούν τους κύριους άξονες της οικονομικής μας δραστηριότητας.

Βρισκόμαστε μπροστά σ΄ένα ιστορικό αδιέξοδο: Όλοι, σχεδόν, οι στόχοι του Μνημονίου απέτυχαν και επέτειναν την κρίση. Ήδη μέσα στον Ιανουάριο του 2011 απεσύρθησαν από τις τράπεζες 3 δις ευρώ, που διοχετεύθηκαν απευθείας όχι σε ξένες τράπεζες, όπως συνέβαινε το 2010, αλλά στις ανάγκες των νοικοκυριών και των μικρών επιχειρήσεων. Μπήκαμε, συνεπώς, σ΄ένα δευτερογενές επίπεδο οικονομικής «ασφυξίας», που δεν είναι «ανατάξιμο» με την πορεία που ακολουθούμε.

Τα 50 δις ευρώ είναι η προκαταβολή, είναι η μία πράξη «καλής θελήσεως» στην οποία θα πρέπει να προχωρήσει η χώρα μας προκειμένου να έχει μια «ευνοϊκή μεταχείριση» τόσο ως προς τη διαχείριση του χρέους της όσο και ως προς την ένταξή της στον «μηχανισμό στήριξης» και στο «σύμφωνο ανταγωνισμού», θεσμούς που συναντούν ήδη σοβαρές δυσχέρειες για τη συγκρότησή τους. Στη συνέχεια, όταν θα έχουμε εγκλεισθεί οριστικά στο «βαθύ μπουντρούμι» των νεοφιλελεύθερων μηχανισμών, το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και της εθνικής μας περιουσίας δεν θα χρειάζεται καν το πρόσχημα της «αξιοποίησης» για να συντελεστεί.

Η αφίσα του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του '70 με τον χάρτη της Ελλάδας και το πωλητήριο είναι όσο δεν φανταζόμαστε επίκαιρη, με τραγικό μάλιστα τρόπο.

http://www.paron.gr