Ελλειμμα σοβαρότητας

Αν έπρεπε να ψάξει για να εντοπίσει κανείς ένα θετικό στοιχείο που να προκύπτει μέσα από την περιπέτεια, οικονομική και κοινωνική, την οποία ζει η χώρα μας, θα μπορούσε να σταθεί σε ένα σημείο: Την -αναγκαστική λόγω συνθηκών κρίσης- αλλαγή συμπεριφοράς της κάθε μορφής εξουσίας που ευδοκιμεί σε αυτόν τον τόπο.

Θα πίστευε κανείς δηλαδή ότι τα αποθέματα σοβαρότητας σε ό,τι αφορά συμπεριφορές και αντιδράσεις μάλλον θα πολλαπλασιάζονταν. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα έδειξαν όμως ότι δεν μας λείπουν μόνο τα χρήματα για να καλύψουμε τα χρέη που δημιουργήσαμε αλλά δεν μας περισσεύει επίσης και η σοβαρότητα να σταθούμε πειστικά και συντεταγμένα απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.

Μέσα σε λίγες ώρες, λοιπόν, είδαμε: Τον κορυφαίο υπουργό του οικονομικού επιτελείου να αφήνει (εν αγνοία του;) τους ανθρώπους που ούτως ή άλλως αποτελούν λόγω ελεγκτικής ιδιότητας κόκκινο πανί για τους εσωτερικούς «ταύρους», και όχι μόνο, να ανακοινώσουν αντ' αυτού σημαντικότατες αποφάσεις της οικονομικής πολιτικής.

Τις οποίες αποφάσεις έχουν λάβει ο ίδιος και προφανώς η κυβέρνηση στην οποία ανήκει και βεβαίως η ηγεσία της, αλλά αυτό δεν εμπόδισε κανέναν -περισσότερο ή λιγότερο «κορυφαίο»- να επιδοθεί στο άθλημα του «πέφτω από τα σύννεφα» για την «ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας». Και πάλι όμως οι πτώσεις από τον... ουρανό άρχισαν με αρκετές ώρες καθυστέρηση.

Η «αγανάκτηση» δηλαδή εναντίον αυτών, τους οποίους εδώ και μήνες προσπαθούμε να πείσουμε περί της ορθής οικονομικής συμπεριφοράς μας, ξεχύθηκε αφού χρειάστηκε πάνω από ένα δεκάωρο για να ωριμάσει.

Ομως η παρέλαση του παραλόγου δεν σταματά εκεί. Συνεχίζεται με υπουργούς που ξαφνικά διαφωνούν ξανά με τις αποφάσεις της κυβέρνησης στην οποία μετέχουν, κομματικά στελέχη που κραυγάζουν κατά των «εισαγόμενων χούλιγκαν - ελεγκτών», συνδικαλιστές κάθε μορφής που σηκώνουν τη σημαία της επιχειρηματικής ή εργατικής, αλλά πάντα κομματικής, επανάστασης κατά του «εξωτερικού εχθρού».

Και πάνω από όλα βλέπουμε μια κυβέρνηση που, κατόπιν εορτής, προσπαθεί να μας εξηγήσει τη διαφορά των εννοιών πώληση, εκποίηση, αξιοποίηση, κάτι που λίγη σημασία έχει απέναντι σε ένα χρέος που μέρα με τη μέρα μεγαλώνει. Η αυλαία των κάθε είδους δεινών έχει σηκωθεί και δύσκολα θα κατέβει...

ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - nfran@naftemporiki.gr

http://www.naftemporiki.gr/