Ο Έρωτας στα Χρόνια του ΔΝΤ

Της Μαρίας Στεργίδου

Το 2002 το ευρώ αποτελούσε μια σπουδαία κατάκτηση για την Ελλάδα, δημιουργώντας ελπίδες και προσδοκίες για ένα καλύτερο αύριο.

9 χρόνια μετά, την αισιοδοξία διαδέχθηκε ο φόβος και η αβεβαιότητα. Ο όρος «οικονομική κρίση» -τόσο οικείος σε όλους μας-  πλανάται ως μόνιμη απειλή και έχει καθοριστικές επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας.

Οι ανθρώπινες σχέσεις  -ακόμα πιο συγκεκριμένα, οι σχέσεις των ζευγαριών- βρίσκονται σε πρώτο πλάνο σε αυτή την επώδυνη περίοδο.

Επειδή όμως τα νομίσματα έχουν δύο όψεις, έτσι και εδώ υπάρχουν δύο διαφορετικές απόψεις: Η απαισιόδοξη (ή κυνική για πολλούς) και η αισιόδοξη (ή ρομαντική για κάποιους.

Σύμφωνα με την πρώτη, η οικονομική κρίση μόνο αρνητικές επιπτώσεις έχει στη σχέση των ανθρώπων, αφού δημιουργεί διαρκώς προστριβές στα ζευγάρια και, λόγω της κακής ψυχολογικής κατάστασης που προκαλεί, μειώνει την ερωτική επιθυμία.

Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε και σχετική έρευνα της Εταιρείας Μελέτης της Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας, που διαπίστωσε κατακόρυφη μείωση της συχνότητας των σεξουαλικών επαφών των Ελλήνων τα τελευταία δύο χρόνια, με βασικό αίτιο τα οικονομικά προβλήματα.

Ο μύθος του… «ατρόμητου» ΄Έλληνα εραστή κλονίζεται, ελέω οικονομικών μέτρων. Πώς μπορεί στ’ αλήθεια κάποιος να έχει τακτικές και ικανοποιητικές ερωτικές επαφές όταν γνωρίζει ότι έχει συνεχώς «μόνιμο εραστή» το περίφημο ΔΝΤ και μάλιστα παρά τη θέληση του, διερωτώνται οι υποστηρικτές αυτής της άποψης.

Η κακή οικονομική κατάσταση αποτελεί επίσης ανασταλτικό παράγοντα για να δημιουργήσουν τα νέα ζευγάρια οικογένεια.

Συχνά, τέλος, παρατηρείται το φαινόμενο της σύναψης ερωτικών σχέσεων με απώτερο στόχο την οικονομική εξασφάλιση, γιατί «οι καιροί είναι δύσκολοι» και «αγάπη δίχως χρήμα είναι καταδικασμένη». Η πρόγνωση για την ποιότητα και διάρκεια αυτών των σχέσεων πάντως δεν είναι τόσο καλή, σύμφωνα με τα αποτελέσματα ερευνών.

 Η πιο αισιόδοξη θεώρηση υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τα οικονομικά προβλήματα να επηρεάζουν τη σχέση με το σύντροφό μας. Αντίθετα, η κατάσταση αυτή μπορεί να μας φέρει πιο κοντά, εάν κατανοήσουμε ότι η ευτυχία δε βρίσκεται στη συσσώρευση χρήματος, αλλά στην αγάπη και τη συντροφικότητα.

Ακολουθώντας λοιπόν τη λαϊκή ρήση που λέει ότι «η φτώχεια θέλει καλοπέραση», ας απολαύσουμε τις προσωπικές μας στιγμές – οι οποίες σημειωτέον είναι από τα λίγα πράγματα που δε φορολογούνται ακόμα!- διώχνοντας έτσι το άγχος που μας προκαλούν οι  -συχνά- απελπιστικές εικόνες της ελληνικής οικονομίας.

Μια εικόνα, συχνά αρνητικά διογκωμένη  -εσκεμμένως από πολλά ΜΜΕ- και άρα παραπλανητική.

Βασική προϋπόθεση λοιπόν σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι η απομάκρυνση κάθε αρνητικής σκέψης. Δεν χρειάζεται βεβαίως να αναλύσουμε γιατί ένα άτομο αδυνατεί να έρθει σε ικανοποιητική ερωτική επαφή,  όταν σκέφτεται το δάνειο που πρέπει να πληρώσει ή όταν  βρεθεί ξαφνικά χωρίς δουλειά.

Η μείωση των εξόδων από το σπίτι για λόγους οικονομίας είναι επίσης μια καλή ευκαιρία για να ανανεώσει το ζευγάρι τη σχέση του, περνώντας κοινό χρόνο στο χώρο του, παρακολουθώντας μια ταινία ή μαγειρεύοντας (είναι γνωστό ότι «ο έρωτας περνάει από το στομάχι»).

Αυτή που πρέπει να μείνει εκτός σπιτιού είναι η γκρίνια. Τι σημαίνει οικονομική κρίση αναρωτιούνται οι θιασώτες αυτής της νοοτροπίας. Οι ανικανοποίητες «ανάγκες» που καθημερινά επινοούμε, όπως τα ακριβά ρούχα, οι διακοπές, τα αυτοκίνητα;

Οι… πρόγονοι μας πώς τα κατάφεραν που έζησαν σε πολύ δυσκολότερες συνθήκες; Μήπως η οικονομική κρίση είναι μια βολική δικαιολογία για να μην αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες αλλά και τις ευθύνες μας; Ας μην περάσουν κρίση και οι αξίες της παραδοσιακής ελληνικής κοινωνίας που άντεξαν τόσους αιώνες.

Ας μη σημαίνει τελικά το ΔΝΤ: Δε Νιώθω Τίποτα. Με θετική σκέψη και αγωνιστική διάθεση μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Οι δύο παραπάνω απόψεις, ενδεχομένως μπορούν να κριθούν ως ακραίες. Και η αλήθεια -ως συνήθως- βρίσκεται κάπου στη μέση. Οι άνθρωποι ανάλογα με την προσωπικότητα, τις συνθήκες και εμπειρίες της ζωής τους αλλά και τα πράγματα που (θεωρούν ότι) χαρίζουν την ευτυχία συγκλίνουν με την μία ή την άλλη.

Συχνά όμως παλινδρομούν από τη μία άποψη στην άλλη, είναι φορές που απογοητεύονται και άλλες που αποφασίζουν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με μεγαλύτερη αισιοδοξία.

Οι ανθρώπινες σχέσεις χτίζονται μέρα με τη μέρα και απαιτούν καθημερινή προσπάθεια. Είναι μερικές αλλαγές αναπόφευκτες, στις οποίες  καλούμαστε να προσαρμοστούμε.

Οφείλουμε να είμαστε ψύχραιμοι και σίγουρα όχι παθητικοί.

Κυρίως όμως, πρέπει να προσπαθήσουμε να μην αφήσουμε την οικονομική κρίση να μας προκαλέσει και νευρική κρίση. Γιατί η ψυχική ηρεμία –το γνωρίζουμε- είναι τόσο πολύτιμη που δεν αγοράζεται ούτε με όλα τα χρήματα του κόσμου. Η ιστορία εξάλλου έχει αποδείξει ότι όλα κάποια στιγμή ξεπερνιούνται.

Κρίση είναι λοιπόν, θα περάσει.

* Η Μαρία Στεργίδου είναι ψυχολόγος


http://www.theinsider.gr/