Αριζόνα Ντάλντον...

«Οι δύο πρωθυπουργοί (σ.σ.: Παπανδρέου και Ερντογάν) έχουν αναπτύξει προσωπικές σχέσεις. Δεν είναι αυτονόητο να τα πούνε κατ' ιδίαν δύο ώρες;», απορούσε αγαθά αγαθά (ου μην κι αγαθιάρικα) ο Υπουργός (του ελληνικού λαού) για τα Εξωτερικά κ. Δρούτσας, μιλώντας στον κ. Ν. Χατζηνικολάου.

Πιστεύει στα σοβαρά ο κύριος Υπουργός ότι οι διεθνείς σχέσεις της χώρας έχουν να κάνουν με «φιλίες» κι όχι με «συμφέροντα»; Οτι οι διεθνείς σχέσεις είναι θέμα «τεΐου και συμπάθειας» κι όχι ισχύος; Και είναι (ακόμα) Υπουργός Εξωτερικών;..!

Ρητορικόν το ερώτημα! Διότι την απάντηση την έδωσε ο ίδιος, μιλώντας στον ΣΚΑΪ: «Μακάρι να σταματήσουν οι παραβιάσεις!» Ο κ. Δρούτσας! Πάρ' τονε στο γάμο σου να σου πουλήσει τη νύφη για ηλεκτρική σκούπα στην Μπαρμπαριά...

Ακολουθώντας την πεπατημένη των Γιαννάκου - Ρεπούση, η κυρία Διαμαντοπούλου επιτίθεται στην Εκπαίδευση με σημαία αυτό που συνήθως πωλείται ως εκσυγχρονισμός, ενώ στην πραγματικότητα είναι η τελική μας εκβαρβάρωση (και συνεπώς οπισθοδρόμηση),

δηλαδή η παραγωγή απ' το εκπαιδευτικό σύστημα υπηκόων αντί πολιτών, έντρομων και φοβικών ραγιάδων.

Προς τούτο, το πρόταγμα του ανελλήνιστου και ανιστόρητου ζόμπι είναι αναγκαστικό.

Η έκπτωση του μαθήματος της Ιστορίας (το οποίον έως τώρα διδάσκεται με τον πιο άθλιον τρόπο) σε προαιρετικό στις τάξεις Β' και Γ' Λυκείου, είναι ενδεικτική αυτής της συνωμοσίας αποβλάκωσης των παίδων.

Και δεν είναι μόνον αυτό!

Στο πρόγραμμα των μαθημάτων για αυτές τις δύο τάξεις, όπως το δημοσίευσε χθες η «Ε» (αποκλειστικό ρεπορτάζ της κυρίας Ολυμπίας Λιάτσου), η διδασκαλία της ιστορικής ύλης

και στις δύο τάξεις του Λυκείου περιορίζεται στην «Αρχαία Ιστορία» και μόνον (συνοδευόμενη κι από μια «ιστορία των ιδεών»). Δηλαδή για

τη Βυζαντινή ιστορία, για την ιστορία της Τουρκοκρατίας και της Ενετοκρατίας στην Ελλάδα, για τη Νεώτερη ιστορία και την Επανάσταση του 1821, για την ιστορία του νεώτερου ελληνισμού εν σχέσει με τον εαυτόν του και τον κόσμο, από πού θα μαθαίνουν οι λυκειόπαιδες, απ' τις συνταγές της Μπουμπούκας στην τηλεόραση, ή απ' τα παραληρήματα του Αδώνιδος για το «περιούσιον προγονικό»;

Ή μήπως νομίζουν οι σύγχρονοι «τρεις ιεράρχες» εισηγητές του δικού τους ιδεοληπτικού δογματισμού στα εκπαιδευτικά πράγματα (όστις ταιριάζει γάντι με τις επιδιώξεις της εξουσίας) ότι αρκεί η θολή ανάμνηση από τη διδασκαλία στη Β' Γυμνασίου για το Βυζάντιο και από τη διδασκαλία στη Γ ' Γυμνασίου για τη Νεώτερη Ιστορία, για να νομίζουν (θυμούνται) αργότερα τα παιδιά κάτι περισσότερο απ' το ότι η Βενετία ήταν γόνδολα και η Αννα η Κομνηνή, η δούκισσα της Πλακεντίας;

Προχειρότητες! Αλλά πολύ πονηρές!

Η δε απόπειρα διασκέδασης του εν λόγω εγχειρήματος με εισαγωγή μαθημάτων στο Λύκειο περί τον κινηματογράφο, τη φωτογραφία, το θέατρο, τίποτε άλλο από τα συνήθη πιασάρικα.

Ο κινηματογράφος

ή το θέατρο είναι ύλη για πανεπιστημιακή εκπαίδευση, στο Λύκειο μπορεί να μείνει ερασιτεχνική -για να 'χει και τη χάρη της. Η μουσική και τα εικαστικά (ως μαθήματα), το θέατρο και το σινεμά (ως ερασιτεχνικές δραστηριότητες), χωρίς την ιστορία είναι σαν μαθηματικά χωρίς την προπαίδεια.

Η υποβάθμιση σε προαιρετικό του μαθήματος της ιστορίας και ο ακρωτηριασμός κατά τα δύο τρίτα της ύλης του, δεν μπορεί να είναι

μια τυχαία προχειρότητα μαθητευόμενων μάγων, αλλά μια σχεδιασμένη λοβοτομή. Η κατάργηση του «αναγεννησιακού ανθρώπου» και των «ανθρωπιστικών γραμμάτων» απ' το Λύκειο, χάριν του «μονοδιάστατου» και εκ προοιμίου «προσαρμοσμένου» στις ανάγκες τού αύριο (της αγοράς) ανθρώπου, είναι πολλά χρόνια τώρα ζητούμενο των επιτηδείων (καλοσπουδασμένοι οι ίδιοι) που διαφεντεύουν τη «διαχείριση προσωπικού», και παγκοσμίως και στη χώρα μας...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 11.Ι.2011 stathis@enet.gr