"Σε τούτη την πατρίδα τι γυρεύω με μισθοφόρους και πραιτωριανούς"

Μετά τη χτεσινή μεγαλειώδη συγκέντρωση που παρά την προβοκάτσια αφήνει υποθήκες για το μέλλον, είπαμε ν' αφιερώσουμε "σε μισθοφόρους και πραιτωριανούς" λίγους στίχους απ' τον "Φωτεινό"  του Βαλαωρίτη που έχουν να πουν πολλά...


Aν εξεράθη το κλαρί, πάντα χλωρή είν' η ρίζα
και μένει πάντα ζωντανό ή ρόδι φάγ' ή βρίζα
αυτό το βόιδι το μανό, π' όσο βαθειά ρουχνίζει
τόσο εύκολα μυγιάζεται κι ανεμοστροβιλίζει
και που το κράζουνε Λαό. Θα σπάση το καρίκι
και θα προβάλη με φτερά μια μέρα το σκουλήκι.
Tότε, πουλί το σερπετό, ποιός ξέρει πού θα φτάση!...




Τους αφιερώνουμε επίσης το τραγούδι του Α. Μικρούτσικο για το Νίκο Πλουμπίδη σε στίχους του Μ. Ελευθερίου και ερμηνεία της αξέχαστης Μ. Δημητριάδη. 
"Οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά..." λέει κάποια στιγμή...