Όταν η χειρότερη μεταπολεμικά παγκόσμια κρίση “χτύπαγε” την πόρτα της Ευρώπης, το 2008, η ΕΕ έδειξε ότι ποτέ δεν ήταν μία πραγματική Ένωση. Στις δύσκολες ώρες έδειξε ότι οι διαφορές παραμένουν αγεφύρωτες, ενώ ο ανταγωνισμός ολοένα και αυξανόμενος. Δύο χρόνια μετά η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει διχασμένη και δεν έχει καταφέρει ακόμα να παρουσιάσει ένα αξιόπιστο κοινό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης.
Αρνητικός πρωταγωνιστής και σήμερα η Γερμανία, η οποία εξακολουθεί να απορρίπτει με πρωτοφανή αδιαλλαξία τις περισσότερες προτάσεις που πέφτουν στο τραπέζι. Πριν δύο χρόνια είχε απορρίψει τη γαλλική πρόταση για τη δημιουργία ενός «υπερ-ταμείου» με κεφάλαια 300 δισ. ευρώ, κατά το «πρότυπο» του σχεδίου Πόλσον στις ΗΠΑ. Το ταμείο δημιουργήθηκε τελικά, με περισσότερα κεφάλαια, αλλά χρειάστηκε η Ελλάδα να φτάσει στο χείλος της χρεοκοπίας για να ενεργοποιηθούν τα γερμανικά αντανακλαστικά.
Δύο χρόνια μετά η συζήτηση για το ευρωομόλογο γίνεται ολοένα και πιο έντονη, με τους Ευρωπαίους να δείχνουν ότι δεν έχουν μάθει ακόμη ότι την κρίση θα την ξεπεράσουν ενωμένοι, και όχι διχασμένοι, όπως αφήνουν να φαίνεται με κάθε “ευκαιρία”.
Πριν από δύο χρόνια, στις αρχές του 2009, ο Ιταλός υπουργός οικονομικών, Τζούλιο Τρεμόντι πίεζε τη Γερμανία να δεχτεί τη δημιουργία ευρωομολόγου, ώστε να αποφευχθούν τα προβλήματα χρηματοδότησης των αδύναμων χωρών. “Έχουμε μία κοινή ήπειρο, μία κοινή αγορά, ένα κοινό νόμισμα. Τώρα χρειαζόμαστε και ένα κοινό ομόλογο”, έλεγε ο Τρεμόντι. Ωστόσο, την έκδοση του λεγόμενου «ευρωομόλογου» απέρριπτε κατηγορηματικά ο τότε ο Γερμανός υπ. Οικονομικών Πέερ Στάινμπρουκ. Συμμετοχή της Γερμανίας σε ένα κοινό «ευρωομόλογο» θα σήμαινε ότι πρέπει να πληρώσει και αυτή υψηλότερα επιτόκια. Το υπουργείο Οικονομικών στο Βερολίνο υπολόγιζε τότε με πρόσθετο κόστος τριών δις ευρώ για το γερμανικό προϋπολογισμό. Δύο χρόνια όμως μετά η ίδια συζήτηση, χωρίς καν καμία πρόοδο διεξάγεται και σήμερα.
«Η συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν επιτρέπει την έκδοση κοινών ευρωομολόγων», επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία η Γερμανίδα Καγκελάριος. Μάλιστα, απόδειξη του χάσματος ήταν και το άρθρο του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και του Ιταλού υπουργού Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι στους Financial Times, μέσω του οποίου έδειξαν τα οφέλη του ευρωομολόγου, γεγονός που “μεγεθύνει” την ασυνεννοησία στους διαδρόμους των Βρυξελλών. “Ελκυστική” χαρακτηρίζει τη λύση του ευρωομολόγου ο Επίτροπος Ολι Ρεν, “αντιπαραγωγική” λύση η Μέρκελ. Την ώρα που ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων, Τζον Μονκς απεύθυνε έκκληση προς τους υπουργούς Οικονομίας της Ε.Ε. να εξετάσουν το ενδεχόμενο έκδοσης ευρωομολόγων, η Γαλλία μπήκε στο “στρατόπεδο” της Γερμανίας για το ευρωομόλογο, παίρνοντας μαζί της και την Ολλανδία και την Αυστρία.
Ένα άλλο θέμα που διχάζει ακόμη περισσότερο την Ευρώπη, είναι το ύψος του διαθέσιμου ποσού στο μηχανισμό στήριξης. Τα 750 δισ. ευρώ επαρκούν μόνο μέχρι την Πορτογαλία. Δηλαδή, εάν ενεργοποιήσει και η Πορτογαλία το μηχανισμό και αναγκαστεί και κάποια άλλη χώρα να προσφύγει σε αυτόν τότε τα κεφάλαια μάλλον ... δεν φτάνουν. Δεδομένου του ότι η Ευρώπη έχει δείξει ευαισθησία στις “ορέξεις” των αγορών, μία τέτοια εξέλιξη δε θα πρέπει να απορρίπτεται. Υπό αυτό το πρίσμα, το ΔΝΤ έχει ήδη συστήσει στην Ευρώπη να δείξει την πρόθεση “αυτοπροστασίας” έμπρακτα και να ενισχύσει το Ταμείο Διάσωσης.
Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Βίτορ Κονστάντσιο, προειδοποιεί τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ότι πρέπει να είναι έτοιμες να αυξήσουν το μέγεθος και την ευελιξία του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας των 750 δισ. ευρώ για τη διάσωση χωρών με δημοσιονομικά προβλήματα, ενώ το μέλος του ΔΣ της ΕΚΤ Υβς Μερς λέει ότι, βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον, είναι καλύτερη επιλογή η επέκταση του μηχανισμού, παρά η έκδοση ευρωομολόγων.
Την ίδια ώρα, ο επικεφαλής του Eurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, δήλωνε ότι το ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης διαθέτει αρκετά κεφάλαια για να αποφευχθεί η μετάδοση της κρίσης χρέους, ενώ ο Βέλγος υπουργός Οικονομικών, ζητά την αύξηση των κεφαλαίων του ταμείου διάσωσης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η Γερμανία είναι αποφασισμένη σε αυτή τη Σύνοδο Κορυφής να πείσει τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ να δώσουν εντολή στον πρόεδρο της ΕΕ Χέρμαν Βαν Ρομπέι να παρουσιάσει εντός των προσεχών μηνών, προτάσεις για αλλαγές στη Συνθήκη της ΕΕ. Όπως αναφέρουν πολιτικοί αναλυτές, η Γερμανία απαιτεί την αλλαγή της Συνθήκης της Λισαβόνας, ώστε να καταστεί δυνατή η εφαρμογή σκληρών κυρώσεων προς τα δημοσιονομικά απείθαρχα κράτη μέλη, όπως για παράδειγμα η ελεγχόμενη πτώχευση μιας χώρας-μέλους του ευρώ.
Κατά τη διάρκεια συνάντησης τους στο Φράιμπουργκ, ο Σαρκοζί και η Μέρκελ σίγουρα κατέληξαν σε μία συμφωνία για τη μεταρρύθμιση των κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας στην Ευρώπη, όπως άλλωστε είχε συμβεί και πριν από τη σύνοδο κορυφής του Οκτωβρίου, όταν και είχαν συναντηθεί στη Ντόβιλ.
Αλεξάνδρα Τόμπρα
www.bankingnews.gr
Δύο χρόνια μετά η συζήτηση για το ευρωομόλογο γίνεται ολοένα και πιο έντονη, με τους Ευρωπαίους να δείχνουν ότι δεν έχουν μάθει ακόμη ότι την κρίση θα την ξεπεράσουν ενωμένοι, και όχι διχασμένοι, όπως αφήνουν να φαίνεται με κάθε “ευκαιρία”.
Πριν από δύο χρόνια, στις αρχές του 2009, ο Ιταλός υπουργός οικονομικών, Τζούλιο Τρεμόντι πίεζε τη Γερμανία να δεχτεί τη δημιουργία ευρωομολόγου, ώστε να αποφευχθούν τα προβλήματα χρηματοδότησης των αδύναμων χωρών. “Έχουμε μία κοινή ήπειρο, μία κοινή αγορά, ένα κοινό νόμισμα. Τώρα χρειαζόμαστε και ένα κοινό ομόλογο”, έλεγε ο Τρεμόντι. Ωστόσο, την έκδοση του λεγόμενου «ευρωομόλογου» απέρριπτε κατηγορηματικά ο τότε ο Γερμανός υπ. Οικονομικών Πέερ Στάινμπρουκ. Συμμετοχή της Γερμανίας σε ένα κοινό «ευρωομόλογο» θα σήμαινε ότι πρέπει να πληρώσει και αυτή υψηλότερα επιτόκια. Το υπουργείο Οικονομικών στο Βερολίνο υπολόγιζε τότε με πρόσθετο κόστος τριών δις ευρώ για το γερμανικό προϋπολογισμό. Δύο χρόνια όμως μετά η ίδια συζήτηση, χωρίς καν καμία πρόοδο διεξάγεται και σήμερα.
«Η συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν επιτρέπει την έκδοση κοινών ευρωομολόγων», επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία η Γερμανίδα Καγκελάριος. Μάλιστα, απόδειξη του χάσματος ήταν και το άρθρο του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και του Ιταλού υπουργού Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι στους Financial Times, μέσω του οποίου έδειξαν τα οφέλη του ευρωομολόγου, γεγονός που “μεγεθύνει” την ασυνεννοησία στους διαδρόμους των Βρυξελλών. “Ελκυστική” χαρακτηρίζει τη λύση του ευρωομολόγου ο Επίτροπος Ολι Ρεν, “αντιπαραγωγική” λύση η Μέρκελ. Την ώρα που ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων, Τζον Μονκς απεύθυνε έκκληση προς τους υπουργούς Οικονομίας της Ε.Ε. να εξετάσουν το ενδεχόμενο έκδοσης ευρωομολόγων, η Γαλλία μπήκε στο “στρατόπεδο” της Γερμανίας για το ευρωομόλογο, παίρνοντας μαζί της και την Ολλανδία και την Αυστρία.
Ένα άλλο θέμα που διχάζει ακόμη περισσότερο την Ευρώπη, είναι το ύψος του διαθέσιμου ποσού στο μηχανισμό στήριξης. Τα 750 δισ. ευρώ επαρκούν μόνο μέχρι την Πορτογαλία. Δηλαδή, εάν ενεργοποιήσει και η Πορτογαλία το μηχανισμό και αναγκαστεί και κάποια άλλη χώρα να προσφύγει σε αυτόν τότε τα κεφάλαια μάλλον ... δεν φτάνουν. Δεδομένου του ότι η Ευρώπη έχει δείξει ευαισθησία στις “ορέξεις” των αγορών, μία τέτοια εξέλιξη δε θα πρέπει να απορρίπτεται. Υπό αυτό το πρίσμα, το ΔΝΤ έχει ήδη συστήσει στην Ευρώπη να δείξει την πρόθεση “αυτοπροστασίας” έμπρακτα και να ενισχύσει το Ταμείο Διάσωσης.
Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Βίτορ Κονστάντσιο, προειδοποιεί τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ότι πρέπει να είναι έτοιμες να αυξήσουν το μέγεθος και την ευελιξία του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας των 750 δισ. ευρώ για τη διάσωση χωρών με δημοσιονομικά προβλήματα, ενώ το μέλος του ΔΣ της ΕΚΤ Υβς Μερς λέει ότι, βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον, είναι καλύτερη επιλογή η επέκταση του μηχανισμού, παρά η έκδοση ευρωομολόγων.
Την ίδια ώρα, ο επικεφαλής του Eurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, δήλωνε ότι το ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης διαθέτει αρκετά κεφάλαια για να αποφευχθεί η μετάδοση της κρίσης χρέους, ενώ ο Βέλγος υπουργός Οικονομικών, ζητά την αύξηση των κεφαλαίων του ταμείου διάσωσης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η Γερμανία είναι αποφασισμένη σε αυτή τη Σύνοδο Κορυφής να πείσει τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ να δώσουν εντολή στον πρόεδρο της ΕΕ Χέρμαν Βαν Ρομπέι να παρουσιάσει εντός των προσεχών μηνών, προτάσεις για αλλαγές στη Συνθήκη της ΕΕ. Όπως αναφέρουν πολιτικοί αναλυτές, η Γερμανία απαιτεί την αλλαγή της Συνθήκης της Λισαβόνας, ώστε να καταστεί δυνατή η εφαρμογή σκληρών κυρώσεων προς τα δημοσιονομικά απείθαρχα κράτη μέλη, όπως για παράδειγμα η ελεγχόμενη πτώχευση μιας χώρας-μέλους του ευρώ.
Κατά τη διάρκεια συνάντησης τους στο Φράιμπουργκ, ο Σαρκοζί και η Μέρκελ σίγουρα κατέληξαν σε μία συμφωνία για τη μεταρρύθμιση των κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας στην Ευρώπη, όπως άλλωστε είχε συμβεί και πριν από τη σύνοδο κορυφής του Οκτωβρίου, όταν και είχαν συναντηθεί στη Ντόβιλ.
Αλεξάνδρα Τόμπρα
www.bankingnews.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.