Πριν από 37 χρόνια, την 1η Ιουλίου 1973, η Δικτατορία κατήργησε το πολίτευμα τής Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Η απόφαση αυτή επικυρώθηκε με το αποτέλεσμα δύο Δημοψηφισμάτων: Το πρώτο στις 29 Ιουλίου 1973 υπό το καθεστώς της Χούντας και το δεύτερο στις 8 Δεκεμβρίου 1974 υπό Δημοκρατικό καθεστώς. Έκτοτε η Ελλάδα πορεύεται χωρίς Βασιλικές Δυναστείες.
Όμως, Δυναστείες δεν έπαψαν να υπάρχουν στη χώρα μας. Όχι βέβαια βασιλικές, αλλά πολιτικές και μάλιστα πάμπολλες. Ο κατωτέρω πίνακας είναι ενδεικτικός μιάς παγκόσμιας πρωτοτυπίας του Ελληνικού κράτους, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως πχ. στις ΗΠΑ (πατήρ και υιός Μπούς), στην Κούβα και στη Βόρ. Κορέα.
Γονείς | Παιδιά-Αδέρφια-Ανήψια | Εγγόνια |
| Βενιζέλος Ελευθέριος (Π) | Βενιζέλος Σοφοκλής (Π) | |
| Ράλλης Δημήτριος (Π) | Ράλλης Ιωάννης (Π) | Ράλλης Γεώργιος (Π) |
| Παπανδρέου Γεώργιος (Π) | Παπανδρέου Ανδρέας (Π) | Παπανδρέου Γιώργος (Π) |
| Καραμανλής Κων/νος (Π) | Καραμανλής Κώστας (Π) Καραμανλής Αχιλλέας Λιάπης Μιχαήλ | |
| Μητσοτάκης Κων/νος (Π) | Μπακογιάννη Θεοδώρα Μητσοτάκης Κυριάκος |
(Π):Πρωθυπουργοί
Το ερώτημα που τίθεται σε σχέση με την παγκόσμια αυτή πρωτοτυπία της χώρας μας είναι το εξής. Πώς είναι δυνατόν να κυριαρχούν στην ελληνική πολιτική σκηνή, για τόσα πολλά χρόνια, οι απόγονοι των ίδιων οικογενειών; Είναι άραγε η ικανότητα των απογόνων που τους ανεβάζει σε κυβερνητικά αξιώματα ή είναι απλώς και μόνο η αξιοποίηση του οικογενειακού ονόματος;
Στο ερώτημα αυτό είναι προφανές ότι ισχύει το δεύτερο. Όσον αφορά δε την ικανότητα των απογόνων, η απάντηση έχει βαθειές ρίζες στην τρισχιλιετή Σοφία του Ελληνικού Λαού. Συγκεκριμένα:
α) Υπάρχει η σύγχρονη Λαϊκή Παροιμία που λέει: «Ο άνδρας φτιάχνει τη γενιά κι όχι η γενιά τον άνδρα».
β) Υπάρχει η σχετική αναφορά στον Θουκυδίδη (Περικλέους Επιτάφιος, Β. 37). Σε ελεύθερη απόδοση: «Για τα δημόσια αξιώματα προτιμώνται εκείνοι που είναι ικανοί και τα αξίζουν και όχι εκείνοι που ανήκουν σε ορισμένη τάξη.»
γ) Υπάρχει η απάντηση που δίνει η Αθηνά στον Τηλέμαχο (γιό του Οδυσσέα) όταν τη ρωτάει άν θα γίνει κι αυτός άξιος σαν τον πατέρα του (Ομήρου ΟΔΥΣΣΕΙΑ, β, στίχ. 276-277). Σε ελεύθερη απόδοση: «Λίγα παιδιά τείνουν να μοιάσουν στον πατέρα τους, τα πιο πολλά γίνονται χειρότερα, ελάχιστα δε καλύτερα».
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.