μού λείπει ο Λιόντας ο Ληστής ...

Γράφαμε προ ημερών για τις λέξεις της μόδας και του συρμού, μάλιστα εκείνες που σηματοδοτούν ότι ο χρήστης τους ανήκει σε μια αυτάρεσκα φανερή σέχτα εν προκειμένω του «εκσυγχρονισμού» και της εξουσίας· μια σημειολογία δηλωτική της μύησης (στην αμορφωσιά και την ημιμάθεια που μπορεί να εκλαμβάνεται ως σύμπλευση) σε μια αυτόκλητη πρωτοπορία.

Τέτοιες λέξεις εκτός από το δυστυχές «διακύβευμα» τυγχάνουν το «φαντασιακό», το «αφήγημα» κι άλλες, όχι πολλές, άλλωστε οι χρήστες τους δεν είναι και για πολλά πολλά.

Μιλώντας λοιπόν κι επαινώντας τις πρόσφατες προτάσεις του ΣΕΒ, ο κ. Χρυσοχοΐδης είπε: «Γυρίζουμε σελίδα, γράφοντας ένα νέο αναπτυξιακό αφήγημα για τη χώρα». Ποιο αφήγημα, χρυσέ μου; Της Γκόλφως ή της Χάιδως;

*****

Οι προτάσεις που εισηγείται ο ΣΕΒ αντιστοιχούν σε πολλές από τις πολιτικές που εφαρμόσθηκαν στην Ιρλανδία κι οδήγησαν πρώτα στο «ιρλανδικό θαύμα» κι ύστερα στην «ιρλανδική τραγωδία». Συνεπώς

ο εισηγούμενος κ. Δασκαλόπουλος και οι συν αυτώ δεν μπορεί να 'ναι τόσον ευήθεις! Κάτι άλλο είναι...

Πολλά είναι πλέον τα σάπια στο βασίλειο της Δανειομαρκίας κι ορισμένα απ' αυτά δηλητηριώδη.

Η Helexpo ενέκρινε τη λειτουργία στο χώρο της ΔΕΘ ενός «χριστουγεννιάτικου πάρκου», το «Χωριό του Αη Βασίλη», το οποίον άρχισε ήδη να λειτουργεί.

Ομως, μέσα σε αυτό το «χωριό» το οποίο απευθύνεται σε παιδάκια προσχολικής και σχολικής ηλικίας λειτουργεί κι ένα «πρότυπο-πρακτορείο» του ΟΠΑΠ για στοιχήματα κι άλλους τζόγους!

Γιατί όχι και φρουτάκια;

Και ποιοι θα παίζουν στοίχημα στο «πρότυπο-πρακτορείο» μέσα στο «Χωριό του Αη-βασίλη»; οι μπαμπάδες; οι μαμάδες; τα παιδάκια; ο Αη-Βασίλης; ή οι τάρανδοι;

Ποια καλή ψυχή, ποιος ευφυής άνθρωπος, ποιος ενάρετος πολιτικός σκέφθηκε να εξοικειώνει τα παιδάκια εξ απαλών ονύχων με τον τζόγο;

Ποιος καινοπροχώ κενοτόμος θεώρησε ότι η εξομοίωση στα μάτια των παιδιών της γιορτής με τον τζόγο είναι το απαύγασμα της αγωγής;

Επίσης η παπαρολογία ότι τα «έσοδα θα διατεθούν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς» εις τι απαντάει; στη σύνδεση (και) της φιλανθρωπίας με τον τζόγο;

Μήπως θα 'ταν χρήσιμο οι αγριάνθρωποι που εμπνεύσθηκαν τέτοια μαγαρίσματα να ξαναδιαβάσουν, μέρες που είναι, το «Πνεύμα των Χριστουγέννων» και τα παθήματα του Εμπενήζερ Σκρουτζ;

Διότι, αν είναι τα παιδάκια να εξοικειώνονται (κι ορισμένα να εθίζονται) από νωρίς με τα στραβά του κόσμου τούτου, γιατί να μη φτιάξουν οι εν λόγω ρηξικέλευθοι και μια βεσπασιανή δίπλα στη φάτνη; γιατί να μην πουλήσουν στα παιδιά εγκαίρως και ηρωίνη για να ξέρουν τι τα περιμένει;

*****

Εξ όσων γνωρίζω η «Ενωση Πρακτόρων ΟΠΑΠ Α.Ε. Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής» διαμαρτύρεται (προς τιμήν της) για αυτά τα επικίνδυνα καραγκιοζιλίκια στον χώρο της ΔΕΘ.

Ο αρμόδιος Υπουργός, αν υπάρχει αρμόδιος Υπουργός, τι κάνει; Εγκρίνει; Αγρόν αγοράζει; καθεύδει και φέρνει ντόρτια; Λείπει σε κάποιο πάνελ για δουλειές;

Τσίπα; νιονιό; φιλότιμο;

Και, μια και μιλάμε για τζόγο, για μίαν ακόμα φορά η κυβέρνηση παίζει το χαρτί των υψηλόμισθων στις ΔΕΚΟ. Για τεσσαρακοστή φορά - κι εμείς τρώμε τη φόλα για τεσσαρακοστή πρώτη φορά.

Βεβαίως και υπάρχουν υψηλόμισθοι στον δημόσιο τομέα, στενό κι ευρύ, κυρίως στον ευρύ, κομματικά και συνδικαλιστικά γκόλντεν μπόϋς, παλαίμαχοι πρασινοφρουροί και γαλάζια ρουσφέτια, όλων των ειδών οι συντεχνιακοί κάνθαροι.

Ομως με όλους αυτούς (που εν τέλει ίσως κι ελάχιστα θα βλαφθούν οι ίδιοι και οι μισθοί τους) ως πρόσχημα, θα γίνει και γίνεται (πάλι) η μεγάλη σφαγή των εργαζομένων. Των πολλών. Με τις χαμηλές αμοιβές.

Και στον δημόσιο και στον ιδιωτικόν τομέα.

Μάλιστα, τώρα που τα δρεπανηφόρα άρματα μπαίνουν και στον ιδιωτικό τομέα για τον μεγάλο θερισμό, αναρωτιέμαι πώς νιώθουν όσοι κουτοί ή κακόψυχοι κάγχαζαν για τον όλεθρο που αφάνιζε τους συναδέλφους τους στον δημόσιο τομέα; πώς νιώθουν τώρα που διαμελίζονται οι ίδιοι;

Μάλλον αμετανόητοι. Μάλλον θα πιστεύουν ακόμα ότι είχαν δίκιο. Λογικόν. Διότι, αν δεν ήταν η ευήθεια πείσμων, δεν θα ήταν η εξουσία ασύδοτη.

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 3.ΧΙΙ.2010 stathis@enet.gr