Να πούμε «όχι» στις φορολογικές ελαφρύνσεις των πλουσίων

 

PAUL KRUGMAN 
Το 2001 ο τότε πρόεδρος Τζορτζ Γ. Μπους θέλησε να εφαρμόσει μια ανεύθυνη μείωση στη φορολογία, προς όφελος κυρίως των πλουσιοτέρων Αμερικανών. Επειδή υπήρχαν όμως κανόνες στη Γερουσία για να αποτρέψουν τέτοιου είδους ανευθυνότητες, ο κ. Μπους τους απέφυγε και έκανε τις μειώσεις προσωρινές. Ετσι όλο το πράγμα είναι προγραμματισμένο να λήξει την τελευταία μέρα του 2010.
Το σχέδιό του ήταν φυσικά να κάνει τις μειώσεις αυτές μόνιμες. Οι Δημοκρατικοί προσπάθησαν να πετύχουν ένα συμβιβασμό: να σταματήσουν οι μειώσεις για τους πλούσιους, αλλά να διατηρηθούν για τη μεσαία τάξη. Οι Ρεπουμπλικανοί δεν συμφωνούν και εμποδίζουν τις προσπάθειες των Δημοκρατικών. Όλα ή τίποτα, τους λένε. Ολες οι φορολογικές μειώσεις του Μπους πρέπει να παραταθούν. Τί πρέπει λοιπόν να κάνουν οι Δημοκρατικοί;
Η απάντηση είναι ότι πρέπει να πουν «όχι». Εάν η αδιαλλαξία των Ρεπουμπλικανών σημαίνει ότι στο τέλος του μηνός θα αυξηθούν οι φόροι, τότε ας γίνει έτσι.
Σκεφτείτε ότι οι Ρεπουμπλικανοί θέλουν να γίνουν μόνιμες αυτές οι μειώσεις. Η Αμερική δεν έχει όμως τη δυνατότητα για κάτι τέτοιο. Μιλάμε για σχεδόν τέσσερα τρισεκατομμύρια δολάρια σε απολεσθέντα έσοδα μέσα στην επόμενη δεκαετία. Στα επόμενα 75 χρόνια, η συνολική απώλεια εσόδων θα είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από ολόκληρο το προβλεπόμενο έλλειμμα της Κοινωνικής Ασφάλισης (Social Security). Κατ΄ αυτόν τον τρόπο εάν υποκύψουμε στα αιτήματα των Ρεπουμπλικανών, υπάρχει ο κίνδυνος να αντιμετωπίσουμε μια μεγάλη δημοσιονομική κρίση. Μια κρίση που θα αντιμετωπιστεί μόνο με τεράστιες μειώσεις στις ομοσπονδιακές δαπάνες.
Και δεν μιλάμε για κυβερνητικά προγράμματα που δεν ενδιαφέρουν κανένα: Ο μόνος τρόπος για να μειώσουμε τις δαπάνες ώστε να πληρώσουμε τις μειώσεις του Μπους είναι μέσω της κατάργησης σημαντικών τμημάτων της Κοινωνικής Ασφάλισης και του προγράμματος Medicare.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο το κόστος θα είναι υψηλό. Ποιο θα είναι όμως το κόστος εάν δεν ανανεώσουμε τις μειώσεις του Μπους; Για να είμαστε βέβαιοι, η αύξηση των φόρων σε μια οικονομία που έχει πρόβλημα θα προκαλέσει ζημιά – αλλά όχι τόσο μεγάλη όσο νομίζουν οι περισσότεροι.
Τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό: εάν οι Δημοκρατικοί υποκύψουν σήμερα στους εκβιαστές, θα αντιμετωπίσουν περισσότερα τέτοια αιτήματα στο μέλλον. Οσο οι Ρεπουμπλικανοί θα πιστεύουν ότι ο κ. Ομπάμα θα κάνει ό,τι μπορεί για να μην έχει προβλήματα στο άμεσο μέλλον, θα έχουν κάθε λόγο για να εκβιάζουν καταστάσεις. Εάν ο πρόεδρος θέσει σε κίνδυνο τις δημοσιονομικές προοπτικές της Αμερικής για να αποφύγει μιαν αύξηση των φόρων, τότε τί θα δώσει ως αντάλλαγμα για να αποφύγει την παύση των λειτουργιών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης;
Ετσι, ο κ. Ομπάμα πρέπει να ορίσει τις «κόκκινες γραμμές» του εδώ και τώρα. Εάν οι Ρεπουμπλικανοί επιμείνουν και οι φόροι ανέβουν, τότε θα πρέπει να πει την αλήθεια στους Αμερικανούς και να καταγγείλει την απόπειρα εκβιασμού που γίνεται.
Είναι αλήθεια ότι η αύξηση των φόρων κρύβει κινδύνους από πολιτικής απόψεως. Το ίδιο όμως θα συμβεί και εάν υποκύψει – ειδικά ενας πρόεδρος τον οποίο οι ψηφοφόροι έχουν αρχίσει να ξεγράφουν ως αρκετά δειλό για να υπερασπίσει τις θέσεις του. Τώρα είναι ο καιρός για να αποδείξει ότι κάνουν λάθος.


http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=371642&dt=06/12/2010#ixzz17RCGzypy