Η Νέα ΠΑΣΟΚ-ομιλία

MAPIANNA TZIANTZH

Μετά την «Νέα Ομιλία» (Newspeak), τη γλώσσα που είχε επιβάλει ο «αγγλικός σοσιαλισμός» (ingsoc) στο 1984 του Όργουελ, έρχεται η Νέα ΠΑΣΟΚ-ομιλία, λαμπρά δείγματα της οποίας παρουσιάζονται στη Βουλή και στις τηλεοπτικές συζητήσεις για τις νέες εργασιακές σχέσεις.

Η λέξη «απόλυση» ανήκει στην οργουελιανή «Παλαιά Ομιλία». Τώρα αντικαθίσταται από τη «συγκράτηση θέσεων εργασίας». Η μείωση αποδοχών βαφτίζεται «συγκράτηση μισθών». Η κατάργηση στοιχειωδών εργατικών δικαιωμάτων βαφτίζεται «ευελιξία», όπως και η σφαγή στις ΔΕΚΟ χαρακτηρίζεται «εξυγίανση». Η παράκαμψη των κλαδικών συμβάσεων μεταφράζεται σε «ενίσχυση του διαπραγματευτικού λόγου» των ίδιων των εργαζομένων σε μια επιχείρηση.

Εκπρόσωποι της κυβέρνησης, κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές και παπαγαλάκια του Τύπου ισχυρίζονται πως ό,τι γινόταν «στη ζούλα», όποιες συμφωνίες μεταξύ εργοδότη και εργαζομένων κλείνονταν «κάτω από το τραπέζι» θα κλείνονται τώρα στο φως και θα υπόκεινται σε ρυθμίσεις. Δηλαδή ό,τι μέχρι χθες ήταν παράνομο και μπορούσε ένας εργαζόμενος να το καταγγείλει στην Επιθεώρηση Εργασίας (αν και ο φόβος της απόλυσης τον απέτρεπε από το να το κάνει), τώρα αναγνωρίζεται ως νόμιμο. «Η κοινωνία, η πραγματικότητα το έχει επιβάλει» και, επομένως, η κυβέρνηση απλώς αναγνωρίζει τα τετελεσμένα.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, απλώς «ρυθμίζει» αυτό που μέχρι χθες χαρακτηρίζαμε ασυδοσία και βαρβαρότητα. Με την ίδια διεστραμμένη λογική θα πρέπει να ρυθμιστεί και η ενδοοικογενειακή βία. Οι στατιστικές λένε ότι σε περιόδους κρίσης τα κρούσματα της ενδοοικογενειακής βίας πολλαπλασιάζονται. Μπορεί η κυβέρνηση να αναχαιτίσει μια τάση που έχει ριζώσει στην κοινωνία; Θα μπορούσε όμως να τη ρυθμίσει, π.χ., να απαγορεύσει τα χτυπήματα στο κεφάλι των βρεφών και των νηπίων, αλλά να επιτρέψει τη φάλαγγα που δεν αφήνει σημάδια. Οι άντρες θα μπορούν να δέρνουν τις γυναίκες τους, αρκεί να μην τους αφήνουν μόνιμη αναπηρία (και αντιστρόφως), ενώ θα απαγορεύεται ο ξυλοδαρμός εγκύων, ώστε να μη μειωθεί και άλλο η υπογεννητικότητα των Ελλήνων. Φυσικά, τα ΜΑΤ θα μπορούν να δέρνουν αλύπητα μαθητές και γυναίκες, αλλά θα πρέπει να δείχνουν κάποια ευαισθησία για τις «πολύ» ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, π.χ., να μην ψεκάζουν με χημικά τους παραπληγικούς ή τους άνω των 90 (τον Μανώλη Γλέζο δεν τον πιάνει το όριο).

http://www.prin.gr