To be or not to be serious?

Του Μάνου Λυμπεράκη

Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή.

Δεν έχω ψηφίσει ποτέ κανένα κόμμα εξουσίας. Κανένα κόμμα λαϊκισμού και ξενοφοβίας. Δεν έχω καμία κομματική ταυτότητα στα χέρια μου, δεν συχνάζω σε γραφεία κομμάτων. Ούτε έχω ταξιδέψει ποτέ με εισιτήριο αγορασμένο από κόμμα για να ψηφίσω στην Κρήτη, πριν μεταφέρω το 1995 τα δημοτικά μου δικαιώματα στο Δήμο Αθηναίων.

Δηλώνω υπεύθυνα,επίσης, ότι την επόμενη Κυριακή 14 Νοεμβρίου δεν θα προσέλθω στις κάλπες.

Βλέποντας χθες το βράδυ το Γεώργιο Α. Παπανδρέου να δηλώνει ευτυχής με την εκλογική του ήττα (ξεχάστηκε αυτομάτως η έννοια «μπλοφάρω» χθες) αποφάσισα να διαγράψω τον λογαριασμό μου στο facebook.

Νωρίτερα το μεσημέρι είχα λάβει ένα μήνυμα εκεί από υπάλληλο του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού (εγγεγραμμένο στα κομματικά τοπικά επιτελεία του ΠΑΣΟΚ) να μεσολαβήσω στον κ. Γερουλάνο για θέμα μετάταξής της. Ήθελε να βρίσκεται πιο κοντά στο σπίτι της και δεν επιθυμούσε να οδηγεί 40 λεπτά ημερησίως. (Ναι, κρατάει μήνες η παρανόηση ότι επειδή δημοσιεύω σε μια ομάδα υποστήριξης που έφτιαξα μερικές μέρες μετά την τοποθέτησή του στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, εργάζομαι στο γραφείο του κ. Γερουλάνου. Οποία παραξήγησις!!!)

Χθες λοιπόν μέχρι τις 19:30 το κομματικό επιτελείο της Ιπποκράτους με διάφορα μηνύματα σε κινητά δημοσιογράφων και bloggers, προσπαθούσε ως άλλη Big MotherFucker παρουσιάστρια να μας κρατήσει σε αγωνία για την μπλόφα των πρόωρων εκλογών.

Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου είναι αναγνωρισμένος γιος του Ανδρέα Παπανδρέου.

Έχει το DNA του. Έλκει καταγωγή μισός Έλληνας και μισός Εβραίος Αμερικάνος. Εγώ μια χαρά τα πάω και με τους Εβραίους. Μια χαρά παιδιά. (Αν εξαιρέσεις την αντιαισθητική περιτομή στα «πουλάκια» τους. Ο Γιώργος δεν ξέρω αν ανήκει σε αυτή την κατηγορία του «περιτετμημένου» Αμερικανού.)

Ο διορισμένος από ψευτοφίλους κομματικούς, Γιώργος, ταπεινή μου γνώμη, έχει βάλει ένα προσωπικό στοίχημα.

Να ισοπεδώσει το I.Q. κάθε σκεπτόμενου Έλληνα.

Βάζω στοίχημα, ότι ελάχιστα καταλαβαίνει από την επίσημη ελληνική γλώσσα του κράτους και σε ενδεχόμενο παιχνίδι γλωσσικού ζητήματος, με άνεση αηδιαστικής ευαγγελικότητας θα τασσόταν ανοικτά υπέρ της επικράτησης της αγγλικής γλώσσας.

Αυτήν ομιλεί καλύτερα.

Αυτήν καταλαβαίνει καλύτερα.

Ούτε Πουλατζάς είναι, ούτε Καστοριάδης, Αξελός ή Ελένη Γλύκατζη -Αρβελέρ.

Ένας αχθοφόρος ενός ονόματος είναι και βάζω στοίχημα πως η μόνη του αληθινή Αμερική είναι αυτή, η ταξιδιωτική. Δεν είναι η Αμερική του Μπάροουζ, ούτε του Φόκνερ, πόσο μάλλον του Φιτζέραλντ.

Ένας τυχαίος στην πολιτική είναι ο Γιώργος Α. Παπανδρέου.

Όπως οι περισσότεροι στα πράγματα Έλληνες ξεπεσμένοι πολιτικοί.

Να αδειάσει η Ελλάδα, να αφανιστούν αυτοί οι αποτρελαμένοι, κακοί και ανόητοι άνθρωποι. Αυτό θέλω...

http://www.mediasoup.gr/