Κinder terrorism...

Της Τζένης Κ.

Άλλο πάλι και τούτο... Οι Χαχανούληδες βγήκαν παγανιά και μοίρασαν στις Πρεσβείες της παναχράντου και υπερευλογημένης μας πρωτεύουσας, φασαριόζικα δωράκια. Ό,τι ξεθυμασμένα βαρελότα τους περίσσεψαν απ’ το Πάσχα, ένεκα που έρχονται Χριστούγεννα και τα είδη Μεγάλης Εβδομάδας γίνανε ντεμοντέ, τα βάλανε στο φάκελο και τα έστειλαν στα κτίρια της Αθήνας που τυγχάνει να έχουνε στη σκεπή τους σημαιάκια κι απόξω σεκιούριτι.

Με κίνδυνο να παρεξηγηθώ θα το ομολογήσω: Όσο κι αν τανήθηκα ειδησεογραφικώς, δε μου προέκυψε να τον σκιαχτώ ούτε να τον δαιμονοποιήσω αυτόν το χαβαλέ με τις στρακαστρούκες. Το πολύ- πολύ να πρόκειται για φιλικές αναμετρήσεις ανάμεσα στην έμπειρη Αντιτρομοκρατική μας και στα τσικό των εναπομεινάντων ή των επίδοξων τρομοκρατών της κατηγορίας Θου- Βου. Απ’ αυτές τις αναμετρήσεις στις οποίες νικητής βγαίνει τελικά το ποδόσφαιρο.

Και βρήκα και πολύ χαριτωμένη τη μεθοδολογία. "Προς το κύριο Σαρκοζί. Προεδρική κατοικία, Λαντέρν, Βερσαλλίες. Ενταύθα". "Φράου Α. Μέρκελ. Καγκελαρίεν. Τσουζάμεν"...  Θυμίζει τα γράμματα προς τον Άη Βασίλη, προς το Θεό ή προς τη Μαντόνα. Αυτά που -κάπου στο βάθος- ξέρεις ότι δε θα παραληφθούν ποτέ ιδιοχείρως, αλλά εξακολουθείς να το ελπίζεις την ώρα που φτύνεις με αγωνία και κολλάς το γραμματόσημό σου. Εν προκειμένω βέβαια οι αποστολείς ήτανε φραγκάτοι και απευθυνθήκανε στις εταιρείες κούριερ επιδεικνύοντας παροιμιώδη σνομπισμό έναντι των, για πολύ λίγο καιρό ακόμα, φτηνών, λαϊκών υπηρεσιών των ΕΛΤΑ. Για τη νεοφιλελεύθερη αυτή επιλογή και για την έλλειψη ταξικής συνείδησης τιμωρήθηκαν παραδειγματικά, δεδομένου ότι τα συλληφθέντα μέλη αναγνωρίστηκαν από υπαλλήλους ιδιωτικών ταχυδρομικών εταιρειών. Πρόσεξαν, λέει, τις κακοφορεμένες περούκες τους και την ένοχη βιασύνη τους που στάθηκε αιτία να αγνοήσουν τις κομμένες αποδείξεις. (Για την άρνηση των αποδείξεων έγιναν, ως επί το πλείστον, οι συλλήψεις και οι ανακρίσεις).

Και τι συμπέρασμα να βγάλει κανείς από τα τηλεοπτικά πλάνα των ελεγχόμενων εκρήξεων; Ακουγόταν ένα μπαμ, ασθενέστερο κι απ’ το μπαμ που κάνουν τα άδεια κουτιά των χυμών, όταν τα πατάμε με το ποδήλατο κι ένα παρακείμενο σκουπίδι, λόγω του ωστικού κύματος, μεταφερόταν παραπέρα. Συγγνώμη κύριε Παπουτσή μου, αλλά αυτές δεν μπορεί να ήταν μπόμπες της Σέχτας Επαναστατών. Το πολύ- πολύ να ήταν της Χέστας Επαναστατών…

Τέλος, με όλο το θάρρος, η υπόθεση "πακέτα" μου θύμισε μια ακόμα παιδική συνήθεια. Αυτό που… συνηθίζαμε να κάνουμε ξέμπαρκους θορύβους προς άσχετη κατεύθυνση, την ώρα που θέλαμε να υπεξαιρέσουμε το υπόλοιπο σάντουιτς του αδελφού μας απ’ το πιάτο. Καλές εκλογές μάς εύχομαι…

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ