Tου Παντελη Μπουκαλα Ωστε λοιπόν ο πρωθυπουργός μας είναι ιδιαίτερα ενοχλημένος από τις επιδόσεις των μισών υπουργών του και καθόλου ικανοποιημένος από τους υπόλοιπους. Ωστε εκνευρίζεται από τις προσωπικές τους στρατηγικές, θυμώνει από τη ραθυμία τους, αγανακτεί από τις δηλώσεις τους που εμποδίζουν τη δουλειά της κυβέρνησης και προκαλούν ενδοστρέφεια και σύγχυση. Ωστε ο πρωθυπουργός τα έψαλε στους υπουργούς του και τους έστειλε λέει κι ένα αμείλικτο τελεσίγραφο, το πέμπτο τους τρεις τελευταίους μήνες, για να ’χουν να πορεύονται· και το ’στειλε και με φαξ και με ιμέιλ και με SMS, για να μη λένε ότι δεν το βρήκαν. Αυτά διαδίδει το περιβάλλον του πρωθυπουργού, αυτά διοχετεύει. Ανάμεσα στο πρώτο ποτηράκι τερψιλαρυγγίου και στο δεύτερο, φεύγουν από το στόμα του ενός ή του άλλου «περιβαλλοντιστή» οι τάχα εμπιστευτικές πληροφορίες προς το ευήκοον ους του ενός ή του άλλου ρεπόρτερ, που αυτή τη δουλειά έχει μάθει να κάνει: να λειτουργεί σαν μαγνητόφωνο που καταγράφει λαίμαργα «διαρροές» και τις αναμεταδίδει ενθουσιωδώς. Και γίνονται έπειτα πρωτοσέλιδοι ξύλινοι τίτλοι και μείζονα θέματα στα δελτία ειδήσεων, τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν αυτό το όνομα, αλλά ελάχιστη από τη χάρη του. Δεν κατονόμασα τον πρωθυπουργό μέχρι τώρα. Εσκεμμένα. Γιατί η περιγραφή του «ενοχλημένου και εξοργισμένου» ταιριάζει απόλυτα και στον τωρινό κυβερνήτη, τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, αλλά και στον προκάτοχό του, τον κ. Κώστα Καραμανλή, με τον οποίο άλλωστε είχε εξαντληθεί όλη η γκάμα των συναισθημάτων, αφού οι αγιογράφοι του τον εμφάνιζαν μονίμως μπουρινιασμένο, χολωμένο ή κρανιωμένο, που λένε οι έφηβοί μας. Ο άλλος Παπανδρέου, ο Ανδρέας και ο άλλος Καραμανλής, ο Κωνσταντίνος, οι αυθεντικοί, δεν είχαν στείλει ποτέ διά του Τύπου τελεσίγραφο στους υφισταμένους τους, κατανοώντας ότι έτσι θα αυτοακυρώνονταν. Πορευόμενοι με βάση το δόγμα «το μοναστήρι να ’ναι καλά και από καλογέρους βρίσκουμε», ρύθμιζαν τα του οίκου τους (διότι οίκος τους ήταν το κόμμα τους) δίχως, όσο θυμάμαι, να νιώσουν ποτέ την ανάγκη να δηλώσουν διά των φερεφώνων τους οργισμένοι με τους υπουργούς τους· απλώς οργίζονταν. Η αλήθεια είναι ότι προς το τέλος της ηγεμονίας του, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε επινοήσει και το γνωστό «εγώ απλώς προήδρευα», σαν εξήγηση της στάσης του ή σαν άλλοθι. Ε λοιπόν, από το 2004 και έπειτα βλέπουμε αυτή την ωραία φόρμουλα να σφραγίζει τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η πρωθυπουργία και να παίρνει μάλιστα και πολύ ελαφρότερες μορφές, του είδους «εγώ απλώς ανέθετα τη δουλειά στον Θόδωρο» ή «εγώ απλώς ταξίδευα». Είδαμε πού οδήγησε τον Καραμανλή τον νεότερο η πρακτική αυτή· στην ακύρωση και την απαξίωση. Και προς τα εκεί θα οδεύει και ο Παπανδρέου, ο νεότερος, όσο θα πρωθυπουργεύει με την αυτοαπαλλακτική μέθοδο «εγώ απλώς θύμωνα». |
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.