Παίξαμε και χάσαμε..

Γράφει η Κουκίδα
Αργά η γρήγορα θα φαίνονταν οι επιπτώσεις της «δαιμόνιας» απόφασης της κυβέρνησης να ακολουθήσει πιστά την πολιτική γραμμή που της «πρότειναν» τα στελέχη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το καλοκαίρι που πέρασε. Και που δεν ήταν άλλη από τις συνεχείς διαρροές για επιμήκυνση του μνημονίου, επαναδιαπραγμάτευση των όρων, πρόωρες εκλογές ή χάος κ.λ.π.
Τους τελευταίους μήνες οι δημοσιογράφοι γίνονταν δέκτες διαρροών περί πρόθεσης του ΔΝΤ «να μας βοηθήσει εάν δεν μπορούμε να πληρώσουμε τα χρέη μας» περί «δυσκαμψίας της ΕΕ» και πολλών άλλων που ξεκαθάριζαν ότι το Μαξίμου και το γραφείο του Ντομινίκ Στρος Καν είχαν μόνιμο δίαυλο επικοινωνίας. Στόχος, πίστευε η κυβέρνηση (ή τουλάχιστον μας έλεγε ότι πίστευε) να φοβηθεί η Ευρώπη ότι θα πάμε στο ΔΝΤ μετά το 2013 και να συμφωνήσει σε ευνοϊκότερους όρους αποπληρωμής.
Είναι η δεύτερη φορά που μπλοφάραμε και είναι η δεύτερη φορά που χάσαμε. Αν θυμάστε, μετά τις εκλογές του 2009, οι άστοχες επικοινωνιακές δηλώσεις του τύπου «υπάρχει και το ΔΝΤ» μας έφεραν προ τετελεσμένων γεγονότων. Δεν μάθαμε το μάθημά μας και ξεκινήσαμε δεύτερο γύρο μπλόφας.
Το «Π» το έγραφε επανειλημμένως ότι η πλήρης ταύτισή μας με την γραμμή του ΔΝΤ και οι έμμεσες πιέσεις έχουν εξαγριώσει τους εταίρους μας της ΕΕ που - υπενθυμίζουμε- επωμίζονται το 75% της δανειακής μας σύμβασης. Ο Ντομινίκ παίζει εκ του ασφαλούς. Γιατί δεν έχει καμία ουσιαστική δύναμη επί της ευρωζώνης και χρησιμοποιεί την Ελλάδα για να την αποσταθεροποιήσει. Γιατί γνωρίζει ότι οποιαδήποτε απόφαση για αλλαγή στο μνημόνιο πρέπει να εγκριθεί από τους 15. Γνωρίζει επίσης ότι στην παρούσα φάση η ευρωζώνη είναι χωρισμένη σε χίλια κομμάτια, υποφέρει από υψηλά ελλείμματα και χρέη και δύσκολα θα βάλει το χέρι στην τσέπη για νέα χρηματοδότηση της αμαρτωλής Ελλάδας.
Από την άλλη, ο πρωθυπουργός, μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα, πίστευε (;) ότι οι πιέσεις θα πιάσουν τόπο. Είχε βλέπετε την σιγουριά της στήριξης που του παρείχε το ΔΝΤ. Μέχρι που ήρθε η Σύνοδος Κορυφής της Πέμπτης. Και η Ελλάδα βρέθηκε σε πλήρη απομόνωση. Ουδείς από τους ηγέτες των μεγάλων χωρών πλησίασε τον κ. Παπανδρέου. Βλέπαμε πλάνα (έχουμε αυτό το μικρό προνόμιο), όπου προσπαθούσε να πιάσει κουβέντα με την Μέρκελ ή τον Σαρκοζί, όμως του γύριζαν την πλάτη. Στην οικογενειακή φωτογραφία προσπάθησε να έχει θερμό εναγκαλισμό με τον Γιούνκερ αλλά ακόμα και αυτός ήταν απόμακρος.
Η συνειδητοποίηση της απομόνωσης, προκάλεσε την κίνηση πανικού της ελληνικής κυβέρνησης να συνταχθεί με την γαλλογερμανική πρόταση για έναν μόνιμο μηχανισμό κρίσεως, που προνοεί την ελεγχόμενη πτώχευση μιας χώρας,  όταν απειλείται η σταθερότητα του ευρώ!! Φωτογραφική διάταξη για την Ελλάδα δηλαδή.
Ο πρωθυπουργός επέλεξε να μην τοποθετηθεί επί του θέματος. Αντ’ αυτού εστίασε στο ότι η κυβέρνηση αντιστάθηκε στην πρόταση για κατάργηση ψήφου στις χώρες με υπερβολικό έλλειμμα και χρέος. Τα παπαγαλάκια του Μαξίμου μάλιστα, επιχείρησαν να διαρρεύσουν στους δημοσιογράφους που κάλυπταν την Σύνοδο ότι υπήρξε και αψιμαχία μεταξύ Παπανδρέου και Μέρκελ και ότι ο George ύψωσε τον τόνο της φωνής του! Οι περισσότεροι τσίμπησαν και το έγραψαν. Οι πιο υποψιασμένοι προσπάθησαν να το  διασταυρώσουν με τις αντιπροσωπίες άλλων χωρών που όμως ανέφεραν ότι  «κάτι τέτοιο ουδέποτε έγινε»!!
Και όσον αφορά στην δήθεν απόρριψη της πρότασης για αφαίρεση ψήφου, σας λέμε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Υπήρξαν διαφωνίες, κυρίως από τους Βρετανούς, αλλά το θέμα, εάν κάτσει να διαβάσει κάποιος προσεκτικά τα αποτελέσματα της Συνόδου, παραπέμπεται για συζήτηση τον Δεκέμβριο. Κοινώς παραμένει ανοικτό. Και μάλιστα υπάρχει η πρόνοια, εάν παραμείνει το βρετανικό βέτο, η ποινή αυτή να ισχύει για τις χώρες της ευρωζώνης μόνο.
Στις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός ουσιαστικά συντάχθηκε υπέρ της ελεγχόμενης πτώχευσης. ‘Η είναι σίγουρος ότι μέχρι το 2013 θα πιάσουμε τους στόχους του μνημονίου ή ξέρει ότι το πράγμα έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Και τότε θα έρθει η ώρα που θα χτυπήσει αναγκαστικά την πόρτα της ΕΕ για νέα βοήθεια. Και τότε θα του (μας) πουν:  τα κουβαδάκια σας και σ’ άλλη παραλία… (Ξανα) παίξαμε και (ξανα) χάσαμε…
ΥΓ: Βρε εσείς εκεί στις τράπεζες, τι έγινε ξαφνικά; Εκεί που είχε πέσει πανικός για να γίνουν συγχωνεύσεις και εξαγορές ώστε να επιβιώσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και να μην μπουν κάποιες από τις τράπεζες σε επιτήρηση (όπως ορίζει το μνημόνιο), ξαφνικά σταμάτησαν τα πάντα. Και η κάθε τράπεζα προτιμά να προχωρήσει σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και να πορευθεί μόνη της. Μήπως ξέρετε κάτι και δεν μας λέτε;;

topontiki