Τι θα κάνει ο Λοβέρδος…

Ο Ανδρέας Λοβέρδος είχε κάποτε την «ατυχία» να βρίσκεται στο πλευρό του Ευάγγελου Βενιζέλου. Επειδή όμως είναι ικανός, όσο λίγοι μέσα στην Κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να τον αφήσει έξω από το κυβερνητικό σχήμα που προέκυψε μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, στις εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου 2009. Του έδωσε λοιπόν, μέχρι στιγμής, δύο πολύ σημαντικά υπουργεία, που στην παραδοσιακή κυβερνητική ιεραρχία, είναι «δεύτερης κατηγορίας». Έτσι, ώστε να «φτύσει αίμα» για τις παλαιές επιλογές του και να φθαρεί. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή με αυτό που είχε συμβεί με τον Κώστα Καραμανλή και τον Δημήτρη Αβραμόπουλο.
Έτσι λοιπόν, ο Ανδρέας Λοβέρδος είπε σε μια εμφάνισή του σε πρωινή εκπομπή του «Mega», κάτι που έλεγε και ο προκάτοχός του, επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας, Δημήτρης Αβραμόπουλος. Ότι δηλαδή, ο Υπουργός Υγείας δεν είναι αρμόδιος για τα οικονομικά του χώρου της υγείας, άσχετα αν η πολιτική του πρέπει να επιβάλει στα νοσοκομεία μια χρηστή διαχείριση, κάτι που φαίνεται αυτονόητο, πολύ όμως δύσκολο να εφαρμοσθεί με το καθεστώς που έχει εγκαθιδρύσει το ΠΑΣΟΚ, επί Ανδρέα Παπανδρέου, δηλαδή το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ). Ένα ΕΣΥ το οποίο δεν έχει καμία νομική υπόσταση ως πρόσωπο δημοσίου δικαίου και δεν είναι εθνικό.
Είπε λοιπόν ο Υπουργός Υγείας ότι τα «χρέη των νοσοκομείων» είναι βασικά χρέη των ασφαλιστικών Ταμείων προς τα νοσοκομεία, έλλειμμα δηλαδή του Υπουργείου Εργασίας – του οποίου υπήρξε Υπουργός – και όχι του Υπουργείου Υγείας. Διευκρίνισε δε, ότι το κομμάτι που βαραίνει τα νοσοκομεία είναι η δωρεάν περίθαλψη των μη ασφαλισμένων και των ξένων, που την αποτίμησε σε δισεκ. ευρώ, καθώς και – προσθέτουμε – η πραγματική κοστολόγηση της ιατρικής πράξης, που είναι πολύ παραπάνω από τη συμβολική κοστολόγηση που κάνουν τα ασφαλιστικά Ταμεία, και κυρίως το ΙΚΑ, με μονομερή απόφαση.
Αν λοιπόν τα ασφαλιστικά Ταμεία υπάγονταν και αυτά στο ιατρικό τους κομμάτι, στο Υπουργείο Υγείας, τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Κάτι που είχε εξαγγείλει ο Κώστας Καραμανλής, και το επανέλαβε ο Γιώργος Παπανδρέου, χωρίς όμως να εφαρμοστεί στην πράξη. Πρωθυπουργοί είναι, με τους Υπουργούς Οικονομικών μόνο αποφασίζουν, κάτι θα γνωρίζουν περισσότερο από εμάς…
Συμπερασματικά: Δεν πρέπει να υπάρχουν χρέη νοσοκομείων, παρά μόνο χρέη των ασφαλιστικών Ταμείων προς τα νοσοκομεία. Τι πρέπει να γίνει;
Πολύ απλά να βρεθεί μια λύση για την ασφαλιστική κάλυψη των ανασφάλιστων και ξένων – η πρόταση της Υπουργού Εργασίας είναι στη σωστή κατεύθυνση – και να ενταχθούν οι τομείς υγείας των ασφαλιστικών Ταμείων στο Υπουργείο Υγείας, ώστε να μην υπάρχουν διαφορετικά κέντρα αποφάσεων για την κοστολόγηση των ιατρικών πράξεων. Κάτι που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με οδηγία της, και μας απειλεί πολλές φορές με πρόστιμα, για μη συμμόρφωση. Διότι, το ασφαλιστικό κομμάτι είναι κλάδος παραγωγικός και προσοδοφόρος, ενώ η υγεία είναι κλάδος καθαρά παροχής υπηρεσιών υγείας και περίθαλψης αλλά και κοινωνικής παροχής, με κόστος για το κράτος.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος λοιπόν, έχει δείξει ότι γνωρίζει τι πρέπει να κάνει, εφόσον δεν υλοποιηθεί ο σχεδιασμός που θα έλυνε το πρόβλημα: Να αφήσει πίσω του το υπουργείο Υγείας, για άλλες… πολιτείες. Κάτι δηλαδή που δεν έκανε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος.



http://www.statesmen.gr