Όλα στον αέρα...

"Αισιόδοξος" φαντάζει ο νέος κρατικός προϋπολογισμός αφού -εν μέσω κρίσης και βαθιάς ύφεσης που συμπαρασύρει τα πάντα προς τα κάτω στη χώρα μας- καταφέρνει να απηχεί τουλάχιστον την ... αισιοδοξία του υπουργείου Οικονομικών ότι θα τα καταφέρει «να του βγουν τα νούμερα».

Μια προσεκτική ματιά  «στα νούμερα»  πάντως δείχνει πως, ακόμα και αν «πετύχει η εγχείρηση» (δηλ. ο προϋπολογισμός), η ... ασθενής ελληνική οικονομία ίσως θα έχει «αποθάνει».

  Στόχος 1ος- Έλλειμμα: πρέπει να μειωθεί, από 9,4% του ΑΕΠ φέτος, σε 7,4% του ΑΕΠ το 2011, ώστε με το ρυθμό αυτό να σπάσει το φράγμα του 3% το 2014. Οι προβλέψεις αυτές σημαίνουν αντίστοιχα δημοσιονομική προσαρμογή 4,9 δισ. ευρώ μεταξύ 2010 και 2011 (από τα 21,9 δισ. ευρώ στα 17 δισ. ευρώ), 2,1 δισ. ευρώ το 2012 ( συρρίκνωση στα 14,9 δις ευρώ) 3,5 δις ευρώ το 2013 ( στα 11,4 δισ. ευρώ) και 5 δισ. ευρώ το 2014 ( στα 6,4 δις ευρώ).

Για να γεμίσουν τα άδεια  κρατικά ταμεία, η κυβέρνηση βάζει  στόχο να ξοδέψει 49,7 δισ. ευρώ, λιγότερα δηλαδή από όσα ξόδεψε φέτος και  σχεδόν όσα ξόδευε το Κράτος το 2008 (με τη διαφορά ότι τότε πλήρωνε τα 11 δισ. για τόκους δανείων και στο εξής θα πληρώνει 15).

Αντιστοίχως ευελπιστεί να εισπράξει 42,2 δισ., όσα δηλαδή δεν  μάζεψε ποτέ στην ιστορία του το ελληνικό κράτος! Για να τα εισπράξει  πρέπει πρώτα να τα βρει και, αν τα καταφέρει (αφού... «λεφτά υπάρχουν») θα τα αφαιρέσει από την πραγματική οικονομία, από τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Θα έχουν όμως τότε οπωσδήποτε χιλιάδες «λουκέτα» αλλά και ... οικογενειακά «κραχ».

Στόχος 2ος-Ανάπτυξη: Η λύση για να αποφύγει να σπάσουν οι «αδύναμοι κρίκοι» της οικονομίας και της κοινωνίας, θα ήταν να υπάρξει Ανάπτυξη, όσο διάστημα η χώρα βρίσκεται στην «μηχανική υποστήριξη» του Μνημονίου. Η «καρδιά» όμως της ... ασθενούς που βρίσκεται επί της χειρουργικής κλίνης δεν φαίνεται να επανέρχεται: η συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας θα φτάσει το 2010 στο 4,2%, ενώ το 2011 προβλέπεται ύφεση της τάξεως του 3%. Το πέρασμα της ελληνικής οικονομίας σε θετικό ρυθμό ανάπτυξης προβλέπεται το 2012 με ανάπτυξη 1,1% η οποία θα επιταχυνθεί σε 2,1% το 2013.

Με τα δεδομένα αυτά, και παρά τον ορυμαγδό των μέτρων του 2010 και του 2011, η μεγαλύτερη «προσαρμογή» θα επιτευχθεί ...το 2014 (αν υπάρχουμε), όταν τα μεγέθη και τα εισοδήματα θα έχουν συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο! Θα απαιτείται δηλαδή μεγαλύτερη προσπάθεια και θυσίες από όλους, για να εξασφαλιστούν ποσά που και σήμερα ήδη θεωρούνται υπέρογκα.

Στόχος 3ος – (απο) πληθωρισμός: Μετά από την έκρηξη στο 4,2% το 2010 θα αποκλιμακωθεί στο 2,2% το επόμενο έτος και θα συρρικνωθεί περαιτέρω σε 0,5% και 0,7% αντίστοιχα τη διετία 2012-2013. Ακόμα και με την σχετική αξία που έχει ο πληθωρισμός (σσ: δεν μετρά την αύξηση των τιμών, αλλά τη μεταβολή του ρυθμού αύξησης και ως εκ τούτου, σε απόλυτα νούμερα, το ποσοστό των ανατιμήσεων είναι υψηλότερο από αυτό που ανακοινώνεται), είναι προφανές ότι οι τιμές καταναλωτή θα ανεβαίνουν και δεν θα πέφτουν. Το μεγαλύτερο μέρος θα οφείλεται στους φόρους, στον εισαγόμενο πληθωρισμό και στις συναλλαγματικές διαφορές (πχ  το πετρέλαιο, τα ΙΧ). Χάνει όμως έτσι τη δυνατότητα η χώρα να ανακτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, λόγω της εσωτερικής υποτίμησης που επιχειρεί –και η οποία αποτελεί το «κλειδί» για την Ανάπτυξη και την έξοδο από την κρίση.

Στόχος 4ος – Απασχόληση: Το ανώτατο ποσοστό ανεργίας προβλέπεται να καταγραφεί το 2012 όταν θα φτάσει το 14,8% του εργατικού δυναμικού μετά από 12,1% φέτος και 14,6% το 2011. Το 2013 η ανεργία θα υποχωρήσει οριακά στο 14,3% του εργατικού δυναμικού. Με τόσο μεγάλο ποσοστό του εργατικού δυναμικού να είναι ... μακροχρόνια άνεργοι και εκτός αγοράς εργασίας, η εσωτερική ζήτηση και η κατανάλωση θα αργήσουν να δώσουν σημεία ζωής ξανά....

Στόχος 5ος – Ιδιωτική κατανάλωση: Μετά την κάθετη πτώση και της ιδιωτικής κατανάλωσης κατά 4,1% φέτος και -4,3% το 2011 , το οικονομικό επιτελείο προβλέπει σταθεροποίηση (+0,5% )το 2012 και μηδαμινή αύξηση 1,1% το 2013.

Στόχος  6ος – Επενδύσεις: Δραματική βουτιά επενδύσεων τετραετούς διάρκειας δείχνει ο προϋπολογισμός. Από -11,4% το 2009, οι επενδύσεις (δημόσιες και ιδιωτικές) μειώνονται περαιτέρω κατά 17,4% φέτος και υποχωρούν κατά 7,5% το 2011, μειώνονται 2,6% το 2012 και αυξάνονται κατά 1,1% το 2013. Είναι προφανές πως ούτε στο οικονομικό επιτελείο βλέπουν στον ορατό μέλλον ποιος κλάδος «θα πάρει μπροστά» για να αποτελέσει ατμομηχανή της Ανάπτυξης.

Απάντηση στα αδιέξοδα αυτά θα μπορούσε να προέλθει πλέον  μόνο από το ιδιωτικό και το ξένο κεφάλαιο, που όμως παραδοσιακά όμως αντιμετωπίζεται εχθρικά στον τόπο μας από τις κυβερνήσεις και  την κοινή γνώμη. Εν όσω ο καιρός θα κυλάει όμως και εφόσον δεν εκδηλώνονται γρήγορα και έγκαιρα τέτοιες πρωτοβουλίες (ενώ αντιθέτως θα κυριαρχεί ανασφάλεια για τον κίνδυνο χρεοκοπίας, οι καταθέσεις των ελλήνων μεταναστεύουν  σε ξένα κράτη και επιχειρήσεις, νοικοκυριά και κυβερνήσεις μένουν εγκλωβισμένες σε λογικές και τακτικές του παρελθόντος) τόσο θα πλησιάζει η χώρα και στην «ώρα μηδέν» όπου η παραμονή της «στην εντατική» θα τελειώνει και η επιστροφή στις αγορές θα θεωρείται το απόλυτο «κρας τεστ» για τις αντοχές της...

Όμως για αυτά, δεν δίνει στοιχεία και απαντήσεις ο προϋπολογισμός.


ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ