(συ)στημένη τρομοκρατία ;...

Αποκρουστικές απόψεις κατάφερε να εκφέρει για μιαν ακόμα φορά ο κ. Πάγκαλος -όνειδος πλέον της δημοκρατίας- μιλώντας στη ΝΕΤ (συχνά σε προσβλητικό τόνο προς τους ίδιους τους οικοδεσπότες του, την κυρία Μάριον Μιχελιδάκη και τον κ. Τάκη Σπηλιωτόπουλο). Αφήνοντας συχνά άφωνους τους δύο δημοσιογράφους (ίσως γι' αυτό δεν του έκαναν και καμμίαν ερώτηση, ας πούμε δύσκολη) ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπανδρέου απεφάνθη ότι ο μισός πληθυσμός της Αττικής είναι γηραλέος, οι μισοί Αθηναίοι παρασιτικοί και ότι το σύνολο «των δημοσίων υπαλλήλων δεν παράγει τίποτα»! Θρασύτατος μάλιστα έκανε και μαθήματα εκχυδαϊσμένου μαρξισμού περί παραγωγής. Αλλά, αν «οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν παράγουν τίποτα», τι στο διάολο κάνουν οι γιατροί στα νοσοκομεία; απλώς πρσφέρουν υπηρεσίες; Τι διάολο κάνουν οι καθηγητές στα σχολεία; Τι διάολο κάνει ο στρατός; δεν προστατεύει τη χώρα, ώστε με ασφάλεια να παράγουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι; Οταν, τέλος, ο κ. Πάγκαλος ρωτήθηκε για το περίφημο «μαζί τα φάγαμε», απάντησε ότι η ΝΕΤ «δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να του γίνει τέτοια ερώτηση», χαρακτηρίζοντάς την «πολυδάπανη», «επιζήμια» και άντρο «αργομίσθων», στέλνοντας έτσι τον αρμόδιο Υπουργό κ. Χυτήρη για τυρί. Κι απολαμβάνοντας την αιδήμονα σιωπή των δημοσιογράφων που τα άκουγαν, αλλά έκαναν ότι βρέχει...

 

Κι έτσι απέμεινε μόνος του ο κ. Κουβέλης να λέει ότι «το διακύβευμα» αυτών των εκλογών δεν είναι το Μνημόνιο, αλλά ο αυτοδιοικητικός τους χαρακτήρας.
Ισως ο κ. Κουβέλης να 'ναι μια κάποια λύσις.
Ιδίως αν σε αυτές τις εκλογές «νικήσει» πάλι «η τοπική αυτοδιοίκηση», «λάβει το μήνυμα» ο Γιωργάκης
και στη λύση Κουβέλη προσθέσει τη λύση Καρατζαφέρη, Ντόρας κι άλλων πρόθυμων ψιλών, μια λύση «οικουμενική» -διότι
κατά το χιλιολεγόμενο κλισέ (το επανέλαβε χθες για 1.113η φορά ο Παπανδρέου): «στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα»...
...για αυτό και καταφεύγουμε σε εκβιασμούς, σε διλήμματα, σε καρχιμακιές, στη διασπορά και διαχείριση του φόβου - βρωμάει
μπαρουτόσκονη.
Ενας κουραστικός και κουρασμένος Μαραθώνιος. Οπως ο προχθεσινός. Για τους πολλούς ήταν μια λαϊκή γιορτή, για τους πολιτικάντηδες ακόμη μία ευκαιρία να τη μαγαρίσουν με το κιτς που παράγεται αυτόματα απ' την προσπάθειά τους να προσπορισθούν πολιτικά (σκοτώνοντας την πολιτική) οφέλη.
Ημουνα νιος (επί χούντας) και γέρασα (τρόπος του λέγειν) με αυτό το κιτς που ταλανίζει τις γιορτές «εθνικοκρατικού ενδιαφέροντος» να νικάει -πολλές περικεφαλαίες, λίγο το λάδι. Ομως κατά βάθος, η γιορτή πάντα υπάρχει και περιμένει να τη γιορτάσουμε κάποτε πλησιέστεροι στο νόημά της. Θα γίνει κι αυτό - θέλουν
 

χρόνο τα γράμματα, βρίσκουν τον τρόπο τα γράμματα.
............................................
Ισως ο Μαραθωνοδρόμος να μην υπήρξε ποτέ, ίσως όλο το στράτευμα να έτρεξε οπλίτη δρόμο πίσω προς την Αθήνα, ώστε να προλάβει ναυτικό ελιγμό των Περσών -
λέγεται ότι είδαν ο Δάτις κι ο Αρταφέρνης περιπλέοντας το Σούνιο τις ασπίδες να λάμπουν στον ήλιο κι ανέκρουσαν πρύμναν οίκαδε, όμως
δυο αιώνες μετά η ιστορία του Μαραθωνοδρόμου κατεγράφη, ένας ζείδωρος μύθος που συγκίνησε και συγκινεί τους ανθρώπους επί δύο χιλιάδες χρόνια σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της Γης.
* * *
Η γιορτή πάντα θα υπάρχει στο βάθος και θα γιορτάζεται πάντα με τον τρόπο που βρίσκει τον δρόμο του από γράμμα σε γράμμα, από λέξη σε λέξη, όπως ο Κοντορεβιθούλης...
Αλλωστε, πάντοτε τα παραμύθια και οι μύθοι παράγουν ιστορία, ίσως ο Σπάρτακος ή ο Μπολίβαρ να είδαν, παιδάκια, τη σκιά του Μαραθωνοδρόμου να τρέχει...


ΣΤΑΘΗΣ Σ. 3.ΧΙ.2010 stathis@enet.gr