Κάτι φοβάται - Θέλει να φύγει;

Δεν αντέχει τις αντιδράσεις για τα νέα σκληρά μέτρα  
Τρέμει μήπως μείνει στην Ιστορία ως ο πρωθυπουργός της χρεοκοπίας

Σε αδιέξοδα οδήγησε τον Γιώργο Παπανδρέου το εκβιαστικό δίλημμα που επιχείρησε, μέσω της διακαναλικής, να επιβάλει στον ελληνικό λαό. Ενώ δεν είναι λίγες οι εκτιμήσεις, ακόμα και από στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ότι ο Γιώργος με αυτή του την επιλογή, στην οποία τον οδήγησαν ολέθριοι σύμβουλοι, εκτός απ’ την προσωπική του τύχη, «πέτυχε» και κάτι απείρως χειρότερο, να οδηγήσει τη χώρα σε μεγάλες περιπέτειες, με απρόβλεπτες συνέπειες.

Τόσα και τέτοια αδιέξοδα, ώστε πλέον να είναι στο τραπέζι όλα ανοιχτά, αφού ο πρωθυπουργός έχει αυτοπαγιδευτεί στον εκβιασμό τον οποίο επιχείρησε. Κι όταν λέμε «όλα ανοιχτά» εννοούμε: • Το σενάριο των πρόωρων εκλογών. • Το ενδεχόμενο κυβέρνησης συνεργασίας, με τους «συμμάχους του Μνημονίου» (Ντόρα, Καρατζαφέρη) και το κόμμα του Φώτη Κουβέλη, χωρίς να αποκλείονται και «προσωπικότητες» (π.χ. Στέφανος Μάνος). • Το ακραίο μεν, αλλά έντονα συζητούμενο ακόμα και μέσα στο ΠΑΣΟΚ σενάριο αποχώρησης του Γιώργου Παπανδρέου απ’ την Ελλάδα, έπειτα από μια εκλογική αποτυχία. Και όταν λέμε αποτυχία, εννοούμε, με βάση τα σημερινά δεδομένα, την αδυναμία να πετύχει αυτοδυναμία ή μια οριακή αυτοδυναμία, που δεν θα επιτρέψει σε μια κυβέρνηση να κυβερνήσει και πολύ περισσότερο να λάβει τα σκληρά, ακόμα σκληρότερα μέτρα που ήδη απαιτεί η «τρόικα». Ειδικότερα για το τελευταίο σενάριο-ενδεχόμενο, το οποίο, επαναλαμβάνουμε, θεωρείται ακραίο μεν αλλά κάθε άλλο παρά απίθανο, αφού όλο και περισσότερο συζητείται εσχάτως, άνθρωποι οι οποίοι είναι σε θέση να γνωρίζουν καλά τα τεκταινόμενα υπογραμμίζουν ότι: • Ο Γιώργος Παπανδρέου πλέον φοβάται ότι δεν θα μπορέσει να λάβει νέα, ακόμα σκληρότερα μέτρα χωρίς να κινδυνεύει με κατάρρευση, λόγω των αναμενόμενων κοινωνικών αντιδράσεων. Και πολύ περισσότερο τρέμει στο ενδεχόμενο να είναι αυτός ο πρωθυπουργός της χρεοκοπίας της χώρας, κάτι που πλέον δεν είναι ένα απίθανο ενδεχόμενο. Οπότε προετοιμάζει μεθοδικά το έδαφος της αποχώρησής του...  Η... φτώχεια φέρνει απόγνωση Πάντως η απόγνωση στο στρατόπεδο του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης συνεχίζεται και μετά την περιβόητη διακαναλική, καθώς και το εμφανέστατο πια έλλειμμα στοιχειώδους στρατηγικής.  Ή μάλλον συνεχίζεται και εξαιτίας της διακαναλικής, αφού όλες οι εκτιμήσεις συγκλίνουν στο ότι ουδέν πέτυχε, ενώ συντήρησε το αρνητικό κλίμα που ήδη υπήρχε για την κυβέρνηση, αν δεν το αύξησε κιόλας! Έγκυρες πληροφορίες μας αναφέρουν ότι οι δημοσκοπήσεις της Ιπποκράτους για την απήχηση της συνέντευξης του Γιώργου είναι απογοητευτικές. Δείχνουν ότι η πλειοψηφία του λαού δεν πείστηκε απ’ τα επιχειρήματά του, ούτε πολύ περισσότερο υπέκυψε στον εκβιασμό. Και οι τηλεοπτικές εμφανίσεις στελεχών, όπως ο Γ. Ραγκούσης ή ο γραμματέας Μιχάλης Καρχιμάκης, επέτειναν αυτό το αρνητικό κλίμα, αφού έβγαλαν, στην απεγνωσμένη διάθεση να στηρίξουν τα όσα είπε ο Παπανδρέου, μια αλαζονεία και μια καθεστωτική αντίληψη απεχθή πολιτικά, που αποσυσπειρώνει αντί να συσπειρώνει. Ακόμα και οι πλέον αισιόδοξες εκτιμήσεις και αναλύσεις κάνουν λόγο για ελάχιστη αύξηση της συσπείρωσης του ΠΑΣΟΚ, με πολύ μικρή επίπτωση στο αναμενόμενο εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Νοεμβρίου. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, στην τηλεοπτική του εμφάνιση, ήταν φανερό ότι εξέπεμπε αγωνία, πανικό. Ήταν «λίγος», κουραστικός, με πολλά σαρδάμ, που κάθε άλλο παρά έδειχναν βεβαιότητα και σιγουριά. Είναι χαρακτηριστικό ότι την ώρα της διακαναλικής συνέντευξης στο εντευκτήριο της Βουλής την παρακολουθούσαν περί τους 40 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, στη συντριπτική τους πλειοψηφία φανατικοί υποστηρικτές του Γιώργου. Και τα συναισθήματά τους μετά τη συνέντευξη, αλλά και στη διάρκειά της, ήταν οργή και απελπισία. Απ’ την επομένη, όταν άρχισαν να εισπράττουν και το κλίμα απ’ τις περιφέρειες και τους ψηφοφόρους τους, αυτά τους τα συναισθήματα εντάθηκαν. Γενικά δε το κλίμα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, αλλά ακόμα και μέσα στην κυβέρνηση είναι κλίμα ηττοπάθειας και αγανάκτησης για τους συμβούλους του Γιώργου, οι οποίοι τον οδήγησαν στην τυχοδιωκτική, όπως τη χαρακτηρίζουν, επιλογή της περασμένης Δευτέρας. Βέβαια, αν κάτι πέτυχε ο Γιώργος με τον εκβιασμό των πρόωρων εκλογών, είναι να κλείσει τα στόματα βουλευτών και υπουργών, οι οποίοι σε κάθε περίπτωση αποφεύγουν να εκφράσουν δημόσια τα όσα λένε σε ιδιωτικές συζητήσεις, λόγω του φόβου της λίστας, αφού αν οι εκλογές γίνουν μέχρι τις αρχές Απρίλη θα γίνουν με λίστα... Και κάτι επιπλέον που τον ευνοεί εσωκομματικά είναι το –αδιαμφισβήτητο– γεγονός ότι δεν υπάρχει το αντίπαλον δέος, αυτός ο οποίος θα συσπειρώσει στη βάση κάποιας γραμμής και θα ηγηθεί ενός ρεύματος αμφισβήτησης των επιλογών του αρχηγού. Όπως μάλιστα υπογραμμίζεται, είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ που ο αρχηγός του δεν έχει την παραμικρή αμφισβήτηση. Ακόμα και ο Ανδρέας είχε σχεδόν πάντοτε κάποιον ή κάποιους που αμφισβητούσαν τις επιλογές του, με αποκορύφωμα την εσωκομματική αντιπολίτευση απ’ την «ομάδα των τεσσάρων». Τώρα ο Γιώργος είναι «ελεύθερος» από τέτοιες αμφισβητήσεις. Ο μεν Βενιζέλος έχει ουσιαστικά εγκαταλείψει, ενώ ουδείς άλλος μέχρι τώρα έχει δείξει ότι θέλει να παίξει ρόλο αμφισβήτησης των επιλογών του Γιώργου, ακόμα και των πλέον ολέθριων...  Τα σενάρια της επόμενης μέρας Ήδη έχουν αρχίσει να διακινούνται ακόμα και... πιθανές ημερομηνίες πρόωρων εκλογών, όπως για παράδειγμα η 12η Δεκέμβρη. Πάντως θα πρέπει να επισημανθεί ότι είναι πολλοί όσοι τονίζουν πως μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες θα ήταν καθαρά τυχοδιωκτική επιλογή, αφού στην καλύτερη για τον Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ περίπτωση θα πετύχαιναν οριακή αυτοδυναμία, ενώ σήμερα διαθέτουν άνετη, ακόμα και μετά τη διαγραφή των 3 βουλευτών που δεν ψήφισαν το Μνημόνιο. Υπενθυμίζεται ότι με τον «νόμο Παυλόπουλου», με τον οποίο θα διεξαχθούν οι προσεχείς εκλογές, το πρώτο κόμμα πριμοδοτείται με 50 βουλευτές και το όριο της αυτοδυναμίας είναι γύρω στο 38%, συναρτώμενο και με άλλους παράγοντες, όπως για παράδειγμα το αν θα έχουμε πέντε ή τέσσερα ή έξι κόμματα στη νέα Βουλή. Και ενισχυτικό των φόβων ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα έχει επιτυχία σε μια εκλογική αναμέτρηση τώρα είναι και το γεγονός ότι ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία του το κόμμα εμφανίζεται να είναι εντελώς ανύπαρκτο, έως και διαλυμένο! Βέβαια τα πυρά γι’ αυτήν την οικτρή κατάσταση του κόμματος συγκεντρώνει ο τέως γραμματέας Σωκράτης Ξυνίδης, αφού ο διάδοχός του, ο Μιχάλης Καρχιμάκης, ο οποίος τρέχει και δεν φτάνει, δεν έχει ακόμα προλάβει να ασχοληθεί ουσιαστικά, αφού μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του έπεσε πάνω στις εκλογές... Στην περίπτωση μη επίτευξης αυτοδυναμίας και εφόσον το ΠΑΣΟΚ είναι πρώτο κόμμα, τότε μπορεί να επιδιώξει συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις και πρωτίστως με αυτές που μαζί με το ΠΑΣΟΚ ψήφισαν το Μνημόνιο (τον ΛΑΟΣ, την Ντόρα Μπακογιάννη) και προσωπικότητες. Αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση μπορεί να ενεργοποιηθεί και το σενάριο της αποχώρησης του Γιώργου απ’ την ενεργό πολιτική εν Ελλάδι, με το επιχείρημα ότι «εγώ θέλω να σας σώσω, αλλά εσείς δεν θέλετε, φεύγω». Φυσικά, όπως έχει γράψει «ΤΟ ΠΑΡΟΝ», ο Γιώργος, αν φύγει τελικά απ’ την ενεργό πολιτική της χώρας μας, θα έχει διασφαλίσει μια πολύ καλή θέση σε κάποιον διεθνή οργανισμό. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες πληροφορίες, την έχει ήδη διασφαλίσει... Πάντως, υπέρ της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες και της εν συνεχεία αποχώρησης του Γιώργου συνηγορεί το επιχείρημα ότι δεν θέλει ούτε να αναγκαστεί να λάβει νέα σκληρά μέτρα που ήδη απαιτεί η «τρόικα», ούτε –πολύ περισσότερο– να αναγκαστεί να είναι αυτός ο πρωθυπουργός της ελεγχόμενης χρεοκοπίας της Ελλάδας! Τέλος, ένα άλλο σενάριο που επίσης διακινείται είναι αυτό της κυβερνητικής συνεργασίας χωρίς την προσφυγή σε πρόωρες κάλπες, με την επίκληση της μέγιστης δυνατής συναίνεσης που απαιτείται για τη λήψη νέων μέτρων. Οργή κατά Ραγκούση και Νίκου! Ήδη πάντως το εξαιρετικά αρνητικό κλίμα που υπάρχει εντός του κόμματος και της κυβέρνησης για όσους έσπρωξαν τον Γιώργο στην τυχοδιωκτική τηλεοπτική εμφάνιση της περασμένης Δευτέρας έχει «παραλήπτες». Και αυτοί είναι βασικά ο «αντ’ αυτού» Γιάννης Ραγκούσης, καθώς και ο αδερφός του Νίκος Παπανδρέου, ο οποίος τον επηρεάζει πάρα πολύ και είναι ο στενότερος άτυπος σύμβουλός του. Αυτοί θεωρούνται οι εμπνευστές του εκβιαστικού διλήμματος και της διακαναλικής συνέντευξης, ενώ για παράδειγμα ο Παύλος Γερουλάνος ήταν σε αντίθετη κατεύθυνση. Και εισπράττουν την οργή όλων των υπολοίπων. Μαζί με τη Ρεγγίνα Βάρτζελη, η οποία επίσης εισπράττει αγανάκτηση επειδή λειτουργεί και αυτή άτυπα ως «αντ’ αυτού» και ακόμα και οι υπουργοί είναι αναγκασμένοι να της δίνουν αναφορά, αφού τον ίδιο τον πρωθυπουργό σπανίως τον βλέπουν πέραν των συνεδριάσεων του Υπουργικού Συμβουλίου. Επίσης ένα στενός πυρήνας συνεργατών του πρωθυπουργού, όπως οι Πετρουλάκης, Ελενόπουλος, Στεφάνου. Μάλιστα οι διαμαρτυρόμενοι προβάλλουν και ένα άλλο εύλογο επιχείρημα: • Απ’ τη στιγμή, λένε, που ο Παπανδρέου την υπερψήφιση των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ τη θεωρεί υπερψήφιση της κυβερνητικής πολιτικής, στον δεύτερο γύρο όπου θα οδηγηθούν οι συντριπτικά περισσότερες μονομαχίες σε περιφέρειες και δήμους, ποιος ψηφοφόρος κόμματος της αντιπολίτευσης θα τους ψηφίσει; Και έτσι, τονίζουν, κινδυνεύουμε να χάσουμε ακόμα και άξιους δημάρχους με αξιόλογο έργο. Θα... προκάμει η Ντόρα; Ήδη πάντως το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, πέραν των αντιδράσεων στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, έχει και άλλες... παράπλευρες απώλειες, σημαντικές. Για παράδειγμα, θα προκάμει η Ντόρα να φτιάξει κόμμα και μάλιστα έτοιμο να λάβει μέρος σε μια εκλογική αναμέτρηση, εφόσον οι εκλογές πραγματοποιηθούν τον Δεκέμβρη; Υπενθυμίζεται ότι η εξαγγελία για το κόμμα της Ντόρας είναι για την 21η Νοέμβρη. Και δεν είναι μόνο το ζήτημα του χρόνου. Είναι και το θέμα αν προλαβαίνει να πάρει μέρος σε μια εκλογική αναμέτρηση, σε συνθήκες μάλιστα άγριας πόλωσης. Ίσως, λένε κάποιοι, η επιλογή της ημερομηνίας να μην ήταν τυχαία... Κάτι ενδεχομένως να ήξεραν για τις προθέσεις του Γιώργου. Τι θα κάνει ο Δημαράς... Απ’ την άλλη υπάρχουν εκτιμήσεις σύμφωνα με τις οποίες η αυτοδιοικητική κίνηση του Γιάννη Δημαρά μπορεί να μετεξελιχθεί σε πολιτική, πολύ περισσότερο εφόσον κερδίσει την Υπερπεριφέρεια της Αττικής. Δεν είναι λίγοι δηλαδή αυτοί οι οποίοι πιστεύουν ότι μια νίκη στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας θα δείξει ότι ανεξάρτητες δυνάμεις μπορούν να παλέψουν ενάντια στον δικομματισμό και μάλιστα με επιτυχία. Οπότε και με δεδομένο ότι πολλοί πιστεύουν ότι ήδη βιώνουμε το τέλος μιας εποχής και την αυγή μιας άλλης, γιατί το πετυχημένο στην Αττική πείραμα να μη δοκιμαστεί και στην κεντρική πολιτική σκηνή; toparon