«Πότε θα πάει κάποιος φυλακή»…

Τα τριάντα τελευταία χρόνια η χώρα και η κοινωνία μας πέρασαν από διάφορες φάσεις, οι οποίες, ευρηματικά, χαρακτηρίσθηκαν «τούνελ», «στενωποί», «εκσυγχρονισμός», αλλά μας οδήγησαν τελικά στο «μνημόνιο».

Σε όλο αυτό το διάστημα, η κοινωνική συνείδηση προσανατολίστηκε στη διαδικασία ικανοποίησης των επιτακτικών αναγκών του εκσυγχρονισμού της παραγωγής και της ανάπτυξης μαζικής παιδείας, με στόχο τη βελτίωση του βιοτικού επίπεδου και των συνθηκών ζωής.

Η Μεταπολίτευση, έχοντας πρόσφατη την τραγική εμπειρία του ολοκληρωτικού καθεστώτος  βρήκε την κοινωνία  ευαισθητοποιημένη απέναντι στην προστασία των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα, δημιουργήθηκε η διάθεση για έκφραση και συμμετοχή στα κοινά μέσα από μια «γενικώς αριστερή» αντίληψη με έντονα τα χαρακτηριστικά της διεκδίκησης. Στοιχεία που, ανεξάρτητα από το βαθμό συμμετοχής, υιοθετήθηκαν από το κοινωνικό σύνολο αναγκάζοντας τις κομματικές ηγεσίες να λένε διάφορα εξωφρενικά, όπως  «έξω οι βάσεις», «έξω η ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ» και άλλα παρόμοια. Υπερβολές, που κανείς δεν πίστευε στην υλοποίηση τους, αλλά  ανέβαζαν το αίσθημα (αυτο)ικανοποίησης της κοινωνίας και οι οποίες, με την άνοδο του επιπέδου ζωής, των επιδοτήσεων, την απομυθοποίηση και κατάρρευση της σοσιαλιστικής Μητρόπολης, ξεχάστηκαν, και μας έκαναν πιο πρακτικούς, μετατρέποντάς μας μαζικά σε επενδυτές…

Αυτή η «αριστερή κουλτούρα»  έμεινε μόνο για επιλεκτική χρήση στο πεδίο των μικροκομματικών αντιπαραθέσεων, για να εκφράζεται από πανάκριβους τηλεοπτικούς παρουσιαστές- στελέχη πανίσχυρων οικονομικών επιχειρήσεων οι οποίοι ενίοτε στις πρωινές κυρίως εκπομπές δίνουν την εντύπωση ότι… θα καταλάβουν τα χειμερινά ανάκτορα ανατρέποντας τους εργοδότες τους! Βεβαιότατα, θέματα ανισότητας, ασφάλειας, παιδείας, ποιότητας ζωής υφίστανται και πρέπει να λύνονται έστω και υπό τις παρούσες  συνθήκες.

Από αυτό, όμως, το σημείο μέχρι το φασιστικό, ισοπεδωτικό και αφοριστικό «πότε θα πάει κάποιος επιτέλους φυλακή», άποψη που πιεστικά προβάλλεται από την ηγεσία και στελέχη του ΠΑΣΟΚ (ακόμη και μέσα στη Βουλή), με τη συμπαράσταση της άεργης πλέον αριστεράς με  την κρυφή ελπίδα ότι έτσι  θα εκτονωθεί η κοινωνική δυσφορία (αν πάνε, δηλαδή, «κάποιοι» έστω και αθώοι στη φυλακή) κανένα από τα ανωτέρω προβλήματα δεν θα λυθεί. Αντίθετα, η άποψη αυτή, όμοια των χιτλερικών κραυγών, μεθοδικά και έντεχνα φέρνει από τη πίσω πόρτα, τηΛερναία ΄Υδρα ντυμένη στα αγαπημένα της γκρίζα, με κόκκινοπεριβραχιόνιο…

http://www.statesmen.gr