Αϊτή: εφιάλτης χωρίς τέλος

 Edyta.Materka

των kassandra – mafalda

Μέσα στην λαίλαπα της οικονομικής κρίσης, με τα μνημόνια και τα μέτρα να διαδέχονται το ένα το άλλο στη χώρα μας, τείνουμε όλοι να εγκλωβιζόμαστε στο δικό μας πρόβλημα. Όμως, αυτό ακριβώς επιδιώκουν όλοι αυτοί που μετατρέπουν την ζωή μας σε κόλαση προκειμένου να κερδίσουν στα ερείπια της: να ξεχνάμε τον διπλανό μας, να ξεχνάμε τι γίνεται σε χώρες που ίσως να βρίσκονται γεωγραφικά μακριά μας, όπως η Αϊτή. Μια χώρα, όπου μπορούμε να δούμε την έκταση της εκμετάλλευσης από τους «προστάτες» του κόσμου, να αντιληφθούμε με πολύ ωμό τρόπο τι σημαίνουν οι όροι «ξένη παρέμβαση» και «προτεκτοράτο» και να συνειδητοποιήσουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε.
Στα κρεολικά «Αγίιτι» σημαίνει «η χώρα με τα ψηλά βουνά». Yπήρξε επί δεκαετίες  Ισπανική και Γαλλική αποικία. Μετά από ιδιαίτερα αιματηρούς αγώνες, την 1η Ιανουαρίου 1804, γίνεται η πρώτη χώρα σκλάβων που κερδίζει την ελευθερία της. Είναι το τέλος της γαλλικής αποικίας του Σεν Ντομίνγκ στο νησί της Ισπανιόλα. Αυτή η χώρα των εξεγερμένων ανεξάρτητων σκλάβων ήταν η πρώτη που αναγνώρισε την χώρα μας, όταν έδινε τον δικό της αγώνα κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Και όχι μόνο αυτό. Έστειλε στην «επιτροπή του Παρισιού» υπό τον Κοραή τόνους καφέ (πολύτιμο προϊόν στην Ευρώπη τότε), για να πουληθούν και να αγοραστούν όπλα για τον Αγώνα, αλλά και 100 εθελοντές, για να πολεμήσουν δίπλα στους αγωνιστές του 1821.
Γνωρίζοντας τι σημαίνει σκλαβιά θεώρησαν υποχρέωσή τους να δείξουν αλληλεγγύη. Ίσως γι αυτό ν’ αξίζει να αφιερώσει κανείς μια στιγμή παραπάνω στο ατελείωτο δράμα του Αϊτινού λαού, μέχρι σήμερα. Ίσως και γιατί δεν είναι σίγουρο ότι υπάρχουν πολλές άλλες χώρες στον κόσμο που να βίωσαν τόσα πολλά πραξικοπήματα, τόση πολλή άσκηση τρομοκρατίας από ξένες δυνάμεις, τόση πολλή βία με όλες τις μορφές της (από την κανονική μέχρι τη γενοκτονία) προκειμένου να γονατίσουν.
Τα θεμέλια του προτεκτοράτου
Κατά την προεδρία Ρούζβελτ, και κατ’ εφαρμογή του δόγματος Μονρόε, οι ΗΠΑ καταλαμβάνουν το 1915 για πρώτη (χωρίς ουσιαστικά να φύγουν έκτοτε) φορά την πολύπαθη χώρα και οι πεζοναύτες τους σταθμεύουν εκεί μέχρι το 1934. Εκτός από το να ανεβοκατεβάζουν Προέδρους και να φτιάξουν ορισμένες πρώτες υποδομές, οι ΗΠΑ διαλύουν το συνταγματικό σύστημα της χώρας, επαναφέρουν, ως ένα βαθμό, τη δουλεία για την υλοποίηση των προαναφερόμενων υποδομών, και συστήνουν το σώμα της Εθνικής Φρουράς που αναλαμβάνει το «βρώμικο ρόλο» της καταστολής κάθε αντίθετης φωνής.
Σύμφωνα με τα επίσημα αμερικανικά στοιχεία, τουλάχιστον 3.000 Αϊτινοί εξοντώθηκαν αυτό το χρονικό διάστημα, εντός Αϊτής. Εκτός Αϊτής, αμέσως μετά την αποχώρηση των πεζοναυτών, που είχαν ορίσει και τα πρώτα σύνορα μεταξύ Αϊτής και Δομινικανής Δημοκρατίας, ο δικτάτορας της δεύτερης, επικαλούμενος την αναγκαιότητα «καθαρότητας από τους μαύρους απογόνους των σκλάβων» σφάζει, μέσα σε ένα τριήμερο, 10.000 με 20.000 Αϊτινούς που ζούσαν στη μεθόριο μεταξύ των δύο χωρών.
Μεταξύ 1934 – 1956, η Αϊτή ζει το πρώτο κανονικό στρατιωτικό πραξικόπημα, που λαμβάνει τέλος με την ανάδειξη στην εξουσία του François Duvalier, ο οποίος εκλέχτηκε πρόεδρος το 1956 μετά από μια σαρωτική γενική απεργία προπαγανδίζοντας τα δικαιώματα των μαύρων. Διατήρησε την εξουσία, με βία, με εκτελέσεις, με παραστρατιωτικές δυνάμεις  ενώ φυσικά βρισκόταν σε συνεννόηση με τις πανταχού προστάτιδες μεγάλες δυνάμεις της χώρας, όπως οι ΗΠΑ και η Γαλλία. Η παραμονή στην εξουσία του γνωστού και ως «Παπά Ντοκ» στιγματίστηκε από το θάνατο, (εκτελέσεις, βασανιστήρια, εξαφανίσεις και άλλα συναφή) τουλάχιστον 30.000 Αϊτινών. Οι …επιδόσεις στους διωγμούς αντιφρονούντων του γιού του, γνωστού ως «Μπεμπέ Ντοκ», ο οποίος ανέλαβε τα ηνία της χώρας το 1971, ήταν αντίστοιχες του πατέρα.
Ο Μπεμπέ Ντοκ ανατράπηκε το 1986 (βρήκε καταφύγιο στη Γαλλία) από το στρατό ο οποίος συνέχισε το ίδιο έργο. Ακολουθούν δύο – τρία αλλεπάλληλα στρατιωτικά πραξικοπήματα με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε νεκρούς, βασανισμένους, εξαφανισμένους. Το Δεκέμβρη του 1990, στις πρώτες εκλογές μετά από χρόνια, εκλέγεται ο Jean Bertrand Aristide Πρόεδρος, ο οποίος προσπάθησε, αρχικώς, να προχωρήσει σε συνταγματικές ελευθερίες και σχετικά φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις.
Σε ένα προτεκτοράτο, όμως, αυτά δεν επιτρέπονται και έτσι ακολουθεί νέο πραξικόπημα το 1991. Νέες παραστρατιωτικές ομάδες, υπό την καθοδήγηση ανθρώπων όπως ο Emmanuel Constant που ήταν στο μισθολόγιο της CIA «εκκαθαρίζουν» οπαδούς του Aristide: 5.000 μέσα σε ένα χρόνο.
..και ο «ανθρωπιστικός» ρόλος του ΟΗΕ
Βέβαια, παράλληλα, οι ΗΠΑ συμμετείχαν στο «εμπάργκο» που είχαν επιβάλλει ΟΗΕ και ΕΕ στο νησί, το οποίο, φυσικά, έπληττε κυρίως το λαό, και όχι τη δικτατορία. Όταν, όμως το 1994, 16.000 πλοιάρια κατάμεστα με πεινασμένους μετανάστες Αϊτινούς «πολιορκήσουν» τα παράλια των ΗΠΑ, η απάντηση της προεδρίας Κλίντον ήταν πιο άμεση: έστειλε 20.000 στρατιώτες στο νησί για τη «στήριξη της δημοκρατίας» και τη σταδιακή αποκατάσταση του «μισητού» Aristide, ο οποίος, λόγω λαοφιλίας, ήταν και ο μόνος που θα μπορούσε, κάπως, να ελέγξει τη λαϊκή οργή. Το Μάρτη του 1995, οι ΗΠΑ θα παραχωρήσουν τη θέση τους σε πολυεθνική δύναμη του ΟΗΕ (MINUSTAH).
Ενώ τον Aristide διαδέχεται ο συνεργάτης του Préval (88%) για να τον ξαναδιαδεχτεί ο Aristide (92%) η πολιτική και οικονομική κρίση σωβεί και ο πληθυσμός πένεται και λιμοκτονεί. Η δυσαρέσκεια ξεσπά με ταραχές που εξαπλώνονται σε όλη τη χώρα το 2004. Ο Aristide εκδιώχνεται, όπως ο ίδιος υποστηρίζει με απαγωγή από τις ΗΠΑ, και, πέραν των τύπων και των διαφόρων ονομάτων, η εξουσία περνά στις δυνάμεις του ΟΗΕ. Στις 18 και 19 Σεπτεμβρίου 2004 ο κυκλώνας «Jeanne» αφήνει πίσω του 2.000 νεκρούς. Είναι η εποχή που αποφασίζεται η διευθέτηση του 1,2 δις δολαρίων χρέους της Αϊτής. Ο κόσμος, όμως, συνεχίζει να πεινά και το 2008 ξεσπούν μεγάλες διαδηλώσεις με αφορμή την περαιτέρω αύξηση των τιμών των τροφίμων. Η «ειρηνευτική αποστολή» του ΟΗΕ προτάσσει τα όπλα της και σκοτώνει τους πεινασμένους Αϊτινούς που …«προστατεύει» για να καταστείλει την εξέγερση.
Και δεν ήταν η πρώτη φορά. Με πρόσχημα την «καταστολή» της δράσης «επικίνδυνων στοιχείων», οι δυνάμεις του ΟΗΕ είχαν, ήδη, διαλύσει σχεδόν κάθε υποδομή που είχε δημιουργήσει η κυβέρνηση Aristide, κυνήγησε ανηλεώς κάθε αντίθετη φωνή και κυρίως «αποκαθιστούσε την τάξη». Ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, να είναι η εισβολή 400 ανδρών της MINUSTAH, με τεθωρακισμένα και ελικόπτερα, στην παραγκούπολη Cité Soleil, το 2005, όπου θέρισαν δεκάδες ανθρώπους, ενόπλους και γυναικόπαιδα.
Ο σεισμός ισοπέδωσε..
Όλα αυτά, όμως, λίγο πολύ περνούσαν στα «ψιλά» των εφημερίδων. Ο σεισμός της 12^ης Ιανουαρίου ήταν αυτός που έφερε τη χώρα στην επικαιρότητα. Η καταστροφή ήταν σχεδόν ολοσχερής. Επισήμως, τουλάχιστον, 230.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν, περισσότεροι από 300.000 ήταν οι τραυματίες, ενώ 2,3 εκατομμύρια οι άστεγοι, δηλαδή το 25% του πληθυσμού.  Οι εικόνες καταστροφής ήταν ασύλληπτες. Οι δεσμεύσεις για παροχή βοήθειας ηγετών, διεθνών οργανισμών κ.ο.κ. διαδέχονταν η μία την άλλη.
Το μοναδικό που σίγουρα έγινε είναι ότι αυξήθηκε ο αριθμός των δυνάμεων του ΟΗΕ, στις οποίες συμμετέχουν κατά πλειοψηφία στρατεύματα από τη Βραζιλία και ότι από τις πρώτες μέρες οι ΗΠΑ έστειλαν την μόνη βοήθεια που φαίνεται να αντιλαμβάνονται: Χιλιάδες αμερικανούς πεζοναύτες, που κατέλαβαν το αεροδρόμιο και τα λιμάνια, όλες δηλαδή, τις οδούς πρόσβασης στην χώρα, εμποδίζοντας, ουσιαστικά, την έλευση ιατροφαρμακευτικής βοήθειας  από ΜΚΟ, ακόμα και από κράτη, που οι ίδιοι δεν ενέκριναν. Επόμενη κίνησή τους μια δεύτερη αποστολή πεζοναυτών, με 12 στρατιωτικά ελικόπτερα που προσγειώθηκαν στον περίβολο του προεδρικού μεγάρου και αναπτύχθηκαν στην πρωτεύουσα της χώρας.
«Πρόκειται για εισβολή»δήλωσε τότε κατηγορηματικά ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, και είχε δίκιο. Απόδειξη είναι οι χαρακτηριστικές  δηλώσεις του υπουργού άμυνας των ΗΠΑ όταν ρωτήθηκε για τους κανόνες εμπλοκής των Αμερικανών στρατιωτών στην Αϊτή. «Είναι οι ίδιοι που ισχύουν οπουδήποτε έχουν αναπτυχθεί αμερικανικά στρατεύματα», είπε.
Η «ανθρωπιστική επιχείρηση» δεν καθοδηγείτο από πολιτικούς κυβερνητικούς οργανισμούς, αλλά από το Πεντάγωνο. Κυρίαρχο ρόλο στη λήψη αποφάσεων είχε η αμερικανική διοίκηση του Νότου που έχει έδρα το Μαϊάμι και στρατιωτικές εγκαταστάσεις σε ολόκληρη την Λατινική Αμερική, της οποίας η σιωπηλή αποστολή είναι να εξασφαλίσει την διατήρηση καθεστώτων υποτέλειας, προσηλωμένων στην πολιτική της Ουάσιγκτον.
Μία άλλη «ανθρωπιστική επιχείρηση» ήταν αυτή που αφορούσε τα ορφανά του σεισμού. ΗΠΑ, Καναδάς, Γαλλία, Ολλανδία, Γερμανία και άλλες φιλεύσπλαχνες χώρες εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους να πάρουν ορφανά παιδιά της Αϊτής και να τα δώσουν για υιοθεσία. Πολλά παιδιά, που όπως αποδείχθηκε είχαν γονείς οδηγήθηκαν με αεροπλάνα έξω από την χώρα, ενώ ο Αϊτινός πρωθυπουργός Ζαν – Μαξ Μπελρίβ μιλώντας στο CCN είπε ότι υπήρχαν στοιχεία πως «γίνεται εμπόριο οργάνων παιδιών». Χρειάστηκε η κατακραυγή και οι συνεχείς καταγγελίες από οργανώσεις αρωγής για να μπει κάποιο φρένο σε αυτή την επιχείρηση.
…οι προστάτες χρέωσαν και διεκδικούν κέρδος…
Όπως συμβαίνει συνήθως, η δεύτερη φάση της επέμβασης των ξένων δυνάμεων μετά τον σεισμό ονομάσθηκε «ανοικοδόμηση της χώρας». Το ΔΝΤ ( πανταχού παρόν) έσπευσε να υποθηκεύσει ακόμα περισσότερο το μέλλον της βασανισμένης χώρας εγκρίνοντας υπό την μορφή δανείου το ποσό των 102 εκατομμυρίων δολαρίων, που μαζί με ένα ποσό από προϋπάρχον πρόγραμμα δανειοδότησης φθάνει συνολικά τα 114 εκατ. δολάρια. Η αποπληρωμή θα αρχίσει σε πεντέμισι χρόνια, φυσικά ανατοκισμένο.
Επιχειρήσεις από πολλές χώρες, όπως η  Γαλλία και ο Καναδάς, που έχουν επίσης μεγάλη ευθύνη για τα δεινά αυτής της βασανισμένης χώρας,  έσπευσαν να «πλασαριστούν» σε καλή θέση για τα συμβόλαια της «ανοικοδόμησης». Οι συμφωνίες μπορεί να έγιναν, αλλά μέχρι σχεδόν και τα μέσα καλοκαιριού, σχεδόν κανένα σχέδιο ανοικοδόμησης δεν είχε υλοποιηθεί, πλην όσων εξήγγειλαν οι κυβερνήσεις της Κούβας, της Βενεζουέλας και των χωρών της Μπολιβαριανής Συμμαχίας για την Αμερική (ΑLBA).
Όσο, δε, για το ..Συμβούλιο που διαχειρίζεται την ανοικοδόμηση από τις 26 θέσεις, μόνο οι 13 ανήκουν σε Αϊτινούς, αφού οι υπόλοιπες καταλαμβάνονται από ξένες κυβερνήσεις και διεθνείς …φιλανθρωπικούς οργανισμούς όπως η Παγκόσμια Τράπεζα. Κατά το ήμισυ, Πρόεδρος της Επιτροπής…ο Μπιλ Κλίντον!
Μετά από αυτά, είναι μάλλον κανείς εύκολο ν’ αντιληφθεί γιατί μέσα σε αυτή την χαώδη κατάσταση  κάποιοι επιμένουν ότι μπορούν να γίνουν εκλογές.  Από τις εκλογές, που έχουν προγραμματιστεί για τις 29 Νοεμβρίου, θα αναδειχθεί πρόεδρος, Βουλή και οι μισοί Γερουσιαστές, οι οποίοι θα είναι και αυτοί που θα κλείσουν τις τελικές συμφωνίες με τις επιχειρήσεις και τους εργολάβους για την …ανοικοδόμηση. Με άλλα λόγια θα αποφασίσει ποιες ξένες εταιρείες θα αγοράσουν τη χώρα, μαζί με τους κατοίκους της. Οι λόγοι για τους οποίους κάποιοι πιέζουν και πιέζονται για να γίνουν εκλογές είναι προφανέστατοι.
..και η χολέρα αποτελειώνει ό,τι έχει μείνει όρθιο
Σχεδόν ένα χρόνο μετά το σεισμό τα στοιχεία από μόνα τους προανήγγειλαν την ..άφιξη του νέου εφιάλτη: 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι παραμένουν στους 1.500 καταυλισμούς. Το 75% των οικογενειών της χώρας ζει χωρίς να τρώει κανονικά καθημερινά, το 44% δεν έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό, το 27% ζει χωρίς στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, χωρίς αποχετευτικό σύστημα, το 50% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Δημοσιογραφικές πηγές ανέφεραν ότι μέχρι πριν από δύο – τρεις μήνες, μόλις το 2% των συντριμμιών είχε απομακρυνθεί από την πρωτεύουσα Πορτ ο Πρενς και μόνο 13.000 προσωρινές κατοικίες έχουν ανεγερθεί.  Και…η πλέον αυξανόμενη επιχειρηματική δραστηριότητα είναι το λαθρεμπόριο παιδιών.
Η διεθνής οικονομική βοήθεια έχει μείνει στα λόγια  και τα χρήματα της Παναμερικανικής Τράπεζας Ανάπτυξης έχουν μπλοκαριστεί από την Ουάσιγκτον. Το πέρασμα του τυφώνα Τόμας, πριν από λίγες εβδομάδες, έκανε απλώς χειρότερα τα πράγματα. Ο εφιάλτης της  χολέρας πλανιόταν πάνω από τη χώρα ήδη από την επομένη του σεισμού και οι περισσότεροι γιατροί το επεσήμαιναν. Έμελλε, όμως, να λάβει και ιδιαίτερες διαστάσεις, αυτές της «ανθρωπιστική προσφορά» , αυτή την φορά των κυανοκράνων του ΟΗΕ.
Οι Αϊτινοί ξεχύθηκαν οργισμένοι στους δρόμους κατηγορώντας τους κυανόκρανους για μετάδοση χολέρας . Ο ΟΗΕ, αρχικώς, διέψευδε κατηγορηματικά την εκδοχή. Για άλλη μια φορά, οι άνδρες του ΟΗΕ άνοιξαν πυρ κατά των ….«προστατευόμενών» τους Αϊτινών:  τρεις άνθρωποι σκοτώθηκαν, δεκάδες τραυματίστηκαν.
Λίγες μόνο μέρες μετά, η πλειονότητα των επιστημόνων δηλώνει σχεδόν βέβαιη ότι οι κυανόκρανοι «έφεραν τη χολέρα στην Αϊτή». Όπως έγραψε η βρετανική «Independent», «το θανατηφόρο βακτήριο είναι σχεδόν βέβαιο πως έφτασε στη σεισμόπληκτη Αϊτή από στρατιώτες του ΟΗΕ που είχαν προσβληθεί στο Νεπάλ, όπου είχαν ξεσπάσει αρκετές φορές επιδημίες χολέρας φέτος το καλοκαίρι». Με αυτό συνάδει και το ότι τα πρώτα επιβεβαιωμένα, μέχρι στιγμής, κρούσματα εντοπίστηκαν κοντά στον ποταμό Αρτιμπονίτ, δίπλα σε μια βάση του ΟΗΕ όπου έχουν καταλύσει περίπου 500 κυανόκρανοι που ήρθαν από το Νεπάλ, οι οποίοι μολύνουν με τα λύμματά τους τον ποταμό δια μέσου του υπονόμου, αν και είναι βασική πηγή πόσιμου νερού! Επιπλέον, το κέντρο ελέγχου επιδημιών των ΗΠΑ (CDC) επιβεβαίωσε πως το στέλεχος της χολέρας που εξαπλώνεται στο νησί είναι αυτό που απαντάται κυρίως στη Νότια Ασία.
Ο Στέφανο Τζανίνι, επικεφαλής αποστολής των ΓΧΣ στην Αϊτή σημείωνε ότι  «η χολέρα είναι μια σημαντικά θεραπεύσιμη ασθένεια που μπορεί να αποφευχθεί, ειδικά όταν οι ασθενείς που έχουν εκδηλώσει συμπτώματα λαμβάνουν θεραπεία σε ένα ελεγχόμενο και απομονωμένο περιβάλλον, όπως ένα κέντρο θεραπείας χολέρας». Όμως, ελάχιστα είναι τα κέντρα που μπορούν να προσφέρουν την κατάλληλη θεραπεία, ενώ δεν υπάρχουν συνθήκες υγιεινής, δεν υπάρχει πόσιμο νερό, δεν υπάρχει τροφή, δεν υπάρχουν σπίτια, δεν υπάρχει τίποτε. Ήδη, από τις 20 Οκτωβρίου, οπότε καταγράφηκε το πρώτο κρούσμα, περίπου 2.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει. Όσοι νοσούν αγγίζουν τις 49.500, αλλά εξ αυτών λιγότεροι από 20.000 νοσηλεύονται και ακόμη λιγότεροι λαμβάνουν την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή.
Η κατάσταση θα είναι σύντομα εκτός ελέγχου υποστηρίζουν οι γιατροί εκτιμώντας ότι με τη δεδομένη κατάσταση τα κρούσματα θα φτάσουν και ίσως ξεπεράσουν τις 280.000. Ο ΟΗΕ απυήθηνε έκκληση να φτάσουν επειγόντως στο νησί περισσότεροι γιατροί και νοσηλευτές και εκτιμούσε ότι η επιδημία «θα κρατήσει μήνες, ακόμη και χρόνια».  Οι εικόνες των νεκρών που κείτονται στους δρόμους στοιχειώνουν.
Είναι, στην καλύτερη περίπτωση αφελές, αν δεν είναι κάτι χειρότερο, να πιστεύει κανείς ότι τα όσα συμβαίνουν στην Αϊτή οφείλονται μόνο σε φυσικά φαινόμενα ή στην κακή τύχη των Αϊτινών. Σαφώς ο σεισμός ή ο τυφώνας είναι φυσική καταστροφή. Αλλά μετατρέπεται σε ανείπωτη τραγωδία που δεν τη χωρά ανθρώπου νους, όταν δεν υπάρχουν υποδομές, όταν τα σπίτια είναι «χάρτινα», όταν κυριαρχεί η άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη, όταν ο κόσμος έχει βυθιστεί στη φτώχεια, όταν δεν έχει ληφθεί καμία σχετική μέριμνα. Ο Αϊτινός λαός δεν είναι κακορίζικος. Είναι θύμα των αλλεπάλληλων ξένων επεμβάσεων που εκδηλώθηκαν ανοιχτά ή δια εσωτερικών συνεργατών πραξικοπηματιών και οδήγησαν  τη χώρα στην απόλυτη καταστροφή για να την μετατρέψουν σήμερα σε ένα ισοπεδωμένο οικόπεδο – προτεκτοράτο, του οποίου οι άνθρωποι πεθαίνουν στο δρόμο από χολέρα αβοήθητοι, ενώ στο διπλανό τετράγωνο κάποιοι αναλογίζονται, ήδη, τα κέρδη τους από την «ανοικοδόμηση» και τις επενδύσεις τους. Αυτή είναι η τραγωδία της Αϊτής..


http://www.inprecor.gr/