Όλα γίνονται πιο αυστηρά (και πιο γερμανικά) στην Ευρώπη

Tου Άγγελου Στάγκου

Τα πράγματα σκουραίνουν στις Βρυξέλλες και φαίνεται (τουλάχιστον προς το παρόν, γιατί δεν αποκλείεται τώρα που επέστρεψε στην Ελλάδα να ξανακάνει το κοκοράκι) ότι ο Α. Σαμαράς το πήρε το μήνυμα. Αναγκάστηκε επιτέλους να παραστεί στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, κάτι που απέφευγε συστηματικά για να μην τ΄ ακούσει και προφανώς εκεί του τάπανε χύμα και τσουβαλάτα. Του είπαν δηλαδή ότι η στάση του απέναντι στο μνημόνιο και την Τρόϊκα είναι ανεύθυνη και λαϊκίστικη και καλά θα κάνει να συνέλθει για να μην τον πάρει και τον σηκώσει. 

Του υπενθύμισαν ταυτόχρονα ότι τα συντηρητικά κόμματα της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης που βρίσκονται στην εξουσία άκουσαν τα εξ αμάξης από τους δικούς τους προκειμένου να περάσουν από τη δική του Βουλή και την κοινή γνώμη της χώρας το καθένα το πακέτο στήριξης της ελληνικής οικονομίας και δεν ανέχονται από καμία Νέα Δημοκρατία να ακούν μπούρδες, περί «άλλου δρόμου» για να βγει η Ελλάδα από το αδιέξοδο. Έτσι ο Αντώνης κατέβασε το κεφάλι και στην  αρχή ψέλλισε, αλλά στη συνέχειa βροντοφώναξε μπροστά στους Μαρτένς (Πρόεδρος του ΕΛΚ) και του Βαν Ρομπάϊ ότι ο ίδιος και το κόμμα είναι υπέρ της οικονομικής εξυγίανσης, ακόμη και υπέρ της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Πάλι καλά που δεν πρόσθεσε για να τους πείσει ότι μόλις γύριζε θα πλάκωνε στις κλωτσιές τον Λυκουρέντζο και τον Μανώλη….Όχι ότι φταίνε αυτά τα παλικάρια για τη γραμμή, αλλά έτσι για να ξεδώσει.

Ο Α. Σαμαράς λοιπόν κατάλαβε από πρώτο χέρι ότι στις Βρυξέλλες δεν αστειεύονται πλέον και να δούμε αν θα το καταλάβουν και οι υπόλοιποι. Δεν το περιμένουμε βέβαια από την Παπαρήγα, τον Τσίπρα, τον Αλαβάνο ή τον…Δημαρά, αλλά από το «νοήμον κοινό» δηλαδή τους πολίτες. Χωρίς να έχουν ξεκαθαρίσει με ακρίβεια οι διατυπώσεις και οι λεπτομέρειες στην σύνοδο κορυφής της περασμένης εβδομάδας έγινε σαφές ότι η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση οδεύει προς τον μεγαλύτερο έλεγχο των προϋπολογισμών και της αυστηροποίηση των «ποινών» που θα υφίστανται οι χώρες, ιδιαίτερα της ΟΝΕ,  που δεν θα συμμαζεύουν το χρέος τους, το έλλειμμά τους, ή δεν προσπαθούν να γίνουν ανταγωνιστικές στην  οικονομία.. Συστάσεις, παρεμβάσεις,  πρόστιμα, κυρώσεις, αφαίρεση ψήφου στη λήψη οικονομικών αποφάσεων, ελεγχόμενες πτωχεύσεις, ό,τι και αν σημαίνει κάτι τέτοιο, «τα πάντα, όλα» θα περιλαμβάνει η τροποποίηση του Συμφώνου της Λισσαβώνας. Ούτε θα είναι εύκολη η προσφυγή στο νέο «μηχανισμό αρωγής», όπου θα συμμετέχουν και ιδιωτικοί χρηματοπιστωτικοί οίκοι. 

Σε όλα αυτά πρωτοστατεί φυσικά η Γερμανία, με άξιους συμπαραστάτες την Ολλανδία, την Σουηδία, την Φινλανδία , την Πολωνία, αλλά και με τη συναίνεση της Γαλλίας. Που σημαίνει ότι ακόμη και όταν τελειώσει το μνημόνιο το 2013 και την γλυτώσουμε με κάποιο τρόπο και με ακόμη μεγαλύτερο θαύμα μέχρι τότε, θα συνεχίσουμε να ζούμε σε συνθήκες μνημονίου και στη συνέχεια. Αν θέλουμε να μείνουμε στην Ευρώπη και την ΟΝΕ. Αν δεν θέλουμε, υπάρχει και ο «άλλος δρόμος», όχι αυτός που φαντασιώνει ο Α. Σαμαράς, αλλά εκείνος της εξόδου από την ΟΝΕ, ακόμη και την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, και της επαναφοράς της δραχμούλας, με όσα κάτι τέτοιο συνεπάγεται. Αν φυσικά μπορούμε να φύγουμε από την ΟΝΕ και την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση…

Διαλέγετε και παίρνετε, αλλά χωρίς …εμένα. Εγώ προτιμώ Ευρώπη και ξερό ψωμί, γιατί έξω από αυτήν ούτε ξερό ψωμί θα υπάρχει!

reporter.gr