Ευρωζώνη: Ρεαλιστές έναντι ονειροπόλων

Οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις προκαλούνται κατά κανόνα από τη σύγκρουση μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Συνήθως οι ονειροπόλοι είναι οι επενδυτές και οι κεντρικοί τραπεζίτες οι ρεαλιστές. Μια έλλειψη ρευστότητας, προερχόμενη κατά κανόνα από τους κεντρικούς τραπεζίτες, οδηγεί στο κραχ.  Να όμως που στη σημερινή κρίση της Ευρωζώνης οι ρόλοι είναι ανάποδοι.

Οι ονειροπόλοι είναι οι κεντρικοί τραπεζίτες, οι γραφειοκράτες και οι πολιτικοί – όχι μόνο της Ευρώπης – που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει καμιά ανάγκη διαγραφής των προβληματικών χρεών. Η αντιπροσωπεία της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ που μεταβαίνει στο Δουβλίνο προκειμένου να κλείσει συμφωνία για τις ιρλανδικές τράπεζες δεν θα δώσει εντολές για το ποιες χρεοκοπημένες τράπεζες θα πρέπει να διατηρηθούν στη ζωή και ποιες θα πρέπει να κλείσουν. Θα προσφέρει άφθονη ευρωπαϊκή χρηματοδότηση προκειμένου να κρατήσει ζωντανό το όνειρο της φερεγγυότητας.

Τα όνειρα των προβληματικών οφειλετών θα μπορούσαν να βγουν αληθινά με ένα σωστό μείγμα μετρίου πληθωρισμού, ταχείας ανάπτυξης και δημοσιονομικής σύσφιξης. Αλλά υπάρχουν ήδη ανησυχητικά σημάδια. Η ανεργία στην Πορτογαλία αυξάνεται και ένας ενοχλητικά ρεαλιστής πολιτικός, ο Αυστριακός Υπουργός Οικονομικών λέει ότι η Ελλάδα δεν δείχνει να εφαρμόζει τις δημοσιονομικές υποσχέσεις της.

Οι επενδυτές έχουν ξυπνήσει. Τον περασμένο μήνα η απόδοση του 3ετούς κρατικού ομολόγου της Ιρλανδίας αυξήθηκε από 4,1% σε 6,9%. Η τιμή αυτή ενσωματώνει πρόβλεψη για διαγραφή χρέους 17% πριν το 2013. Βέβαια δεν αναμένονται νέες εκδόσεις ιρλανδικών ομολόγων ως το 2011. Αλλά η αύξηση των αποδόσεων καθιστά τις συναλλαγές των ήδη υπαρχουσών εκδόσεων πιο ακριβές. Οι κερδοσκόποι προχωρούν σε βραχυπρόθεσμες τοποθετήσεις και πολλοί κάτοχοι ιρλανδικών ομολόγων αποφασίζουν να αγοράσουν ασφάλιση ή να πουλήσουν τα ομόλογά τους. Και από την άλλη μεριά ελάχιστοι είναι οι εγχώριοι ή ξένοι αγοραστές με ισχυρή ρευστότητα.

Στον κόσμο του ονείρου η Ευρωπαϊκή Ένωση, με τη βοήθεια της επίσης ονειροπόλας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μπορεί να παράσχει δάνεια ή και να δημιουργήσει όσο χρήμα απαιτείται προκειμένου να αντισταθμίσει την αποχώρηση των επενδυτών. Αλλά στον κόσμο της πραγματικότητας η πολιτική βούληση για την επιχορήγηση των αστόχαστων οφειλετών βυθίζεται από άκρη σε άκρη της Ευρωζώνης. Η διάσωση του Δουβλίνου δεν θα καταφέρει να κάνει και τους επενδυτές ονειροπόλους. 

SOFOKLEOUS10