Πώς η Δύση υποβαθμίζεται

h.koppdelaney
Η κρίση επιταχύνει την ανατροπή του παγκόσμιου πολιτικού σκηνικού, όπως το ζήσαμε τις τελευταίες δεκαετίες, αναδεικνύοντας, ολοένα και περισσότερο, τη μετατόπιση της παγκόσμιας οικονομικής δύναμης από τη δυτική πλευρά του πλανήτη στην ανατολική. Ο κόσμος αλλάζει, ο παγκόσμιος γεωπολιτικός χάρτης αλλάζει και πρωτίστως αλλάζει η Δύση. Τις αλλαγές που παρατηρούνται ειδικότερα στο δυτικό ημισφαίριο, επιβεβαιώνουν τις τελευταίες δύο εβδομάδες οι φυγόκεντρες τάσεις οι οποίες αναπτύσσονται στην Ευρώπη, παράλληλα με την απώλεια δύναμης του Ομπάμα και των Ηνωμένων Πολιτειών στη διεθνή σκακιέρα.
Ας ξεκινήσουμε από τις αμερικανικές εξελίξεις: Ο Ομπάμα είναι γεγονός ότι αποδυναμώθηκε μετά την απώλεια της πλειοψηφίας των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία για την αμερικανική οικονομία. Παγιδευμένος στη στείρα αντιπολίτευση των Ρεπουμπλικανών, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα δυσκολευτεί πολύ να εφαρμόσει μια ξεκάθαρη γραμμή για την έξοδο της αμερικανικής υπερδύναμης από την κρίση. Το τοπίο τώρα γίνεται πιο θολό και δεν είναι τυχαίο ότι ο Μπερνάνκι ρίχνει πάλι άλλα 600 δισ. δολάρια στην αγορά… Προφανώς επειδή ξέρει ότι η κρίση είναι βαθιά και δεν θα ξεπεραστεί εύκολα. Η σημαντική υποχώρηση της επιρροής των Ηνωμένων Πολιτειών, ωστόσο, καταγράφηκε και από την αδυναμία του Αμερικανού προέδρου, στο G20, να πιέσει τη διεθνή κοινότητα και να χαράξει τουλάχιστον κάποιες κατευθύνσεις για τη ρύθμιση των θεμάτων του χρηματοπιστωτικού τομέα ή την αναζήτηση μιας ισορροπίας στον πόλεμο των νομισμάτων.
Η Αμερική έχει στην απέναντι πλευρά την Κίνα, η οποία συνεχώς ανεβάζει δύναμη, ταχύτητα και αυτοπεποίθηση. Οι Κινέζοι δείχνουν τώρα να στυλώνουν τα πόδια… Το τι θα κάνουν, λένε, με το νόμισμά τους, τις εξαγωγές τους κ.λπ., είναι δική τους υπόθεση. Αυτό σημαίνει ότι η Κίνα αξιοποιεί τώρα τις αδυναμίες των Αμερικανών και προετοιμάζεται σιγά σιγά να αυξήσει την επιρροή της και να δημιουργήσει ερείσματα στην Ευρώπη (βλέπε και περιοδεία Κινέζου πρωθυπουργού στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες). Αντιθέτως, από την άλλη, η ευκαιρία που δημιουργήθηκε για μια καλύτερη συνεννόηση μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης, τουλάχιστον πάνω σε βασικούς οικονομικούς στόχους, φαίνεται ότι χάθηκε. Η ευκαιρία αυτή αρχικά δημιουργήθηκε εξαιτίας της μεγάλης χρηματοπιστωτικής κρίσης που έπληξε τη Δύση (και της αλληλεπίδρασης που είχε) και αφετέρου από την ίδια την εκλογή του Ομπάμα, έπειτα από μια δραματική οκταετία Μπους. Αλλά έμεινε εντελώς αναξιοποίητη… Διότι οι προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ αποδείχτηκε πως ήταν άλλες.
Ετσι έχουμε, ως αποτέλεσμα, να μην υπάρχει καμία σύγκλιση δυνάμεων ή κοινών κατευθύνσεων στο ανεπτυγμένο δυτικό κομμάτι του πλανήτη και ταυτόχρονα να επιτείνεται μια κατάσταση αποενοποίησης στην Ευρώπη. Η κρίση επιδεινώνει το χάσμα μεταξύ των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου και του Βορρά, αναβαθμίζοντας τον ρόλο της πιο εύρωστης Γερμανίας. Ο ηγεμονικός τρόπος που πολιτεύεται πλέον η Γερμανία (για να πάρεις βοήθεια θα πρέπει σχεδόν να γονατίσεις μπροστά της) καθώς και η ζώνη επιρροής που προσπαθεί να δημιουργήσει με τους άμεσους γείτονές της, αυξάνουν τις αβεβαιότητες για την προοπτική της Ευρώπης ως ενιαίας γεωοικονομικής οντότητας. Κοντολογίς, μέσα σ’ έναν κατακερματισμένο μικρόκοσμο, ο ρόλος και η ευημερία της Ευρώπης μάλλον θα περιοριστούν στο μέλλον.

Tου Γιαννη Kοτοφωλου
Πηγή: Καθημερινή