Ακινδύνως Επικίνδυνα

Γι' αυτό στέκομαι πάντα
απ' τους άλλους απέναντι:
για να βλέπουμε
κι εκείνοι κι εγώ
τα μοιραία μας λάθη
Γεωργία Παπαδαρατσάκη, Αντικατοπτρισμός

Του Γιάννη Πανούση
 
Τάξη και ηθική αποκατεστάθησαν πλήρως με τα αποτελέσματα της πρώτης Κυριακής των αυτοδιοικητικών εκλογών. Τάξη στο πολιτικό σύστημα (αφού οι αρχηγοί δεν αμφισβητήθηκαν) και στους δανειστές (αφού οι αγορές ανακουφίστηκαν). Ηθική στα στρατόπεδα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. (αφού οι «προς απόδρασιν» συνετίστηκαν και ξαναμπήκαν στο μαντρί) και στους εν γένει παρανομούντες (αφού απεδόθησαν «λευκοί» στην κοινωνία επ' ανταλλάγματι ψήφων ή χορηγιών).
ΟΛΑ μοιάζουν όπως πριν, όπως θα 'πρεπε να ήταν. Ο Σγουρός ήρθε πρώτος, ο Κικίλιας διασώθηκε, ο Δημαράς έχασε την ευκαιρία, η Κρήτη πρασίνισε, η Κεντρική Μακεδονία βάφτηκε μπλε. Τα κυβερνητικά κόμματα (ξανα)κέρδισαν το δικό τους «κεκτημένο» εξουσίας (και παραλογισμού;) και τα αριστερά (;) κόμματα (ξανα)καλούν σε ενότητα (και αυτοκριτική;).
ΤΟ 'χουμε (ξανα)επισημάνει. Η θεμελιώδης διαφοροποίηση σ' αυτή τη χώρα δεν είναι αριστερός-δεξιός, αλλά εμείς κι εκείνοι.
* Εμείς με τις ιδεοληψίες μας, τις αγκυλώσεις μας, τις ιστορικές μας αναφορές (με συχνά ανιστόρητα συμπεράσματα), με τα πάθη και τα λάθη μας.
* Εμείς που νομίζουμε ότι τιμωρούμε το σύστημα απέχοντας από τις ψηφοφορίες, το κοινωνικό γίγνεσθαι, ακόμα και από τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας.
* Εμείς οι αφόρητα ρομαντικοί (να δεις που τα πράγματα θ' αλλάξουν με τον...) και οι αγιάτρευτα ονειροπόλοι (ο Θεός της Ελλάδας δεν θα μας αφήσει να χαθούμε).
* Εκείνοι με τα κομπιούτερ, τους χρηματιστηριακούς συμβούλους και τις διεθνείς διασυνδέσεις τους.
* Εκείνοι με τη λογική του κέρδους, τη διαχειριστική προσέγγιση της διακυβέρνησης, την αναπαραγωγή της ελίτ των ισχυρών.
* Εκείνοι που συναντιούνται με εμάς μόνο κάθε τέσσερα χρόνια, αφού αυτά που διεκδικούμε τα έχουν αποκτήσει από καιρό και αυτά που φοβόμαστε δεν τους αγγίζουν πουθενά.
Ζούμε στην ίδια χώρα αλλά σε «άλλους κόσμους».
Ζούμε στην ίδια πόλη αλλά σε «άλλες συνθήκες».
Ζούμε στο ίδιο καθεστώς αλλά με άλλες ευκαιρίες και ελευθερίες επιλογών.
ΠΟΛΛΟΙ από εμάς θέλουν να γίνουν σαν εκείνους.
Ουδείς από εκείνους θέλει να γίνει σαν κι εμάς.
ΑΝ έτσι έχουν τα πράγματα (κι οι άνθρωποι) τότε πρέπει να δώσουμε στη λαϊκή συμμετοχή το ουσιαστικό της νόημα. Να μην την αφήσουμε να εκφυλιστεί σε λαϊκή συνενοχή στα σχέδια εκείνων, αλλά να την κάνουμε λαϊκή δυναμική που θα εκφράζει και θα εκπροσωπεί εμάς.
ΥΓ. Αυτό δεν είναι μήνυμα (τηλεοπτικό) αλλά προμήνυμα (θυέλλης).

Ελευθεροτυπία της 15/11/2010