Η ομόνοια και το όραμα

   
Του Γιώργου Βλαβιανού

«Η ΣΩΣΤΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ εξαρτάται από την εσωτερική ομόνοια ενός κράτους, από το όραμα και την αποφασιστικότητα». Λόγια του Κεμάλ Ατατούρκ. Τα είπε κάποτε μεταξύ του 1922 και του 1930 όταν η Τουρκία είχε τεράστιο υπαρξιακό πρόβλημα. Τα δανείζομαι, όπως τα παρέθεσε χθες ένας εξαιρετικός ομιλητής, ο κ. Βασίλειος Μαρκεζίνης, ο οποίος μάγεψε 2.000 και περισσοτέρους ακροατές σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας. Ετυχε να τον παρακολουθήσω για πρώτη φορά και πράγματι ορισμένες από τις απόψεις του είναι ανατρεπτικές και αιχμηρές. Αλλά τις παραθέτει με τόλμη και παρρησία. Παίρνω την ευκαιρία και αναφέρομαι στη χθεσινή του ομιλία διότι την Παρασκευή θα υποδεχθούμε για μία ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα τον Τούρκο πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν. Εναν πολιτικό, οραματιστή, που ακολουθεί το όραμά του σταθερά και προσηλωμένα. Το ίδιο κάνει ο κ. Νταβούτογλου, ο εκφραστής της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής που παραμένει ενιαία και σταθερή. Και ακολουθεί βήματα προμελετημένα, τα οποία τα έχει αναφέρει στο βιβλίο του.

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ να εντείνεται η δραστηριότητα των Τούρκων στη Θράκη. Βλέπουμε το τουρκικό προξενείο εκεί να διαδραματίζει ρόλο περίεργο για τον οποίο έχουν υπάρξει διάφορες καταγγελίες κατά καιρούς. Και, όπως τόνισε χθες στην ομιλία του ο κ. Μαρκεζίνης και γράφει στο βιβλίο του ο Νταβούτογλου, «στόχος είναι η δημιουργία διεθνούς νομικού πλαισίου για τις τουρκικές μειονότητες στα Βαλκάνια. Οπου κι αν βρίσκονται». Πλαίσιο που θα επέτρεπε στην Τουρκία παρεμβάσεις...


Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι θα κοιτάξει το συμφέρον της. Αυτό κάνει όλα αυτά τα χρόνια και συνεχώς βρίσκει τα κατάλληλα κομμάτια να συμπληρώσει το παζλ που έχει σκαρφιστεί. Ακόμη και στον Εβρο κινείται βάσει σχεδίου, όπως αυτό γίνεται και στα άλλα ζητήματα που αφορούν την «οικονομική συνεργασία, συνεκμετάλλευση» σε άλλα θέματα... Ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του όποτε μιλούν για την Ελλάδα πάντα κάτι έχουν να θίξουν, κάτι να προτείνουν, κάτι να αναφέρουν ως προς δικαιώματα τα οποία έχουν και τα οποία δεν τους έχουν παραχωρηθεί. Μας λέει ότι δεν θέλει να γίνονται υπερπτήσεις, αλλά, τι να κάνουμε, υπάρχουν αυτοί οι «κακοί στρατιωτικοί»... Αυτή την κασέτα την παίζουν και την ξαναπαίζουν εκεί στην Αγκυρα. Η πολιτική τους είναι μία και δεν αλλάζει. Και την ακολουθούν απαράλλακτη ήδη από τις αρχές του 1980 όταν η διπλωματία τους και οι μυστικές υπηρεσίες τους αντελήφθησαν ότι τα πράγματα στο γεωστρατηγικό πεδίο αλλάζουν άρδην. Προετοιμάστηκαν κατάλληλα και τώρα σιγά σιγά δρέπουν καρπούς.


ΕΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΚΑΘΙΣΟΥΜΕ κάτω και να σκεφθούμε πως πρέπει να κινηθούμε όλοι μαζί, τώρα που βρισκόμαστε στο σταυροδρόμι της ιστορίας μας, όπως κατέληξε ο κ. Μαρκεζίνης, όπου οικονομική και εξωτερική πολιτική έχουν πλέον απόλυτη συνάφεια.


ΕΛ.ΤΥΠΟΣ