Υποψήφιοι, υπόδικοι αλλά «καταξιωμένοι»

Του Στάμου Ζούλα

Στις «αποκαλυπτόμενες» περιπτώσεις υποδίκων υποψηφίων στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, υπάρχουν δύο στοιχεία, τα οποία ουδένα έχουν απασχολήσει. Συμβαίνει δε τα στοιχεία αυτά να είναι και τα πλέον ενδεικτικά για το επίπεδο της δημόσιας ζωής της χώρας. Κατά πρώτο λόγο οι δοσοληψίες των υποψηφίων αυτών με τη Δικαιοσύνη αποκαλύπτονται κυρίως μετά καταγγελίες από αντιπάλους είτε φίλιους υποψηφίους. Δηλαδή, οι συγκεκριμένοι υποψήφιοι έχουν ήδη περάσει επιτυχώς από την κομματική κρησάρα. Οι αρμόδιοι «ελεγκτές» και θεματοφύλακες της κομματικής διαφάνειας δεν εντόπισαν τις κακουργηματικές κ.ά. κατηγορίες, που βαρύνουν τους εκλεκτούς τους. Καίτοι οι υπόδικες πράξεις τελέσθηκαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους ως τοπικών αρχόντων. Και παρά το γεγονός ότι οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, καθ’ ομολογίαν και των κομμάτων μας, αποτελούν βασικό πεδίο διαφθοράς. Επιπλέον. Δεν είδαμε καμιά κομματική αρχή να διαπορεί και να διερευνά την «παρείσφρηση» υποδίκων στα ψηφοδέλτιά της. Δεν ακούσαμε καμιά «αρμόδια επιτροπή» να εγκαλείται και να λογοδοτεί για πλημμελή άσκηση των καθηκόντων της. Η κομματική «αντίδραση» εκδηλώθηκε, όπως συμβαίνει πάντοτε, κατόπιν εορτής και βάσει του γνωμικού «ούτε γάτα ούτε ζημιά». Το ΠΑΣΟΚ απέσυρε έναν διωκόμενο για κακουργηματική πράξη υποψήφιό του, ενώ η Ν.Δ. φαίνεται να αποδέχεται (και στην πολιτική) τη διαβάθμιση της εγκληματικότητος. Διατήρησε ως υποψήφιό της επίδοξο περιφερειάρχη, ο οποίος διώκεται μόνο για πλημμέλημα…
Φυσικά, όσοι παρακολουθούμε επαγγελματικά τα πολιτικά μας πράγματα, έχουμε καταγράψει σωρεία τέτοιων περιπτώσεων, τόσο στις δύο κυβερνήσεις του κ. Κώστα Καραμανλή όσο και στη σημερινή. Κοινό στοιχείο όλων αυτών των περιπτώσεων είναι ότι οι μη έχοντες την έξωθεν καλήν μαρτυρίαν «αξιωματούχοι» ή όσοι την απώλεσαν... αμαρτήσαντες εν υπηρεσία, ήσαν έμπιστοι βουλευτών και υπουργών. Ορισμένοι δε το δεξί τους χέρι. Οι «λαθροχέρηδες» αποπέμφθηκαν μόλις αποκαλύφθηκαν, αλλά οι «προστάτες» τους ουδεμία επίπτωση, έστω πολιτική, είχαν για τον διορισμό των μπιστικών τους σε υψηλόβαθμες θέσεις. Περιττόν είναι να προστεθεί ότι δεν έχει καταγραφεί περιστατικό που ο διορίσας υπουργός να έχει αποκαλύψει ο ίδιος και να κολάσει το «κελεπούρι» του. Αντίθετα, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις, στις οποίες προσπάθησε να συγκαλύψει τις συγκεκριμένες λαθροχειρίες.
Το φαινόμενο των υποδίκων υποψηφίων στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές αντικατοπτρίζει πιστά την παραπάνω εικόνα της κεντρικής διοίκησης. Με ένα δεύτερο και αποθαρρυντικότερο στοιχείο. Στις μικρές κοινωνίες, οι πάντες γνωρίζουν το ποιόν του τοπάρχη τους. Το γεγονός, λοιπόν, ότι το κομματικό χρίσμα δόθηκε σε υπόδικους –και μάλιστα για πράξεις διαχειρίσεως της τοπικής εξουσίας– υποψήφιους, πιθανώς σημαίνει το χειρότερο. Οτι, δηλαδή, τα πρόσωπα αυτά έχουν εξασφαλίσει ένα είδος αποδοχής από μια σημαντική μερίδα συμπολιτών τους. Διαφορετικά δεν θα ήταν «χρισματούχοι» των κομμάτων τους. Πού μπορεί να οφείλεται η αποδοχή αυτή; Οι δύο υπόδικοι υποψήφιοι βαρύνονται ο πρώτος για συνέργεια σε πολεοδομικές παραβάσεις και ο δεύτερος για παράνομες προσλήψεις συμβασιούχων. Πρόκειται για δύο αδικήματα, τα οποία ενδεχομένως υπηρετούν και το «τοπικό όφελος». Ωστόσο, ουδείς μπορεί να ισχυρισθεί (ούτε ο κ. Πάγκαλος) πως οι φαύλοι πολίτες διαφθείρουν τους άσπιλους πολιτικούς...

kathimerini.gr