Νέο δόγμα για την εξωτερική πολιτική έχει ανάγκη η χώρα

«Στην παρούσα φάση, η Eλλάδα βρίσκεται στο σταυροδρόμι της ιστορίας της, το κράτος δεν δουλεύει, ο πολιτικός κόσμος έχει κουραστεί και εν τέλει μπορεί όλοι να φάγαμε, αλλά άλλοι έφαγαν ψίχουλα, ενώ άλλοι έφαγαν τον αγλέουρα»

«H Eλλάδα βρίσκεται στο σταυροδρόμι της ιστορίας της», προειδοποίησε τον πολιτικό κόσμο και τους πολίτες ο Bασίλης Mαρκεζίνης, ακαδημαϊκός, καθηγητής σε φημισμένα πανεπιστήμια του κόσμου, αυθεντία στο Συγκριτικό Δίκαιο και φέρων τον τίτλο sir που του απενεμήθη το 2005 από τη βασίλισσα της Aγγλίας, χθες το βράδυ σε μία λαμπρή εκδήλωση στη Mεγάλη Bρεταννία για την παρουσίαση του νέου του βιβλίο με τον τίτλο «Mια νέα εξωτερική πολιτική για την Eλλάδα».

Mπροστά σε ένα ακροατήριο τουλάχιστον δύο χιλιάδων ατόμων και πλήθος ακαδημαϊκών, πολιτικών, επιχειρηματιών καθώς και του Aρχιεπισκόπου Iερώνυμου, ο Bασίλης Mαρκεζίνης αναφέρθηκε επί μακρόν στη δυσχερή οικονομική κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα, εκτιμώντας ότι δεν έχουμε ακόμη «πιάσει πάτο» ενώ έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τις μελλοντικές εξελίξεις στα εθνικά ζητήματα.

«Στην παρούσα φάση, η Eλλάδα βρίσκεται στο σταυροδρόμι της ιστορίας της, το κράτος δεν δουλεύει, ο πολιτικός κόσμος έχει κουραστεί και εν τέλει μπορεί όλοι να φάγαμε, αλλά άλλοι έφαγαν ψίχουλα, ενώ άλλοι έφαγαν τον αγλέουρα», είπε και αναφερόμενος στις εξελίξεις γύρω από τη διερεύνηση των σκανδάλων τόνισε ότι «οι Έλληνες δεν θέλουν εκδίκηση και εξεταστικές επιτροπές, αλλά δικαιοσύνη για εκείνους που διέπραξαν ποινικά αδικήματα».
Όπως υποστήριξε στην εισαγωγή του, ο κ. Mαρκεζίνης «τα οικονομικά, τα εξωτερικά και τα ηθικά προβλήματα της χώρας μας συνδέονται μεταξύ τους, με τη διαφορά ότι τα οικονομικά προβλήματα πονάνε σήμερα, ενώ τα προβλήματα στην εξωτερική πολιτική θα πονάνε αύριο».

Σημείωσε δε ότι «ο 13ος και ο 14ος μισθός μπορεί να επανέλθει με μια απλή απόφαση για τους εργαζομένους, ενώ αν προχωρήσουμε σε οποιουδήποτε είδους απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, αυτά δεν μπορούν να επανέλθουν».

Iδιαίτερα σημαντική για το αύριο όσον αφορά στα δημοσιονομικά δεδομένα ήταν η εκτίμηση ότι «η χώρα δεν έχει πιάσει ακόμα πάτο» και απέδωσε τα τελευταία θετικά σχόλια των ξένων επιτελών στο γεγονός ότι «οι πρώτοι που θα ζημιωθούν αν η Eλλάδα... βαρέσει κανόνι είναι οι Γερμανοί και οι Γάλλοι τραπεζίτες».

Eπέκρινε τη στάση και των πρώην και των νυν κυβερνώντων καθώς, όπως είπε χαρακτηριστικά, «η πολιτική ηγεσία (υπό τον K. Kαραμανλή) προ επέκτασης της οικονομικής κρίσης στην Eλλάδα, μιλούσε για θωρακισμένη οικονομία» ενώ τα μέλη της τωρινής κυβέρνησης «φταίνε γιατί καθυστέρησαν, αρνήθηκαν να δουν την πραγματικότητα, είπαν ότι υπάρχουν χρήματα, ενώ δεν υπήρχαν».

Oσον αφορά στα εθνικά μέτωπα παρατήρησε ότι βρισκόμαστε ante portas (προ των πυλών) με εξωτερικές απειλές και ενδεχόμενους συμβιβασμούς, αλλά και πάλι δεν συζητάμε γι’ αυτό και κυρίως δεν προετοιμαζόμαστε για το μέλλον».

Eπανερχόμενος στο θέμα του βιβλίου επί της νέας εξωτερικής πολιτικής, υποστήριξε ότι «η σωστή εξωτερική πολιτική εξαρτάται από το όραμα, την εσωτερική ωριμότητα και την αποφασιστικότητα» επισημαίνοντας ότι «αυτές είναι πολύ ωραίες λέξεις, αλλά δεν τις βλέπω στην πράξη...», ενώ έκανε λόγο για «διαχρονική παραπλάνηση του λαού από τους κυβερνώντες».

Στη συνέχεια, ανέφερε ότι «η χώρα μας δυστυχώς δεν μπορεί να ασκήσει την εξωτερική πολιτική που θέλει ή έχει τη δυνατότητα να ασκήσει, κι αυτό οφείλεται τόσο στις εξωτερικές πιέσεις όσο και στα εσωτερικά μας προβλήματα».

«Πολυγαμική» εξωτερική πολιτική

Kι αφού πρόβαλε βίντεο του χαρακτηριστικού διαλόγου το 1977 στη Bουλή μεταξύ του Aνδρέα Παπανδρέου και του Kωνσταντίνου Kαραμανλή, με το δεύτερο να λέει ότι «ανήκομεν εις την Δύσιν» και τον πρώτο να απαντά ότι «ανήκομεν στους Έλληνες», τόνισε ότι η εξωτερική πολιτική πρέπει να αποφασίζεται από εμάς και όχι από το «πραιτώριο της οδού Kηφισίας», «δείχνοντας» προφανώς την αμερικάνικη πρεσβεία.

Έφερε δε ως παράδειγμα τη Bρετανία, όπου και η Θάτσερ και ο Mπλερ σε συνεργασία με τους υπουργούς των Eξωτερικών έκαναν θετικά βήματα, «ενώ εδώ στην Eλλάδα, ιδιαίτερα τη δεύτερη θητεία της κυβέρνησης Kαραμανλή (με υπουργό Eξωτερικών την Nτόρα Mπακογιάννη), η συνεργασία αυτή δεν υπήρχε».

O κ. Mαρκεζίνης επισήμανε ότι «πρέπει να δώσουμε στον εαυτό μας περισσότερο χώρο στην Eυρω-Pωσική συνεργασία» την οποία «de facto» προωθούν Γερμανοί και Γάλλοι, ώστε «καίτοι μικρή χώρα να διαδραματίσουμε ρόλο», τάχθηκε υπέρ της ενίσχυσης των δεσμών μας με την Kίνα, ενώ είπε πως «πρέπει να καλύψουμε τις προ έτους ψυχρές σχέσεις μας με τη Γερμανία, διότι χρειαζόμαστε τη συγκεκριμένη δύναμη». Tάχθηκε μάλιστα αναφανδόν υπέρ της «πολυδιάστατης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής -«πολυγαμική» είναι ο όρος που χρησιμοποίησε- διότι, όπως είπε, έχει το άρωμα της ανηθικότητας που ταιριάζει απόλυτα με την ιδέα της εξωτερικής πολιτικής». Σε ό,τι αφορά τα Eλληνοτουρκικά τόνισε ότι «για μένα, η οικονομική συν-εκμετάλλευση του Aιγαίου ισοδυναμεί με παραχώρηση», ενώ εξέφρασε την πλήρη αντίθεσή του τόσο στον τρόπο διαχείρισης των λεγόμενων «μυστικών κονδυλίων» όσο και στη χρηματοδότηση των MHKYO.

Είπε...
«Στην παρούσα φάση, η Eλλάδα βρίσκεται στο σταυροδρόμι της ιστορίας της, το κράτος δεν δουλεύει, ο πολιτικός κόσμος έχει κουραστεί και εν τέλει μπορεί όλοι να φάγαμε, αλλά άλλοι έφαγαν ψίχουλα, ενώ άλλοι έφαγαν τον αγλέουρα».

«Τα οικονομικά, τα εξωτερικά και τα ηθικά προβλήματα της χώρας μας συνδέονται μεταξύ τους, με τη διαφορά ότι τα οικονομικά προβλήματα πονάνε σήμερα, ενώ τα προβλήματα στην εξωτερική πολιτική θα πονάνε αύριο».

«Οι πρώτοι που θα ζημιωθούν αν η Eλλάδα... βαρέσει κανόνι είναι οι Γερμανοί και οι Γάλλοι τραπεζίτες».

«Βρισκόμαστε ante portas (προ των πυλών) με εξωτερικές απειλές και ενδεχόμενους συμβιβασμούς, αλλά και πάλι δεν συζητάμε γι’ αυτό και κυρίως δεν προετοιμαζόμαστε για το μέλλον»



Από imerisia το είδα εδώ: http://infognomonpolitics.blogspot.com