Τώρα το παίζουν Ρομπέν των Δασών

Από τον καιρό των Μπολσεβίκων (και του Ανδρέα Παπανδρέου, το 1982) δεν είχε ματαγίνει τέτοια κοροϊδία: «Να, μας βλέπετε», έλεγαν και οι μεν και ο δε, «παίρνουμε τα λεφτά από τους πλούσιους και τα δίνουμε σε σας τους φτωχούς». Και τι εννοούσαν πραγματικά; Αυτό που βλέπουμε να επαναλαμβάνει τώρα και ο σημερινός πρωθυπουργός, με απείρως χειρότερη μορφή όμως. Αυτό είναι που με κάνει θηρίο με τις περίφημες πρωθυπουργικές εξαγγελίες, αυτές που ξαναδιατυπώθηκαν και το βράδυ της Δευτέρας στην περίφημη διακαναλική συνέντευξη. Για εκείνο το επίδομα των 150 ευρώ που λέει ότι θα δώσει σε λίγο καιρό στους λεγόμενους χαμηλοσυνταξιούχους. Επειδή πάσχει μαζί τους και θέλει, λέει, να ανακουφίσει τον πόνο τους. Και δεν λέει ότι αυτά που θα τους δώσει τα έχει πάρει, τα έχει κλέψει από εμένα, τον Αγαμέμνονα Φαράκο, και μυριάδες άλλους, επίσης συνταξιούχους, που απλώς είμαστε φυσιολογικοί συνταξιούχοι, ύστερα από 40 και 50 χρόνια δουλειάς και δεν «έτυχε» να ανήκουμε σε αυτούς τους χαμηλοσυνταξιούχους.

ΑΠΟ ΤΟΤΕ που πέσαμε στα δόκανα αυτής της κυβέρνησης (και της άλλης παρέας του ΔΝΤ), από εμάς τους «απλούς» συνταξιούχους έχουν πάρει το δώρο του Πάσχα και το επίδομα αδείας, και σε πέντε εβδομάδες δεν θα πάρουμε ούτε τον περίφημο 13^ο μισθό, το δώρο των Χριστουγέννων. Αλλά επειδή δεν έφταναν αυτές οι τρεις, τέσσαρες, έστω πέντε χιλιάδες ευρώ που μας πήραν ήδη από την άνοιξη, στην αρχή του καλοκαιριού, άρχισαν να μας ληστεύουν με άλλα 200-250 ευρώ το μήνα, με τον καινούργιο ΛΑΦΚΑ που επέβαλαν οι ίδιοι. Δώδεκα μήνες, επί 200 και 250 ευρώ, αθροίζουν από 2.500 ως 3.000 ευρώ το χρόνο. Μπορείτε να φαντασθείτε πόσα μαζεύουν, πόσα μάζεψαν. Μονίμως πλέον, απαρεγκλίτως, αδυσώπητα, χωρίς έλεος. Χωρίς να μας ρωτήσουν, χωρίς να ενδιαφερθούν για το πώς, το γιατί, το φόβο από την αφαίμαξη, την απελπισία. Κάποιοι, οικονομολόγοι και τέτοιοι, υπολογίζουν το προϊόν αυτής της ληστείας μας σε τρία ως τέσσερα δισεκατομμύρια. Αφερίμ. Και τώρα, αυτοί οι ίδιοι που μας λήστεψαν με τέτοιο ανάλγητο τρόπο δίνουν κάποια ψίχουλα γεμάτοι περηφάνια και κορδώνονται σαν εκείνον τον μεσαιωνικό Ρομπέν των Δασών. Χωρίς να φοβούνται ότι θα πέσει ο ουρανός να τους πλακώσει.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ