Οι νέοι ενεργειακοί δρόμοι χρειάζονται πόρους

Απ'τους New York Times

Ο Κίσορ Μαχμπουμπάμπι, καθηγητής στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης του Κρατικού Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης, παρακολουθεί την ανάλυσή μου πάνω σε μια -εντυπωσιακή κατ’ εμέ- πρωτοβουλία του Αμερικανού προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα. Στόχος του Λευκού Οίκου είναι να δημιουργήσει οκτώ κέντρα ερευνών για την επίλυση των οκτώ βασικών προβλημάτων ενέργειας στις ΗΠΑ. Αυτό το μεγαλόπνοο σχέδιο, όμως, στερείται του συνόλου των απαιτούμενων κονδυλίων για το τρέχον έτος. Εξηγώ, λοιπόν, στον κ. Μαχμπουμπάμπι ότι τα μέλη του Κογκρέσου διαφωνούν για την έγκριση ή μη 25 εκατομμυρίων δολαρίων.

«Θέλετε να πείτε δισεκατομμυρίων», μου λέει. «Οχι», του απαντώ. «Αναφέρομαι σε 25 εκατομμύρια». «Δισεκατομμύρια», μου ανταπαντά, νομίζοντας ότι με διορθώνει για δεύτερη φορά. «Οχι», επιμένω.

Καλωσορίσατε στη νέα πραγματικότητα των ΗΠΑ. Μετριάστε τις δαπάνες, αλλά όχι τις υψηλές προσδοκίες.

Μπορεί το προαναφερόμενο θέμα να φαίνεται ανούσιο, αλλά... επί της ουσίας δεν είναι. Οι χώρες δεν αδρανούν λόγω μιας και μόνον κακής απόφασης, αλλά εξαιτίας χιλιάδων άστοχων αποφάσεων, όπου κυριαρχεί ο αποπροσανατολισμός στην ταξινόμηση των προτεραιοτήτων και στην κατανομή των πόρων. Ως αποτέλεσμα, οι δυνατότητες μιας χώρας δεν αξιοποιούνται επαρκώς, δημιουργώντας μια μόνιμη κατάσταση ημίμετρων. Αυτή είναι η βασική μου ανησυχία για την εξέλιξη των ΗΠΑ.

Βεβαίως, τίποτε δεν είναι μη αναστρέψιμο. Ας αρχίσουμε με τα καλά νέα. Αμέσως μετά τη θριαμβευτική εκλογική νίκη του Μπαράκ Ομπάμα, η ομάδα συμβούλων του σε θέματα ενέργειας, επιστήμης και τεχνολογίας πρότεινε αυτό που ο υπουργός Ενέργειας, Στίβεν Τσου, αποκάλεσε μια σειρά προγραμμάτων σε οκτώ καίριους τομείς. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονταν η μαζική παραγωγή ηλεκτρισμού από ηλιακή ενέργεια, η κατασκευή κτιρίων με αποτελεσματική αξιοποίηση ενέργειας, η πυρηνική ενέργεια και η αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα.

Για την ανάπτυξη κάθε τομέα οργανώθηκαν ομάδες από πανεπιστημιακούς ερευνητές, κρατικά εργαστήρια και ιδιωτικές εταιρείες με στόχο την ανάπτυξη των ιδεών αυτών σε πρακτικό επίπεδο. Τα διαθέσιμα κονδύλια είχαν οριστεί στα 25 εκατ. δολάρια ετησίως, επί μια πενταετία, όπως επεσήμανε ο ίδιος ο υπουργός Ενέργειας. Στόχος του «ήταν η επιτάχυνση της φυσιολογικής προόδου σε θέματα τεχνολογίας και ενέργειας για την εμπορευματοποίηση καινοτομιών, όπως και τη δημιουργία θέσεων εργασίας σε νέες βιομηχανίες».

Μέχρι σήμερα, το Κογκρέσο έχει εγκρίνει μόλις 22 εκατ. δολάρια. Κατά τη δική μου άποψη, το Κογκρέσο θα πρέπει να εγκρίνει απευθείας όλα τα κονδύλια για ολόκληρη την πενταετία. Ενα δισεκατομμύριο δολάρια. Ο κ. Τσου, ένας άνθρωπος που έχει κερδίσει το Νομπέλ Φυσικής, δηλώνει πως κατανοεί τους δισταγμούς των μελών του Κογκρέσου κάτω από τις τρέχουσες συνθήκες. Ο ίδιος, όμως, τονίζει ότι η ιδέα πίσω από τη δημιουργία αυτών των οκτώ κέντρων ερευνών είναι να αναπτυχθεί η ίδια δυναμική που οδήγησε στη δημιουργία, για παράδειγμα, του πρώτου ραντάρ. «Δεν θέλουμε να επιτύχουμε μια βαθμιαία πρόοδο σε μεμονωμένους τομείς. Θέλουμε να επιτύχουμε καινοτομίες που θα διασφαλίσουν μείωση στην κατανάλωση ενέργειας σε ένα εμπορικό κτίριο της τάξης του 75%», δηλώνει ο υπουργός Ενέργειας. «Οι επιστήμονες και οι μηχανικοί μπορούν να εντοπίσουν το πρόβλημα. Μπορούν να διακρίνουν, επίσης, τις ευκαιρίες. Αναγνωρίζουν τη λύση και θέλουν να συμβάλουν στην καλύτερη εφαρμογή της», δηλώνει ο ίδιος.

Οι προαναφερόμενες δηλώσεις μού θυμίζουν ένα από τα καλύτερα σχόλια που έχουν διατυπωθεί από στέλεχος του γνωστού γερμανικού κολοσσού τεχνολογίας, της Siemens. Είχε πει τα εξής: «Εάν η Siemens είχε επίγνωση της γνώσης που κατέχει, τότε θα ήταν μια πλούσια εταιρεία». Το ίδιο σκεπτικό ισχύει και για τις ΗΠΑ. Η χώρα πληρεί όλες τις προδιαγραφές για να χαράξει νέους δρόμους. Αρκεί να μην δαπανά τους πόρους της για τη συντήρηση των παλαιών.