Οι "συμβάσεις" της ντροπής

Πράγματι, «εικόνες ντροπής»: να σου δίνουν επτακόσια ευρώ και να σ' έχουν απλήρωτο για δύο χρόνια...

Να εκμεταλλεύονται την άνεργη προοπτική σου και να σε προσλαμβάνουν ως συμβασιούχο, και μετά να σου κλείνουν το μάτι ότι θα σε μονιμοποιήσουν, αν ποντάρεις στην εξουσία τους και τους ψηφίσεις... Να σε κρατάνε συνεχώς σε αγωνία και να παρατείνουν το καθεστώς ομηρίας... Και όταν αντιδράς -με το λιγοστά μέσα που έχουν στη διάθεσή τους οι απελπισμένοι- να σε εγκαλούν για εγκλήματα κατά της πατρίδος, οι ασύστολοι πατριδοκάπηλοι, οι ολετήρες... Πράγματι, «εικόνες ντροπής», αλλά από ποιους; ...Αραγμένο στον πάγκο της ευκολίας το γνωστό στερεότυπο -«Εικόνες ντροπής»- βγήκε πάλι στην αρένα για να πάρει τα κεφάλια των απελπισμένων. Κι από κοντά οι αυθαίρετες, τρομοκρατικές ερμηνείες -ένα φαλτσαριστό δίπλα στο δοκάρι του κιτρινισμού- ότι τάχα ανέβηκαν τα spreads μόλις πλημμύρισαν την οικουμένη τα στιγμιότυπα με τα ΜΑΤ, τα δακρυγόνα και την άγρια καταστολή στην Ακρόπολη... Και επιτέλους: από πότε οι εργατικές διεκδικήσεις, ακόμη και οι λιγότερο ευφάνταστες, προκαλούν ντροπή -και σε ποιους; Οταν κινητοποιούνται οι εργαζόμενοι, υπάρχουν επιπτώσεις, ενίοτε οδυνηρές. Το ξέρουν πρωτίστως οι ίδιοι. Ξέρουν, επίσης, ότι δεν έχουν άλλο δρόμο. Ούτε τρόπο... Αλλά το ίδιο γνωρίζουν οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου, οι οποίοι δήθεν αγανακτούν βλέποντας «εικόνες ντροπής» μπροστά στην Ακρόπολη. Λες και οι ίδιοι δεν έχουν υποστεί στις πατρίδες τους ανάλογους προπηλακισμούς και λοιδορίες, όταν βγαίνουν στον δρόμο για το ψωμί τους... Εκείνοι που όντως αισθάνονται ενοχλημένοι είναι οι δεσμοφύλακες της ημέτερης κεντρικής εξουσίας και οι αγοραίοι επιτηρητές, τοκογλύφοι και δυνάστες. Ως και η υποψία αντιδράσεως τους εξοργίζει. Θέλουν αμνούς πειθήνιους, υποταγμένους στη μοίρα τους. Θέλουν κοπάδια σιωπηρών και τρομαγμένων. (...Ρίξε μια ματιά στις όχθες του Δούναβη, υποβολέα: εκτός από την κόκκινη τοξική λάσπη, τις ημέρες αυτές κυκλοφορεί κυνική, ωμή και ανερυθρίαστη η απειλή μιας μεγάλης αυστριακής τράπεζας, ότι θα πάρει τα λεφτά της και θα φύγει από την Ουγγαρία. Και γιατί, παρακαλώ; Διότι τόλμησε ο πρωθυπουργός της χώρας να αυξήσει τη φορολογία στα κέρδη των τραπεζών... Αλλά τι να περιμένεις από έναν άνθρωπο που τα βάζει με το ΔΝΤ και δεν είναι μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς) *** Φερνάντο Πεσόα για την πατρίδα του (θα μπορούσε να αφορά και στη δική μας): «Αυτή η σκοτεινή λάμψη στο χώμα/ Αλίμονο είναι η Πορτογαλία/ Λάμψη χωρίς φωτιά και φως: Η πυγολαμπίδα μόνη της λάμπει (...) Ολα βέβαια, όλα κοντά στο τέλος τους/ Ολα κομμάτια, ολόκληρο πια τίποτα/ Ω, Πορτογαλία, σήμερα, ομίχλη μόνο είσαι.../ Ερχεται η ώρα.