Η δύναμη των αμερικανικών ΜΜΕ, και ο έλεγχος που ασκούν

Το 1983, περίπου 50 επιχειρήσεις έλεγχαν τη συντριπτική πλειοψηφία όλων των ΜΜΕ των ΗΠΑ. Σήμερα, η ιδιοκτησία και ο έλεγχος των ειδησεογραφικών οργανισμών, είναι συγκεντρωμένα στα χέρια μόλις έξι (6) ισχυρών μηντιακών οργανισμών. Αυτοί οι εταιρικοί γίγαντες ελέγχουν σχεδόν τα πάντα από όσα παρακολουθούμε, ακούμε, και διαβάζουμε κάθε μέρα. Ελέγχουν τηλεοπτικά δίκτυα, καλωδιακούς σταθμούς, κινηματογραφικά στούντιο, εφημερίδες, περιοδικά, εκδοτικούς οίκους, εταιρίες παραγωγής μουσικής, και πολλούς από τους πιο δημοφιλείς ιστότοπους.

Δυστυχώς όμως, το μεγαλύτερο ποσοστό των Αμερικανών, δεν σκέφτονται καν για το ποιος είναι αυτός που τους ταΐζει καθημερινά με ατέλειωτες πληροφορίες, διασκέδαση, κλπ.  Οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν νοιάζονται. Όμως θα έπρεπε. Η πραγματικότητα είναι πως επηρεαζόμαστε βαθύτατα από αυτά που τα συμβατικά και καθιερωμένα ΜΜΕ μας σερβίρουν καθημερινά. Ο μέσος Αμερικανός παρακολουθεί 153 ώρες τηλεόραση το μήνα. Και είναι γεγονός, πως οι περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν και δυσανασχετούν αν περάσει κάποιο μικρό χρονικό διάστημα χωρίς να δουν ή να ακούσουν κάτι. Δυστυχώς, ο αμερικανικός λαός είναι πλέον απόλυτα εθισμένος στις ειδήσεις και στα ψυχαγωγικά προγράμματα, ο έλεγχος των οποίων είναι συγκεντρωμένος σε χέρια ελάχιστων.

Οι 6 κολοσσοί που σήμερα ελέγχουν τα ΜΜΕ των ΗΠΑ είναι οι: Time Warner, Walt Disney, Viacom, Rupert Murdoch’s News Corp., CBS Corporation, και NBC Universal.  Μεταξύ τους, οι έξι αυτοί μεγάλοι κυριαρχούν στη βιομηχανία των ειδήσεων και της ψυχαγωγίας των ΗΠΑ. Όμως, ακόμη και εκείνοι οι τομείς στους οποίους δεν κυριαρχούν, συγκεντρώνονται σιγά σιγά στα χέρια κάποιων ολίγων. Για παράδειγμα, το Clear Channel ελέγχει σήμερα πάνω από 1.000 ραδιοφωνικούς σταθμούς σε ολόκληρη τη χώρα. Το ίδιο συμβαίνει και με κάποιες εταιρίες όπως οι Google, Yahoo και Microsoft, που ελέγχουν όλο και πιο πολύ το διαδίκτυο.

Η μεγάλη ανησυχία όμως αφορά στους έξι. Όταν ελέγχεις τι βλέπουν, τι ακούν, και τι διαβάζουν οι Αμερικάνοι, τότε ελέγχεις και το τι σκέφτονται.

Το 1983, 50 επιχειρήσεις κυριαρχούσαν στα αμερικανικά ΜΜΕ και η μεγαλύτερη συμφωνία εξαγοράς στην ιστορία, ήταν της τάξης των $340  εκατομμυρίων. Το 1987, οι 50 έγιναν 29. Το 1990 οι 29 έγιναν 23. Το 1997, οι μεγάλες εταιρίες ήταν μόλις δέκα, και η μεγαλύτερη συμφωνία εξαγοράς ήταν της τάξης των $19 δισεκατομμυρίων (Disney-ABC). Το 2000, η συγχώνευση της AOL Time Warner, κόστισε χίλιες φορές περισσότερο από την μεγαλύτερη ανάλογη κίνηση του 1983, δηλαδή $350 δισεκατομμύρια!

Αυτοί οι τεράστιοι οργανισμοί δεν υφίστανται με σκοπό τη διάχυση ή τη προσφορά της αλήθειας στον αμερικανικό λαό. Ο πρωταρχικός σκοπός της ύπαρξής τους είναι το οικονομικό κέρδος. Και αυτοί οι mainstream γίγαντες των ΜΜΕ δεν πρόκειται ποτέ να κάνουν κάτι με το οποίο θα χαλούσαν τις σχέσεις τους με τους μεγάλους διαφημιστές, όπως είναι π.χ. οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες που ξοδεύουν δισεκατομμύρια σε διαφημίσεις. Όπως και να έχει, τα ΜΜΕ αυτά θα εκφράζουν πάντα τις ιδεολογικές απόψεις και τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους.

Ευτυχώς, όπως όλα δείχνουν, ένα σημαντικό κομμάτι του αμερικανικού λαού αρχίζει να ξυπνά και να αντιλαμβάνεται πως τα συμβατικά ΜΜΕ δεν θα πρέπει να θεωρούνται αξιόπιστα. Σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση, ο αριθμός των Αμερικανών που δεν εμπιστεύονται ή που εμπιστεύονται ελάχιστα τα ΜΜΕ, είναι σε ποσοστό ιδιαίτερα υψηλό, 57%.

Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους  τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται ιδιαίτερα η εναλλακτική ενημέρωση. Τα κλασικά ΜΜΕ χάνουν την εγκυρότητα τους, και οι Αμερικανοί άρχισαν να ψάχνουν αλλού για να ενημερωθούν για το τι πραγματικά συμβαίνει.

Υπάρχει άραγε περίπτωση να σας πουν ποτέ τα κλασικά ΜΜΕ, πως η Federal Reserve (Κεντρική Τράπεζα) είναι βλαβερή για την Αμερική; Ή για το ότι η χώρα αντιμετωπίζει ενδεχόμενη φούσκα παραγώγων που πιθανά να καταστρέψει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα; Θα μπορούσε να πει κανείς από αυτούς  την αλήθεια για την συνεχιζόμενη αποβιομηχάνιση της Αμερικής,  ή για τη πλεονεξία της Goldman Sachs; Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι ελάχιστοι γενναίοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι καταφέρνουν και περνούν κρυφά κάποια ρεπορτάζ, που και που, αλλά σε γενικές γραμμές υπάρχει μια μυστική άτυπη «συμφωνία», πως κάποια πράγματα δεν λέγονται με τίποτα από τους συμβατικούς ειδησεογραφικούς οργανισμούς.

S.A – Prison Planet

Πρόσεξε τη φωτό με τον μαύρο παρουσιαστή, είναι αληθινή και έχει πολύ γέλιο!!!!

antinews.gr