Ζήτω το έθνος. Ζήτω η φλεξικιούριτι!

Από το Μαρικάκι


«Η Ελλάδα αξίζει ένα μέλλον αντάξιο της ιστορίας της [γι’ αυτό άλλωστε περάσαμε από το ‘’ΟΧΙ’’ στο ‘’Οου Γιέα (Oh yeah)’’. Nai!!! Περάστε κύριοι! Καθίστε! Το οίκημα χαρίζεται όπως είναι επιπλωμένο!]».
Στη λέξη «ιστορία», στο μήνυμά της στη χθεσινή παρέλαση, η υπουργός σταύρωσε από πίσω της τα δυο της δάχτυλα και κοίταξε με νοήμα λίγο πιο πέρα προς την πιστή της φίλη Θάλεια που έχει την ίδια αντίληψη για την ιστορία με την Άννα και σνομπάρει εξ ίσου τους ηρωισμούς του παρελθόντος, οι οποίοι άλλωστε σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία δεν πολυκουμπώνουν με τους «ηρωισμούς» της κυβέρνησης.
Και συνέχισε το μήνυμά της προς τους μαθητές και τις μαθήτριες: «Προϋπόθεση για αυτό είναι να προτάξουμε το ''συλλογικό'' έναντι του ''ατομικού''. Να προτάξουμε το ''εθνικό'' [ανεπαίσθητο τρεμούλιασμα του κορμιού από εκσυγχρονιστική ανατριχίλα] έναντι του ''κομματικού'', σε όλα τα επίπεδα και να προσπαθήσουμε για δημοκρατική συνεννόηση σε όλους τους τομείς, κυρίως στην Παιδεία. Για μια Παιδεία υψηλής πχιότητας [ξέφυγε λίγο η προφορά Σημίτη...δε βαριέσαι] και για όλους».
Προχωράμε, είπε, «στο Νέο Σχολείο, το Νέο Λύκειο, το Νέο Πανεπιστήμιο, ώστε να δώσουμε στα παιδιά μας την αυτοπεποίθηση, την πίστη και τα προσόντα που χρειάζεται η εποχή μας».
Και ύστερα ανέμισε τη σημαία της ελαστικής απασχόλησης με την οποία την είχε προμηθεύσει ... το Μαξίμου; Η τρόικα; Θα σας γελάσω και δεν θα το’ θελα...
Γιατί σε μια εποχή που τα ζόρια είναι δεδομένα δεν μπορεί το Νέο σύστημα εκπαίδευσης να υπόσχεται πράγματα που δεν μπορεί να τηρήσει. Δεν μπορεί να υπόσχεται πτυχία που οδηγούν σε μόνιμη και σταθερή εργασία απλούστατα γιατί αυτή καταργείται σταδιακά. Έτσι το υπουργείο Παιδείας, το πλέον αρμόδιο στην εκπαίδευση κάνει ό,τι μπορεί για να εμπεδωθεί το μήνυμα και να μην ταλαιπωρούνται οι νέοι με «ατομικιστικές» αντιλήψεις περί μόνιμης και σταθερής εργασίας που στο εξής δεν θα έχουν πέραση. Άλλωστε, "όλα είναι θέμα Παιδείας"...
Είναι ενδεικτικό ότι σε μια στιγμή που οι προσλήψεις στο Δημόσιο έχουν μπει στην κατάψυξη, με εξαίρεση την Παιδεία, την Υγεία και την Ασφάλεια, η Διαμαντοπούλου αρνήθηκε, μέχρι στιγμής, να κάνει χρήση της καθόλα «ευνοιοκρατικής» εξαίρεσης που προβλεπόταν στο προ μνημονίου πρόγραμμα σταθερότητας. Ως εκ τούτου μείωσε τις προσλήψεις στο μισό, παρά το καμπανάκι των αθρόων συνταξιοδοτήσεων που έφεραν μεταξύ άλλων και οι ανατροπές του ασφαλιστικού. Ακόμα κι έτσι φρόντισε, για το καλό του έθνους, αυτές οι λιγοστές προσλήψεις να γίνουν από τους ελαστικά απασχολούμενους εργαζόμενους της παιδείας, τους αναπληρωτές κανονικού και μειωμένου ωραρίου.
Αλλά, κοίτα να δεις, βρέθηκε τώρα ένα συντονιστικό διοριστέων εκπαιδευτικών (ναι υπερασπίζονται τον αναχρονιστικό θεσμό των προσλήψεων στο δημόσιο, άκουσον άκουσον) που τι πήγε κι ανακάλυψε λίγες μέρες πριν τις εκλογές; Ότι άμα τρέχει προεκλογική περίοδος, ΛΕΦΤΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ:
εγκύκλιος του υπουργείου Εσωτερικών στις 20.10.2010 προβλέπει ότι «Οι επιτυχόντες σε διαδικασίες επιλογής τακτικού προσωπικού του Α.Σ.Ε.Π. και των φορέων για τους οποίους έχουν εκδοθεί οριστικά αποτελέσματα μέχρι την 31.12.2009, διορίζονται σταδιακά, βάσει σειράς επιτυχίας, με έναρξη το β΄ εξάμηνο του έτους 2010 και ο διορισμός όλων όσων περιλαμβάνονται στους οριστικούς πίνακες ολοκληρώνεται μέχρι την 31.12.2012».
Άρα η μέχρι σήμερα τακτική προσλήψεων του υπουργείου ήταν καθαρά πολιτική επιλογή, λένε. Ήτοι, η υπουργός που υποσχέθηκε το τέλος της ωρομισθίας  τελικά ενέδωσε στην αγάπη της για τη φλεξικιούριτι.
Αλλά ας μην κατηγορούμε μόνο την Διαμαντοπούλου, γιατί ο εργασιακός μεσαίωνας («ελαστική απασχόληση» κατά το πολιτικώς ορθόν) είναι κεντρική κατεύθυνση της κυβέρνησης. Η οποία με τις πολλές και αλληλοσυγκρουόμενες σκοτούρες που έχει - ιστορικού μεγέθους μάλιστα - είναι λογικό να πέφτει σε αντιφάσεις και να ρέπει στην αλληλοϋπονόμευση μεταξύ κυβερνητικών στελεχών...Με ή χωρίς εκλογές

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ