Πρωτίστως τίθεται ένα θέμα τόσο για την διοίκηση Μηλιάκου όσο και για την διοίκηση Πανταλάκη πως είναι δυνατό να εμφανίζεται με οργανική θέση ως τμηματάρχης στο παρελθόν και υποδιευθυντής τώρα πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα να είναι και πρόεδρος στον ΟΛΠ;
Ο Γ Ανωμερίτης κατηγορεί την διοίκηση Μηλιάκου την πρώην διοίκηση ότι λήστεψε την τράπεζα και πολλά άλλα. Ακολουθεί το άρθρο του αναλυτικά, ωστόσο λησμόνησε ο Γ Ανωμερίτης ότι η υπόθεση των δομημένων πήγε στην δικαιοσύνη και δεν προέκυψε ευθύνη, ακολούθησε και δεύτερο δικαστήριο και είναι θέμα λίγων ημερών να αποφανθεί η δικαιοσύνη.
Μάλλον επειδή γνωρίζει της απόφαση της δικαιοσύνης αποφάσισε να δημιουργήσει κλίμα και εντυπώσεις.
Αναρωτιέται ο Ανωμερίτης «πού πήγαν όμως τα λεφτά αυτά, πέρα από τη ζημιά των δομημένων;» επαναλαμβάνουμε την απάντηση συνδικαλιστικής παράταξης.
Η ζημιά των δομημένων ο Γ Ανωμερίτης της εκτιμά σε 536 εκατ. ευρώ μέχρι τώρα ενώ η ΑΤΕ έχει λάβει 1875 εκατ. ευρώ για αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου της. Πολιτικός στρουθοκαμηλισμός μας φαίνεται η ερώτηση εκτός και αν αλλού ψαρεύει. Δεν έχει ακούσει για τα πανωτόκια; Για τα τεράστια θαλασσοδάνεια του κ. Λάμπρου; Για τις τεράστιες διαγραφές οφειλών συνεταιριστικών οργανώσεων; Δεν ξέρουμε αν είναι αυτά ή μόνο αυτά και πολύ θα θέλαμε να μάθουμε. Αλλά όχι και να καμώνονται επίλεκτα στελέχη όπως ο Ανωμερίτης ότι τα αγνοούν»
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η αναφορά του Γ Ανωμερίτη ότι για την ΑΤΕ δεν είναι οι λύσεις μια γενναία οικονομική στήριξή ή η εξευτελιστική πώλησή της.
Σε άρθρο του σε κυριακάτικη εφημερίδα ο Γ Ανωμερίτης πρόσφατα τι ανέφερε;
«στο άρθρο αυτό θα ήθελα να περιοριστώ στα κύρια αίτια της σημερινής αρνητικής θέσης της ΑΤΕ, για την κατάσταση της οποίας η διοίκηση της τράπεζας, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της ΤτΕ και η Δικαιοσύνη οφείλουν να δώσουν απαντήσεις.
Γνωρίζω ότι η απελθούσα ληστρική διοίκηση της τράπεζας έχει αφαιρέσει έγγραφα και σκληρούς δίσκους και ότι η έρευνα θα είναι εκ των πραγμάτων δυσχερής. Είναι όμως ανάγκη να διερευνηθούν οι άφρονες αν όχι και δόλιες αποφάσεις εκείνων που λήστευσαν μια μεγάλη τράπεζα εκ των έσω.
Τρία είναι τα κύρια θέματα της όποιας έρευνας:
1. Η πρώτη επιζήμια για την ΑΤΕ πράξη αφορά την αγορά δομημένων επιτοκιακών προϊόντων και αμοιβαίων κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνων, τα οποία αγοράστηκαν επιλεκτικά και μεθοδευμένα, χωρίς έρευνα αγοράς και μελέτες μέσω τρίτων με προμήθεια (μίζα) παρά τις αρνητικές εισηγήσεις υπηρεσιακών παραγόντων της τράπεζας. Τα προϊόντα αυτά είχαν το 2009 καταγράψει απώλειες 336 εκ. ευρώ.
Οπως προκύπτει από την έκθεση του διοικητή της ΑΤΕ, τον Μάιο του 2009, η καθαρή θέση της τράπεζας το 2008 μειώθηκε κατά 536 εκ. ευρώ κυρίως λόγω της μηδενικής απόδοσης αυτών των προϊόντων. Μια ζημιά η οποία θα μεγεθυνθεί και θα οδηγήσει σε τεράστιες ζημιές στο μέλλον, όταν θα γίνει η τελική αποτίμηση.
Σημειωτέον ότι κατά τα έτη 2005-2009, το Δημόσιο συμμετείχε σε διαδοχικές αυξήσεις του μετοχικού της κεφαλαίου, το 2005 κατά 1,2 δισ. ευρώ και το 2009 κατά 675 εκ. ευρώ, ήτοι το Δημόσιο χορήγησε στην ΑΤΕ 1,875 εκ. ευρώ!
Πού πήγαν όμως τα λεφτά αυτά, πέρα από τη ζημιά των δομημένων; Όπως δείχνουν οι πρόσθετες προβλέψεις για επισφάλειες από τη σημερινή διοίκηση, ύψους 550 εκ. ευρώ, η καταστροφική διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας έχει πολλές αιτίες.
2. Η δεύτερη μεγάλη αφαίμαξη των κεφαλαίων της τράπεζας για καθαρά μικροκομματικούς λόγους κατευθύνθηκε προς τον ΕΛΓΑ (1,6 δισ. ευρώ είναι οι οφειλές του ΕΛΓΑ στην ΑΤΕ), μέσω του οποίου ασκούνταν η ρουσφετολογική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης στον χώρο της αγροτικής παραγωγής. Τα ποσά αυτά θα πρέπει να θεωρηθούν καθολικά χαμένα για την ΑΤΕ.
Θα πρέπει επίσης να προστεθούν και τα πρόστιμα, τα οποία θα κληθεί να καταβάλει η κεντρική κυβέρνηση στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν θα έρθει η ώρα της εκκαθάρισης των επιδοτήσεων, αφού τα ποσά αυτά θα θεωρηθούν άμεσες εθνικές επιδοτήσεις. Όπως επισημαίνει και η τρόικα, θα αναζητηθούν και τα κεφάλαια της αύξησης του 2009, αφού στο μεγαλύτερο μέρος τους θεωρούνται παραβατικά.
3. Η τρίτη σκανδαλώδης πράξη της προηγούμενης διοίκησης αφορά τις, με αποφάσεις του διοικητικού συμβουλίου της Τράπεζας, διαγραφές και μεταφορές σε εκτός ισολογισμού στοιχεία ποσών 1.241 εκ. ευρώ κατά τα έτη 2006-2009 με, όπως καταγγέλλεται, κατευθυνόμενες διαγραφές σε επιλεγμένους πελάτες -φίλους της προηγούμενης κυβέρνησης.
Από τα πιο πάνω στοιχεία προκύπτει ότι κατά τη διαχείριση των ετών 2005-2009, η τράπεζα καταχρεώθηκε με 3,1 δισ. ευρώ, από τα οποία, αν αφαιρέσει κανείς τις κομματικές ρουσφετολογικές σπατάλες, οι ζημιές από την άφρονα αγορά των δομημένων ομολόγων, αποτελούν εγκληματική δραστηριότητα των διοικούντων πριν από την οικονομική κρίση.
Η σημερινή διοίκηση, με έναν έμπειρο τραπεζίτη επικεφαλής, έχει ελάχιστα περιθώρια για να ανατρέψει την αρνητική κατάσταση. Μετά από τα συνοπτικά πιο πάνω εκτεθέντα, η όποια λύση για την ΑΤΕ δεν μπορεί να είναι παρά η γενναία οικονομική στήριξή της ή η εξευτελιστική πώλησή της.
Και στις δύο όμως περιπτώσεις, το Δημόσιο οφείλει να διερευνήσει πολιτικά και ποινικά τις ευθύνες των υπαιτίων της ληστείας της δημόσιας περιουσίας. Για να αντιληφθούν κάποιοι, πώς και γιατί και με ποιους η χώρα έφτασε στο κατώφλι της πτώχευσης»
www.bankingnews.gr
Ο Γ Ανωμερίτης κατηγορεί την διοίκηση Μηλιάκου την πρώην διοίκηση ότι λήστεψε την τράπεζα και πολλά άλλα. Ακολουθεί το άρθρο του αναλυτικά, ωστόσο λησμόνησε ο Γ Ανωμερίτης ότι η υπόθεση των δομημένων πήγε στην δικαιοσύνη και δεν προέκυψε ευθύνη, ακολούθησε και δεύτερο δικαστήριο και είναι θέμα λίγων ημερών να αποφανθεί η δικαιοσύνη.
Μάλλον επειδή γνωρίζει της απόφαση της δικαιοσύνης αποφάσισε να δημιουργήσει κλίμα και εντυπώσεις.
Αναρωτιέται ο Ανωμερίτης «πού πήγαν όμως τα λεφτά αυτά, πέρα από τη ζημιά των δομημένων;» επαναλαμβάνουμε την απάντηση συνδικαλιστικής παράταξης.
Η ζημιά των δομημένων ο Γ Ανωμερίτης της εκτιμά σε 536 εκατ. ευρώ μέχρι τώρα ενώ η ΑΤΕ έχει λάβει 1875 εκατ. ευρώ για αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου της. Πολιτικός στρουθοκαμηλισμός μας φαίνεται η ερώτηση εκτός και αν αλλού ψαρεύει. Δεν έχει ακούσει για τα πανωτόκια; Για τα τεράστια θαλασσοδάνεια του κ. Λάμπρου; Για τις τεράστιες διαγραφές οφειλών συνεταιριστικών οργανώσεων; Δεν ξέρουμε αν είναι αυτά ή μόνο αυτά και πολύ θα θέλαμε να μάθουμε. Αλλά όχι και να καμώνονται επίλεκτα στελέχη όπως ο Ανωμερίτης ότι τα αγνοούν»
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η αναφορά του Γ Ανωμερίτη ότι για την ΑΤΕ δεν είναι οι λύσεις μια γενναία οικονομική στήριξή ή η εξευτελιστική πώλησή της.
Σε άρθρο του σε κυριακάτικη εφημερίδα ο Γ Ανωμερίτης πρόσφατα τι ανέφερε;
«στο άρθρο αυτό θα ήθελα να περιοριστώ στα κύρια αίτια της σημερινής αρνητικής θέσης της ΑΤΕ, για την κατάσταση της οποίας η διοίκηση της τράπεζας, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της ΤτΕ και η Δικαιοσύνη οφείλουν να δώσουν απαντήσεις.
Γνωρίζω ότι η απελθούσα ληστρική διοίκηση της τράπεζας έχει αφαιρέσει έγγραφα και σκληρούς δίσκους και ότι η έρευνα θα είναι εκ των πραγμάτων δυσχερής. Είναι όμως ανάγκη να διερευνηθούν οι άφρονες αν όχι και δόλιες αποφάσεις εκείνων που λήστευσαν μια μεγάλη τράπεζα εκ των έσω.
Τρία είναι τα κύρια θέματα της όποιας έρευνας:
1. Η πρώτη επιζήμια για την ΑΤΕ πράξη αφορά την αγορά δομημένων επιτοκιακών προϊόντων και αμοιβαίων κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνων, τα οποία αγοράστηκαν επιλεκτικά και μεθοδευμένα, χωρίς έρευνα αγοράς και μελέτες μέσω τρίτων με προμήθεια (μίζα) παρά τις αρνητικές εισηγήσεις υπηρεσιακών παραγόντων της τράπεζας. Τα προϊόντα αυτά είχαν το 2009 καταγράψει απώλειες 336 εκ. ευρώ.
Οπως προκύπτει από την έκθεση του διοικητή της ΑΤΕ, τον Μάιο του 2009, η καθαρή θέση της τράπεζας το 2008 μειώθηκε κατά 536 εκ. ευρώ κυρίως λόγω της μηδενικής απόδοσης αυτών των προϊόντων. Μια ζημιά η οποία θα μεγεθυνθεί και θα οδηγήσει σε τεράστιες ζημιές στο μέλλον, όταν θα γίνει η τελική αποτίμηση.
Σημειωτέον ότι κατά τα έτη 2005-2009, το Δημόσιο συμμετείχε σε διαδοχικές αυξήσεις του μετοχικού της κεφαλαίου, το 2005 κατά 1,2 δισ. ευρώ και το 2009 κατά 675 εκ. ευρώ, ήτοι το Δημόσιο χορήγησε στην ΑΤΕ 1,875 εκ. ευρώ!
Πού πήγαν όμως τα λεφτά αυτά, πέρα από τη ζημιά των δομημένων; Όπως δείχνουν οι πρόσθετες προβλέψεις για επισφάλειες από τη σημερινή διοίκηση, ύψους 550 εκ. ευρώ, η καταστροφική διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας έχει πολλές αιτίες.
2. Η δεύτερη μεγάλη αφαίμαξη των κεφαλαίων της τράπεζας για καθαρά μικροκομματικούς λόγους κατευθύνθηκε προς τον ΕΛΓΑ (1,6 δισ. ευρώ είναι οι οφειλές του ΕΛΓΑ στην ΑΤΕ), μέσω του οποίου ασκούνταν η ρουσφετολογική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης στον χώρο της αγροτικής παραγωγής. Τα ποσά αυτά θα πρέπει να θεωρηθούν καθολικά χαμένα για την ΑΤΕ.
Θα πρέπει επίσης να προστεθούν και τα πρόστιμα, τα οποία θα κληθεί να καταβάλει η κεντρική κυβέρνηση στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν θα έρθει η ώρα της εκκαθάρισης των επιδοτήσεων, αφού τα ποσά αυτά θα θεωρηθούν άμεσες εθνικές επιδοτήσεις. Όπως επισημαίνει και η τρόικα, θα αναζητηθούν και τα κεφάλαια της αύξησης του 2009, αφού στο μεγαλύτερο μέρος τους θεωρούνται παραβατικά.
3. Η τρίτη σκανδαλώδης πράξη της προηγούμενης διοίκησης αφορά τις, με αποφάσεις του διοικητικού συμβουλίου της Τράπεζας, διαγραφές και μεταφορές σε εκτός ισολογισμού στοιχεία ποσών 1.241 εκ. ευρώ κατά τα έτη 2006-2009 με, όπως καταγγέλλεται, κατευθυνόμενες διαγραφές σε επιλεγμένους πελάτες -φίλους της προηγούμενης κυβέρνησης.
Από τα πιο πάνω στοιχεία προκύπτει ότι κατά τη διαχείριση των ετών 2005-2009, η τράπεζα καταχρεώθηκε με 3,1 δισ. ευρώ, από τα οποία, αν αφαιρέσει κανείς τις κομματικές ρουσφετολογικές σπατάλες, οι ζημιές από την άφρονα αγορά των δομημένων ομολόγων, αποτελούν εγκληματική δραστηριότητα των διοικούντων πριν από την οικονομική κρίση.
Η σημερινή διοίκηση, με έναν έμπειρο τραπεζίτη επικεφαλής, έχει ελάχιστα περιθώρια για να ανατρέψει την αρνητική κατάσταση. Μετά από τα συνοπτικά πιο πάνω εκτεθέντα, η όποια λύση για την ΑΤΕ δεν μπορεί να είναι παρά η γενναία οικονομική στήριξή της ή η εξευτελιστική πώλησή της.
Και στις δύο όμως περιπτώσεις, το Δημόσιο οφείλει να διερευνήσει πολιτικά και ποινικά τις ευθύνες των υπαιτίων της ληστείας της δημόσιας περιουσίας. Για να αντιληφθούν κάποιοι, πώς και γιατί και με ποιους η χώρα έφτασε στο κατώφλι της πτώχευσης»
www.bankingnews.gr
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.