Bαρύ χαρμάνι ο καπνός πάνω από απ'την Ιθάκη ...

«Τ' αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία...»
..............................................

Του Μάνου Ελευθερίου

Ασημένιο άστρο σαν τσίγκινο πιάτο

στα τσίγκινα πιάτα έτρωγαν τον χυλό τους τα κίτρινα άστρα που έκλεισαν οι ναζί (με τόσων άλλων Ευρωπαίων την ευμενή αδιαφορία) στα στρατόπεδα συγκέντρωσης,

με τόσων άλλων Ευρωπαίων την εγκάρδια συμμετοχή. Κίτρινα άστρα,

κόκκινα άστρα,

ροζ άστρα,

κάθε άστρο κι ένας άνθρωπος, ένας γαλαξίας ανθρώπων -Εβραίων, κομμουνιστών, ομοφιλόφυλων, τρελών, αιχμαλώτων στρατιωτών,

σήμερα τα μνημεία τους βλέπουν το οχτάωρο να σπάει σε χίλια κομμάτια

και κάθε κομμάτι ένα ευρώ για τις Τράπεζες

και κάθε κομμάτι ένα ευρώ για τους αστούς

σήμερα η άγια στάχτη των νεκρών κατέρχεται στον Αδη, αρχίζουν να μην υπάρχουν λέξεις γι' αυτούς, να ξεμπερδεύουμε με τη

μνήμη.

Σήμερα οι άνθρωποι «με σύμβαση εργασίας για μια μέρα» -«άνθρωποι και ποντίκια»

άνθρωποι και μετανάστες, η ΔΕΗ σπάει σε δέκα κομμάτια, κάποιο λάθος θα 'γινε, πάνε πολλά χρόνια απ' όταν το Εργατικό Κόμμα στην Αγγλία κατακόκκινο από περηφάνεια μοίραζε μέσω του κράτους πρωινό γάλα στα παιδάκια στα σχολεία

κι απ' όταν κατακόκκινο από ντροπή κρέμαγε Κύπριους αγωνιστές στη Μεγαλόνησο,

σήμερα η Ευρώπη κοιτάζει το πρόσωπό της στον καθρέφτη και της χαλάνε το μακιγιάζ οι μετανάστες

μαύρα αστέρια

κάθε αστέρι κι ένας άνθρωπος, όχι όμως γαλαξίας, αλλά μια μαύρη τρύπα.

New balance μεταξύ ανθρώπων και τόκων,

άνθρωποι, εργάτες -η λέξη σώζεται ακόμα χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες των αρχαιολόγων «με μιας

μέρας σύμβαση εργασίας» κι ο Μιθριδάτης να καπνίζει σκεφτικός το τσιγάρο του -δεν ήθελε να διαδώσει τέτοια αρρώστια κακιά στους πολίτες ο ευγενικός βασιλιάς- άνθρωποι με σύμβαση ζωής για μια μέρα, μέρα παράξενη με δώδεκα ώρες δουλειά και τέσσερις ώρες μεροκάματο- όμως όχι άλλη θλίψη, ας δούμε λίγο τηλεόραση.

..................................

Αλλαξε ο αιώνας, άλλαξε και ο καιρός. Οι αστοί έχουν βάλει πάλι τα καλά τους, δεν χαμπαρίζουν και την Πόλη φοβερίζουν.

Οι οχτώ στους δέκα συνταξιούχους Ελληνες παίρνουν συντάξεις κάτω από 750 ευρώ και οι τρεις στους δέκα νεαρούς Ελληνες ψάχνουν για δουλειά με 500-600 ευρώ

και λοιπόν; Ιδρώνει το αυτί των αστών;

Ας τους έχει καλά ο Θεός που μας δίνουν δουλειά κι ένα κομμάτι ψωμί.

* * *

Σήμερα η Νίκη των Ανθρώπων στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο θανατώνεται. Κάτω τα παράσημα των ηρώων, πολύ μας ζάλισαν,

μπισκοτάκια τα έκανε η Θάτσερ και συνόδευσε μ' αυτά το απογευματινό της τσάι, καθώς ερήμωνε από ποιητές η εργατική τάξη...

...«well came to the Machine», σήμερα η εργατική τάξη σκλάβα ξανά, φρουρείται χωμένη στα γκέτο της από τα ΜΜΕ και επιτηρείται από μικροτσίπ και δορυφόρους,

νεκροί νεαροί τη σνομπάρουν,

αφιερωμένοι σε τέχνες κενές...

Εργάτες με μεροκάματα Κίνας και ταπεινωμένοι καθηγητές απαγορεύεται να καπνίζουν στα καφενεία, μόνον οι διαφημίσεις επιτρέπεται να διασκεδάζουν χαρούμενες στις επικράτειες, οργανωμένες σε φαιά πολιτμπιρώ, στρατιές από σποτ, μεραρχίες από σλόγκαν, νικάνε παντού, στο Στάλινγκραντ και το Βερντέν.

Ελπίζω στις σημαίες που έχουν απομείνει όρθιες και στις προσευχές που μέσα τους κρυμμένες συγγράφουν παράνομα τα νέα μανιφέστα.

Σε αυτόν τον στεγνό κόσμο που οι άνθρωποι κυκλοφορούν σαν παλιά αμερικάνικα αυτοκίνητα στην Αβάνα, έτσι χωρίς δρομολόγιο, παράλογοι σαν τους θεούς του Λόβκραφτ,

εμείς οι άνθρωποι

τα παιδιά των ηρώων, εμείς τα παιχνίδια των θεών, εμείς -ένα τσίγκινο πιάτο για δυο ερωτευμένους...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 23.Χ.2010 stathis@enet.gr