Για να φτάσει ο συνήθης παγερός «τσάρος» της γερμανικής οικονομίας να εκφράσει την ανησυχία του για τις κοινωνικές επιπτώσεις που προκαλούν η λιτότητα και η υψηλή ανεργία, η κατάσταση δεν είναι καθόλου ελπιδοφόρα στην Ευρωζώνη
Η Ευρωπαϊκή Ενωση -με την ευλογία του Βερολίνου- χαλαρώνει επ' ολίγον τη λιτότητα, αλλά απαιτεί περισσότερες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Περισσότερο χρόνο σε επτά χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ώστε να φέρουν το δημοσιονομικό τους έλλειμμα κάτω από το όριο του 3% προβλέπει η «έκθεση προόδου και διαγωγής» της Κομισιόν, που θα συζητήσουν οι υπουργοί Οικονομικών στο Ecofin της 21ης Ιουνίου. Αυτή είναι η πρώτη επίσημη ένδειξη ότι χαλαρώνει λίγο η ασφυκτική λιτότητα, που τα τελευταία τρία χρόνια ανάγκασε την Ευρώπη σε ύφεση και εκατομμύρια Ευρωπαίους σε απόγνωση. Σε αντάλλαγμα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απαιτεί περισσότερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, κάποιες από τις οποίες είναι κατά γενική ομολογία απαραίτητες, ενώ κάποιες άλλες καταστρέφουν και το τελευταίο ίχνος κοινωνικού κράτους.
Οι ηγέτες και οι ανώτατοι αξιωματούχοι της Ευρώπης έχουν αναγνωρίσει οψίμως ότι τα πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας, ιδίως των νέων, αποτελούν μια κοινωνική βόμβα, που, αν δεν αντιμετωπιστεί, θα σκάσει στα χέρια τους και ίσως απειλήσει ακόμη και την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Για να φτάσει ο συνήθως παγερός Β. Σόιμπλε να εκφράσει ανησυχία για τις κοινωνικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει η επίμονα υψηλή ανεργία, ιδίως των νέων, η κατάσταση δεν είναι καθόλου ελπιδοφόρα. Η έκθεση της Κομισιόν σημαίνει ότι οι χώρες της Ευρώπης, «ιδίως αυτές που τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει μεγάλη πρόοδο» στις επώδυνες μεταρρυθμίσεις, θα έχουν κάποια μικρά περιθώρια δημοσιονομικής ευελιξίας, τα οποία ίσως αυξήσουν τις πιθανότητες για επιστροφή στην ανάπτυξη.
Στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών επικρατεί η άποψη ότι ύστερα από τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν την κατάρρευση της Lehman Brothers, το 2008, λίγη χαλάρωση είναι πλέον αναπόφευκτη και απαραίτητη. Οι μισθοί στη Γερμανία ήταν παγωμένοι επί περίπου δέκα χρόνια, με το πρόγραμμα Agenda 2010, που είχε συντάξει ο καγκελάριος Γκ. Σρέντερ και υλοποίησε η Α. Μέρκελ, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της χώρας που τότε ζούσε τη μια ύφεση μετά την άλλη. Η σημερινή γερμανική κυβέρνηση έκανε προσφάτως το πρώτο βήμα ανατροπής αυτού του προγράμματος, παρεμβαίνοντας συμβολικά ώστε να οριστεί βασικό ωρομίσθιο (πάνω από τον μέσο όρο των αμοιβών που ίσχυαν στην αγορά) για μια μικρή κατηγορία υπαλλήλων χωρίς ισχυρή συνδικαλιστική εκπροσώπηση, τους εργαζόμενους στα κουρεία και κομμωτήρια. Στη συνέχεια συμφωνήθηκαν αυξήσεις στις συλλογικές διαπραγματεύσεις σε διάφορους βασικούς βιομηχανικούς κλάδους ή επιχειρήσεις - κολοσσούς, όπως η Volkswagen. Το αποτέλεσμα αυτών των αυξήσεων ήταν άμεσο: η ιδιωτική κατανάλωση στη Γερμανία αυξήθηκε τόσο ώστε να καλύψει τη μεγάλη μείωση των εξαγωγών (χώρες που ασφυκτιούν, όπως η Ελλάδα, έχουν μειώσει κατακόρυφα τις εισαγωγές τους από τη Γερμανία) και να αποφύγει η χώρα να βρεθεί σε ύφεση το περασμένο τρίμηνο.
«Χρειάζεται όμως προσοχή», επισημαίνουν συνεργάτες του κ. Σόιμπλε. «Η χαλάρωση δεν σημαίνει ότι η όποια ανάπτυξη στη Γερμανία και στις υπόλοιπες χώρες θα είναι μακροπρόθεσμη και ότι θα φέρει μείωση της ανεργίας, αν δεν συνεχιστούν οι απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν την Ευρώπη πιο ανταγωνιστική». Σε περίπτωση που η ανάπτυξη βασιστεί μόνο σε δημόσιες δαπάνες οι οποίες θα αυξήσουν ακόμη περισσότερο το δημόσιο χρέος, προειδοποιούν, η διάρκειά της θα είναι πολύ περιορισμένη και τα αποτελέσματά της θα εξανεμιστούν αμέσως.
«Η γενική κατεύθυνση είναι ξεκάθαρη» σχολιάζει ο Χόλγκερ Σμίντινγκ, επικεφαλής των οικονομολόγων της ιδιωτικής επενδυτικής τράπεζας Berenberg: «Η Ευρώπη μεταθέτει σταδιακά την έμφαση προς τις μεταρρυθμίσεις. Η λιτότητα δεν τελείωσε, αλλά για την Ευρωζώνη τα χειρότερα της δημοσιονομικής κρίσης έχουν περάσει».
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.