Subscribe Twitter Twitter

Παρέμβαση - Τίτλοι Αναρτήσεων

Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Το πρελούδιο του ξεπουλήματος του Ελληνικού λαού




Είχαμε υποσχεθεί ότι θα αποκαλύπταμε πώς η Ελλάδα έφτασε να πουληθεί (και μάλιστα για ένα κομμάτι ψωμί) στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και είχαμε ήδη πει ότι τα στοιχεία είναι δημοσίως διαθέσιμα. Αυτό που εμείς κάνουμε είναι να φρεσκάρουμε τη μνήμη των πολιτών της Ελλάδας και, με τις μεταφράσεις μας, να παρέχουμε αυτή την πληροφόρηση και στους εκτός Ελλάδας. Ο Ελληνικός λαός, βλέπετε, συκοφαντήθηκε πολύ συστηματικά από τα ΜΜΕ – οι Έλληνες χαρακτηρίστηκαν τεμπέληδες, χαραμοφάηδες, παράσιτα που ζουν σε βάρος των άλλων λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα γερμανικά ΜΜΕ (κυρίως οι φυλλάδες Bild και Focus) αποκάλεσαν τους Έλληνες – συλλήβδην – απατεώνες και έσπειραν στη γερμανική κοινωνία ένα απίστευτο μίσος για τους Έλληνες, που λίγο έλειψε να πάρει διαστάσεις ίδιες με το αντισημιτικό μένος που καλλιέργησε το NSDAP.
Η Ελλάδα ξεπουλήθηκε με το διαβόητο Μνημόνιο στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα και στις επιχειρήσεις (τράπεζες και “αναπτυξιακές” εταιρίες) που εκπροσωπούνται από αυτούς τους δυο φορείς. Για να γίνει αυτό όμως, έπρεπε να προετοιμαστεί το έδαφος. Πώς όμως μπορούσε να γίνει αυτό; Ο καλύτερος τρόπος για να πουληθεί μια χώρα είναι να απαξιωθεί τελείως η οικονομική της αξιοπιστία και φερεγγυότητα. Αυτό είχε ξεκινήσει ήδη από το Γιώργο Αλογοσκούφη που έβαλε τη χώρα σε επιτήρηση για τη “δημιουργική λογιστική” των κυβερνήσεων Σημίτη. Δεν θα αρνηθούμε σε καμία περίπτωση ότι οι κυβερνήσεις Σημίτη ήταν ένοχες – το αντίθετο: ήταν απόλυτα ένοχες και, όπως ανέφερε πολύ σωστά ο οικονομολόγος Max Keiser σε τηλεοπτική του αντιπαράθεση με δυο ημεδαπούς συναδέλφους του της οποίας η υποτιτλισμένη έγινε viral video, δυσαρεστώντας κάποιες επίδοξες βεντέτες της ελληνικής μπλογκόσφαιρας, υπήρξαν ύποπτες κινήσεις σε συνεργασία με τη Goldman Sachs.
Ο Αλογοσκούφης έβαλε την Ελλάδα σε επιτήρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να την παραδώσει “εξαγνισμένη” στην επόμενη διακυβέρνηση. Βγαίνοντας η χώρα από την επιτήρηση, ήρθε η νέα κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και παρέδωσε τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Πώς όμως; Πώς φτάσαμε από το “λεφτά υπάρχουν” και από τις υποσχέσεις ότι δε θα επιβαρυνθούν άλλο οι ασθενέστεροι πολίτες στη ραγδαία άνοδο της ανεργίας, στην κατάλυση εργασιακών δικαιωμάτων, στη δραματική μείωση των ήδη απαράδεκτα χαμηλών μισθών και συντάξεων;
Θυμηθείτε λίγο τι έγινε με το που εκλέξατε το Γιώργο Παπανδρέου. Αμέσως άρχισε σύσσωμη η κυβέρνηση, με πρώτο απ’όλους το Γιώργο Παπακωνσταντίνου, να κατηγορεί την Ελλάδα ως αναξιόπιστη χώρα. Είναι ποτέ δυνατόν κυβερνητικό στέλεχος οποιασδήποτε χώρας να βγαίνει και να λέει ότι η χώρα του είναι αναξιόπιστη κι ότι δεν πρέπει κανείς να την παίρνει στα σοβαρά; Αν το λεςεσύ που κυβερνάς, τι θα πουν οι άλλοι; Καλλιέργησαν λοιπόν Γιώργος Παπανδρέου και Γιώργος Παπακωνσταντίνου με εξαιρετική μεθοδικότητα ένα απόλυτα εχθρικό κλίμα για την Ελλάδα στις διεθνείς χρηματαγορές. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ανέβηκαν δραματικά τα spreads των ελληνικών ομολόγων.
Και σα να μην έφτανε αυτό, όπως αποκάλυψε η εφημερίδα “Ελεύθερος Τύπος“, φροντίσανε μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος να δώσουν προνομιακές δυνατότητες για “naked short selling” των ελληνικών ομολόγων, με αποτέλεσμα μέσα σε μια νύχτα τα spreads να εκτοξευτούν από τις 150 μονάδες βάσης στις 450 (αρχικά) και μετά ν’αρχίσει η μεγάλη ανηφόρα.
Πώς όμως έγιναν όλα αυτά; Τι είναι τα spreads; Τι είναι το short selling; Τι είναι το “naked short selling”; Ο Techiechan σε σχετικό άρθρο του τα εξηγεί πάρα πολύ ωραία και γι’αυτό αναδημοσιεύω:
Repo: Ο Άγγελος έχει ένα 10ετες ομόλογο του ελληνικού δημοσίου που αγόρασε το 2008 και το οποίο κρατά για να σπουδάσει τα παιδιά του. Έρχεται ο Ξερόλας και του λέει. Άγγελέ μου, θέλεις να μου δανείσεις το ομόλογό σου για ένα μήνα? Σου υπόσχομαι πως θα στο επιστρέψω πλυμένο γυαλισμένο και ατόφιο και μάλιστα για τον κόπο σου θα σου δώσω κι ένα μικρό ποσό που θα το συμφωνήσουμε από τώρα (ας πουμε 20ευρώ). Ο Άγγελος συμφωνεί και έτσι το ομόλογο έρχεται στα χέρια του Ξερόλα που για ένα μήνα μπορεί να το κάνει ό,τι θέλει, φτάνει στο τέλος του μήνα να το επιστρέψει στον Άγγελο μαζί με το ποσό που συμφωνήσανε. Αυτό είναι ένα ρέπο.
Spread: τα ομόλογα, περίπου όπως και οι προθεσμιακές καταθέσεις έχουν ένα επιτόκιο το οποίο καθορίζεται τη στιγμή της έκδοσής τους. Όταν λέμε 5ετές ομόλογο 1000 ευρώ με απόδοση 5%, εννοούμε πως αυτός που θα το αγοράσει για τα επόμενα 5 χρόνια θα βγάζει 50 ευρώ το χρόνο. Το spread είναι η διαφορά του επιτοκίου που πληρώνει ένα κράτος σε σχέση με το επιτόκιο που πληρώνει ένα άλλο κράτος το οποίο θεωρούμε ως βάση. Δηλαδή εάν η γερμανία για το 5ετες ομόλογο πληρώνει σήμερα 3% και η Έλλάδα 5%, τότε το spread είναι 2% ή 200 μονάδες βάσης (πρακτικά 200εκατοστά).
Εδώ δεν θα εξηγήσω κάτι για να μη μακρυγορούμε και μπλεκόμαστε, όχι όμως γιατί είναι δύσκολο να εξηγηθεί: Η τιμή ενός (παλιού) ομολόγου, πέφτει όσο ανεβαίνει το σημερινό επιτόκιό της ίδιας τάξης ομολόγων. Με λίγα λόγια, όταν ανεβαίνουν τα spread στα 5ετη ομόλογα, αυτόματα ο πρώτος χαμένος δεν είναι το δημόσιο, αλλά όλοι όσοι έχουν στα χέρια τους παλιότερα ομόλογα της ίδιας τάξης (δηλαδή 5ετή). Το δημόσιο, ζημιώνεται έμμεσα με δύο τρόπους. Α) από τη μειωμένη αξιοπιστία του (όσοι αγοράζουν τα ομολογά του χάνουν) και Β) όταν ξαναβγεί στην αγορά να εκδόσει καινούργια ομόλογα, επειδή τα ομόλογα αυτά θα έχουν υψηλότερο επιτόκιο.
Short Selling: Ο Ξερόλας με το δανεικό ομόλογο του Άγγελου στα χέρια του, πάει στην αγορά και το πουλάει 1000 ευρω. Περιμένει μερικές μέρες, και η τιμή του ομολόγου πέφτει στην αγορά. Τότε ξανα-αγοράζει ένα ίδιο ομόλογο (10ετες εκδόσεως 2008) με μολις 900 ευρώ. Ο Ξερόλας λοιπόν, πούλησε ένα δανεικό ομόλογο 1000 ευρώ, αγόρασε το ίδιο ομόλογο 900 ευρώ μερικές μέρες αργότερα, και τώρα έχει στα χέρια του ένα ομόλογο ίδιο με αυτό που έχει δανειστεί, συν 100 ευρώ στην τσέπη (1000-900=100). Επιστρέφει στο τέλος του μήνα το ομόλογο στον Άγγελο, του δίνει και τα συμφωνημένα 20 ευρώ από τα 100 που κέρδισε και κρατά τα 80 για τον δικό του κόπο.
Από την παραπάνω διαδικασία, καταλαβαίνουμε πως ο πρώτος χαμένος είναι ο Άγγελος που έχει το ομόλογο στα χέρια του και ο πιο κερδισμένος είναι ο Ξερόλας που κέρδισε από αυτή την πτώση.
Naked Short Selling: Επειδή ο Ξερόλας είναι φύσει άπληστος και θέλει να κερδίσει παραπάνω από τα 100 ευρώ που κέρδισε με την παραπάνω διαδικασία κάνει το εξής. Ενώ έχει δανειστεί από τον Άγγελο μόλις ένα 5ετες ομόλογο αξίας 1000ευρώ, πάει στην αγορά και πουλάει 10 ομόλογα αξίας 1000ευρώ το καθένα. Στην ουσία τα 9 από αυτά τα ομόλογα που πούλησε δεν υπάρχουν, είναι δηλαδή γυμνά (naked). Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη πρακτική short selling, καθώς δεν μπαίνει κανένα όριο στα πόσα γυμνά ομόλογα μπορεί κάποιος να πουλήσει. Στο απλό short selling, το όριο είναι τα πόσα ομόλογα υπάρχουν διαθέσιμα για πρόχειρο δανεισμό (repo).
Με αυτόν τον τρόπο μπορεί κάποιος να δημιουργήσει μια εικονική υπερπροσφορά ομολόγων στην αγορά και η ίδια αυτή η υπερπροσφορά να ρίξει τις τιμές.  Πρακτικά η πτώση των τιμών γίνεται μια αυτο-εκπληρούμενη προφητεία και αυτός που εκτέλεσε την γυμνή πώληση το μόνο που έχει να κάνει, είναι -εκμεταλλευόμενος τον πανικό που δημιούργησε- να αγοράσει αυτά τα 10 ομόλογα πίσω σε σημαντικά χαμηλότερες τιμές.
Τώρα η Τράπεζα της Ελλάδος, μετά από μία μακροσκελή και επίτηδες δυσνόητη επιστολή παραδέχθηκε πως η παραπάνω πρακτική (το naked short) ήταν ανεκτή με ένα παραθυράκι που είχε αφήσει και θα εξηγήσουμε αμέσως.
Όταν κάποιος πουλάει ένα ομόλογο στην αγορά (Ηλεκτρονικη Δευτερογενης Αγορα Τίτλων που ανήκει στην ΤτΕ), είναι υποχρεωμένος μέσα σε διάστημα 3 ημερών να το παραδώσει στους διαπραγματευτές, προκειμένου να περιέλθει στα χέρια του αγοραστή. Αυτό είναι το λεγόμενο Τ+3. Υπάρχει λοιπόν η δυνατότητα, να πουλήσεις ένα ομόλογο σήμερα που δεν διαθέτεις. Αρα χρωστάς στον διαπραγματευτή ένα ομόλογο και πρέπει να το παραδώσεις σε 3 μέρες. Αν το ξανα-αγοράσεις μετά από δύο μέρες από τον ίδιο διαπραγματευτή, τότε ο διαπραγματευτής κάνει τα στραβά μάτια και πρακτικά ακυρώνει το χρέος σου (διότι ένα ομόλογο πουλησες, ένα αγόρασες, το άθροισμα σε ομόλογα είναι μηδέν).
Αυτό πρακτικά είναι μία πράξη naked short selling καθώς την ώρα που πουλούσες το ομόλογο, δεν είχες την υποχρέωση να το διαθέτεις (εστω και δανεικό όπως περιγράψαμε με τα repo).
Επειδή 3 μέρες είναι συνήθως ένα μικρό διάστημα για να αλλάξουν οι τιμές των ομολόγων σε κανονικές συνθήκες, κανείς δεν ασχολείται με το να κάνει naked short selling με αυτόν τον τρόπο. Για να κερδίσεις από μια τέτοια κατάσταση, πρέπει να πέσει αρκετά η τιμή μέσα σε μόλις 3 μέρες.
Η μπαλκονόπορτα της ΤτΕ
Αυτή είναι η κανονική διαδικασία. Όμως σε αυτή τη διαδικασία υπήρχε ένα παραθυράκι που η ΤτΕ είχε αφήσει ανοιχτό. Και αυτό το παραθυράκι ονομαζόταν failed εντολές. Όταν λοιπόν κάποιος πουλάει ένα ομόλογο, πρέπει σε 3 μέρες να το παραδώσει. Εάν δεν το κάνει, τότε η συναλλαγή θεωρείται failed, δηλαδή αποτυχημένη. Αποτυχημένη όμως δεν σημαίνει πως ακυρώνεται, διότι η πώληση έχει γίνει και υπάρχει ένας αγοραστής που περιμένει το ομόλογό του. Άρα στην ουσία η εντολή παραμένει εκκρεμής μέχρι ο πωλητής να φέρει το ομόλογο που έχει υποσχεθεί. Εάν ο πωλητής κάνει τον κινέζο, αυτό μπορεί να παραμείνει μέχρι και για 10 μέρες. Εάν το παρακάνει, τότε ο διαπραγματευτής έχει υποχρέωση να αγοράσει ένα ομόλογο ο ίδιος, να το δώσει στον αγοραστή και να στείλει τον λογαριασμό στον πωλητή. Όμως αυτό συνήθως δεν γίνεται διότι ο πωλητής που κάνει τον κινέζο, ξέρει μέχρι που τον παίρνει.
Με αυτόν τον τρόπο, ένας πωλητής ελληνικών ομολόγων μπορούσε να διατηρεί τη θέση του ανοιχτή για 10και μέρες χωρίς να έχει στα χέρια του το ομόλογο που είχε πουλήσει. Πρακτικά μπορούσε δηλαδή να έχει μια naked short εντολή χωρίς σχεδόν κανείς να τον ελέγχει.
Τον Οκτώβρη του 2009 η ΤτΕ πήρε μία απόφαση να απλοποιήσει ακόμα περισσότερο αυτή τη διαδικασία, διευκολύνοντας θεωρητικά οποιονδήποτε ήθελε να παίξει με αυτό το παραθυράκι. Τώρα, επειδή πιο πάνω εξηγήσαμε πόσο επικίνδυνο και πρακτικά παράνομο παιχνίδι είναι οι naked short εντολές. Εάν το συνδυάσουμε και με τη μπαλκονόπορτα που άνοιξε η ΤτΕ και τα απανωτά δημοσιεύματα για την ελληνική κρίση, καταλαβαίνουμε πως αυτό ήταν μία συνταγή που επέτρεπε σε οποιονδήποτε να εκτελέσει naked short εντολές για τουλάχιστον 10 συνεχείς ημέρες.
Αυτό συνεχίστηκε για κάμποσο, μέχρι που στις 8 Απρίλη το πράγμα ξεχείλωσε. Τότε, η  επιτροπή που ελέγχει τον ΗΔΑΤ αποφάσισε να κλείσει το παράθυρο των failed εντολων με τον εξής απλό τρόπο. Για κάθε εντολή πώλησης, ο πωλητής θα πρέπει να προσκομίζει ένα ρέπο ημέρας αντίστοιχου ομολόγου (ένα δανεικό ομόλογο μίας ημέρας δηλαδή) μέχρι να προσκομίσει το πραγματικό ομόλογο που έχει στα χέρια του.
Πόρισμα πρώτο:
Η ΤτΕ είχε αφήσει ανοικτό ένα πολύ επικίνδυνο παράθυρο στην αγορά ομολόγων. Είτε το έκανε τον Οκτώβρη, είτε πιο πριν, αυτό το παράθυρο είχε τη δυνατότητα σε συνθήκες κρίσης να δημιουργήσει καταστάσεις υποτιμητικής κερδοσκοπίας στην αγορά ελληνικών ομολόγων. Άρα ο κ.Προβόπουλος είναι απολύτως υπεύθυνος γιαυτό το παράθυρο και θα πρέπει να παραιτηθεί.
Εάν δεν μπορούσε να καταλάβει τις συνέπειες αυτού του παράθυρου, είναι ανίκανος. Εάν ήξερε, τότε είναι συνένοχος και θα πρέπει να μιλήσει με τον εισαγγελέα.
Και ειλικρινά σε τέτοιες θέσεις, και σε τόσο απλές έννοιες σαν αυτές που μόλις εξήγησα, μου φαίνεται απίθανο κάποιος να μην καταλαβαίνει.

Πόρισμα δεύτερο: 

Είναι πολύ εύκολο να δούμε εάν η περαιτέρω διευκόλυνση του Οκτώβρη του 2009 είχε κάποιο πραγματικό αντίκτυπο υποτιμητικής κερδοσκοπίας. Δεν χρειάζεται παρά να δούμε σε καθημερινή βάση τις πράξεις και τους όγκους των ομολόγων από τις αρχές του 2009 μέχρι σήμερα. Ταυτόχρονα θα πρέπει να δούμε τις πράξεις και τους όγκους των failed εντολών, του παραθύρου δηλαδή που χρησιμοποιούσαν όλοι όσοι ήθελαν να κάνουν naked short selling. Εάν προκύψει πως ένας ικανός όγκος πράξεων γινόταν fail, τότε πάλι ο εισαγγελέας θα πρέπει να παρέμβει.
Πόρισμα τρίτο:
Για το χάλι της χώρας, ευθυνόμαστε όλοι ως κοινωνία, ως επιχειρήσεις και ως πολιτικό προσωπικό. Για το τεράστιο χρέος μας δεν φταίει κανείς άλλος από εμάς τους ίδιους. Άρα αυτό το κείμενο δεν γράφτηκε για να δείξει πως κάποιοι κακοί άνθρωποι επιβουλεύονται την ανάδελφη και αθώα Ελλάδα. Αυτό που δείχνει το παραπάνω κείμενο, είναι πως η Ελλάδα, όντας ήδη ο αδύναμος κρίκος του ευρώ, έγινε στόχος υποτιμητικών πιέσεων και σε αυτό συνέβαλαν και οι αποφάσεις της ΤτΕ και άλλων παικτών που δεν είναι σκοπός αυτής της παρουσίασης να αναδείξει.
Πόρισμα τέταρτο:
Δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος ακόμα και για έναν άνθρωπο που διαθέτει έστω κι ένα κουλούρι σε αυτή τη χώρα, να θέλει να παίξει με την υποτίμηση των ελληνικών ομολόγων. Επειδή ακούγονται διάφορα, θέλω να πω, πως όλα τα διάφορα που ακούγονται είναι παράλογα. Όχι διότι πχ, είναι αδύνατο κάποιοι να θέλουν τη χώρα να πάει στο ΔΝΤ, αλλά διότι το να παίζεις με τα ομόλογα του δημοσίου προκειμένου να το καταφέρεις, ισοδυναμεί με το να ρίξεις μία πυρηνική βόμβα στο γείτονα επειδή, είχε δυνατά τη μουσική.
Πόρισμα πέμπτο:
Έχουμε ακούσει όλα αυτά τα χρόνια για πολλά σκάνδαλα και πολλές φούσκες σε όλο τον κόσμο. Παρολαυτά δεν υπάρχει μεγαλύτερη φούσκα και μεγαλύτερο σκάνδαλο από το να παίζεις με τα κρατικά ομόλογα ενός κράτους. Ακόμα και η υπόθεση των δομημένων ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων που είναι τεράστια (ποιες μίζες και άλλες παπαρες), είναι μικρή μπροστά στις συνέπειες που μπορεί να φέρουν η κατάρρευση των ομολόγων ενός κράτους. Πρόκειται ουσιαστικά για το τέλος του παιχνιδιού.
Πόρισμα έκτο:
είμαστε άξιοι της τύχης μας.
Πώς σας φαίνεται; Αποκαρδιωτικό; Απαράδεκτο; Κι όμως, αυτό ακριβώς έκανε η Τράπεζα της Ελλάδος, με τις ευλογίες της κυβέρνησης. Προσθέστε κι όλη την καταστροφολογία – που απευθυνόταν κυρίως προς το εξωτερικό – από όλα τα μέλη της κυβέρνησης και καταλαβαίνετε περίπου τι έγινε. Θα ξαναφέρουμε όλα αυτά τα ζητήματα στην επιφάνεια. Ο Ελληνικός λαός έχει κάθε δικαίωμα να ξέρει πώς και γιατί πουλήθηκε στο ΔΝΤ. Και οι ξένοι αναγνώστες έχουν κι αυτοί δικαίωμα να μάθουν τι παιχνίδι παίχτηκε σε βάρος ενός λαού και γιατί αυτός ο λαός δαιμονοποιήθηκε και συκοφαντήθηκε τόσο πολύ. Γιατί οι αδίστακτοι κερδοσκόποι του ΔΝΤ δε θα διστάσουν αύριο να κάνουν τα ίδια και σ’άλλες χώρες, ευρωπαϊκές ή μη.
.
Είμαστε πολλοί.
Δε συγχωρούμε.
Δεν ξεχνάμε.

Διαβάστε περισσότερα ... Bookmark and Share

Οι ευθύνες για το χρέος


eleu8erospoliths.blogspot.com
Ηταν μεγάλη η απεργία, ήταν μεγαλύτερη η διαδήλωση και ο θυμός και η οργή για ό,τι συντελείται καθημερινά. Η κυβέρνηση κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Ούσα ευθυγραμμισμένη με τις επιταγές των δανειστών μας, δηλαδή των Τροϊκανών, που επιβάλλουν τις επιταγές τους, αδιαφορώντας για το ποιος και γιατί προκλήθηκε το μεγάλο χρέος και γιατί δημιουργήθηκαν τα ελλείμματα.
Μας χρωστάει το καπιταλιστικό σύστημα, μας εκμεταλλεύεται και μας δουλεύει κι από πάνω. Το τραπεζικό σύστημα ζητάει κι άλλο εγγυητικό χρήμα για να κινηθεί η αγορά. Ποια αγορά, αυτή που τα παίρνει όλα και δημιουργεί στάσιμο πληθωρισμό. Μέσα στη μεγάλη κρίση πώς γίνεται να μην πέφτουν οι τιμές και να συμβαίνει το αντίθετο;
Αλήθεια, ποια κυβέρνηση μας κυβερνάει; Στο όνομα του σοσιαλισμού γιατί γίνονται χειρότερα τα πράγματα; Εχουν διαβρωθεί και αλλοιωθεί όλες οι έννοιες. Δεν υπάρχουν καθαρές λέξεις για να εκφράσουν τη σκληρή πραγματικότητα. Η κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως πειραματόζωο στα εργαστήριά του που πλέον δεν μπορούν να βρουν το φάρμακο για να γιατρευτεί ο καρκίνος που εξαπλώνεται σε όλο το σώμα του που πλέον άρχισε να σαπίζει.
Η οικονομική κρίση ξεκίνησε από τις ΗΠΑ, υπεύθυνοι είναι η Goldman Sachs, η Gitigroup, η JP Morgan Chase και οι εταίροι και οι συνεταίροι της κυβέρνησης, και εξαπλώθηκε στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Εξαπλώθηκαν όμως και οι αντιδράσεις. Προκλήθηκαν εξεγέρσεις και επαναστάσεις. Δεν ξεσηκώθηκαν οι λαοί στη Βόρειο Αφρική για θρησκευτικούς λόγους, αλλά γιατί πεινάνε και υποφέρουν από τα δικτατορικά καθεστώτα.
Αυτό που επιθυμεί, και πρεσβεύει, το καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό σύστημα είναι να αφομοιώσει και να απορροφήσει τις κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις και να διατηρηθεί στην εξουσία. Ελα όμως που η καταστολή και η βία δεν πτοούν τους εξεγερμένους; Την κατάσταση την παρακολουθούν και τη φοβούνται και οι «πολιτισμένοι», εξουσιαστές της Ευρώπης, γιατί γνωρίζουν πως το παλιρροϊκό κύμα θα φτάσει και στην Ευρώπη.
Το ανταγωνιστικό σύμφωνο που θέλει να επιβάλει η Μέρκελ με τον Σαρκοζί καταργεί την όποια εθνική ανεξαρτησία των λαών. Ηρθε η ώρα να αντιδράσουν οι λαοί της Ευρώπης. Προχθές η μεγάλη συρροή και η οργή των εργαζομένων έδειξαν πως δεν είναι διατεθειμένοι να υποκύψουν άλλο στα μέτρα που παίρνονται για να μας σώσουν οι διαχειριστές της εξουσίας των Βρυξελλών.
Υπήρχαν δυνατότητες να πούμε όχι και εμείς, ο αδύναμος κρίκος να σπάσει την αλυσίδα που τους ενώνει. Αυτό δεν έγινε γιατί οι κυβερνώντες είναι δεδομένοι και υποταγμένοι στα κελεύσματα της άρχουσας ελίτ, οικονομικής και πολιτικής, της Ευρώπης.
Θα μπορούσαμε να πούμε, δεν πληρώνουμε γιατί μας χρωστάτε και το χρέος εσείς μας το δημιουργήσατε και εμείς απλώς σας διευκολύναμε. Χρειάζεται όμως μια άλλη πολιτική φιλοσοφία και μια άλλη στάση που δεν μπορεί να μας οδηγήσει στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μας.

 Εθνος, το είδα εδώ: http://www.inprecor.gr
Διαβάστε περισσότερα ... Bookmark and Share

Με την πλάτη στον τοίχο


Το σενάριο της αναδιάρθρωσης του χρέους επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο.
Ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, στη διάρκεια έκτακτης συνέντευξης Τύπου την Πέμπτη, τα είπε όλα με μια φράση: «Η πορεία μας από δω και στο εξής εξαρτάται και από τις αποφάσεις που θα ληφθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο». Ήταν η πρώτη επίσημη κυβερνητική παραδοχή αποτυχίας, δηλαδή δημόσιας αναγνώρισης του άδηλου μέλλοντος της χώρας, το οποίο θα καθοριστεί σε μεγάλο βαθμό από τις τελικές αποφάσεις της υπό εκγερμανισμό Ευρωζώνης. 

Η δυστυχία των αριθμών 
Η θηλιά του χρέους, σε συνδυασμό με την ύφεση και την απουσία συγκροτημένης πολιτικής προσέλκυσης επενδύσεων, κάνει ακόμα και τους αισιόδοξους του ΠΑΣΟΚ να μελαγχολούν. Η κυβέρνηση δεν έχει άλλο σχέδιο για έξοδο από την κρίση πέρα από την επιδίωξη κοινοτικής απόφασης για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων, με ταυτόχρονη μείωση επιτοκίων και επαναγορά ελληνικών ομολόγων με δανεισμό από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Στήριξης. Μετά το ναυάγιο της συνάντησης Μέρκελ-Παπανδρέου, μοναδική ελπίδα είναι να τρομάξει το Βερολίνο από τον κίνδυνο διάχυσης της κρίσης χρέους στην Πορτογαλία, με πιθανές παρενέργεις στην Ισπανία, και να κάνει κάτι. Για την ώρα, ωστόσο, η κυβέρνηση μπορεί απλώς να εύχεται αυτό το «κάτι», γνωρίζοντας ότι το 2013, οπότε εκπνέει η ισχύς του μηχανισμού στήριξης, η χώρα δεν θα είναι σε θέση να βγει για δανεισμό στις αγορές. 
Ο κλοιός σφίγγει ακόμα περισσότερο γύρω από τον Γιώργο Παπανδρέου, δεδομένου ότι δεν εξασφαλίζεται η συναίνεση της αντιπολίτευσης ούτε στα ελάχιστα (όπως, για παράδειγμα, στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων), ενώ ενισχύεται η αντιμνημονιακή δυναμική στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας (όπως φάνηκε στην απεργιακή κινητοποίηση της Τετάρτης). 

Ανασχηματισμός ή εκλογές; 
Στο εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ η δημοφιλέστερη συζήτηση των ημερών είναι η αναζήτηση της πολιτικής πρωτοβουλίας στην οποία θα καταφύγει ο πρωθυπουργός για να βελτιώσει την εικόνα της κυβέρνησης και του ίδιου προσωπικά. Άλλοι θεωρούν βέβαιο ότι θα προχωρήσει σε αναδόμηση της κυβέρνησης-μαμούθ, που πάσχει από δυσκινησία, προβλήματα συντονισμού, παραγωγικότητας και φαντασίας. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, λέγεται ότι ο κ. Παπανδρέου θα ξεκινήσει κατ’ ιδίαν συναντήσεις με υπουργούς, προκειμένου να τους ζητήσει αλλαγή ταχύτητας και τρόπου δουλειάς, αλλά και για να δείξει ότι συντονιστής υπάρχει, και είναι ο ίδιος. 
Άλλοι πιθανολογούν ότι θα ζητηθεί σύντομα ανανέωση της λαϊκής εντολής, γιατί αν συνεχιστεί για πολλούς μήνες ακόμη το «σύρσιμο» της κυβέρνησης, η φθορά θα είναι ραγδαία και οριστικά αθεράπευτη. Στα κόμματα της αντιπολίτευσης, και ειδικά στη ΝΔ, είναι παγιωμένη η αίσθηση ότι επίκεινται πρόωρες εκλογές, παρόλο που στην πραγματικότητα κανείς στη Συγγρού δεν τις επιθυμεί ειλικρινά. Συνομιλητές του πρωθυπουργού υποστηρίζουν ότι όλα θα συζητηθούν μετά την 25η Μαρτίου, οπότε θα έχει ριφθεί ο κύβος στο εσωτερικό της Ευρωζώνης. Επιμένουν, μάλιστα, ότι ο κ. Παπανδρέου είναι προσηλωμένος στη μεγάλη εικόνα και δεν εξετάζει σενάρια αιφνιδιασμού, ούτε καν μελετά τις εισηγήσεις των συνεργατών του για τη διαχείριση της εσωτερικής κρίσης.
Διαβάστε περισσότερα ... Bookmark and Share

Συμφωνία στο «κούρεμα», διαφωνία στην... coupe - Δύο μεγάλες τάσεις συγκρούονται για τον τρόπο και τις συνέπειες της αναδιάρθρωσης του χρέους


Δύο τάσεις, μια πλειοψηφική δεξιά και μια μειοψηφική Αριστερή, διαμορφώνονται σχετικά με την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ανάμεσα στους γερμανούς οικονομολόγους
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΣ


ΒΕΡΟΛΙΝΟ Η Ελλάδα δεν θα αποφύγει το «κούρεμα». Σε αυτό συμφωνούν οι περισσότεροι οικονομολόγοι στον γερμανόφωνο χώρο. Χωρίς το περιβόητο «haircut», την αναδιάρθρωση του χρέους, λένε, η χώρα μας δεν πρόκειται να δει ξανά οικονομικά άσπρη μέρα. Μόνο που οι απόψεις για το «πώς» θα γίνει αυτό διίστανται. Ενα σοβαρό ρεύμα υποστηρίζει ότι η αναδιάρθρωση πρέπει να στηριχθεί κυρίως σε «κοινωνικές αγριότητες», ήτοι σε δραστικές περικοπές μισθών και σε συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, ενδεχομένως μάλιστα και στην προσωρινή αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη.

Ενα δεύτερο ρεύμα προτείνει, αντίθετα, οι χαμένοι από το «κούρεμα» να είναι εκείνοι που έβγαζαν και βγάζουν ακόμα αμύθητα κέρδη από τα χρέη: οι ιδιώτες επενδυτές- τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα. Η ομάδα αυτή απορρίπτει κάθε ιδέα εξόδου της χώρας μας από την ευρωζώνη. Κάτι τέτοιο- υποστηρίζει- θα ήταν η αρχή του τέλους του ευρώ.

Το πρώτο ρεύμα, το οποίο είναι και το πλειοψηφικό, συγκροτείται από Συντηρητικούς οικονομολόγους, οι οποίοι είναι οργανωμένοι γύρω από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων (ΕΕΑ). Ο πυρήνας του είναι το Ινστιτούτο Οικονομικής Ερευνας Ιfo του Μονάχου με επικεφαλής τον καθηγητή Χανς-Βέρνερ Σιν, καθώς και το Ερευνητικό Ιδρυμα Οικονομικής Συγκυρίας ΚΟF της Ζυρίχης με διευθυντή τον καθηγητή Γιαν-Εγκμπερτ Στουρμ. Το δεύτερο ρεύμα, το οποίο διάκειται φιλικά προς την Αριστερά (συμπεριλαμβανομένης της αριστερής Σοσιαλδημοκρατίας) είναι λιγότερο οργανωμένο. «Ψυχή» του είναι ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης Ρούντολφ Χίκελ.
Κατά περίεργη σύμπτωση και τα δύο ρεύματα εξέδωσαν σχεδόν ταυτόχρονα στην αρχή της εβδομάδας πορίσματα που αφορούν το ελληνικό «κούρεμα». «Το Βήμα» μίλησε γι΄ αυτό με τους εκπροσώπους των δύο ρευμάτωνοι σχετικές συνεντεύξεις παρουσιάζονται σε παράπλευρες στήλες.

Δεν είναι βέβαια όλοι οι αριστεροί οικονομολόγοι υπέρ της αναδιάρθρωσης. Αυτό φαίνεται και από τις δηλώσεις που έκαναν, επίσης πρόσφατα, ορισμένοι εξ αυτών. « Η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας δεν θα βελτιωνόταν καθόλου με το “κούρεμα ”» αποφάνθηκε ο Σοσιαλδημοκράτης πρώην υφυπουργός Οικονομικών και νυν διευθυντής της Υπηρεσίας Μακροοικονομίας και Ανάπτυξης του ΟΗΕ (Unctad) Χάινερ Φλάσμπεκ. « Με την αναδιάρθρωση θα αυξανόταν η αβεβαιότητα των αγορών » πρόσθεσε ο επίσης Σοσιαλδημοκράτης οικονομολόγος (και ένας εκ των πέντε «σοφών» συμβούλων της γερμανικής κυβέρνησης) Πέτερ Μπόφινγκερ. « Ο κίνδυνος έγκειται στο γεγονόςότι μετά το “κούρεμα”οι τράπεζες θα πρέπει να τύχουν στήριξης » είπε, υπονοώντας ιδιαίτερα τις γερμανικές, οι οποίες έχουν επενδύσει 17,4 δισ. ευρώ σε ελληνικά ομόλογα.

Αλλά και ορισμένοι εκπρόσωποι των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων φαίνεται να τρομάζουν μπροστά στην ιδέα του «ψαλιδίσματος». « Αν γινόταν “κούρεμα” στην Ελλάδαοι επενδυτές θα αναρωτιούνταν αμέσωςποια θα ήταν η επόμενη χώραπου θα αδυνατούσε να εξυπηρετήσει τα χρέη της » έλεγε ο επικεφαλής των οικονομολόγων της CommerzbankΓιοργκ Κράμερ. « Αυτό θα σήμαινε το σπάσιμο ενός ταμπού με απρόβλεπτες συνέπειες για την ευρωπαϊκή οικονομία ».
ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΧΙΚΕΛ
Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης
«Να απαλλαγούμε από τα λάθη του Μάαστριχτ»

- Την περασμένη εβδομάδα εκδώσατε ένα ένθερμο μανιφέστο εναντίον του σχεδίου των έξι σημείων της Ανγκελα Μέρκελ και του Νικολά Σαρκοζί για την αναδόμηση της ευρωζώνης- στη βάση του γερμανικού μοντέλου ανάπτυξης, ήτοι με αύξηση της ανταγωνιστικότητας και αποδόμηση των μισθών και του κοινωνικού κράτους.Ποια είναι η κυρίαρχη ιδέα του μανιφέστου;
«Η κυρίαρχη ιδέα είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα πρέπει να διορθώσει ένα “γενετικό” της λάθος: τις Συνθήκες του Μάαστριχτ. Οι επινοητές τους ισχυρίζονται ότι οι συνθήκες οδηγούν σε μεγαλύτερη σύγκλιση, στην πραγματικότητα όμως συμβαίνει το αντίθετο. Το μεγάλο ψέμα του Μάαστριχτ είναι ότι η Κοινότητα δεν αποτελεί αναδιανεμητική ένωση. Είναι όμως εκ των πραγμάτων, και αυτό πρέπει να κατοχυρωθεί και θεσμικά. Οχι όμως, όπως το θέλουν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί, ως Ευρώπη του ανταγωνισμού, αλλά ως Ευρώπη της αλληλεγγύης». - Πρόσφατα ασκήσατε κριτική στην πρότασηγια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του ελληνικού χρέους στην τρόικα. Γιατί;
«Το μέτρο είναι σημαντικό, αλλά όχι επαρκές. Σε αυτό θα έπρεπε να προστεθούν και πολλά άλλα, όπως η δραστική μείωση των τόκων για τα δάνεια και η έκδοση ευρωομολόγων, για τα οποία μάλιστα ενδιαφέρονται οι Κινέζοι. Το σημαντικότερο απ΄ όλα είναι όμως η αναδιάρθρωση του χρέους. Οι ιδιώτες επενδυτές πρέπει να παραιτηθούν τουλάχιστον κατά 20%-30% από την ονομαστική αξία των ομολόγων τους. Αυτοί θα έπρεπε να πληρώσουν τη νύφη και όχι οι έλληνες μισθωτοί και συνταξιούχοι».

- Πρέπει να αποχωρήσει η Ελλάδα από την ευρωζώνη σε περίπτωση «κουρέματος»;
«Σε καμία περίπτωση. Αυτό θα προκαλούσε κατάρρευση όλης της ευρωζώνης».

- Η Αθήνα θα ήθελε να χρησιμοποιήσει χρήματα του ταμείου διάσωσης ΕSFΕ για την επαναγορά των ελληνικών χρεών στο 80%-90% της αρχικής τους τιμής. Θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν χρήματα του ίδιου ταμείου και για αναπτυξιακά προγράμματα;
«Οχι. Τα προγράμματα αυτά πρέπει να χρηματοδοτηθούν από την κυβέρνηση. Οι δραστικές περικοπές του προϋπολογισμού όμως που επιβάλλουν η τρόικα και η Γερμανία παραλύουν τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Ετσι μπαίνει φρένο σε κάθε ανάπτυξη».
ΓΙΑΝ-ΕΓΚΜΠΕΡΤ ΣΤΟΥΡΜ
Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων
«Αλύπητη μείωση στους μισθούς ή φύγετε από το ευρώ»

- Την περασμένη εβδομάδα παρουσιάσατε μια γνωμοδότηση για την Ελλάδαμε την οποία της δείχνετε, λίγο ή πολύ, την πόρτα εξόδου από την ευρωζώνη. Γιατί; «Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Εμείς λέμε ότι υπάρχουν δυο δυνατότητες αναδιάρθρωσης: μια εσωτερική και μια εξωτερική. Η πρώτη σημαίνει αλύπητες περικοπές μισθών και εισοδημάτων, η δεύτερη την έξοδο από την ευρωζώνη. Και οι δύο λύσεις είναι επώδυνες. Εμείς δεν παίρνουμε όμως θέση υπέρ της μιας ή της άλλης. Αυτό πρέπει να το αποφασίσουν οι ίδιοι οι Ελληνες».

- Δεν φοβάστεότι μια τέτοια έξοδος θα προκαλούσε πανικό στις αγορές βάζοντας σε κίνδυνο το σύνολο της ευρωζώνης; «Οχι. Η Ελλάδα έχει μικρό οικονομικό βάρος στην Κοινότητα. Τυχόν έξοδός της θα προκαλούσε δυσκολίες στις τράπεζες, κυρίως τις γαλλικές, αλλά και αυτές θα ήταν προσωρινές».

- Σε τι θα βοηθούσε ωστόσο η έξοδος,αν ληφθεί υπόψη ότι το μοναδικό κέρδος που θα προέκυπτε από αυτήν, ήτοι η άνοδος των εξαγωγών,θα ήταν μικρό,δεδομένου ότι στην Ελλάδα οι εξαγωγές δεν έπαιζαν ποτέ σημαίνοντα ρόλο; Και ότι, αντιστρόφως,η επιστροφή στη δραχμή θα προκαλούσε πολύ χειρότερα προβλήματα από τασημερινά;
«Ούτε κι εμείς ισχυριζόμαστε ότι οι εξαγωγές θα έλυναν το πρόβλημα. Αυτό που διαπιστώνουμε όμως είναι ότι τα μέτρα που ελήφθησαν μέχρι τώρα δεν αρκούν. Το χρέος μεγαλώνει από μέρα σε μέρα. Η κρίση αυξάνει αντί να μειώνεται. Η χώρα θα χρειαστεί από το 2013 νέα βοήθεια, ύψους δεκάδων δισ. ευρώ. Η οικονομία της θυμίζει βαρέλι δίχως πάτο. Το μοναδικό αντίδοτο έτσι είναι ο εκσυγχρονισμός των δομών και η αύξηση της ανταγωνιστικότητας, με παράλληλη δραστική μείωση του κόστους εργασίας. Ετσι, εκτιμούμε, θα μπορέσει να καλυφθεί και το χρέος, το οποίο θα παραμείνει σε ευρώ και ως εκ τούτου θα συνεχίσει να πιέζει για πολύ καιρό ακόμα την ελληνική οικονομία».

- Σε τι στηρίζετε αυτή την εκτίμησή σας; «Στη γενική οικονομική λογική η οποία λέει ότι με την αύξηση της ανταγωνιστικότητας μπορεί να ξεπεραστούν οι οποιεσδήποτε ελλείψεις και τα οποιαδήποτε ελλείμματα. Ετσι έγινε εξάλλου και σε πολλές άλλες χώρες, όπως στη Λατινική Αμερική, που υποβλήθηκαν σε “κούρεμα”».


http://www.tovima.gr
Διαβάστε περισσότερα ... Bookmark and Share

Η κυβέρνηση στην υπηρεσία των μεγάλων συμφερόντων


Με τον τρόπο που κινούνται, ο πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου και τα ισχυρά κυβερνητικά στελέχη καταλήγουν να εξυπηρετούν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα σε βάρος των πολιτών. Η επιλογή αυτή μπορεί να οφείλεται στην οικονομική, δημοσιονομική ανάγκη, στην πολιτική βούληση της κυβέρνησης Παπανδρέου ή και στη σκοτεινή ιδιοτέλεια συγκεκριμένων κυβερνητικών στελεχών τα οποία μπορεί να εξυπηρετούν μεγάλα συμφέροντα προκειμένου να αυτοεξυπηρετηθούν σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Όποια και να είναι τα κίνητρα των κορυφαίων κυβερνητικών παραγόντων, το αποτέλεσμα των πρωτοβουλιών τους είναι ιδιαίτερα αρνητικό για την οικονομία και την κοινωνία και προετοιμάζει το έδαφος για κοινωνικές και πολιτικές αναταράξεις.

Αυξήσεις στα διόδια
Παρά τη μεγάλη ανάπτυξη του κινήματος «Δεν πληρώνω», η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να εξορθολογίσει το σύστημα των διοδίων που ισχύει στις εθνικές οδούς. Οι παράπλευροι δρόμοι δεν έχουν κατασκευαστεί, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι συγκεκριμένων περιοχών –χαρακτηριστική η περίπτωση της βορειοανατολικής Αττικής– να εγκλωβίζονται σε ένα σύστημα διοδίων που δεν τους προσφέρει ουσιαστικές υπηρεσίες αλλά επιβάλλει μεγάλη οικονομική επιβάρυνση στον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Ενδεικτική της αδυναμίας της κυβέρνησης Παπανδρέου να αλλάξει το σύστημα που αποφασίστηκε το 2007 και έχει ξεπεραστεί από τις αρνητικές οικονομικές εξελίξεις είναι η ανακοίνωση της κοινοπραξίας που κατασκευάζει το τμήμα Ράχες Μαλιακού - Κλειδί Ημαθίας της εθνικής οδού Αθηνών - Θεσσαλονίκης, για αυξήσεις στις τιμές των διοδίων κατά 33,3% σε όλους τους σταθμούς διοδίων, εκτός από τον Πυργετό. Σε έγγραφο, με ημερομηνία 18 Φεβρουαρίου, προς τη διοίκηση της Εγνατίας Οδού, που ασκεί την επίβλεψη του συγκεκριμένου έργου, ζητεί από τους αρμοδίους να εγκρίνουν τη νέα μεγάλη αύξηση στα ήδη αυξημένα διόδια, προκειμένου να ισχύσει από την 1η Μαρτίου.
Οι εκπρόσωποι της κοινοπραξίας των κατασκευαστικών εταιρειών θεωρούν ότι έχουν ολοκληρώσει τα προβλεπόμενα από τη σύμβαση έργα μέσα στην καθορισμένη ημερομηνία και πως έχουν δικαίωμα να προχωρήσουν σε νέες αυξήσεις στις τιμές των διοδίων.
Διαφορετική προσέγγιση στις εκκρεμότητες που έχουν δημιουργηθεί έχουν οι εργολάβοι του αυτοκινητόδρομου Κορίνθου - Πατρών. Επειδή καθυστερούν οι απαλλοτριώσεις που είναι ευθύνη του ελληνικού Δημοσίου, καταργούν το ένα εργοτάξιο μετά το άλλο απολύοντας τους εργαζόμενους σε αυτά. Συγκεκριμένη κατασκευαστική εταιρεία έχει απολύσει σε διάστημα δύο μηνών τους 125 από τους 360 εργαζόμενους στα έργα. Το κωμικοτραγικό είναι ότι οι οδηγοί των αυτοκινήτων Ι.Χ. και των φορτηγών οι οποίοι κάνουν τη διαδρομή Κόρινθος - Πάτρα εξακολουθούν να πληρώνουν διόδια για ένα δρόμο που δεν υπάρχει και που είναι πιθανό να μην κατασκευαστεί εάν δεν υπάρξει συνεννόηση μεταξύ ελληνικού Δημοσίου και παραχωρησιούχου.

Η επένδυση του Ελληνικού
Και ενώ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δυσκολεύεται να διαχειριστεί τις προβληματικές συμφωνίες παραχώρησης των εθνικών δρόμων του 2007 (τις είχε επεξεργαστεί η τότε κυβέρνηση της ΝΔ και τις ψήφισαν οι βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ), φαίνεται ότι συνεχίζει την αρνητική παράδοση παραχώρησης «φιλέτων» δημόσιας γης χωρίς καμία σοβαρή εξασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος.
Η κυβερνητική ηγεσία διαχειρίζεται την παραχώρηση της έκτασης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού σε συνθήκες αδιαφάνειας και σε απευθείας συνεννόηση με τους υποψήφιους επενδυτές του Κατάρ. Κανονικά, η κυβέρνηση Παπανδρέου θα έπρεπε να είχε προχωρήσει σε νομοθετικές ρυθμίσεις που θα απάλλασσαν τα ακίνητα της περιοχής του πρώην αεροδρομίου απ’ όποια βάρη και νομικές εκκρεμότητες και να είχε προσδιορίσει, με ακρίβεια, τους επενδυτικούς της στόχους. Στη συνέχεια θα έπρεπε να είχε οργανώσει ένα γύρο δημόσιας ενημέρωσης υποψήφιων επενδυτών προκειμένου να προχωρήσει σε διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό.
Αν κρίνουμε από την πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Επικρατείας κ. Παμπούκη και άλλων κυβερνητικών στελεχών στο Κατάρ, η κυβέρνηση δεν έχει οριστικοποιήσει τα σχέδια της επένδυσης που προωθεί, δεν έχει πάρει τις αποφάσεις της για τον τρόπο πληρωμής του ελληνικού Δημοσίου που θα επιδιώξει και δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να ανοιχτεί το επενδυτικό σχήμα και σε άλλα συμφέροντα, πέραν των επενδυτών από το Κατάρ, στο μέλλον. Αυτό το «βλέποντας και κάνοντας» στην τήρηση διαδικασιών που εγγυώνται τη διαφάνεια δημιουργεί ένα σωρό παρεξηγήσεις και μπορεί να περιορίσει τα οφέλη για το ελληνικό Δημόσιο από την αξιοποίηση ή την πώληση του πολυσυζητημένου «φιλέτου».

Ξέχασαν τον... Έλληνα φορολογούμενο
Στη συνάντηση Παπανδρέου - Μέρκελ στο Βερολίνο κυριάρχησαν οι διαβεβαιώσεις για τον απόλυτο σεβασμό των συμφερόντων των Γερμανών φορολογουμένων. Δεν υπήρξε καμία αναφορά στις συζητήσεις μεταξύ των δύο ηγετών για τη φοβερή επιβάρυνση των Ελλήνων φορολογουμένων εξαιτίας των παράνομων δραστηριοτήτων των γερμανικών πολυεθνικών, σε συνεργασία με Έλληνες κυβερνητικούς και κρατικούς παράγοντες.
Ο κ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του υπέγραψαν την προμήθεια δύο ακόμη γερμανικών υποβρυχίων τύπου 214 από τη γερμανική εταιρεία HDW, η οποία εξασφάλισε την πρώτη παραγγελία υποβρυχίων αυτού του τύπου, επί κυβέρνησης Σημίτη, μοιράζοντας μίζες πολλών δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ μέσα από ένα περίπλοκο σύστημα συνεργαζόμενων εταιρειών και παραγόντων.
Η κυβερνητική ηγεσία εξυπηρέτησε για μία ακόμη φορά αυτούς που «λεηλάτησαν» το δημόσιο ταμείο, ενώ, σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, ετοιμάζεται να προωθήσει κι άλλα εξοπλιστικά προγράμματα, παρά την προφανή οικονομική αδυναμία του ελληνικού Δημοσίου. Συγκεκριμένα, γίνεται λόγος για την προμήθεια ουσιαστικά άχρηστων ρωσικών τεθωρακισμένων, τα οποία παλαιότερα συμπλήρωναν την ελληνορωσική συμφωνία για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη. Η κατασκευή του αγωγού οδηγείται σε ματαίωση εξαιτίας των βουλγαρικών αντιρρήσεων και των ρωσικών επιφυλάξεων, δεν αποκλείεται όμως να πληρώσουμε το λογαριασμό για τα ρωσικά τεθωρακισμένα. Προωθείται επίσης η παραγγελία των γαλλικών φρεγατών για τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού στο πλαίσιο μιας κακώς εννοούμενης διπλωματίας, που δημιουργεί πρόσθετα βάρη για τους Έλληνες φορολογούμενους, σε αναζήτηση, υποτίθεται, της καλής θέλησης των κυβερνήσεων των ισχυρών χωρών της Ε.Ε.

«Κούρεμα» συντάξεων
Ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Προβόπουλος προετοίμασε κι αυτός, με δηλώσεις που έκανε την προηγούμενη Τρίτη στη Βουλή, για την επιδείνωση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης. Τάχθηκε κατά του «κουρέματος» του χρέους του ελληνικού Δημοσίου, γιατί μια τέτοια εξέλιξη θα δημιουργούσε πολύ σοβαρά προβλήματα στις ελληνικές τράπεζες, που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου αξίας 50 δισ. ευρώ, και στα ασφαλιστικά ταμεία, που έχουν στη διάθεσή τους ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου αξίας 25 δισ. ευρώ. Όπως χαρακτηριστικά είπε, οι ζημιές που θα κατέγραφαν τα ασφαλιστικά ταμεία θα οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια σε νέα μείωση των συντάξεων.
Παράλληλα, ο κ. Προβόπουλος υποστήριξε την ανάγκη χορήγησης πρόσθετων εγγυήσεων του Δημοσίου προς τις ελληνικές τράπεζες –ύψους 30 δισ. ευρώ– για να διευκολυνθεί η χρηματοδότησή τους από την την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Από τη μια, οι Έλληνες φορολογούμενοι είναι υποχρεωμένοι να συμβάλουν στην αύξηση των ιδίων κεφαλαίων των εμπορικών τραπεζών και στη χορήγηση εγγυήσεων και από την άλλη υφίστανται διάφορα «πακέτα» λιτότητας, σε μια προσπάθεια να μπει τάξη στη δημοσιονομική διαχείριση. Πρόκειται για μια αδιέξοδη κατάσταση, για την οποία βέβαια δεν ευθύνεται το τραπεζικό σύστημα, αλλά η διαχρονική αδυναμία των πολιτικών να ελέγξουν το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος, που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για σκληρή αντιπαράθεση μεταξύ των πολιτών και του τραπεζικού συστήματος. Η κοινή γνώμη διαμορφώνεται στην κατεύθυνση ότι όλα τα βάρη της κρίσης φορτώνονται στους μη προνομιούχους συμπολίτες μας, με το οικονομικό «κατεστημένο» να προβάλλει συνεχώς απαιτήσεις χωρίς να μπορεί να εγγυηθεί θετικό οικονομικό, διαχειριστικό αποτέλεσμα.

Διαβάστε περισσότερα ... Bookmark and Share

Απεχθή χρέη και η περίπτωση της Ελλάδας



Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αυξανόμενο νομικό και πολιτικό ενδιαφέρον για το τι συνιστά απεχθές και παράνομο χρέος. Το θέμα ανακινήθηκε πρόσφατα από τους Αμερικανούς στην περίπτωση του Ιράκ, όταν επιχείρησαν την ακύρωση των χρεών της εποχής Σαντάμ με την αιτιολογία του απεχθούς χρέους. Αν και η τελική απόφαση ακύρωσης ελήφθη με βάση την αδυναμία εξυπηρέτησης, το θετικό της υπόθεσης είναι ότι ξανάφερε το θέμα στην επικαιρότητα.

Αυτές τις μέρες μάλιστα, (6-11 Φεβρουαρίου) στα πλαίσια του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ που διεξάγεται στο Ντακάρ, (Σενεγάλη), κινήματα πολιτών οργανώνουν εκστρατεία για την υιοθέτηση δίκαιων κανόνων διευθέτησης χρεών υπερχρεωμένων χωρών, καθώς και για σύσταση αντίστοιχου διεθνούς δικαστηρίου.
Σύμφωνα με τον κλασσικό ορισμό του απεχθούς χρέους (odious debt), τρία είναι τα κριτήρια τα οποία πρέπει να ικανοποιούνται: 1) τα δάνεια που έχουν συναφθεί να μην ήταν προς όφελος του πληθυσμού της χώρας, 2) να μην ήταν εις γνώσιν αυτού, με αποτέλεσμα να μην μπορεί ούτε να τα εγκρίνει, ούτε να τα απορρίψει, και 3) όλα αυτά να ήταν εις γνώσιν των πιστωτών.
Υπάρχουν αρκετές τέτοιες περιπτώσεις, όπου πιστώτριες χώρες του πλούσιου Βορρά, όπως Αμερική, Καναδάς, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, και Ιαπωνία, ενεπλάκησαν σε ανεύθυνους (επιεικής χαρακτηρισμός) δανεισμούς σε δικτατορικά ή αυταρχικά καθεστώτα, σε πωλήσεις περιττών αγαθών ή υπηρεσιών για ίδιον όφελος, σε πωλήσεις οπλικών συστημάτων και εξοπλισμών σε διεφθαρμένες κυβερνήσεις, κι όλα αυτά με υψηλά επιτόκια και με σημαντικές κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

Ενώ με τα σημερινά ένδικα μέσα δεν υπάρχει τρόπος τα χρέη αυτά να ακυρωθούν, εν τούτοις κάποια από αυτά θα μπορούσαν, μιας και ένα μέρος της ευθύνης, μικρότερο ή μεγαλύτερο κατά περίπτωση, πέφτει ομολογουμένως στους πιστωτές.
Στα χρονικά, υπάρχει μια περίπτωση κράτους που όντως ανέλαβε την ευθύνη για ιδιοτελή δανεισμό. Κι αυτή ήταν η Νορβηγία, η οποία το 2006 ακύρωσε απαιτήσεις 80 εκατ. δολαρίων από το Εκουαδόρ, Αίγυπτο, Τζαμάικα, Περού και Σιέρρα Λεόνε παραδεχόμενη ότι τα πλοία που πούλησε στις εν λόγω χώρες, χρεώνοντάς τις, στην πραγματικότητα δεν τα χρειάζονταν, αλλά το έκανε μόνο και μόνο για να τονώσει τα χειμαζόμενα ναυπηγεία της.
Τα τελευταία χρόνια δημιουργούνται όλο και περισσότερες επιτροπές για τον έλεγχο του χρέους των χωρών τους, είτε με πρωτοβουλία των κυβερνήσεων για χρέη προηγούμενων κυβερνήσεων, είτε ανεξάρτητα από τους πολίτες τους ίδιους.
Στη Βραζιλία για παράδειγμα, στο τέλος του 2008 συστάθηκε επιτροπή ορκωτών λογιστών σε στενή συνεργασία με κοινωνικά κινήματα για τον έλεγχο του δημοσίου χρέους, ενώ συνεχίζεται ακόμα η πίεση για την ενσωμάτωση του λογιστικού ελέγχου και στο Σύνταγμα. Αυτή τη στιγμή, η Βραζιλία ξοδεύει σε τοκοχρεολύσια το 36% του προϋπολογισμού της, ενώ για την Υγεία λιγότερο από 5% και για την Παιδεία, λιγότερο από 3%.
Το 2001, στο Περού η επιτροπή ελέγχου συστάθηκε από το ίδιο το Κογκρέσο για τη διερεύνηση του συσσωρευμένου χρέους της προηγούμενης κυβέρνησης Φουτζιμόρι. Ενώ τον Αύγουστο του 2005, για τον έλεγχο του εξωτερικού χρέους της Παραγουάης κινήθηκαν οι ίδιοι οι πολίτες συστήνοντας ειδικές ελεγκτικές επιτροπές.
Στη Βολιβία το Δεκέμβρη του 2009, με απόφαση της Κάτω Βουλής ψηφίστηκε η σύσταση επιτροπής, με τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών για τον έλεγχο του χρέους.
Στις Φιλιππίνες, συμμαχία κοινωνικών κινημάτων απαίτησε από την κυβέρνηση να προβεί σε επίσημο λογιστικό έλεγχο του ιδιαίτερα μεγάλου εξωτερικού χρέους της χώρας. Το κοινοβούλιο, κάτω από την κοινωνική πίεση πήρε πράγματι θετική απόφαση, την οποία όμως σταμάτησε η Γερουσία. Αυτό, κάθε άλλο αποθάρρυνε τους πολίτες, οι οποίοι κινητοποιήθηκαν σ’ ολόκληρη τη χώρα, οργανώθηκαν, και το 2008 συνέστησαν δική τους ανεξάρτητη επιτροπή ελέγχου.
Η περίπτωση του Εκουαδόρ είναι γνωστή για την ευτυχή της κατάληξη. Κι εκεί, τα κοινωνικά κινήματα που είχαν εν τω μεταξύ δραστηριοποιηθεί από τα πριν, βρήκαν ευήκοον ους στο πρόσωπο του νέου προέδρου Κορέα και με τη βοήθεια διεθνών οργανισμών κατόρθωσαν να διαχωρίσουν το σύνολο του χρέους σε νόμιμο και παράνομο και να το επαναδιαπραγματευθούν με καλύτερους όρους.

Οι περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες είναι χρεωμένες μέχρι το λαιμό
 με δάνεια τα οποία ως επί το πλείστον είναι χαρακτηρισμένα ως απεχθή. Η Ζιμπάμπουε ακολουθεί τα βήματα των λατιναμερικάνικων χωρών και οργανώνει επιτροπές πολιτών για τον έλεγχο του δικού της χρέους.
Για την διαλεύκανση και ακύρωση του χρέους αναπτυσσόμενων κυρίως χωρών δραστηριοποιούνται διεθνείς οργανισμοί με σημαντικούς πόρους, εμπειρία και τεχνογνωσία, όπως οι CADTM, EURODAD, και JUBILEE DEBT COALITION, στους οποίους θα μπορούσε να απευθυνθεί και η Ελλάδα, μιας και ανήκει πλέον στην κατηγορία των υπερχρεωμένων και χωρίς καμιά αμφιβολία, καταδικασμένων χωρών.
Στα καθ’ ημάς τώρα. Θα μπορούσαν να συσταθούν και στην Ελλάδα παρόμοιες επιτροπές ελέγχου από πολίτες, με την απαίτηση μέρος του χρέους να κηρυχτεί απεχθές; Κατά τη γνώμη μου, ναι, βάσει μαρτυριών των καθ’ ύλην αρμοδίων.
Δια στόματος λοιπόν του προέδρου του Eurogroup Γιουνκέρ έχουμε την εξής μαρτυρία: «Ήξερα ότι το πρόβλημα αυτό θα έφθανε, διότι συζητούσαμε, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, ο πρόεδρος Ζαν Κλοντ Τρισέ στην ΕΚΤ, η Επιτροπή (ευρωπαϊκή) και εγώ ο ίδιος, για τις προοπτικές για αυτό που δεν ήταν τότε γνωστό, όπως αυτό που αποκαλούμε ελληνική κρίση». Κοντολογίς, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι συνέχιζαν εν γνώσει τους να μας δανείζουν διότι « κέρδιζαν τεράστια ποσά από τις εξαγωγές τους προς την Ελλάδα». Η δήλωση αυτή εμπίπτει σε έναν από τους τρεις λόγους σύμφωνα με τους οποίους ένα χρέος μπορεί να χαρακτηριστεί απεχθές.
Οι δανειακές συμβάσεις, οι λόγοι σύναψης, οι όροι, καθώς και τα επιτόκια δανεισμού, ουδέποτε έγιναν γνωστά στον ελληνικό λαό, ούτε και είναι προσβάσιμα, ακόμα και τώρα, εν μέσω μάλιστα του πυρετού της «Διαύγειας». Άρα, ένας ακόμα όρος του επαχθούς χρέους φαίνεται να ικανοποιείται.
Ωφέλησαν όμως τα δάνεια αυτά τον ελληνικό λαό; Το εάν και κατά πόσον, θα πρέπει να διερευνηθεί. Υπάρχουν όμως τρεις τουλάχιστον γνωστές και ύποπτες υποθέσεις που σχετίζονται με διακίνηση μαύρου χρήματος, με δωροδοκία, σπατάλη και με ιλιγγιώδεις υπερχρεώσεις. Αυτές είναι:
α) οι προμήθειες του δημόσιου τομέα (π.χ. περίπτωση Siemens, με ομολογίες Χριστοφοράκου, Τσουκάτου κ.α.),
β) οι εξοπλισμοί, όπου για ορεκτικό έχουμε τις μαρτυρίες του αναπληρωτή υπουργού εθνικής άμυνας. Λέει λοιπόν ο κ. Μπεγλίτης: «Κάποιοι έγιναν πλούσιοι και βρίσκονται εντός και εκτός του Πενταγώνου». Μιλάει για «κατασκευασμένες αμυντικές δαπάνες», για «πανηγύρι εξοπλισμών», για το ότι «φτιάχτηκαν περιουσίες, ενδεχομένως και πολιτικές καριέρες», και
γ) οι Ολυμπιακοί Αγώνες, οι οποίοι είναι γνωστό ότι κόστισαν πολλές φορές πάνω από τον αρχικό προϋπολογισμό, μπορεί και 20 δις ευρώ, και για τους οποίους η συναίνεση υφαρπάχτηκε μέσα από έντονη και κατευθυνόμενη προπαγάνδα, όπως αποκάλυψε σε πρόσφατο σημείωμά του ο Φ. Συρίγος στην Ελευθεροτυπία (4/1/2011).
Το τελευταίο δε δάνειο των 110 δις αρχίζει ήδη να αποκτά τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα μπορούσαν να το τοποθετήσουν στην κατηγορία του απεχθούς. Δεν είναι προς όφελος του ελληνικού λαού, αλλά των πιστωτριών τραπεζών και παρέχεται σε μια ήδη υπερχρεωμένη χώρα.

Δημοσιεύθηκε στο «Δρόμο της Αριστεράς», στις 26/2/2011.
Διαβάστε περισσότερα ... Bookmark and Share

Recent Posts

free counters
single russian women contatore visite website counter
Lamia Blogs