Subscribe Twitter Twitter

Παρέμβαση - Τίτλοι Αναρτήσεων

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017

Η κυβέρνηση και ο άσπονδος εχθρός της: Η ενημέρωση

Η κυβέρνηση και ο άσπονδος εχθρός της: Η ενημέρωση

Του Γιάννη Σιδέρη 

Η κυβέρνηση οδεύει προς τον αυταρχισμό με επιταχυνόμενη πορεία. Χθες αστυνομικοί του τμήματος εκβιαστών μπούκαραν στα γραφεία εφημερίδας και συνέλαβαν τον  διευθυντή, Π. Τζένο, μετά από μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος, με αιτιολογία την απόπειρα εκβίασης.
Τα περί της σχετικής απόπειρας, θα τα αποδείξει η δικαστική διαδικασία. Η συγκυρία ωστόσο δημιουργεί εντυπώσεις. Η μηνυτήρια αναφορά έγινε μετά από τις αποκαλύψεις που έκανε η εφημερίδα για το χλιδάτο ξενοδοχείο στο οποίο διέμενε ο υπουργός, στις Αυστριακές  Άλπεις, κατά τη διάρκεια των εορταστικών διακοπών του, όπου και είχε το γνωστό ατύχημα στο σκι.
Είναι ένα από τα επεισόδια κατά δημοσιογράφων, με τα οποία έχει διανθίσει την πορεία του ο κ. Καμμένος. Αύριο εκδικάζεται και η δίωξη που έχει ασκήσει κατά του σκιτσογράφου - δημοσιογράφου Αντρέα Πετρουλάκη, για κείμενο που έγραψε τον πρώτο καιρό της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ήταν τότε που ο κ. Πετρουλάκης, όπως και πολλοί δημοσιογράφοι, αντιμετώπιζαν τον ΣΥΡΙΖΑ με έναν ρομαντικό ιδεαλισμό. Τον θεωρούσαν συνέχεια του πολιτικώς «αβροδίαιτου» ΚΚΕεσωτερικού και της ΕΑΡ, με τις λεπτεπίλεπτες πολιτικές εμβαθύνσεις, τον πλούτο ιδεών, την διαρκή διερεύνηση μορφών αριστερής πολιτικής και κρατικής συγκρότησης. Έτσι ο κ. Πετρουλάκης έγραψε ένα άρθρο, στο οποίο κατέθετε την άποψη ότι «έχουν αρχίσει και του μοιάζουν» - οι συριζαίοι του Καμμένου - και εισέπραξε την αγωγή.
Πριν καιρό επίσης, ο υπουργός είχε ζητήσει την σύλληψη του δημοσιογράφου Γιώργου Παπαχρήστου, ο οποίος και συνελήφθη.  
Παραδειγματικά αναφέρουμε τον κ. Καμμένο, επειδή η χθεσινή σύλληψη έδωσε το έναυσμα. Έχουμε και  στο παρελθόν διατυπώσει την άποψη ότι η σημερινή κυβέρνηση επιδεικνύει μια παροιμιώδη δυσανεξία προς την κριτική, η οποία αποκτά τη δική της δυναμική, και τείνει να καταστεί - ανεξαρτήτως προθέσεων - δυσανεξία  προς την ελευθερία των ΜΜΕ.
Επίθεση κατά ξένων μέσων
Πρόσφατη ήταν οι κυβερνητική επίθεση κατά του Guardian, μιας εφημερίδας που είχε θετική στάση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, και η οποία με την ακτινοβολία της είχε παίξει τον ρόλο του πολιτικού image maker του ΣΥΡΙΖΑ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η κυβέρνηση τον κατηγόρησε ότι δημοσίευσε ψεύτικα στοιχεία για την Υγεία, γιατί αφορούσαν την περίοδο του 2011-12. Φυσικά τα στοιχεία τα είδε δώσει η ΠΟΕΔΗΝ και δεν γνωρίζουμε αν ήταν ψεύτικα ή όχι, αλλά το θέμα είναι η κυβερνητική αντίδραση.
Λίγο πιο πριν, υπήρξε επίθεση κατά των Financial Times, για το όντως σκληρό άρθρο τους «Ελλάδα: ένα ζήτημα ανεξαρτησίας», όπου γινόταν περίπου παραλληλισμός  με τις ακροδεξιές κυβερνήσεις της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, κατηγορώντας την ότι επιχειρεί να ελέγξει τις Ανεξάρτητες Αρχές, με αναφορά στην τράπεζα της Ελλάδος.
Η κυβέρνηση, αντί να υπερασπιστεί τον εαυτό της, απαντώντας ότι με την πράξη της αποδεικνύει  πως δεν ισχύουν οι ισχυρισμοί της εφημερίδας, απάντησε με την κεκτημένη ταχύτητα του εσωτερικού τοπίου, σα να απαντούσε... σε αγαπημένο της διευθυντή Ομίλου που τελευταίως ταλανίζεται από προβλήματα. Έτσι με χοντροκομμένη εκφραστική, κατηγόρησε το ενημερωτικό οικονομικό μεγαθήριο για «πολιτική σκοπιμότητα», και με υστερόγραφο υποστήριζε ότι οι ερωτήσεις προς την κυβέρνηση εστάλησαν ελάχιστη ώρα πριν το δημοσίευμα προκειμένου «να αποτελέσουν άλλοθι, και πέρα από προσβλητικές, δεν άφηναν  καν το χρονικό περιθώριο για απάντηση».
Παρενθετική σημείωση α): θεωρούμε  εντελώς αφελή την ελληνοκεντρική προσέγγισηότι οι Financial Times, με τη δύναμη που έχουν, χρειάζονταν άλλοθι για να κρίνουν την - όποια - ελληνική κυβέρνηση. β) Κάνουμε γνωστό στους συγγραφείς της κυβερνητικής απάντησης, ότι δεν υπάρχουν «προσβλητικές ερωτήσεις». Κάθε ερώτηση είναι ηθικά νόμιμη, υποχρεωτικά αποδεκτή - και - δικαιωματικά «μη απαντήσιμη». Ούτως ή άλλως στο τέλος κρίνονται και οι δύο από τον αναγνώστη, ακροατή, θεατή: Ερωτών και ερωτώμενος).     
Προϊστορία
Τα ανωτέρω έλαβαν χώραν λίγο καιρό μετά την αποτυχία της κυβέρνησης στον διαγωνισμό που προκήρυξε για τα κανάλια, όπου με τον μέγιστο αριθμό 4, έδωσε - όχι αδίκως - την εντύπωση ότι με προσχηματική προμετωπίδα τη μάχη κατά της διαπλοκής, ήθελε απλώς να κλείσει κάποια λειτουργούντα κανάλια, να δημιουργήσει δικά της, και να ελέγξει την ενημέρωση. 
Η δυσανεξία έναντι του τύπου, φάνηκε από τις πρώτες ημέρες της πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς, καθώς τα τηλέφωνα των κριτικών δημοσιογράφων και σχολιαστών, δέχονταν τα παράπονα υπουργών.  Ο γράφων το είχε αποδώσει στην απειρία τους, στο γεγονός ότι πρώτη φορά βρίσκονταν εκτεθειμένοι στο φως των ΜΜΕ ως αντικείμενα κριτικής, ενώ καθ΄ όλη την αντιμνημονιακή «εποποιία» τους, ήταν υποκείμενα δριμείας καταγγελίας.  
Στο παρελθόν έχουμε αναφερθεί και στη στοχευμένη ηθική απαξίωση που υπέστησαν σοβαρά δημοσιογραφικά «μαγαζιά», και αξιόλογοι δημοσιογράφοι, επειδή τολμούσαν να έχουν άλλη άποψη από αυτή του ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηρίστηκαν παπαγαλάκια, προδότες, τσιράκια των αφεντικών τους. Τέτοιες απόψεις ήταν και είναι πάνδημες στον ΣΥΡΙΖΑ, συμπυκνώνονταν στο γνωστό «Πάς μην ων  μεθ’ ημών, καθ’ ημών». Απλώς στο μεγάλο κοινό,  εκφράστηκαν βιαίως και αγενώς,  λόγω ιδιοσυγκρασίας,  κυρίως από τον κ. Πολάκη.
Τα social media  αποτέλεσαν έναν από τους προμαχώνες στον πόλεμο του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάληψη της εξουσίας. Τα ανακάλυψε γρήγορα, τα αξιοποίησε με θαυμαστή αποτελεσματικότητα (και ανηθικότητα στοχοποιώντας ανθρώπους), αλλά πλέον δείχνει να μην έχει κατανοήσει τη νέα πραγματικότητα: Δεν αλωνίζει μόνος του σε αυτό το πεδίο. Ο αντίπαλος οργανώθηκε και αντεπιτίθεται. Εύκολο άλλωστε: έχει τάξει τόσα πολλά ο ΣΥΡΙΖΑ και έχουν πει τόσα πολλά τα στελέχη του, που πλέον όλα τους γίνονται  μπούμερανγκ.
Έτσι, η όποια επιθετική συμπεριφορά στα mainstream media έχει πολλαπλούς αρνητικούς κραδασμούς, για την κυβέρνηση, στο κοινό των social. Αν δεν κατανοήσει ότι είναι αντιπαραγωγικό και φθοροποιό να προσπαθεί να ελέγξει τα παραδοσιακά Μέσα, θα χάσει και στα δύο.

http://www.liberal.gr/arthro/106228/politiki/2017/i-kubernisi-kai-o-aspondos-echthros-tis-i-enimerosi.html
Διαβάστε περισσότερα ... Bookmark and Share

Όταν δεν ανέχεσαι ακόμα και την κακόβουλη κριτική είσαι είτε ανήλικος είτε φασίστας

Υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων που δεν ανέχονται την κριτική. Εκείνοι που είναι αυταρχικοί και εκείνοι που είναι πολύ καλομαθημένοι. Οι συνεταίροι της συγκυβέρνησης ανήκουν και στις δύο κατηγορίες. Το πρόβλημα μ’ αυτές τις κατηγορίες είναι ότι δεν ξέρουν και δεν πιστεύουν στην πράξη στις αρχές της Δημοκρατίας. Ρέπουν προς το φασισμό.  
Μια βασική αρχή της Δημοκρατίας είναι να ανέχεσαι την κριτική, ακόμα και αυτή που θεωρείς κακόβουλη. Επειδή κι εσύ για να αναρριχηθείς στην πολιτική σου θέση έχεις ασκήσει κακόβουλη κριτική. Και επειδή η σοβαρότητα απαιτεί να μην ασχολείσαι με ό,τι θεωρείς ανοησίες, αλλά με τη δουλειά σου. Αυτή είναι η σοβαρή πολιτική.
Στις δικτατορίες και στα φασιστικά καθεστώτα δεν μπορείς να ασκήσεις ούτε κακόβουλη ούτε καλοπροαίρετη κριτική. Πας φυλακή. Αυτή είναι μία διαφορά δημοκρατίας και φασισμού.
Το πρόβλημα με τον πρωθυπουργό, τον υπουργό Άμυνας, τον υπουργό Τύπου και τους περισσότερους από τους συριζανελ είναι ότι θεωρούσαν δικαίωμά τους να σπέρνουν τσουβάλια από συκοφαντίες και ψέματα κατά των πολιτικών τους αντιπάλων όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Και ήταν καλός και άγιος ο Τύπος για να σπέρνει όλον αυτό τον οχετό.
Αν στην πολιτική ίσχυε η νοοτροπία Τσίπρα- Καμένου για τον Τύπο, και οι δυό τους έπρεπε να είναι με πολλάκις ισόβια στη φυλακή για τις δεκάδες συκοφαντίες, ψέμματα και διαστρευλώσεις, με τις οποίες εξαπάτησαν το λαό εναντίον αντιπάλων τους, αλλά και των συμφερόντων του λαού.
Αλλά τους έχει πιάσει η ευαισθησία για την ελευθεροτυπία και τη δημοσιογραφία και τον Τύπο τώρα που είναι στη θέση του κρινόμενου και εισπράττουν τα αντίστοιχα σκύβαλα με αυτά που έσπειραν. Για να μην πω, ότι αντικειμενικά η εδώ και 2 χρόνια καλοπροαίρετη ή κακόβουλη κριτική που δέχονται είναι χάδι μπροστά στις χοντράδες με τις οποίες είχαν γεμίσει τα προ του 2015 ΜΜΕ.
Στις δημοκρατίες, αν κάποιος θεωρήσει ότι τον συκοφάντησες σου κάνει μήνυση και αν βρεθείς ένοχος καταδικάζεσαι σε αποζημίωση και λεκτική ή γραπτή επανόρθωση. Στη δικτατορία και στον φασισμό όποιος αξιωματούχος νομίζει ότι θίγεται στέλνει το στρατό ή την αστυνομία, σε συλλαμβάνει και σε στέλνει στο δικαστήριο τρομοκρατούμενο.
Στη δημοκρατία κανένας πρωθυπουργός δεν προτρέπει σαν τον κ Τσίπρα πολίτες να μη διαβάζουν εφημερίδες «για να έχουν την υγειά τους»! Επειδή αυτές οι απόψεις είναι φασιστικές. Ο πρωθυπουργός που έχει την ελαφρότητα ή την αντιδημοκρατική νοοτροπία να απαξιώνει το ρόλο του Τύπου, είτε δεν έχει σκεφτεί ποτέ του πώς θα ήταν μια χώρα χωρίς Τύπο είτε έχει σκεφτεί ότι μια χώρα πρέπει να έχει μόνο τον αρεστό στην εξουσία Τύπο. Το πρώτο μαρτυρά έναν ανώριμο πρωθυπουργό και το δεύτερο έναν αντιδημοκράτη. Και τα δύο εξ ίσου επικίνδυνα για το λαό.
Εξ ίσου επικίνδυνο για το λαό είναι να μην αντιδρά καμιά δημοσιογραφική οργάνωση γι αυτή την απαράδεκτη δήλωση του πρωθυπουργού σε συμβασιούχους εργαζόμενους στις 5 Ιανουαρίου στην Καλαμαριά! Επικίνδυνο, γιατί οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι έχουν αφήσει την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους εδώ και χρόνια στα χέρια διαπλεκόμενων κομματικά και εκδοτικά συνδικαλιστών, που όχι μόνο έχουν καταστρέψει εργασιακά και οικονομικά τον Τύπο, αλλά έχουν απαξιώσει με την απαίδευτη παρουσία τους (απουσία τους καλύτερα) τους πραγματικά σκληρά εργαζόμενους δημοσιογράφους, στους πολίτες. Έτσι ώστε μια κλίκα στάρ της τηλεόρασης, συχνά καβαλημένων και ανεπαρκών, να θεωρείται από το λαό σαν αντιπροσωπευτικό δείγμα της δημοσιογραφίας! Αλοίμονο!
Τα «Παραπολιτικά» δεν είναι η εφημερίδα της αρεσκείας μου. Τα θεωρώ πολύ κίτρινα. Δεν είναι τα μόνα. Ας προσέχουν οι αναγνώστες τους. Κρίση ας έχουν. Σχεδόν όλες οι εφημερίδες, που κυκλοφορούν σήμερα, εκτός από μια-δυό πιο σοβαρές, είναι κίτρινες. Να μη μιλήσουμε για τις κομματικές. Τα σάιτς, ακόμα χειρότερα.
Στη σημερινή εποχή δεν υπάρχει είδηση ή γεγονός που να μην τρέχει στο διαδίκτυο. Και είναι ελάχιστοι οι πολίτες που δεν πληροφορούνται τα γεγονότα από 50 πηγές. Όλοι ξέρουν ή έχουν τις δυνατότητες να μάθουν. Επομένως, όποιος διαβάζει μια εφημερίδα την έχει επιλέξει για την οπτική της γωνία. Την πληρώνει γι αυτή και είναι ο μοναδικός έμπρακτος κριτής της. Αυτός της δίνει ζωή και το δικαίωμα να υπάρχει. Κανείς άλλος.
Η τραμπούκικης νοοτροπίας αντίδραση του υπουργού Άμυνας σε δημοσίευμα της εφημερίδας για τις διακοπές του στις Άλπεις (που προφανώς του χάλασε τη φιλολαϊκή μόστρα) και για ένα διάλογο συντακτών της στο ραδιόφωνο, όπου αναφερόταν και ο γιός του ως fan των Εξαρχείων, είναι τρανές αποδείξεις της αντιδημοκρατίας που έτσι κι αλλιώς εκφράζει ο στρατοχαρής υπουργός. Ακόμα και που έγινε με το μανδύα της νομιμότητας. Ας τους μήνυε. Όλο το άλλο είναι σώου, άχτι και απειλή. Τρία επικίνδυνα χαρακτηριστικά για τη Δημοκρατία.
Δημοσιογράφοι συλλαμβάνονται για δημοσιεύματα στη χώρα του Έρντοαν, με τον οποίο αγκαλιάζεται ο πρωθυπουργός την ώρα που ο σουλτάνος φυλακίζει δημοσιογράφους και κλείνει εφημερίδες. Στη χώρα όπου κυβερνάνε οι Ουκρανοί φιλοναζί και στη χώρα του φασίζοντα Ούγγρου προέδρου. Στη Ρωσία εκτελούνται.
Είναι η νοοτροπία που έστελνε την αστυνομία να κλείνει τα τυπογραφεία της Αυγής και της Δημοκρατικής Αλλαγής πρίν από τη χούντα ή να τρομοκρατεί με μηνύσεις τους δημοσιογράφους τους.
Είναι η νοοτροπία, που έστειλε επί Κ Μητσοτάκη στη φυλακή διευθυντές εφημερίδων γιατί δημοσίευαν τις προκηρύξεις της 17 Νοέμβρη.
Είναι η νοοτροπία που έστειλε πρίν από μήνες στο αστυνομικό τμήμα από το γραφείο του στον Σκάι τον δημοσιογράφο που αποκάλυπτε πιθανές παρανομίες πολύ ισχυρού ποδοσφαιρικού παράγοντα.
Είναι η νοοτροπία του υπουργού Βερναρδάκη, που δήλωσε από τη Βουλή ότι «τα ΜΜΕ έχουν αυτονομηθεί πολύ»!
Είναι η νοοτροπία του υπουργού Τύπου, που ήθελε- και θέλει- να κλείσει ΜΜΕ, όχι γιατί τον ενόχλησαν σε τίποτε, αλλά γιατί του χρειάζεται να πουλήσει ότι γκρεμίζει σύμβολα. Σε αγαστή συνεργασία με μερικούς από τους ιδιοκτήτες τους έναντι ανταλλαγμάτων πολιτικής υποστήριξης σε ό,τι φαίνεται καραμπινάτα τουλάχιστον.! Τα σύμβολα είναι η έγνοια του. Για τη Δημοκρατία δε δίνει δεκάρα.
Όπως δε δίνει δεκάρα και ένα μεγάλο μέρος του εσμού που κυβερνάει τη χώρα και που κόπτεται για τη Δημοκρατία!
Εκείνο που είναι σχεδόν άγνωστο σε πολλούς πολίτες είναι ότι ο Τύπος δεν έχει δική του γνώμη αν δεν στηρίζεται στη σύμφωνη γνώμη της πλειονότητας των αναγνωστών του. Επειδή ο Τύπος δεν υπάρχει χωρίς αναγνώστες και δεν υπάρχει αν εκφράζει αντίθετες αρχές από των αναγνωστών του. Ο Τύπος εκφράζει κοινό. Πολίτες. Αναγνώστες. Ακροατές. Τηλεθεατές.
Όποιος στρέφεται λοιπόν κατά της ελευθερίας έκφρασης του Τύπου στρέφεται κατά της ελευθερίας πληροφόρησης πολιτών. Ούτε εκδοτών, ούτε κυβερνήσεων, ούτε κομμάτων. Επειδή κανένας εκδότης δεν μπορεί να κερδίσει ούτε σεντς χωρίς αναγνώστες, ακροατές, τηλεθεατές. Δεν τους διαμορφώνει. Τους έχει επιλέξει από την αρχή. Κι αν δεν τους σεβαστεί τον κλείνουν. Εκτός αν έχει βρώμικες κυβερνητικές πλάτες με λεφτά.
Όλοι αυτοί οι πολίτες που παρακολουθούν εφημερίδες, για να ξαναέρθω στη νοοτροπία του πρωθυπουργού, του υπουργού Άμυνας και του υπουργού Τύπου, δεν είναι τόσο ανόητοι που να μην ξέρουν τι διαβάζουν. Το έχουν επιλέξει. Θέλουν να βρίζουν «την κυβέρνηση του Τσίπρα ή τη ΝΔ του Κούλη» ή θέλουν μια σοβαρή ενημέρωση. Δικαίωμά τους. Όπως δικαίωμα των φιλοκυβερνητικών είναι να διαβάζουν την Αυγή και την Εφημερίδα των Συντακτών.
Εκείνο που δεν είναι δικαίωμα κανενός αξιωματούχου είναι να αποπειράται να τρομοκρατήσει συλλαμβάνοντας δημοσιογράφους με έωλα επιχειρήματα περί εκβιασμών και άλλων κωμικοτραγικών, που δεν αποδεικνύονται καν από τις δηλώσεις και τα κείμενα και που είναι παιδαριώδη. Όσο παιδαριώδης είναι και ο υπουργός Άμυνας της χώρας.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

Διαβάστε περισσότερα ... Bookmark and Share

Recent Posts

free counters
single russian women contatore visite website counter
Lamia Blogs