Να μην αφήσει βαθιές πληγές η προεκλογική περίοδος

ΓΙΩΡΓΟΣ
ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ

Από σήμερα η χώρα μπαίνει και τυπικά σε προεκλογική περίοδο 26 ημερών, καθώς στις 25 Ιανουαρίου διεξάγονται οι πρόωρες εκλογές. Πριν καν ξεκινήσει τυπικά η προεκλογική μάχη, όλοι συμφωνούν ότι οι επόμενες 26 ημέρες θα είναι εξαιρετικά  πολωμένες και θα διεξαχθεί μία σφοδρή πολιτική σύγκρουση που θα έχει χαρακτηριστικά σύγκρουσης «όλων εναντίον όλων».

Ούτως ή άλλως, εδώ και πολλούς μήνες, κυρίως με ευθύνη της κυβέρνησης αλλά όχι μόνο, η πόλωση δεν λείπει στην πολιτική ζωή. Το αντίθετο, ο πολιτικός πόλεμος είναι καθημερινός, πολύπλευρος και εφ’ όλης της ύλης. Όλα τα κόμματα έχουν ανταλλάξει βαρύτατες κατηγορίες και ύβρεις –με εξαίρεση ίσως τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που λόγω της συγκυβέρνησης έπρεπε να κρατούν τα… προσχήματα στις μεταξύ τους σχέσεις.

Σε κάθε περίπτωση, αν εδώ και πολλούς μήνες ζούμε σε ένα πολωμένο πολιτικό κλίμα και πολλές φορές οι όροι της πολιτικής αντιπαράθεσης θυμίζουν κάτι από Εμφύλιο, τώρα η σύγκρουση θα κορυφωθεί. Εύλογο, θα πει κανείς. Προεκλογική περίοδο έχουμε. Κι όμως, δεν είναι ακριβώς έτσι.

Πράγματι, είθισται στις προεκλογικές περιόδους να… λέγεται και μια κουβέντα παραπάνω. Όμως, τώρα όλα τα κομματικά επιτελεία βρίσκονται επί ποδός πολέμου και η σύγκρουση αναμένεται σκληρή, με χτυπήματα κάτω από την μέση, απίστευτους χαρακτηρισμούς και «επιχειρήματα» που δεν τιμούν μάλλον τον πολιτικό μας πολιτισμό.

Κρίσιμη καμπή

Όμως, αυτή η προεκλογική περίοδος δεν είναι συνηθισμένη. Ούτε η Ελλάδα διεξάγει εκλογές σε ουδέτερο διεθνές και οικονομικό περιβάλλον.

Είναι γνωστό πως η χώρα βρίσκεται εδώ και μήνες σε αστάθεια, τα ταμειακά διαθέσιμα δεν είναι ανεξάντλητα, οι δανειακές και ταμειακές υποχρεώσεις «τρέχουν», ενώ στους κόλπους των δανειστών έχει επιστρέψει η επιφυλακτικότητα και η εχθρική στάση προς την χώρα μας.

Είναι επίσης γνωστό πως οι πολιτικοί και κοινωνικοί συσχετισμοί δεν δείχνουν αυτοδυναμία. Παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πιθανότητες να αναπτύξει, κατά την εξέλιξη της προεκλογικής περιόδου, δυναμική αυτοδυναμίας, το πολιτικό σκηνικό μάλλον μπήκε στην εποχή των συνεργασιών για να μείνει.

Η χώρα, λοιπόν, αντιμετωπίζει πολλές και πολλαπλές προκλήσεις και ταυτόχρονα οι πολιτικές και κομματικές συνεργασίες είναι επιβεβλημένες. Όπως επιβεβλημένο είναι να ξεκινήσει κάποια στιγμή και μία επί της ουσίας πολιτική συζήτηση για το σχέδιο που έχει το κάθε κόμμα (όχι πως έχουν όλα…) για την Ελλάδα του μέλλοντος. Μία συζήτηση με πολιτικά επιχειρήματα, αντιπαράθεση πολιτικών και οικονομικών σχεδίων και προγραμμάτων, νηφάλια και, σε κάθε περίπτωση, μακριά από αποπροσανατολιστικά διλήμματα τύπου «Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο», «Ψεκασμένοι-Μερκελιστές» και άλλα ηχηρά παρόμοια που έχουν δηλητηριάσει τη δημόσια ζωή τα τελευταία 4,5 χρόνια.

Αυτή η ώρα, η  «ώρα της αλήθειας», για να ξεκινήσει αυτή η συζήτηση, φτάνει αργά ή γρήγορα. Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, την διακυβέρνηση της χώρας θα αναλάβει η Αριστερά, θα δοκιμαστεί για πρώτη φορά η πρακτική της «ισχυρής διαπραγμάτευσης» και τώρα θα γνωρίζουμε αν και κατά πόσον μπορούν να υποχωρήσουν οι δανειστές. Θα γνωρίζουμε, δηλαδή, την γυμνή αλήθεια: ποιον ρόλο και ποια θέση επιφυλάσσουν οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο, η Φρανκφούρτη, αλλά και η Ουάσινγκτον για την Ελλάδα εντός της Ευρωζώνης και της Ευρώπης.

Και τα κόμματα θα πρέπει, τότε, να μπορούν να συνεννοηθούν, να συζητήσουν, να αντιπαρατεθούν πολιτικά –χωρίς απαραίτητα να συναινέσουν το ένα με την πολιτική του άλλου.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, για να γίνουν όλα αυτά, θα πρέπει να φτάσουμε στις 25 Ιανουαρίου χωρίς να θυμίζει το πολιτικό σκηνικό εμφύλιο πόλεμο. Αρκετές πληγές έχει αφήσει στη χώρα το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου κατά τη διάρκεια της θητείας της απερχόμενης κυβέρνησης. Ο διάλογος, πλέον, δεν μπορεί να διεξαχθεί ούτε με τον Άδωνι να προαναγγέλλει ότι θα βγάλει τα λεφτά του, ούτε με την Βούλτεψη να θυμάται τους «συμμορίτες», ούτε με τον Παναγούλη να ονειρεύεται κρεμάλες στο Σύνταγμα, ούτε με τον Καμμένο να μιλάει για «Τσολάκογλου», «προδότες» και ποιος ξέρει τι άλλο. Το θέμα είναι να μην αφήσει βαθιές πληγές η προεκλογική περίοδος που ξεκινά σήμερα, ώστε τα κόμματα την επόμενη μέρα να μπορούν να συζητήσουν μεταξύ τους.

Δόξα τω Θεώ –που λέει ο λόγος- κάθε κόμμα διατείνεται πως έχει «σχέδιο για τη χώρα». Ας διεξαχθεί επ’ αυτών των σχεδίων η προεκλογική πολιτική αντιπαράθεση. Γιατί μετά τις εκλογές, πολλοί –αν όχι όλοι- θα χρειαστούν νέα σχέδια για να αντιμετωπίσουν την νέα κατάσταση και την «ώρα της αλήθειας».

http://www.matrix24.gr/2014/12/na-min-afisi-vathies-pliges-proeklogiki-periodos/