«Και τώρα η ταύτιση»

Να υπενθυμίσουμε ότι τέτοιες μέρες το 1941 οι Ναζί προχώρησαν στη μεγαλύτερη ομαδική εκτέλεση της Ιστορίας -τη «Σφαγή του Μπάμπι Γιαρ»- δολοφονώντας με πολυβολισμούς 33.771 Εβραίους του Κιέβου.

Κι όμως, ώς το 1943-44 λίγα λέγονταν και γράφονταν στην (όμως εμπόλεμη κατά του ναζισμού) Δύση για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, την «τελική λύση» και τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης. Οπως ακόμα λιγότερα επίσης λέγονταν για τη μαζική εξολόθρευση Σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου, με τους κομμουνιστές να εκτελούνται αμέσως κι άνευ ετέρας.

Τι να κάνουμε; επρόκειτο για τις ζωές «παιδιών κατώτερων θεών», για τις ζωές «υπανθρώπων» – ψιλά γράμματα ή μάλλον «ελληνικά ήταν, δεν διαβάζονταν»…

Να σημειώσουμε επίσης ότι τη Σφαγή του Μπάμπι Γιαρ οι Ναζί μπόρεσαν να τη διαπράξουν, διότι μαζί τους συνεργάζονταν Ουκρανοί εθνικιστές, απ’ αυτούς που στη συνέχεια πολέμησαν στο πλευρό των Γερμανών εναντίον της πατρίδας τους, του λαού τους και τους έθνους τους.

Αυτά, για την Ιστορία, που οι άκρες της φθάνουν ώς τις ημέρες μας.

Καλημέρα σας!

Να μην ξεχνάμε, εις ό,τι αφορά τη Χρυσή Αυγή: το έγκλημα διώκεται, όχι το φρόνημα. (Αν τώρα αυτό το φρόνημα οδηγεί αναγκαστικώς στο έγκλημα, είναι άλλης τάξεως ζήτημα, πολιτικό, φιλοσοφικό, ηθικό και πάντως ποινικό, μόνον αφού το έγκλημα έχει επισυμβεί). Οπως φαίνεται για τα δεκάδες εγκλήματα που περιέχονται στη δικογραφία.

Το ποινικό δίκαιο επιλαμβάνεται όταν έχουν συντελεσθεί αξιόποινες πράξεις και τότε μόνον ερευνάται το γιατί και το πώς.

Επίσης να προσέξουμε ή μάλλον να προσέχουμε: οι συλληφθέντες δεν είναι καταδικασμένοι, ούτε καν υπόδικοι ακόμα. Διαθέτουν το τεκμήριο της αθωότητας έως αποδείξεως του εναντίου. Χρειάζεται

προσοχή διότι τις επόμενες πολλές ημέρες θα βαδίζουμε σε τεντωμένο σχοινί. Ηδη οι εύκολοι Ιαβέρηδες αναφέρονται στον ατυχή εκείνον «αντιρατσιστικό νόμο», που επέτρεπε τη δίωξη της γνώμης, τη δίωξη των ιδεών, ολολύζοντας, ΠΑΣΟΚιοι και ΔΗΜΑΡίτες, ότι αν ο νόμος αυτός είχε τότε ψηφισθεί, η Χρυσή Αυγή θα είχε από τότε εξαρθρωθεί. Λες και οι Χρυσαυγίτες που συνελήφθησαν, συνελήφθησαν για τις ιδέες τους (έστω κι αν παρότρυναν σε εγκλήματα) κι όχι για εγκλήματα που φέρονται να έχουν διαπράξει οι ίδιοι. Ή λες (από την άλλη μεριά) και δεν υπήρχαν τριάντα χρόνια τώρα νόμοι για να αντιμετωπίσουν τη δράση τους, αλλά «εκοιμούντο». (Στην πραγματικότητα όντως «εκοιμούντο», αλλά αυτό είναι μια άλλη επίσης ιστορία).

Οι διαφορές αυτές δεν είναι λεπτές, είναι χοντρές. Και επειδή τις επόμενες μέρες θα κληθούμε να παρακολουθήσουμε ερμηνείες του Συντάγματος, ερμηνείες του Κανονισμού της Βουλής κι ερμηνείες του Εκλογικού Νόμου, καλό θα είναι να ’χουμε μάτια, αυτιά και (κυρίως) στόματα ανοιχτά.

Ηδη μετά τη χρεωκοπία της «θεωρίας των δύο άκρων» και την κατάρρευση του νεοπαγούς κι εξαμβλωματικού σοφίσματος περί «συνταγματικού τόξου», μια (παλιά) νέα καραμέλα (ξανα)κυκλοφορεί στην πιάτσα: η ταύτιση.

Ηδη την επομένη του αποτρόπαιου φόνου, ο κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης προσπάθησε στη Βουλή να ταυτίσει χρυσαυγίτικες συμπεριφορές με τη στάση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.

Πιο σαφής ο κ. Πρετεντέρης ταύτιζε χθες στο άρθρο του στα «ΝΕΑ» όσους μιλούν για «διεφθαρμένα κόμματα», «κλέφτες πολιτικούς», «αλήτες ρουφιάνους δημοσιογράφους», «διαπλεκόμενους επιχειρηματίες» με τους Χρυσαυγίτες.

Οπότε δύο τινά συμβαίνουν: ή όποιος αριστερός ή δεξιός πολίτης (ή όποιο πολιτικό κόμμα) ζητεί κάθαρση, απόδοση δικαιοσύνης και διαφάνεια είναι χρυσαυγίτης, ή διαπλοκή, διαφθορά, δημοσιογραφική αλητεία, τα σκάνδαλα και κλέφτες πολιτικοί ουδέποτε υπήρξαν.

Πιο ξεσκολισμένος απ’ τον κ. Πρετεντέρη, άλλος δημοσιογράφος του ΔΟΛ, πάει την ταύτιση σε πιο βαθειά νερά, διαπιστώνοντας ότι υπάρχουν «κοινά συστατικά στην ιδεολογία τμημάτων της Αριστεράς (όχι όλης) με τη Χρυσή Αυγή».

«Οχι όλης» – ποιάς; εκείνης «που η παγκοσμιοποίηση έκανε έννοια περιζήτητη και στην Αριστερά το έθνος», αποφαίνεται ο ρέκτης του εκσυγχρονισμού δημοσιογράφος. Τα «εθνολαϊκά θούρια ενώνουν πολλούς και διαφορετικούς» κατά τον αρθρογράφο, «όπως τον Καρατζαφέρη με τον Αλαβάνο, τον Ακη με την Παπαρήγα» και πάει λέγοντας.

Και για να μην υπάρχει αμφιβολία πού το πάει, ο ίδιος καταλήγει: «Σε δύο περιπτώσεις ο ιδεολογικός εξτρεμισμός, όχι τυχαία μόνον απ’ την περιοχή των εθνοκεντρικών, αριστερών και ακραίων ναζιστών (σ.σ.: υπάρχουν και μετριοπαθείς ναζί;) οδήγησε στην ακραία βία. Στην περίπτωση της αριστερής τρομοκρατίας της 17Ν και στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής».

Eδώ η ταύτιση της φασιστικής βίας της 17Ν με μιαν «αριστερή τρομοκρατία» εναρμονίζεται με την κυρίαρχη προπαγάνδα, που δεν θέλει να ακούει την Αριστερά όταν διακηρύσσει πως δεν έχει σχέση με κουκουλοφόρους, μπάχαλους και δίκην θεού τιμωρούς. Διότι στην κοινή γνώμη

πρέπει να μένει ζωντανή η υποψία ότι η Αριστερά κουκουλώνει στους κόλπους της κουκουλοφόρους, όπως αυτούς που έκαψαν κόσμο στη Μαρφίν, ότι η Αριστερά δεν είναι κάθετα αντίθετη στη φασιστική βία ό, τι κι αν δηλώνουν πως είναι αυτοί που τη μετέρχονται.

Χίλιες τέτοιες δηλώσεις έχουν κάνει χίλια στελέχη της Αριστεράς, τον χαβά του ο δημοσιογράφος που δεν είναι ούτε αλήτης ούτε ρουφιάνος. Χρεώνει τα ποινικά εγκλήματα της 17Ν στην πολιτική δράση της Αριστεράς. Τσίφτης!

Η ταύτιση όμως της Αριστεράς με τις χρυσαυγίτικες τακτικές δεν περιορίζεται μόνον στα «σκληρά» (17Ν), πάει και στα «μαλακά», να ταυτισθεί δηλαδή στο λάου λάου στα μάτια του λαού η αντίσταση αριστερών (και όχι μόνον) πολιτών στις Σκουριές (φέρ’ ειπείν) με εγκληματικές πράξεις.

Αλλά, αν αυτή τη θεωρία της ταύτισης σκέψεων και πράξεων της Αριστεράς και των αριστερών (ενίοτε και ορισμένων δεξιών) με τον χρυσαυγίτικο εσμό μπορούν να την πλασάρουν ο κ. Λαζαρίδης, διάφοροι κουτοί του χώρου του, πονηροί δημοσιογράφοι και χαροκαμένοι ΠΑΣΟΚιοι, δεν μπορεί να την αναπαράγει ο γραμματέας του ΚΚΕ, κ. Κουτσούμπας: «Βούτυρο στο ψωμί

της Χρυσής Αυγής υπήρξε τόσο η στάση και η ανοχή των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. όλα τα προηγούμενα χρόνια και με τη θεωρία των δύο άκρων, άλλο τόσο και αυτή η αφηρημένη αντιμνημονιακή πολιτική, τα αντιμνημονιακά μέτωπα. Της έδωσαν τη δυνατότητα να εμφανισθεί ως αντισυστημική δύναμη κι αυτό έγινε με την ανοχή κομμάτων όπως η αξιωματική αντιπολίτευση κι άλλων πολιτικών δυνάμεων. Η αξιωματική αντιπολίτευση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτόν αναφέρομαι ευθέως (σ.σ.: το καταλάβαμε). Η ανοχή αυτή και η αντιμνημονιακή ρητορεία όπου βρισκόμαστε όλοι μαζί σε κάποιες κινητοποιήσεις, απόφασίστες κι εθνικιστές μέχρι δεν ξέρω τι άλλους που είμαστε αντίθετοι στο μνημόνιο, έδωσε ανοχή κι αξιοποίησε η Χρυσή Αυγή αυτό το γεγονός. Οχι ότι το έκαναν οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ σκόπιμα, να μην παρεξηγηθώ». Οχι, από κουταμάρα το έκαμαν, δεν σε παρεξηγούν, καλέ μου άνθρωπε.

Αν και δεν θυμάμαι να συνδιαδήλωσα ποτέ με φασίστες, ούτε είδα το ΚΚΕ να συνδιαδηλώνει μαζί τους, μάλλον δίκιο έχουν ο κ. Πρετεντέρης και ο κ. Κουτσούμπας. Χωρίς να το θέλω, τόσον καιρό ταυτίζομαι με τον κ. Κασιδιάρη!

Πώς το έπαθα εγώ αυτό; τι θα απολογηθώ τώρα στη θεία Φωτούλα; Πώς με έπιασε εμένα κορόιδο ο Παναγιώταρος και του άλειφα βούτυρο το ψωμί του – νααα κάτι καρβέλια διότι είναι και μεγαλοκούφαρος ο κτήνος.

Στο μεταξύ, η Τρόικα ζητάει ακόμα 10.000 απολύσεις – αυτή τη φορά τραπεζικών. Ζητάει νέους φόρους για το 2014 12,5% περισσότερους απ’ όσους το 2013, ύψους 44 δισ. Ζητάει κι άλλο πετσόκομμα μισθών, θέλει πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Να διαμαρτυρηθώ ή θα θεωρήσει ο κ. Πρετεντέρης ότι ασκώ αριστερή τρομοκρατία; Να διαμαρτυρηθώ ή θα μου πει ο κ. Κουτσούμπας ότι με κάτι τέτοια θολά αντιμνημονιακά βάζω βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής;

Να διαμαρτυρηθώ που ο κ. Σαμαράς έχει υπογράψει ότι καμμιά ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορεί να ξεϋπογράψει τις δανειακές συμβάσεις, ή θα με παραπέμψουν για εγκληματικές ενέργειες στις Σκουριές, επειδή δεν θέλω να πίνει ο κόσμος νερό δηλητηριασμένο με αρσενικό;

Να διαμαρτυρηθώ ή να κάτσω να μαρτυρήσω;..

Του Στάθη απ' το enikos.gr via http://www.inprecor.gr