Στα πρόθυρα της εξέγερσης

του Δημήτρη Τσίτου*

Σύμφωνα με την άποψη των ειδικών στην ιεράρχηση των ανθρωπίνων αναγκών, την πρώτη θέση κατέχει η ανάγκη για επιβίωση. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι χρειάζονται τροφή, νερό, ύπνο και προστασία από αντίξοες συνθήκες και ισοστασία προκειμένου να επιβιώσουν και να μην εξαφανισθούν. Η ανάγκη αυτή είναι πανίσχυρη και διαμορφώνει τις αντιλήψεις/θέσεις/στάσεις, τις διαθέσεις  και σε συνέχεια τις συμπεριφορές των ανθρώπων.  Επίσης επηρεάζει σε απόλυτο βαθμό τις ηθικές αξίες οι οποίες θα πρέπει να διέπουν μια κοινωνία ανθρώπων που να είναι δίκαιη και σωστά οργανωμένη...

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο σχολιασμό ότι οι κυβερνήτες - όχι μόνο στη χώρα μας αλλά παντού – πρέπει να παίρνουν υπόψη τους σοβαρά αυτόν τον παράγοντα, ώστε να εξασφαλίζεται η δυνατότητα της επιβίωσης, η κοινωνική ειρήνη και η δικαιοσύνη προς όλους.

Στη χώρα μας με τις πρωτοφανείς καταστρεπτικές ενέργειες του πολιτικού συστήματος, είτε από ανικανότητα, είτε εκτεταμένη -πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως – διαφθορά, ο παράγοντας των βασικών (φυσικών) αναγκών των πολιτών για επιβίωση έχει αγνοηθεί προκλητικά και με αλαζονικό τρόπο.  Και φυσικά το αποτέλεσμα, θα μπορούσε να είναι το ίδιο ή με κρεματόρια ή με εκτεταμένο έμμεσο κοινωνικό – οικονομικό ξεπάστρεμα.

Η ανάγκη για επιβίωση  όμως υπερισχύει – ευτυχώς – όλων των άλλων και έτσι έχει διαμορφωθεί μια διάθεση, η οποία πιστεύουμε ότι σύντομα θα γίνει συμπεριφορά – ενάντια στα πρόσωπα εκείνα και στο σύστημα που λειτουργεί καταπιεστικά και εξοντωτικά, με ανυπολόγιστες συνέπειες.  Και αυτό διότι η ανάγκη διαμορφώνει ηθικές αξίες  ανάλογα με την περίπτωση, την περίσταση, το χρόνο και το περιβάλλον αλλά και τις προοπτικές στο εγγύς ή απώτερο μέλλον.

Οι θεσμοί και τα υπόλοιπα για τα οποία κόπτονται οι πολιτικοί, και το ιερατείο, κάποια στιγμή δεν θα έχουν καμία αξία επειδή οι άνθρωποι δεν θα έχουν να φάνε (ήδη αυτό συμβαίνει σε μεγάλη κλίμακα).

Ας πάρουμε σαν παράδειγμα κάποια πράγματα –γεγονότα – που συμβαίνουν στην Κολομβία, το Κόσσοβο, τη Βραζιλία, και ενδεχομένως και αλλού. Και σ αυτές τις χώρες τα σώματα ασφαλείας είναι κακοπληρωμένα και δεν μπορούν να επιβιώσουν με τα όσα τους παρέχει το κράτος.   Η ανάγκη για την επιβίωση τους και η απόγνωση τους ανάγκασε να αναλάβουν ένα διπλό ρόλο: το πρωί είναι με το κράτος εναντίον των παρανόμων και μετά το ωράριό τους είναι στην υπηρεσία των παρανόμων!

Δεν ξέρω αν αυτό θα μπορούσε να συμβεί και στην Ελλάδα – εύχομαι να μην γίνει ποτέ.  Αλλά αν συμβεί , αλλοίμονο στη χώρα. Τότε η ευθύνη θα είναι στον Μεγάλο Διαφθορέα των συνειδήσεων που λέγεται κράτος.

Πρόσφατα είχαμε το θλιβερό περιστατικό στο Υπουργείο Αμύνης με έναν στρατηγό να «διατάζει» τους απεγνωσμένους «έξω από το στρατόπεδο» και … ;

Αύριο, ενδεχομένως και ίσως βεβαίως, θα έχουμε παρόμοια περιστατικά και αλλού.  Ένας έξαλλος συνδικαλιστής  προτείνει κατάληψη των υπουργείων.  Και αν ο κόσμος παρακινηθεί μπορεί να συμβεί κι αυτό.

Ο Πρωθυπουργός της χώρας δηλώνει σθεναρά «δεν θα αφήσω τη χώρα να γίνει ξέφραγο αμπέλι». Όμως μήπως πρόκειται να τον ρωτήσουν οι απεγνωσμένοι ή θα ζητήσουν να τους δώσει της άδειά του;

Η υποκρισία, το ψεύδος, η παραπληροφόρηση είναι πλέον σημεία κομβικά και σημεία «τροπής».  Η αλήθεια δεν υπάρχει επειδή δεν θέλουν να την πουν.  Οχυρά της αλήθειας και της δικαιοσύνης είναι οι θεσμοί τους, τούς οποίους κατάντησαν σκουπιδότοπους.

Οι  «Ηρακλείς» του συστήματος αποδείχθηκαν «λίγοι».

Η χώρα βρίσκεται πλέον στα πρόθυρα της κοινωνικής εξέγερσης – ίσως κάποιοι «εντός» το επιθυμούν διότι πιστεύουν ότι έτσι θα μπορέσουν να επιβιώσουν.  Είναι θέμα, περίπου, ενός μηνός και κάτι για τη στιγμή της αλήθειας.

Η επίσημη «στάση πληρωμών» θα προκαλέσει σε μεγάλο μέρος του λαού μια σοβαρή αντίδραση των ανήμπορων και απεγνωσμένων.  Τότε οι έννοιες των θεσμών, της δημοκρατίας και της λογικής δεν θα υπάρχουν.  Θα υπάρχει μόνο η ανάγκη για επιβίωση και η διάθεση της εκδίκησης που θα υποκινείται όμως από μίσος.  Θα βρεθούμε να ζούμε σε μια κοινωνία όπου οι πάντες θα είναι εναντίων των πάντων με απρόβλεπτες συνέπειες.

Το πολιτικό σύστημα δεν θέλησε να κάνει απολύτως τίποτε για κάποια πράγματα που θα μπορούσαν να σώσουν την κατάσταση.  Οι «μισητοί» τροϊκανοί πιέζουν για νοικοκύρεμα.  Οι ντόπιοι κυβερνήτες δεν το θέλουν επειδή δεν τους συμφέρει – ο λαός, όμως,  λούζεται τις συνέπειες.

Όταν οι πολλοί θα πεινούν και η «γερμανική κατοχή» θα φαίνεται σαν … κατασκήνωση, οι πολιτικοί και οι δορυφόροι τους δεν θα υποφέρουν, ίσως μάλιστα θα συνεχίζουν να πλουτίζουν ακόμη περισσότερο (εδώ ή και έξω).

Θλιβερές διαπιστώσεις.  Τίποτε δεν λειτουργεί.  Τα πάντα αδρανούν με την μια ή την άλλη μορφή.  Διελκυστίνδες παντού.  Παντελής απροθυμία για να επιλυθούν καταστάσεις – δεν πρόκειται για ανικανότητα, αλλά για απροθυμία. Ανοίγουν οι λίστες; Είναι νόμιμο να ανοίξουν; Μασημένα λόγια και υστερόβουλες κινήσεις και χειρισμοί.  Τουλάχιστον ας τις άνοιγαν οι ξένοι κι ας δημοσίευαν εκείνοι τα ονόματα στο wikileaks!  Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα κινητοποιείται μόνο με ωμούς εκβιασμούς – εκτός κι αν υπάρχουν «ειδικά» συμφέροντα.

Ίσως το επόμενο μέλημα των πολιτικών να είναι αν θα υπάρξουν 300 ελικόπτερα άμεσα διαθέσιμα και σε καλή λειτουργία τη στιγμή που θα τα χρειαστούν...

 * Συγγραφέας –Σύμβουλος Διαπραγματεύσεων

ΠΗΓΗ: http://www.rieas.gr/, το είδαμε στο http://www.elkeda.gr/