Γιώργος Παππούς
Ερώτημα πρώτον: τι θα γίνει εάν ή μάλλον όταν η Τρόικα [1] ζητήσει και νέα μέτρα για να επιτευχθεί ο φετινός δημοσιονομικός στόχος; Ερώτημα δεύτερον: τι θα γίνει εάν ή μάλλον όταν η Τρόικα συνδέσει τη λήψη αυτών των μέτρων με την εκταμίευση της επόμενης δόσης; Ερώτημα τρίτον: τι θα γίνει εάν η Τρόικα πετάξει στο κάλαθο των αχρήστων το σχέδιο των ισοδύναμων μέτρων, απαιτώντας τη πιστή τήρηση όσων προβλέπει το Μνημόνιο [2] που υπέγραψε η κυβέρνηση Παπαδήμου;
Η απάντηση είναι μάλλον απλή και όποιος δεν βλέπει ότι η πρώτη κυβερνητική κρίση είναι πολύ κοντά, μάλλον εθελοτυφλεί. Ακούμε και διαβάζουμε εδώ και εβδομάδες δηλώσεις, επίσημες και ανεπίσημες, των πολιτικών αρχηγών και κυβερνητικών στελεχών, ότι δεν πρόκειται να ληφθούν νέα μέτρα για το 2012, ότι οι Έλληνες δεν αντέχουν άλλα βάρη, ότι δεν πρόκειται να γίνουν οριζόντιες περικοπές, ότι θα μειωθεί ο ΦΠΑ και δεν θα γίνουν μειώσεις αποδοχών στα «ειδικά μισθολόγια». Ουδείς έχει απαντήσει όμως στο ερώτημα «τι θα κάνετε εάν ο κ. Τόμσεν και η παρέα του στυλώσουν τα πόδια τους; Θα υπογράψετε την επικαιροποίηση του Μνημονίου [2] προκειμένου να μη διακοπεί η χρηματοδότηση- όπως αναμένεται να απειλήσουν πάλι οι Τροϊκανοί- ή θα θέσετε βέτο;».
Από αυτά που ακούγονται δεξιά και αριστερά, είναι μάλλον προφανές ότι ούτε ο Ε. Βενιζέλος ούτε ο Φ. Κουβέλης είναι πρόθυμοι να βάλουν την υπογραφή τους σε νέα μέτρα, ενώ και ο Α. Σαμαράς που έχει το βάρος της διακυβέρνησης ως επικεφαλής του πρώτου κόμματος, αν και έχει διαμηνύσει ότι δεν πρόκειται να «παίξει» με τη παραμονή της χώρας στο Ευρώ, κάθε άλλο παρά επιθυμεί να συνδράμει στη νέα αφαίμαξη των πολιτών. Τι σημαίνουν αυτά; Πολύ απλά ότι όταν η Τρόικα ανοίξει τα χαρτιά της, θα ανοίξει και ο ασκός του Αιόλου αφήνοντας ελεύθερες τις φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης, επιβεβαιώνοντας όσους είχαν προβλέψει ότι οι επόμενες εκλογές [3] δεν είναι πολύ μακριά.
Η απάντηση είναι μάλλον απλή και όποιος δεν βλέπει ότι η πρώτη κυβερνητική κρίση είναι πολύ κοντά, μάλλον εθελοτυφλεί. Ακούμε και διαβάζουμε εδώ και εβδομάδες δηλώσεις, επίσημες και ανεπίσημες, των πολιτικών αρχηγών και κυβερνητικών στελεχών, ότι δεν πρόκειται να ληφθούν νέα μέτρα για το 2012, ότι οι Έλληνες δεν αντέχουν άλλα βάρη, ότι δεν πρόκειται να γίνουν οριζόντιες περικοπές, ότι θα μειωθεί ο ΦΠΑ και δεν θα γίνουν μειώσεις αποδοχών στα «ειδικά μισθολόγια». Ουδείς έχει απαντήσει όμως στο ερώτημα «τι θα κάνετε εάν ο κ. Τόμσεν και η παρέα του στυλώσουν τα πόδια τους; Θα υπογράψετε την επικαιροποίηση του Μνημονίου [2] προκειμένου να μη διακοπεί η χρηματοδότηση- όπως αναμένεται να απειλήσουν πάλι οι Τροϊκανοί- ή θα θέσετε βέτο;».
Από αυτά που ακούγονται δεξιά και αριστερά, είναι μάλλον προφανές ότι ούτε ο Ε. Βενιζέλος ούτε ο Φ. Κουβέλης είναι πρόθυμοι να βάλουν την υπογραφή τους σε νέα μέτρα, ενώ και ο Α. Σαμαράς που έχει το βάρος της διακυβέρνησης ως επικεφαλής του πρώτου κόμματος, αν και έχει διαμηνύσει ότι δεν πρόκειται να «παίξει» με τη παραμονή της χώρας στο Ευρώ, κάθε άλλο παρά επιθυμεί να συνδράμει στη νέα αφαίμαξη των πολιτών. Τι σημαίνουν αυτά; Πολύ απλά ότι όταν η Τρόικα ανοίξει τα χαρτιά της, θα ανοίξει και ο ασκός του Αιόλου αφήνοντας ελεύθερες τις φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης, επιβεβαιώνοντας όσους είχαν προβλέψει ότι οι επόμενες εκλογές [3] δεν είναι πολύ μακριά.