Ο πρωθυπουργός καταδίκασε τη βία, όπως διαβάζω όμως ψάχνω να βρω γιατί είμαι άτομο καλοπροαίρετο, ΤΗ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, που ξέσπασε πάνω τους, τόσο ξεδιάντροπα, τόσο στυγνά, τόσο αδικαιολόγητα το διήμερο του τρόμου στην Αθήνα.
Επίσης ψάχνω να βρω ΤΗ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ που δεν θα κρατήσει φυσικά ένα διήμερο αλλά πολλά πολλά χρόνια στην διάρκεια των οποίων χιλιάδες άνθρωποι θα πεθάνουν όχι από φυσικά γεράματα αλλά από την αδυναμία να επιβιώσουν.
Τέλος ψάχνω να βρω ΤΗ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΥ που αισθάνονται όλοι οι έλληνες για το ξεπούλημα της πατρίδας τους και την υποταγή τους σε ένα μάτσο κερδοσκόπους , οι οποίοι καθημερινά μας υψώνουν το δάχτυλο, μας θεωρούν τα σκουπίδια της Ευρώπης και μας ταπεινώνουν με κάθε τρόπο.
Δεν τις βρήκα αυτές τις τρεις συγνώμες.
Ίσως δεν διάβασα καλά.
Οι αποκλεισμοί, η βία, η προσπάθεια ιδεολογικής τρομοκρατίας δεν έχουν θέση στη δημοκρατία
Είπε ο Πρωθυπουργός
Ο αποκλεισμός ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού από κάθε χαρά ζωής έχει θέση στη δημοκρατία?
Η βία που ασκήθηκε πάνω στους άοπλους και ανυπεράσπιστους πολίτες από ένστολους , οπλισμένους υπηρετούντες το ελληνικό κράτος, έχει θέση στη δημοκρατία?
Η ιδεολογική τρομοκρατία του είδους «ή κάνουμε ότι μας λένε οι δανειστές μας ή χανόμαστε» έχει θέση στη δημοκρατία?
Και τέλος το εφαρμοστικό πρόγραμμα που έχει φτάσει στα χέρια όλων μας εδώ μέσα και το διαβάζουμε νιώθοντας πως χάνουμε το κόσμο, και το οποίο δημιουργεί ένα συναίσθημα απέραντης θλίψης και πλήρους αβεβαιότητας για το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας είναι βία ή όχι?
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Είμαι πενήντα χρονών και δουλεύω 30 χρόνια και δεν ξέρω καν αν θα μπορέσω να πάρω σύνταξη για να έχω λίγο χρόνο ξεκούρασης και ευπρέπειας στα γηρατειά μου. Γέννησα δυο παιδιά ένα αγόρι που ίσως κάποια στιγμή το καλέσετε να υπερασπιστεί τη πατρίδα με τη ζωή του, και μια κοπέλα που την δίδαξα να γίνει σωστή γυναίκα και μάνα (ελπίζω) Οπως χιλιάδες άνθρωποι, ζήσαμε ειρηνικά, απλά με λίγες χαρές και μπόλικα ζόρια , πάντα περήφανοι, αγωνιστές της ζωής χωρίς να κλέψουμε, χωρίς να ντροπιάσουμε την οικογένειά μας, χωρίς να αφήσουμε κανέναν να μας εκβιάζει και να μας απειλεί. Περήφανοι και θαρραλέοι.
Μένω σε μια λαϊκή συνοικία και το σπίτι μου έχει πιάσει υγρασία σε διάφορα μέρη αλλά δεν έχω λεφτά να το βάψω, τα έπιπλα παλιά τα ίδια εδώ και πολλά χρόνια, ο μισθός μου το 1997 υπολογίζοντάς τον σε ευρώ ήταν 705 ευρώ και τώρα μετά από 14 ολόκληρα χρόνια είναι 905 ευρώ σε μια χώρα που αποφάσισε πως τη μια νύχτα το ματσάκι του μαϊντανού που έκανε 50 δραχμές θα ισοδυναμούσε την επόμενη με μισό ευρώ, κι όμως βρήκα το τρόπο να παραμείνω άνθρωπος και να σφίγγω και το ζωνάρι για τη πατρίδα όσες φορές το ζητήσατε κι εσείς και οι προηγούμενοι.
Ο γείτονάς μου παλεύει να μην χάσει το σπίτι του γιατί είχε ένα μαγαζί το έκλεισε και η τράπεζα τον κυνηγάει. Πιο εκεί είναι μια οικογένεια που αυτή τη στιγμή πατέρας, μάνα και γιος είναι όλοι άνεργοι και ζουν με το επίδομα ανεργίας (όσο θα το παίρνουν ακόμα) Ακόμα πιο εκεί μια γριούλα που παίρνει την εξευτελισμένη σύνταξη των 400 ευρώ ρίχνει κλήρο αν θα πάρει φάρμακα ή φαί...
Αυτούς του ανθρώπους χτυπάτε μαζί με την Τρόικα σας κ.Πρωθυπουργέ. Αυτούς τους περήφανους και δυνατούς έλληνες, που κράτησαν οικογένειες, παραδόσεις, τιμή, περηφάνια, εργάτες της ζωής και αγνοί πατριώτες. Δεν χτυπάτε τα λαμόγια, τους κλέφτες, τους εγκληματίες, εκείνους που ντρόπιασαν και ντροπιάζουν τη πατρίδα. Δεν χτυπάτε τους εκφυλισμένους , τους ανώμαλους, τους διεφθαρμένους. Χτυπάτε τα θεμέλια της πατρίδας.
Αυτή είναι μια μορφή βίας κύριε Πρωθυπουργέ που δεν ενδιαφέρει ούτε τον κ.Γιούνκερ ούτε τον κ.Τρισέ ούτε εσάς πιθανότατα αλλά που αργά η γρήγορα θα φέρει μεγάλες συμφορές στο τόπο.
Εγώ δεν έχω πάει να προπηλακίσω κανέναν Υπουργό, κανένα βουλευτή, κανένα στέλεχος του κινήματός σας γιατί δεν με δίδαξαν να είμαι βίαιη, απάνθρωπη, σαδίστρια, διεφθαρμένη.
Όμως αν με διαβάζατε θα βλέπατε πως πάνω πάνω γράφω
«αν με χτυπήσεις από το ένα μάγουλο θα γυρίσω και το άλλο,
Αν με χτυπήσεις και από το άλλο, μου τελείωσαν τα μάγουλα»
Ο ελληνικός λαός εδώ και ένα χρόνο πρόσφερε το άλλο του μάγουλο απλόχερα μέχρι του σημείου οι ξένοι που παρακολουθούν να αναρωτιούνται «μας πως είναι δυνατόν να τα καταπίνουν όλα αυτά έτσι οι έλληνες, αποβλακωμένοι είναι?»
Το κακό είναι πως μας τελείωσαν τα μάγουλα κι εσείς συνεχίζετε να βαράτε χωρίς έλεος. Οπότε για πείτε μας τι πρέπει να γίνει? Οι γονείς μας θυσιάστηκαν για να μας μεγαλώσουν και μας είπαν πως είμαστε έλληνες πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.