Ένα ντοκιμαντέρ που θα παρουσιάσει την ερχόμενη εβδομάδα ο δημοσιογράφος της ΝΕΤ Γιώργος Αυγερόπουλος, είναι η αφορμή για την παρακάτω ανάρτηση που δυστυχώς για ακόμη μια φορά είναι γεμάτη απαισιοδοξία.
Το ντοκιμαντέρ αναφέρεται στη Γουατεμάλα στην οποία το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει εγκατασταθεί από το 1884 για να λύσει προβλήματα αντίστοιχα με την Ελλάδα, δηλαδή χρέος υψηλό και υπερβολικά ελλείμματα.
Εχει τίτλο «Υπέροχη Μακροοικονομία» και προσπαθεί να αναδείξει την εικόνα της χώρας από τότε που το ΔΝΤ επέβαλε σκληρά μέτρα λιτότητας μέχρι σήμερα. Εκείνα τα χρόνια λοιπόν η φτώχεια ήταν μεγάλη, συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού έτρωγε από τα σκουπίδια και μια δράκα ανθρώπων μοιράζονταν τον πλούτο της χώρας αλλά το καράβι έπεσε έξω.
Το ΔΝΤ ήρθε, έκανε τα «μαγικά» του, επέβαλε μεταρρυθμίσεις και σκληρή φορολογία και περικοπές αλλά ο κόσμος συνέχιζε να τρώει από τα σκουπίδια και η χώρα να έχει ελλείμματα και χρέη.
Μέχρι που πριν από 7 χρόνια όταν η Γουατεμάλα εμφάνισε εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης. Οι αριθμοί εξέπληξαν τους πάντες και σιγά – σιγά η χώρα με βάση τα στατιστικά στοιχεία για την ανάπτυξης, το χρέος, το έλλειμμα, είχε μπει στον… σωστό δρόμο. Ωστόσο, οι πολίτες συνέχιζαν να τρώνε από τα σκουπίδια ενώ ένας στους δύο πέθαινε από υποσιτισμό.
Οι αριθμοί ευημερούν και οι άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα. Αυτό είναι το επίτευγμα του ΔΝΤ στη χώρα αυτή αλλά και σε άλλες στις οποίες οι θαυματοποιοί της παγκόσμιας οικονομίας πήγαν για να τους σώσουν από την χρεοκοπία αλλά χρεοκόπησαν τη ζωή.
Ερχόμαστε λοιπόν στην Ελλάδα στην οποία σοσιαλιστές κυβερνούν αλλά λειτουργούν με τον πλέον σκληρό μονεταριστικό τρόπο. Οι αριθμοί για την κυβέρνηση έχουν τον κυρίαρχο ρόλο στην πολιτική και τις αποφάσεις τους. Οι αριθμοί πάνω από τους ανθρώπους κι όχι το αντίθετο. Η υπέροχη μακροοικονομία η οποία δεν κοιτά την καθημερινότητα, τις συνθήκες διαβίωσης των πολιτών. Αν η ανάπτυξη είναι θετική, αν το έλλειμμα χαμηλό, αν το χρέος μειωθεί τότε ξαφνικά αυτή η χώρα ανακηρύσσεται αυτόματα πετυχημένη.
Στην Ελλάδα λοιπόν ήρθε η τρόικα για να φτιάξει τα μακροοικονομικά μας που ομολογουμένως είναι άθλια. Δεν την ενδιαφέρει αν η χωματερή της Φυλής τα επόμενα χρόνια θα γίνει το… εστιατόριο για χιλιάδες πολίτες. Αδιαφορεί αν οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι θα πεθαίνουν γιατί δε θα έχουν να φάνε. Δεν νοιάζεται καθόλου αν οι εργαζόμενοι θα παίρνουν μισθούς πείνας την ίδια ώρα που η επιχειρηματική και πολιτική νομενκλατούρα μαζί με τα τζιράκια τους, τους οσφυοκάμπτες και τους παρατρεχάμενους θα ζουν… ζωή και κότα.
Η υπέροχη μακροοικονομία σε λίγα χρόνια άγριας λιτότητας θα είναι πράγματι υπέροχη. Ποιος όμως θα έχει μείνει για να γιορτάσει για τους υπέροχους αριθμούς, εκτός από λίγες εκατοντάδες ευνοούμενων του συστήματος;
Το ΔΝΤ θα καταγράψει μια «επιτυχία» ακόμη, η σοσιαλιστική κυβέρνηση δε θα υπάρχει και θα έχει ξεχαστεί στα μαύρα κατάστιχα της ιστορίας αλλά ο κόσμος θα πεινάει και θα τρώει από τα σκουπίδια.
Τέτοια χώρα θέλουμε; Γιατί γελιούνται όσοι νομίζουν ότι η Γουατεμάλα από την Ελλάδα απέχει πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.