ΓΙΩΡΓΟΣ
ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
Μετά τα χθεσινά δεδομένα και τις τηλεφωνικές επικοινωνίες του πρωθυπουργού με Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ και Λαγκάρντ, αρχίζει να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα η επίτευξη μίας συμφωνίας μεταξύ της Αθήνας και των δανειστών.
Και ίσως η σημασία της επίτευξης αυτής της συμφωνίας να είναι πολύ μεγαλύτερη από τους συγκεκριμένους συμβιβασμούς που θα κληθεί να κάνει η ελληνική πλευρά, υπό την έννοια ότι αν αρθεί η εκκρεμότητα στην ελληνική οικονομία και αποκατασταθούν οι κανονικοί ρυθμοί στην οικονομική δραστηριότητα, τότε ο χρόνος θα είναι αρκετός για την κυβέρνηση, προκειμένου να διορθώσει λάθη, να προωθήσει θέματα της ατζέντας της που δεν επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό, να δείξει ότι είναι πρόθυμη και ικανή να μεταθέσει το βάρος αντιμετώπισης της κρίσης σ' αυτούς που έχουν και να ελαφρύνει εκείνους που δεν έχουν και υπέφεραν τα τελευταία χρόνια ως «συνήθη υποζύγια».
Ωστόσο, αυτό θα είναι αντικείμενο άλλου σημειώματος, όταν με το καλό μάθουμε όλοι και την τελευταία λεπτομέρεια της κυοφορούμενης συμφωνίας.
Όσο, λοιπόν, τα πράγματα θα οδεύουν προς συμφωνία, τόσο θα ανάβει και το πολιτικό παιχνίδι. Η επίτευξη συμφωνίας θα οδηγήσει, αναγκαστικά, την αξιωματική αντιπολίτευση στην αναπροσαρμογή του πολιτικού της λόγου: ως τώρα, ο Αντώνης Σαμαράς δεν έκρυβε πως «βλέπει» «αριστερή παρένθεση» και, μάλιστα, πως επενδύει σ' αυτήν. Όμως, η επίτευξη συμφωνίας αναγκαστικά θα δώσει τέλος στην «αριστερή παρένθεση» και πλέον η Νέα Δημοκρατία θα αναγκαστεί να ψάξει... νέα επιχειρήματα.
Και φαίνεται πως η αξιωματική αντιπολίτευση έχει ήδη αρχίσει να ψάχνει νέα συμφωνία, καθώς επικαλείται ήδη το «mail Χαρδούβελη» στρώνοντας το έδαφος για σύγκριση αυτής της λίστας μέτρων με τα μέτρα που θα περιλαμβάνει η συμφωνία της παρούσης κυβέρνησης με τους δανειστές.
Με τη διαφορά ότι και αυτή η «επιχειρηματολογία» που χτίζει η Νέα Δημοκρατία είναι στον αέρα. Το mail Χαρδούβελη, βλέπετε, ήταν η αρχή και όχι το τέλος της διαπραγμάτευσης. Αυτή η λίστα μέτρων, που μεταξύ άλλων περιελάμβανε την αύξηση του ΦΠΑ στα ξενοδοχεία, την κατάργηση του ΕΚΑΣ, την αύξηση των ελάχιστων χρόνων ασφάλισης για την βασική σύνταξη και την εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές συντάξεις, ήταν ο κατάλογος που είχε στείλει η κυβέρνηση Σαμαρά στους δανειστές μετά τα διαδοχικά ναυάγια στις διαπραγματεύσεις των Παρισίων. Είναι, μ' άλλα λόγια, τα όρια της κυβέρνησης, όπως τα είχε θέσει η ίδια η κυβέρνηση. Και, με δεδομένο ότι μερικές ημέρες μετά το περίφημο mail Χαρδούβελη, Σαμαράς-Βενιζέλος αποφάσισαν επίσπευση της προεδρικής εκλογής -και άρα άνοιξαν την έξοδο κινδύνου- προφανώς οι δανειστές δεν αρκούντο σ' αυτό τον κατάλογο. Ζητούσαν τα ίδια -αν όχι και χειρότερα- απ' αυτά που απαιτούν τώρα από την κυβέρνηση Τσίπρα.
Και η τότε κυβέρνηση απλώς αποφάσισε να φύγει, για να μην πιει το πικρό ποτήρι των μέτρων και καταρρεύσουν εκλογικά τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα στις εκλογές που, εκ των πραγμάτων, θα προκαλούσε η αποτυχημένη διαδικασία προεδρικής εκλογής.
Άρα, σύγκριση της όποιας συμφωνίας φέρει η κυβέρνηση με το mail Χαρδούβελη δεν υφίσταται ούτε μπορεί να γίνει. Και, παρά το γεγονός πως με τα αν δεν κάνεις Ιστορία, όλοι μπορούμε να εικάσουμε τί θα έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου αν δεν υπήρχε προεδρική εκλογή και έξοδος κινδύνου μέσω εκλογών. Θα υποχωρούσε. Όπως έκανε πάντα ως τότε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.