Νικόλ Λειβαδάρη
Εάν ο δρόμος προς τον «έντιμο συμβιβασμό» παραμένει ακόμη ανοιχτός, τότε το «σχέδιο Γιούνκερ» - ή, για την ακρίβεια, το «non paper» Γιούνκερ - θα μπορούσε να αποτελεί το θεμέλιό του. Ο «άξονας λύσης», όμως, που χτίζεται πυρετωδώς μεταξύ Αθήνας – Βρυξελλών μπορεί και να προσκρούσει τελικώς ακριβώς πάνω στη διαρροή του επίμαχου κειμένου.
Επισήμως, άλλωστε, το κείμενο που δημοσίευσε χθες το «Βήμα» δεν υπάρχει ούτε για την Αθήνα, ούτε για τις Βρυξέλλες. «Δεν πήραμε ποτέ τέτοιο έγγραφο», λέει το Μαξίμου, «δεν μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε», δηλώνει η εκπρόσωπος της Κομισιόν. Ανεπισήμως, κοινοτικοί κύκλοι μιλούν για «ένα από τα πολλά non papers που ανταλλάσσονται στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης», ενώ κυβερνητικές πηγές στην Αθήνα σημειώνουν ότι «κάποιοι ίσως θέλουν να κάψουν την προσπάθεια για συμφωνία».
Στην πραγματικότητα, και σύμφωνα με τις πληροφορίες από Βρυξέλλες και Αθήνα, υπάρχει όντως παρέμβαση του προέδρου της Κομισιόν για άμεση «win win» πολιτική λύση – μια παρέμβαση, όμως, που συναντά το σύνηθες τείχος της «σκληρής φράξιας» του Βερολίνου (Σόιμπλε) και του άκαμπτου ΔΝΤ.
Τι δίνει στην Ελλάδα το non paper Γιούνκερ
Στην πράξη, το «non paper Γιούνκερ» ζητά από την Ελλάδα ήπια μέτρα ύψους 5 δις, δίνοντας ως αντάλλαγμα σχεδόν ισόποση άμεση χρηματοδότηση: Για την ακρίβεια, προβλέπει καταβολή μέσα στο καλοκαίρι της εκκρεμούσας ευρωπαϊκής δόσης των 1,8 δις ευρώ και επιστροφή περίπου 3 δις από τα κέρδη επί των ελληνικών ομολόγων, ενώ ανοίγει και τον δρόμο για χρηματοδότηση από την ΕΚΤ.
Στον πυρήνα της συμφωνίας δίνει τα χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα (0,75% το 2015 και 2% το 2016), δηλαδή λιγότερη λιτότητα, δίνει επίσης το καλό σενάριο στα εργασιακά – μεταρρύθμιση πάνω στο μοντέλο του ILO όπως ζητά η Αθήνα- , κρατά για εφέτος τον ΕΝΦΙΑ και παραπέμπει στο φθινόπωρο το νυστέρι στο ασφαλιστικό και μαζί και τη συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους.
Εν ολίγοις, δίνει πολύτιμο ρευστό κι εξίσου πολύτιμο πολιτικό χρόνο στην κυβέρνηση, χωρίς βαριά μέτρα, βγάζοντας ταυτόχρονα εκτός παιχνιδιού το σκληρό ΔΝΤ. Εξ ου και ο Αλέξης Τσίπρας έσπευσε, εμμέσως πλην σαφώς, να το υιοθετήσει με τους 4 άξονες για τη λύση που έθεσε στην ομιλία του στον ΣΕΒ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο όμως ότι στην ίδια ομιλία τόνισε ότι «υπάρχουν κύκλοι που δεν θέλουν αυτή τη συμφωνία να παίρνει σάρκα και οστά, έχοντας ενδεχομένως στα συρτάρια τους διχαστικά σχέδια για τη πορεία της Ευρώπης».
Και παρά την «ακλόνητη πεποίθηση» που εξέφρασε, στην ίδια ομιλία, ο πρωθυπουργός ότι «ήδη στους θεσμούς και στην ευρωζώνη έχουν επικρατήσει συντριπτικά οι σώφρονες φωνές», δεν είναι επίσης καθόλου δεδομένο ότι το «πλαίσιο Γιούνκερ» δεν θα έχει την ίδια τύχη με το… κείμενο Μοσκοβισί του περασμένου Φεβρουαρίου.
Το ίδιο το έγγραφο, άλλωστε, επιβεβαιώνει την ανοιχτή διάσταση που υπάρχει ανάμεσα στην Κομισιόν από τη μία πλευρά, και το ΔΝΤ και το Βερολίνο από την άλλη για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, ενώ τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στην Αθήνα δεν διέφυγαν της προσοχής πληροφορίες που μετέδωσε το Bloomberg αμέσως μετά τη διαρροή. Το πρακτορείο, επικαλούμενο «κορυφαίες πηγές της ΕΕ» μετέδωσε ότι «η Ελλάδα δεν έχει καταγράψει επαρκή πρόοδο, ώστε να είναι εφικτή μια συμφωνία με τους δανειστές εντός της τρέχουσας εβδομάδας».
Financial Times: «Εμβρόντητοι» με τον Γιούνκερ οι… θεσμοί
Ακόμη πιο εύγλωττος ήταν ο γνωστός Πήτερ Σπίγκελ των Financial Times, ο οποίος έγραψε ότι «πολλοί από τους εμπλεκόμενους στις διαπραγματεύσεις δεν είναι ευτυχείς με τις ανεξάρτητες πρωτοβουλίες της Κομισιόν». Ο πρώτος εξ αυτών, κατά τον Σπήγκελ πάντοτε, είναι ο επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ ο οποίος «δεν είχε κρύψει την δυσαρέσκειά του ούτε τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν η Κομισιόν είχε επιχειρήσει να παρέμβει εν αγνοία του».
Ανάλογες αντιδράσεις φαίνεται να προκαλεί και η νέα πρωτοβουλία Γιούνκερ: «Είμαστε εμβρόντητοι», φέρονται να δήλωσαν κατά τους FT παράγοντες που μετέχουν στις διαπραγματεύσεις, λέγοντας πως ούτε το ΔΝΤ, ούτε η ΕΚΤ ήταν ενήμεροι για την παρέμβαση.
Κι εδώ ο Πήτερ Σπήγκελ αναλαμβάνει να υπενθυμίσει, όχι με ιδιαίτερα κομψό τρόπο, ότι στο τέλος τις αποφάσεις παίρνει «εκείνος που πληρώνει» - εν προκειμένω το Eurogroup και το ΔΝΤ. Πηγαίνοντας, δε, ένα βήμα παραπέρα, γράφει ότι και στην περίπτωση της Κύπρου, η Κομισιόν και ο Ολι Ρεν είχαν προσπαθήσει «απεγνωσμένα» να αποτρέψουν το σχέδιο Γερμανίας-ΔΝΤ για το bail in και το κούρεμα των καταθέσεων. «Όμως ο Ολι Ρεν», γράφει, «έχασε τότε τη μάχη… Το νέο έγγραφο Γιούνκερ πιθανότατα θα έχει την ίδια τύχη. Στο τέλος της ημέρας, θα είναι το Eurogroup και το ΔΝΤ – οι δύο θεσμοί που πληρώνουν για τη διάσωση – εκείνοι που θα αποφασίσουν ποιοι είναι οι όροι που θα πρέπει να αποδεχθεί η Ελλάδα για να κερδίσει την χρηματοδότηση που έχει άμεση ανάγκη».
Το εάν τελικά έχει δίκιο ο Σπήγκελ και οι «εμβρόντητοι» των «θεσμών» θα φανεί, σε πρώτο χρόνο, μεθαύριο στη σύνοδο κορυφής της Ρίγα. Οπου το ενδεχόμενο πολιτικό deal δεν θα συζητήσουν ο Σόιμπλε και ο Τόμσεν, αλλά η Μέρκελ και ο Γιούνκερ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.