Του Γιώργου Μελιγγώνη
Επί της ουσίας, μετά την χθεσινή έγκριση της «επιστολής Βαρουφάκη» από την τηλεδιάσκεψη μεταξύ των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, ξεκινά ένα 4μηνο που ισοδυναμεί με θρίλερ για γερά νεύρα και θα δοκιμάσει τις αντοχές όλων στον ΣΥΡΙΖΑ, για πολλούς λόγους:
Πρώτον, στο Μαξίμου προφανώς και κάνουν θετικό απολογισμό της συμφωνίας, ωστόσο κυβερνητικές πηγές παραδέχονται πως, αφ’ ης στιγμής συμφωνήθηκε ότι για αυτούς τους 4 μήνες θα λείπουν οι «μονομερείς ενέργειες», κάθε πεδίο της κυβερνητικής δράσης θα πρέπει να αποτελεί αντικείμενο διαβούλευσης μεταξύ των συναρμοδίων υπουργείων και των δανειστών. Μ’ άλλα λόγια, ως τα μέσα Ιουνίου η Αθήνα θα βρίσκεται σε ένα διαρκές μπρα ντε φερ με τους πιστωτές και ανά πάσα στιγμή θα ελλοχεύει ο κίνδυνος μία σοβαρή διαφωνία μεταξύ των δύο πλευρών να οδηγήσει σε ένα πισωγύρισμα που θα φέρει κοντά την ρήξη.
Δεύτερον, η «πειθαρχία» η οποία συνομολογήθηκε μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών συναντά ήδη εσωκομματικές αντιδράσεις στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς αρκετά στελέχη του κόμματος –κυρίως προερχόμενα από την «λαφαζανική» Αριστερή Πλατφόρμα δεν βλέπουν με καθόλου θετικό τρόπο το «πάγωμα» ορισμένων προβλέψεων και κεφαλαίων του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης». Κατά συνέπεια, το προαναφερθέν «μπρα ντε φερ» με τους δανειστές θα έχει επιπτώσεις και στην συνοχή της κυβέρνησης και του κυβερνώντος κόμματος, με το Μαξίμου και τους συναρμόδιους κάθε φορά υπουργούς να πρέπει να βρίσκουν την… χρυσή τομή –ή, καλύτερα, την ισορροπία του τρόμου- μεταξύ των αξιώσεων των δανειστών και των προτεραιοτήτων της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.
Τρίτον, μπορεί η συμφωνία της περασμένης Παρασκευής και η χθεσινή, μερική, εξειδίκευσή της, να έδιωξε τα μαύρα σύννεφα της αβεβαιότητας πάνω από την ελληνική οικονομία, ωστόσο η κυβέρνηση παραλαμβάνει μία χώρα με βαριά τραύματα: οι τράπεζες προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές τους –που παραμένουν, σε κάθε περίπτωση, διαχειρίσιμες- από το κύμα φυγής καταθέσεων των προηγούμενων εβδομάδων, τα δημόσια έσοδα έχουν πιάσει πάτο, το πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού έχει σχεδόν εξαφανιστεί, τα ασφαλιστικά ταμεία ήταν και παραμένουν «στο κόκκινο» και όλα τα παραπάνω συνιστούν ένα ασφυκτικό περιβάλλον για τη νέα κυβέρνηση. Μάλιστα, αν συνυπολογιστεί το γεγονός ότι η κυβέρνηση θα πρέπει εντός τεσσάρων μηνών –δηλαδή ως την έναρξη της συζήτησης για την «επόμενη μέρα» της ελληνικής οικονομίας- να έχει αποδείξει στους εταίρους ότι θέλει και μπορεί να βρει χρήματα από την καταπολέμηση της φοροαποφυγής, της φοροδιαφυγής, του λαθρεμπορίου, της διαφθοράς, κοκ, όλα δείχνουν πως πρόκειται για ένα δύσκολο εγχείρημα, δεδομένης και της «διαλυμένης» κατάστασης στη δημόσια διοίκηση και τους φοροελεγκτικούς μηχανισμούς.
Όλα τα παραπάνω προσλαμβάνουν ακόμη περισσότερο επείγοντα χαρακτήρα, προκειμένου η κυβέρνηση να μην βρεθεί τον Ιούνιο με την πλάτη στον τοίχο: μπορεί τώρα οι δανειστές να συνθηκολόγησαν εν μέρει, ωστόσο δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι κατόπιν γερμανικής επιμονής, το αρχικό σενάριο για 6μηνη παράταση «κουρεύτηκε» και έγινε παράταση 4 μηνών. Αυτό, πρακτικά, σημαίνει πως η κυβέρνηση θα κληθεί να διαπραγματευθεί με την «πλάτη στον τοίχο» για την «επόμενη μέρα», καθώς η διαπραγμάτευση θα αρχίσει μετά τα μέσα Ιουνίου, ενώ τον Ιούλιο θα «σκάνε» ομόλογα αξίας άνω των 6 δισεκατομμυρίων ευρώ. Που σημαίνει ότι αν η κυβέρνηση δεν πετύχει σε πολλά που έχει ήδη δεσμευθεί εντός αυτών των τεσσάρων μηνών, τότε οι δανειστές θα επανέλθουν –αυτή τη φορά με σκληρότερες απαιτήσεις- και τότε το σενάριο ρήξης θα βρεθεί και πάλι ενώπιον μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.