Του Γιάννη Σιδέρη
Στην Ελλάδα της τηλεοπτικής και δημοσκοπικής δημοκρατίας, ο επικεφαλής του ΠοταμιούΣτ. Θεοδωράκης, έγινε δεκτός από τον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά στο Μέγαρo Μαξίμου!
Με ποια άραγε θεσμική ιδιότητα; Σαφώς το Ποτάμι έχει δύο ευρωβουλευτές, άρα είναι θεσμικός παράγων της δημοκρατίας μας. Ωστόσο το Ποτάμι δεν εκπροσωπείται στην ελληνική Βουλή. Η είσοδός του στο Μέγαρο με τέτοια επισημότητα, θα νομιμοποιείτο στην περίπτωση που αντικείμενο της συζήτησης θα ήταν τα προβλήματα της χώρας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στην περίπτωση δηλαδή που υπήρχε ανάγκη συντονισμού και κοινής δράσης των ευρωβουλευτών μέσα στα όργανα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, για την προάσπιση θεμάτων που άπτονται της οικονομικής, θεσμικής ή εξωτερικής πολιτικής της χώρας.
Τα θέματα που συζητήθηκαν φυσικά πόρω απείχαν από τα προαναφερόμενα. Στις δηλώσεις του ο κ. Θεοδωράκης, εξερχόμενος, ανέφερε τα γνωστά και σεβαστά: Ότι η εκλογή προέδρου πρέπει να σταματήσει να είναι τζόκερ, η αστάθεια θα πρέπει να τελειώσει, να συνεννοηθούν Σαμαράς και Τσίπρας με αμοιβαίες υποχωρήσεις και να εκλεγεί από αυτή τη Βουλή ένας ισχυρός πρόεδρος, άρα οι εκλογές να μην γίνουν εξαιτίας της εκλογής προέδρου –και η παρούσα κυβέρνηση να μακροημερεύσει.
Εν ολίγοις, επί της ουσίας: Έχω γράψει εδώ, με την πρώτη εμφάνιση του Ποταμιού, ότι εκπροσωπεί τον χώρο της κοινής λογικής, χωρίς ωστόσο αυτό να αποτελεί πανάκεια, στο μέτρο που έξω από κάθε λογική, φετιχοποιεί το ευρώ και την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, χωρίς την ελάχιστη αμφιβολία.
Ίσως πάντως ο κ. Θεοδωράκης να είχε το δίκιο με το μέρος του, καθώς αυτά τα προτάγματα είχαν τεθεί σε προηγούμενες εποχές, τότε που η χώρα αρμένιζε ανυποψίαστη και απροβλημάτιστη στην καταστροφή – για τότε λέω που τα πανιά της φούσκωνε ο άνεμος της δανεικής ευμάρειας, ενώ οι πολιτικές δυνάμεις επιδίδονταν σε ένα ατελεύτητο θέατρο σκιών, ερίζοντας με παντιέρες τα ιδεολογικά τους ράκη, προκειμένου να διασώσουν τα προσχήματα μιας ανύπαρκτης διαφορετικότητας.
Ωστόσο πλέον έχουμε αλλάξει πλανήτη, η χώρα βυθίζεται, ο ορίζοντας είναι, και θα παραμείνει για μακρό διάστημα, σκοτεινός, καθώς ολοένα και περισσότερο η οικονομία θα αφαιμάζεται ενώ όλο και περισσότεροι πολίτες θα εισέρχονται στην επικράτεια της φτώχειας.
Σαφώς η προεδρική εκλογή όταν χρησιμοποιείται για ψηφοθηρικούς λόγους χάνει τον πολιτειακό της χαρακτήρα, ευτελίζεται σε εκλογικό κερδοσκοπικό παιχνίδι στο οποίο επιδίδονται οι πολιτικές σκοπιμότητες των επικυρίαρχων προκειμένου να ανέλθουν στην εξουσία (άλλωστε πάντα έτσι ήταν στη διάρκεια της μεταπολίτευσης).Δυστυχώς πλέον αποτελεί και την μόνη οδό διαφυγής προκειμένου να αποτινάξουμε την μακρόσυρτη φθορά στην οποία έχουμε εισέλθει.
Φυσικά καθόλου δεν υπονοώ ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα θα γίνουν σίγουρα καλύτερα. Ωστόσο έχει το δικαίωμα να δοκιμάσει. Αν τα καταφέρει θα το πιστωθεί και ο ίδιος, και η ιδέα της Αριστεράς, ενώ θα αποτελέσει πρότυπο για όλο τον ευρωπαϊκό Νότο, με θετικές μακροπρόθεσμες συνέπειες. Αν ατυχήσει, πράγμα όχι απίθανο με την ιδεοληψία και την ανωριμότητα που τον διακρίνει, θα συμβάλει να αποκτήσουμε συνείδηση των προβλημάτων, των δυνατοτήτων που μας παρέχονται μέσα στη παγκοσμιοποιημένη παραγωγική διαδικασία, και ως μέλος ενός σκληρά διαρθρωμένου γραφειοκρατικού ευρωενωσιακού μηχανισμού, όπου οι εύρωστες και μεγάλες παραγωγικές χώρες κυριαρχούν επί των μικρών και αδυνάμων.
Επί της διαδικασίας: Τι δουλειά είχε ο κ Θεοδωράκης στο Μαξίμου; Με ποια λογική γίνεται δεκτός από τον πρωθυπουργό – και πριν από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας; Θα ήταν απόλυτα λογικό και θεσμικό ο κ. Σαμαράς ως πρωθυπουργός να τον δεχθεί για θέματα ευρωπαϊκής Ένωσης, δεδομένου της εκεί εκπροσώπησης του Ποταμιού.
Με ποια λογική τον δέχεται στο πρωθυπουργικό μέγαρο για θέματα εσωτερικής πολιτικής και της επόμενης μέρας; Τι εκπροσωπεί ο κ. Θεοδωράκης πέραν μιας δημοσκοπικής ευρωστίας; Από πού κι ως που ως πρωθυπουργός συζητεί μαζί του εσωτερικά και εκλογικά θέματα, θέματα της επόμενης ημέρας, όταν ο λαός δεν έχει δείξει δια της ψήφου του ότι το Ποτάμι αποτελεί τμήμα του εσωτερικού θεσμικού τοπίου;
Επίσης ποια λογική σκοπιμότητα εξυπηρετεί η δήλωση του κ. Θεοδωράκη, πέραν της στήριξης σε μια κυβέρνηση που έχει αποτύχει και προσπαθεί εναγωνίως να διατηρηθεί στην εξουσία, βαλλόμενη πανταχόθεν; Πόσο απαίτησε ο κ. Θεοδωράκης αλλαγή πολιτικής από τον πρωθυπουργό;
Το όλοι μαζί αγαπημένοι για να ανορθωθεί η χώρα, αποβαίνει στο όλοι μαζί αγαπημένοι προκειμένου ελάχιστοι να επιβιώνουν ,κάποιοι να ευημερούν και οι πολλοί να καταβυθίζονται. Αλλά αυτό δεν απασχόλησε τις δηλώσεις του αρχηγού του Ποταμιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.