Απορίες στην Κύπρο για τη στάση της Ελλάδας στη χάραξη της ΑΟΖ

Η Ελλάδα δεν κάνει την παραμικρή ενέργεια στην κατεύθυνση οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Κύπρο, με δεδομένη την αμφισβήτηση από πλευράς Τουρκίας, ακόμη και του ζωτικού χώρου της Κύπρου νοτίως αυτής

Εξακολουθούν στην Κύπρο να υπάρχουν οι απορίες για την στάση της Ελλάδας, ως προς την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο, παρά το γεγονός ότι ο κ. Σαμαράς είχε προαναγγείλει πως η οριοθέτηση της ΑΟΖ με όλες τις χώρες (είχε πει και με την Μάλτα (!), χωρίς να απολύσει τον σύμβουλο που τού το υπέβαλε, αν και έπρεπε να γνωρίζει ο ίδιος ότι δεν συνορεύουμε με την Μάλτα).

Πέρασαν δύο χρόνια, και ουδεμία ενέργεια έγινε προς την κατεύθυνση οριοθέτησης της ΑΟΖ, ιδίως με την Κύπρο, με δεδομένη την αμφισβήτηση από πλευράς Τουρκίας, ακόμη και του ζωτικού χώρου της Κύπρου νοτίως αυτής.

Εντύπωση είχε προκαλέσει στους Κυπρίους, το γεγονός ότι η Αθήνα απέφυγε να απαντήσει, όπως έπραξε η Κύπρος, στην προκλητική ρηματική διακοίνωση της Τουρκίας προ καιρού, με την οποία ζητούσε από τον ΟΗΕ να αναγνωρισθεί η παράνομη «οριοθέτηση» που είχε συνάψει με το ψευδοκράτος.

Στη ρηματική αυτή διακοίνωσή της η Τουρκία υποστηρίζει εκτός των άλλων ότι δυτικά της γραμμής αυτής ισχύει η οριοθέτηση στη βάση της μέσης γραμμής μεταξύ των ακτών της Τουρκίας και της Αιγύπτου και ως απώτατο δυτικό σημείο εκεί που θα καταλήξει η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου και η οροθέτηση των ζωνών με άλλες χώρες (δηλ. της Ελλάδας με την Αίγυπτο). Μια διατύπωση η οποία ουσιαστικά αφαιρεί κάθε επήρεια από το Καστελόριζο αλλά και από τη Ρόδο και την Κάρπαθο.

Με βάση αυτήν τη συλλογιστική, αμφισβητεί σήμερα η Τουρκία την κυριαρχία της Κύπρου σε θάλασσες που ούτε κατά διάνοια μπορούν να χαρακτηριστούν ως διεκδικούμενες από σοβαρό και έντιμο κράτος.

Είχε γράψει τότε η εφημερίδα της Λευκωσίας «Φιλελεύθερος», ότι η εκκρεμότητα στην οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών της Ελλάδος, στερεί έναν κρίσιμο κρίκο από τον νέο Διάδρομο ενέργειας και ασφάλειας που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο και που δεν αφορά βεβαίως μόνο την Κύπρο.

Και οι εξελίξεις στην περιοχή καθιστούν επιτακτική την ανάγκη επίσπευσης των διαδικασιών για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα αλλά και για την προετοιμασία οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών τουλάχιστον με την Αίγυπτο και την Κύπρο.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, κ. Ιωάννης Κασουλίδης, όταν ρωτήθηκε από Ελλαδίτες δημοσιογράφους για το ενδεχόμενο έναρξης συνομιλιών για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών με την Ελλάδα, δήλωσε ότι η Κύπρος είναι έτοιμη «αλλά αφήνουμε στην Ελλάδα να επιλέξει τον χρόνο που θα είναι καταλληλότερος για τα εθνικά συμφέροντά της…».

Επ’ αυτού του θέματος υπήρξε και άρθρο στα «Επίκαιρα», όπου σημειώνεται πως επί τέσσερα χρόνια περιμένει στο «ακουστικό» της η Λευκωσία, την ανταπόκριση της Αθήνας στην πρόσκληση για έναρξη συνομιλιών για το θέμα των θαλασσίων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο.

Να σημειωθεί, ότι οι πρώτες κρούσεις είχαν γίνει ήδη από το 2004, αλλά από το 2010 είχαν υπάρξει μάλιστα και συμφωνίες μεταξύ των δυο κυβερνήσεων για συντονισμό των Υπουργείων Εξωτερικών και έναρξη συνομιλιών ώστε να προχωρήσει τουλάχιστον σε τεχνικό επίπεδο η διαμόρφωση μιας οριοθετικής γραμμής που θα αποτελούσε βάση των διαπραγματεύσεων και με τρίτες χώρες.

Αν και είχε προαναγγελθεί ακόμη και η επίσκεψη στην Ελλάδα του Κύπριου πρέσβη κ. Τάσου Τζιώνη, ο οποίος διαπραγματεύτηκε την συμφωνία της Κύπρου με το Ισραήλ και χειρίσθηκε επί προεδρίας Τ. Παπαδοπουλου αλλά και μετά, το διπλωματικό σκέλος της οριοθέτησης και εκμετάλλευσης της κυπριακής ΑΟΖ, η Αθήνα φρόντιζε να αναβάλλει αυτές τις συνομιλίες .

Αλλά και ο Κύπριος υπουργός ενέργειας κ. Γ. Λακκοτρύπης επιχείρησε να βολιδοσκοπήσει και πάλι την ελληνική κυβέρνηση για την έναρξη αυτών των συνομιλιών, αλλά δεν πήρε σαφή απάντηση.

Άρα, πρέπει να δεχθούμε ότι η υπόθεση οριοθέτησης της ΑΟΖ μεταφέρεται στις ελληνικές καλένδες, επιβεβαιώνοντας έτσι πληροφορίες, ότι πριν από δεκαετίες ακόμη, οι ισχυροί «σύμμαχοί» μας επέβαλαν την συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων με την Τουρκία, στο Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Κι επειδή αυτό δεν μπορεί να ομολογηθεί δημοσίως, αφήνεται το ζήτημα να «τρέχει» μέχρι που να συμβεί κάποιο γεγονός, το οποίο εξ ανάγκης θα αποκαλύψει την πραγματικότητα. Ως τότε, ο ελληνικός λαός θα πιστεύει ότι θα «πλουτίσει» από την αξιοποίηση των υδραγονανθράκων.

Ο Μακεδών

http://www.voria.gr