Η πιο θανατηφόρα μορφή βίας είναι η φτώχεια

 
ΑΝΤΩΝΗΣ
Π.ΑΡΓΥΡΟΣ*
 
Στοιχεία που σοκάρουν αναφορικά με την κατάσταση της χώρας αναφέρονται στη νέα ενδιάμεση Έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή στην οποία σημειώνεται μεταξύ άλλων ότι 6,3 εκατομμύρια Έλληνες πλήττονται από τη φτώχεια.
Το γύρο της Ελλάδας, έκανε το θέμα που αποκάλυψε η «Ροδιακή» για τον 35χρονο που η εφορία του άρπαξε μέσα από τον ένα και μοναδικό λογαριασμό του, το ποσό των 300 ευρώ. Η πρόθεση του 35χρονου να «παραδώσει» το παιδί του στην Δημόσια Οικονομική Εφορία της Ρόδου, προκειμένου να το… μεγαλώσουν, ήταν μια κίνηση απελπισίας, αλλά πλήρως συνειδητοποιημένη ενέργεια, με στόχο να δείξει σε όλο της το μεγαλείο το αδιέξοδο που βρίσκεται ο ίδιος.
"Πού είσαι μαμά; Που είσαι μπαμπά;"
Το δράμα των γονιών της Ρόδου, το δράμα των γονιών της Αλεξανδρούπολης που το παιδάκι τους έκλεβε κεριά από την εκκλησία για να διαβάσει τα μαθήματα του!
Η ζωή δεν είναι πάντα τόσο τρυφερή. Κάποια παιδιά δε θα νιώσουν ποτέ τη ζεστή αγκαλιά των γονιών τους . Κάποια παιδιά θα την αναζητήσουν μα δε θα μπορέσουν να τη βρουν. Οι γονείς τους αναγκάστηκαν να απαρνηθούν το μεγαλύτερο δώρο που τους δόθηκε ποτέ.
Γονείς που τους λύγισε η κρίση. Εκατοντάδες οικογένειες που δεν έχουν λεφτά, έπρεπε να εγκαταλείψουν τα παιδιά τους στο ίδρυμα γιατί έπρεπε να τα βοηθήσουν να επιβιώσουν. Θα τα καταφέρουν;
Παιδιά έχουν καταγραφεί επισήμως που λιποθύμησαν από την πείνα στο σχολείο, αλλά αρνήθηκαν να πάρουν βοήθεια από την κοινωνική υπηρεσία γιατί ντρέπονται μην στιγματιστούν!
Θα ήθελα ν’ ακούσω δύο λόγια συμπάθειας σ΄ αυτούς που αληθινά δοκιμάζονται από την συγκυρία. Κάποιοι πρέπει να προτείνουν λύσεις που πρέπει να εφαρμοστούν προτού η κοινωνική ειρήνη αποτελέσει παρελθόν και άμεσα αντί της καθημερινής «κοκορομαχίας» και θεσμικής αδιαφορίας Το Σύνταγμα μας θεωρεί ύψιστο αγαθό την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Η δημοκρατία μας αυτά τα φαινόμενα δεν τα ανέχεται.
«Ο Χριστός ξανασταυρώνεται».

*Ο Αντώνης Π. Αργυρός είναι τ.Υπουργός Επικρατείας, Δικηγόρος ΑΠ.
email :antonis.argyros@gmail.com

http://www.matrix24.gr/

Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής: "Σε κινούμενη άμμο χωρίς πυξίδα"

Τη διαπίστωση ότι δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί εθνικό πρόγραμμα για την εποχή μετά το τρέχον μνημόνιο που λήγει στα τέλη του έτους εκφράζει, σε έκθεσή του, το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής. Τονίζει ότι η Ελλάδα συνεχίζει να διαπραγματεύεται ζητήματα της υφιστάμενης συμφωνίας χωρίς πυξίδα για την επόμενη ημέρα. Υπογραμμίζει, επίσης, ότι αν και το μείζον σήμερα είναι η ανάπτυξη, στο ζήτημα «προβάλλονται διαφορετικές αντιλήψεις, που όμως, δεν εξηγούνται ούτε τεκμηριώνονται επαρκώς».

Το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, στο εισαγωγικό σημείωμα της τριμηνιαίας έκθεσής του (Ιουλίου - Σεπτεμβρίου) που δημοσιοποίησε την Τετάρτη, σημειώνει πως «η δημοσιονομική προσαρμογή και οι μεταρρυθμίσεις πραγματοποιούνται σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο διεθνές κι ευρωπαϊκό περιβάλλον, σαν να είναι "πάνω σε κινούμενη άμμο"».  

 

Οι συντάκτες της έκθεσης τονίζουν ότι  «συμπτωματικό της ρευστής κατάστασης είναι, επίσης, ότι δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί ένα εθνικό πρόγραμμα για την εποχή μετά το τρέχον "μνημόνιο" (που τελειώνει το 2014)».  Σχολιάζουν πως οι αναγγελίες για την επόμενη μέρα  «επαναλαμβάνουν γενικούς στόχους (ανταγωνιστικότητας, εξωστρέφειας κλπ) χωρίς να συνοδεύονται από συγκεκριμένα μέτρα».  

 

Παράλληλα, επικρίνουν την μεταρρυθμιστική πολιτική της κυβέρνησης, κάνοντας λόγο για «δισταγμούς και ανακολουθίες» αλλά και για «ανυπαρξία συντεταγμένης αναπτυξιακής πολιτικής», ενώ μιλούν και για «ασάφεια των θέσεων της αξιωματικής αντιπολίτευσης» που «δεν συμβάλλουν στη δημιουργία κλίματος σταθερότητας στην οικονομική πολιτική», καταλήγοντας: «Έτσι θα αποθαρρύνονται σοβαρές επενδύσεις που κατά κανόνα χρειάζονται σταθερό και άρα προβλέψιμο πολιτικό περιβάλλον».

 

«Λιγότερη λιτότητα, περισσότερες και βαθύτερες μεταρρυθμίσεις συν ευρωπαϊκή "αλληλεγγύη"» προτείνει το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής ως ενδεδειγμένη οικονομική πολιτική για το άμεσο μέλλον.

 

Στην έκθεση δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη ανάγκη συνεργασίας με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, κατά την μετάβαση από την σταθεροποίηση στην διατηρήσιμη ανάπτυξη. Επισημαίνεται ότι θα έπρεπε πρωτίστως να είναι ελληνική υπόθεση ένα νέο πρόγραμμα που θα στόχευε στην ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης, ωστόσο, η σύνταξη ενός αξιόπιστου αναπτυξιακού προγράμματος θα πρέπει να στηρίζεται «σε φθηνούς πόρους που προέρχονται από τον ΕΜΣ, ΕΚΤ και άλλους ευρωπαϊκούς θεσμούς». 

 

 Το ζήτημα της ανάπτυξης

 

Το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής υπογραμμίζει ότι «το μείζον σήμερα είναι η ανάπτυξη που εστιάζει στην καινοτομία και παραγωγικότητα και, συναφώς στην αναδιάρθρωση της παραγωγής και όχι στη δημιουργία θέσεων εργασίας σε καταστήματα εστίασης κλπ».

 

Στο πλαίσιο αυτό, στην έκθεση σημειώνεται: «Κάθε σχέδιο ανάπτυξης προϋποθέτει ένα σαφές σχέδιο διανομής κι επομένως, μέτρα αναδιανομής αυτόν το σκοπό πρέπει να υπηρετούν. Αναδιανομή για την ανάπτυξη επιβάλλει μια βαθιά φορολογική μεταρρύθμιση, όπως άλλωστε έχουν αναγνωρίσει οι μεγαλύτερες πολιτικές δυνάμεις. Επίσης, κοινωνική πολιτική σε σαθρά οικονομικά θεμέλια δεν γίνεται».

 

Όπως επισημαίνεται, «στο ζήτημα της ανάπτυξης προβάλλονται διαφορετικές αντιλήψεις, που όμως, δεν εξηγούνται ούτε τεκμηριώνονται επαρκώς. Έτσι, από τη μια μεριά, η έμφαση στον ρόλο των ιδιωτικών επενδύσεων τείνει να παραβλέψει τη σημασία σταθερών κανόνων του παιχνιδιού, ποιοτικής "διακυβέρνησης" και καλά επιλεγμένων κρατικών επενδύσεων σε υποδομές και από την άλλη, η πεποίθηση ότι το κράτος είναι η λύση, παραβλέπει τις ιστορικές εμπειρίες εδώ και αλλού. Κατά τη γνώμη μας κάθε κυβέρνηση, επιζητώντας την κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα σε κράτος και αγορά θα πρέπει να λάβει υπόψη (α) τις διεθνείς και ευρωπαϊκές εμπειρίες, (β) τον μη αμφισβητούμενο πυρήνα της εξελισσόμενης συναίνεσης στην Ευρώπη και (γ) τις ιδιαιτερότητες μιας οικονομίας, όπως η ελληνική, που είναι παγιδευμένη σε φαύλους κύκλους. Σε διαφορετική διατύπωση: το τέλος του "μνημονίου" και η έξοδος στις αγορές για δανεισμό δε σημαίνει ότι η ελληνική οικονομία δε βαρύνεται από σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα ούτε ότι δεν υπάρχει εξίσου μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα. Όλα αυτά πρέπει να αντιμετωπισθούν με την εφαρμογή ενός πειστικού αναπτυξιακού προγράμματος, που όμως δεν υπάρχει ή δεν έχει ανακοινωθεί».

 

Παπαδημούλης: Αποδομείται το κυβερνητικό success story 

 

Το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής προτείνει ελληνικό σχέδιο για τη μεταμνημονιακή εποχή και στέλνει μηνύματα προς όλους, σχολίασε μέσω Twitter ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης, ο οποίος κάνει λόγο για αποδόμηση του κυβερνητικού success story.

http://www.enet.gr/?i=news.el.8emata&id=454511

Αναζητώντας τον ελληνισμό σε μέρες κρίσης - Για να μην ξεχνάμε, μέρες που είναι (Εξαιρετικο!)

Αντώνης Αργυρός

"Τότε πεθαίνουν οι νεκροί,

όταν τους λησμονούνε".

Κωστής Παλαμάς

Συγχωρέστε μου μιαν προσωπική εξομολόγηση. Ο πατέρας μου ο δάσκαλος , βρέθηκε νεαρός πολεμιστής  στα βουνά της Ηπείρου το 1940. Είχε την τύχη να επιζήσει του πολέμου, αφού έλαβε μέρος σε σκληρές μάχες που τον οδήγησαν στην Κορυτσά. Όσα χρόνια έζησε απέφευγε να μας δώσει συγκεκριμένες πληροφορίες για την δράση και τους αγώνες του. Όταν πέθανε  βρήκα σένα ντουλάπι του σπιτιού, που κρατούσε κλειδωμένο με πολλά σημαντικά και ενδιαφέροντα αναμνηστικά της ζωής του και του πολέμου, την στολή μου αιματοβαμμένη, την εξάρτηση, υπηρεσιακά έγγραφα, διαμνημονεύσεις, γράμματα κλπ. Τα άπλωσα πάνω στο γραφείο μου και διαβάζοντάς τα, σιγά – σιγά, δίχως να το καταλάβω βρέθηκα χρόνια ολάκερα ξοπίσω αφού βρήκα και εφημερίδες του πολέμου  μαζί και μια εφημερίδα «Νέα Ελλάς", της 10 Νοεμβρίου 1940 που έγραφε: Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ

Τα μετόπισθεν στον αγώνα: Η διαμαρτυρία των Ελλήνων διανοουμένων. "Είναι δύο εβδομάδες τώρα, που ένα τελεσίγραφο μοναδικό στα διπλωματικά χρονικά των Αθηνών για το περιεχόμενον, την ώρα και τον τρόπο που το παρουσίασεν η Ιταλία κάλεσε την Ελλάδα να της παραδώση τα εδάφη της, να αρνηθή την ελευθερία της και να κατασπιλώση την τιμή της.Οι Έλληνες δώσαμε στην ιταμή αυτή αξίωσι της φασιστικής βίας, την απάντησι που επέβαλαν τριών χιλιάδων ετών παραδόσεις, χαραγμένες βαθειά στην ψυχή μας, αλλά και γραμμένες στην τελευταία γωνιά της ιερής γης με το αίμα των μεγαλυτέρων ηρώων της ανθρωπίνης ιστορίας. Και αυτή τη στιγμή κοντά στο ρεύμα του Θυάμιδος και στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των Μακεδονικών βουνών πολεμούμε, τις περισσότερες φορές με τη λόγχη, αποφασισμένοι να νικήσουμε ή να αποθάνουμε μέχρις ενός.

Σ' αυτό τον άνισο σκληρότατο αλλά πεισματώδη αγώνα, που κάνει τον λυσσασμένο επιδρομέα να ξεσπάζη κατά των γυναικών, των γερόντων και των παιδιών, να καίη, να σκοτώνη, να ακρωτηριάζη, να διαμελίζη τους πληθυσμούς στις ανοχύρωτες και άμαχες πόλεις μας και στα ειρηνικά χωριά μας, έχουμε το αίσθημα ότι δεν υπερασπιζόμαστε δική μας μόνον υπόθεσι: Ότι αγωνιζόμεθα για την σωτηρία όλων εκείνων των Υψηλών αξιών που αποτελούν τον πνευματικό και ηθικό πολιτισμό, την πολύτιμη παρακαταθήκη που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα οι δοξασμένοι πρόγονοι και που σήμερα βλέπουμε να απειλούνται από το κύμα της βαρβαρότητος και της βίας. Ακριβώς αυτό το αίσθημα εμπνέει το θάρρος σε μας τους Έλληνες διανοουμένους, τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, ν' απευθυνθούμε στους αδελφούς μας όλου του Κόσμου για να ζητήσουμε όχι την υλική αλλά την ηθική βοήθειά τους. Ζητούμε την εισφορά των ψυχών, την επανάστασι των συνειδήσεων, το κήρυγμα, την άμεση επίδρασι, παντού όπου είναι δυνατόν, την άγρυπνη παρακολούθησι και την ενέργεια για ένα καινούργιο πνευματικό Μαραθώνα που θα απαλλάξη τα δυναστευόμενα Έθνη από τη φοβέρα της πιο μαύρης σκλαβιάς που γνώρισε ως τώρα ο κόσμος.

Κωστής Παλαμάς, Σπύρος Μελάς, Άγγελος Σικελιανός, Γεώργιος Δροσίνης, Σωτήρης Σκίπης, Δημήτριος Μητρόπουλος, Κ. Δημητριάδης, Νικόλαος Βέης, Κ. Παρθένης, Ιωάννης Γρυπάρης, Γιάννης Βλαχογίαννης, Στρατής Μυριβήλης, Κώστας Ουράνης, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Αλέξανδρος Φιλαδελφεύς, Αρίστος Καμπάνης.»   

Ένας πεθαμένος δάσκαλος ο  πατέρας μου, γύρευε να μιλήσει για το σήμερα σκέφτηκα και συγχωρείστε γι’ αυτή την απρέπεια. Η φωνή των  διανοουμένων του 40,  που βρήκα στο αρχείο του πατέρα μου είναι τόσο επίκαιρη σήμερα που πονάμε πάλι. Είναι σαν να τον ακούω: Ο τόπος μας είναι γεμάτος από αδιάκοπες δοκιμασίες και επειδή πιστεύουμε πως δεν ζούμε τυχαία σ’ αυτόν τον αιματοβαμμένο τόπο και σ’ αυτή την εποχή αισθανόμαστε την δύναμη του και μας γεμίζει ευθύνη. Πρέπει να ζήσουμε πρώτα απ’ όλα κι αυτό μας έκανε να κάνουμε  με το στόμα σφιγμένο τόσες θυσίες. Η ευθύνη του Έλληνα μπροστά στην Ιστορία του είναι τεράστια. Έχουμε χρέος σε καιρούς δύσκολους αντίστοιχους του 1940, σε καιρούς διανοητικής αγκύλωσης, υπονόμευσης της γλώσσας μας και διαφθοράς, να σταθούμε όρθιοι ,αφού περπατούμε πια στην κόψη του ξυραφιού. Η δημοσιονομική κρίση, αλλά και σοβούσα κοινωνική αναταραχή και ανωμαλία, απεκάλυψε πλήρως την επιτακτική ανάγκη, για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος. Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού και αυτό γίνεται με κανόνες που το Σύνταγμα επιβάλλει, έτσι η σημερινή κρίση επιβάλλει την προσαρμογή του Συντάγματος μας για την θωράκιση της Ελληνικής Πολιτείας, στις καινούργιες πραγματικότητες. Μαζί με την δοκιμασία που περνάμε  ο Παλαμάς όμως  προφητεύει την αναγέννηση της πατρίδας:

"Κι αν πέσαμε σε πέσιμο πρωτάκουστο

και σε γκρεμό κατρακυλήσαμε,

που πειό  βαθύ καμιά φυλή δεν είδε ως τώρα,

είναι γιατί με των καιρών το πλήρωμα,

όμοια βαθύ έν` ανέβασμα να μέλλεται

προς τα ύψη ουρανοφόρα".

* Ο Αντώνης Αργυρός είναι δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω. Το 2012 διετέλεσε Υπουργός Επικρατείας στην κυβέρνηση Πικραμμένου. Από το 2004 είναι Δικηγόρος και Αναπληρωτής Νομικός Σύμβουλος στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με σημαντική επιστημονική δράση, άρθρα και σχόλια σε δικαστικές αποφάσεις δημοσιεύονται στα πιο γνωστά νομικά περιοδικά.

news247

Ηχητικό ντοκουμέντο: Το ιταλικό τελεσίγραφο που παραδόθηκε στα χέρια του Μεταξά και το ιστορικό "Όχι"

Ακούστε το ηχητικό ντοκουμέντο από το διάγγελμα του Ιωάννη Μεταξά μετά το τελεσίγραφο

news247

Η επέτειος του «Όχι» αναφέρεται στην άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Ιωάννη Μεταξά. Συνέπεια της άρνησης ήταν η είσοδος της χώρας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940.

Το τελεσίγραφο και το ιστορικό "Όχι"

Περίπου στις 3 τα ξημερώματα της 28 Οκτωβρίου του 1940 η τότε Ιταλική Κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο, δια του Ιταλού Πρέσβη στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι, ο οποίος και το επέδωσε ιδιόχειρα στον Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Βασιλείου της Ελλάδος, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του, στη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.

Μετά την ανάγνωση του κειμένου ο Μεταξάς έστρεψε το βλέμμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα) την ιστορική φράση: «Alors, c'est la guerre», (προφέρεται από τα γαλλικά, αλόρ, σε λα γκερ, δηλαδή, Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο), εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταμών ιταλικών αιτημάτων.

O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε το 1945, περιγράφει τη σκηνή:

«Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος..., ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως».

Ο Μεταξάς εκείνη τη στιγμή είχε εκφράσει το ελληνικό λαϊκό συναίσθημα, την άρνηση της υποταγής, και αυτή η άρνηση πέρασε στον τότε ελληνικό δημοσιογραφικό τύπο με την λέξη «ΟΧΙ». Σημειώνεται πως αυτούσια η λέξη «ΟΧΙ» παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά ως τίτλος στο κύριο άρθρο της εφημερίδας «Ελληνικό Μέλλον» του Ν. Π. Ευστρατίου στις 30 Οκτωβρίου του 1940.

Δύο ώρες μετά την παραπάνω επίδοση, ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος με εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο, οπότε η Ελλάδα αμυνόμενη ενεπλάκη στον πόλεμο.

Το Μέτωπο

Το μέτωπο είχε μήκος περίπου 150 χιλιομέτρων και βρισκόταν σε μια εξ’ ολοκλήρου ορεινή και εξαιρετικά δύσβατη περιοχή, με την οροσειρά της Πίνδου να χωρίζει το θέατρο επιχειρήσεων στα δύο: αυτό της Ηπείρου και εκείνο της Δυτικής Μακεδονίας.

Ο ελληνικός στρατός ανάγκασε τον ιταλικό σε υποχώρηση και μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, σχεδόν το ένα τέταρτο του εδάφους της Αλβανίας είχε καταληφθεί από τους Έλληνες. Η αντεπίθεση των Ιταλών, το Μάρτιο του 1941, απέτυχε, με κέρδος μόνο μικρές εδαφικές εκτάσεις στην περιοχή της Χειμάρρας. Η υποχώρηση των Ελλήνων άρχισε στις 12 Απριλίου του 1941, οπότε και στο πλευρό των Ιταλών είχαν αρχίσει να προελαύνουν οι Γερμανοί.

Οι πολεμικές επιχειρήσεις που ακολούθησαν «σφραγίστηκαν» με την πτώση της Κρήτης, τον Μάιο του 1941: ολόκληρη η Ελλάδα βρέθηκε υπό τον απόλυτο έλεγχο των δυνάμεων του Άξονα και, για τα επόμενα τρία χρόνια, υπέστη τη σκληρή Κατοχή από τις δυνάμεις της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας.

Ο εορτασμός του "Όχι"

Η άρνηση του Μεταξά πέρασε στον τότε ελληνικό Τύπο με την λέξη «ΟΧΙ». Μάλιστα, αυτούσια η λέξη παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά ως τίτλος στο κύριο άρθρο της εφημερίδας «Ελληνικό Μέλλον» του Ν. Π. Ευστρατίου, στις 30 Οκτωβρίου του 1940.

Η επέτειος γιορτάστηκε πρώτη φορά το 1941: στο προαύλιο του πανεπιστημίου Αθηνών, έγιναν ομιλίες από φοιτητές, ενώ την παραμονή είχε μιλήσει ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσάτσος, που αρνήθηκε να κάνει µάθηµα την 28η Οκτωβρίου, με αποτέλεσμα να απολυθεί από το Πανεπιστήμιο.

Η δεύτερη επέτειος γιορτάστηκε την Πλατεία Συντάγµατος με πρωτοβουλία των οργανώσεων ΕΠΟΝ και ΠΕΑΝ, ενώ το 1943 ο εορτασμός, που έγινε στο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, στην πλατεία Κοτζιά, διακόπηκε από Γερμανούς, που υποχρέωσαν όσους συμμετείχαν να σταθούν με τα χέρια ψηλά μέχρι το βράδυ και έστειλαν είκοσι άτομα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Η πρώτη επίσημη επέτειος έγινε το 1944, με παρέλαση ενώπιον του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Το 1952, η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε η γιορτή της Αγίας Σκέπης να μεταφερθεί από την 1η Οκτωβρίου στις 28 του μήνα, με το αιτιολογικό ότι η Παναγία βοήθησε τον ελληνικό στρατό στον πόλεμο.

Play Button

http://news247.gr/

Ἀπὸ τὸ ἡμερολόγιο Σεφέρη (28-10-1940)

Δευτέρα 28.

Κοιμήθηκα δυὸ τὸ πρωί, διαβάζοντας Μακρυγιάννη. Στὶς τρεῖς καὶ μισὴ μία φωνὴ μέσα ἀπὸ τὸ τηλέφωνο μὲ ξύπνησε: «ἔχουμε πόλεμο». Τίποτε ἄλλο, ὁ κόσμος εἶχε ἀλλάξει. Ἡ αὐγή, ποὺ λίγο ἀργότερα εἶδα νὰ χαράζει πίσω ἀπὸ τὸν Ὑμηττό, ἦταν ἄλλη αὐγή: ἄγνωστη. Περιμένει ἀκόμη ἐκεῖ ποὺ τὴν ἄφησα. Δὲν ξέρω πόσο θὰ περιμένει, ἀλλὰ ξέρω πὼς θὰ φέρει τὸ μεγάλο μεσημέρι. Ντύθηκα κι ἔφυγα ἀμέσως.

Στὸ Ὑπουργεῖο Τύπου δυό-τρεῖς ὑπάλληλοι. Ὁ Γκράτσι εἶχε δεῖ τὸν Μεταξᾶ στὶς τρεῖς. Τοῦ ἔδωσε μία νότα καὶ τοῦ εἶπε πὼς στὶς 6 τὰ ἰταλικὰ στρατεύματα θὰ προχωρήσουν. Ὁ πρόεδρος τοῦ ἀποκρίθηκε πὼς αὐτὸ ἰσοδυναμεῖ μὲ κήρυξη πολέμου, καὶ ὅταν ἔφυγε κάλεσε τὸν πρέσβη τῆς Ἀγγλίας. Ἀμέσως μετὰ τὸν Νικολούδη στὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν. Ὁ πρόεδρος ἦταν μέσα μὲ τὸν πρέσβη τῆς Τουρκίας.

Στὸ γραφεῖο τοῦ Μαυρουδῆ, ὁ Μελᾶς ἔγραφε σπασμωδικὰ ἕνα τηλεγράφημα. Ὁ Μαυρουδῆς μέσα στὸ παλτό του σὰν ἕνα μικρὸ σακούλι. Διάβασα τὴ νότα τοῦ Γκράτσι. Ὁ Γάφος κι ὁ Παπαδάκης τηλεφωνοῦσαν. Καθὼς ἑτοίμαζα τὸ τηλεγράφημα τοῦ Ἀθηναϊκοῦ πρακτορείου, μπῆκε ὁ Τοῦρκος πρέσβης γιὰ νὰ ἰδεῖ τὴ νότα καὶ σὲ λίγο ὁ πρόεδρος μὲ ὄψη πολὺ ζωντανή.

Ἔπειτα ἄρχισαν νὰ φτάνουν οἱ ὑπουργοί, χλωμοὶ περισσότερο ἢ λιγότερο, καθένας κατὰ τὴν κράση του. Τὸ ὑπουργικὸ συμβούλιο κράτησε λίγο. Ὁ Μεταξᾶς πῆγε ἀμέσως στὸ γραφεῖο του κι ἔγραψε τὸ διάγγελμα στὸ λαό. Τὸ πήραμε καὶ γυρίσαμε στὸ ὑπουργεῖο τύπου. Μέσα ἀπὸ τὰ τζάμια τοῦ αὐτοκινήτου, ἡ αὐγὴ μ᾿ ἕνα παράξενο μυστήριο χυμένο στὸ πρόσωπό της.

Ἔγραψα μαζὶ μὲ τὸ Νικολούδη τὸ διάγγελμα τοῦ βασιλιᾶ. Καμιὰ δακτυλογράφος ἀκόμη. Πῆγα σπίτι μιὰ στιγμὴ καὶ τὸ χτύπησα στὴ γραφομηχανή μου. Ἡ Μάρω μοῦ εἶχε ἑτοιμάσει καφέ. Γύρισα στὸ Ὑπουργεῖο καθὼς σφύριζαν οἱ σειρῆνες. Στὴ γωνία Κυδαθηναίων μιὰ φτωχὴ γυναίκα μὲ μιὰ ὑστερικὴ σύσπαση στὸ πρόσωπο. Τώρα ὅλοι μαζεμένοι στὰ ὑπόγεια τῆς «Μεγάλης Βρετανίας».

Ὁ βασιλιὰς μὲ ὕφος νέου ἀξιωματικοῦ. Ὑπόγραψε τὸ διάγγελμά του καὶ φύγαμε. Τηλεφώνησα στὸ τηλεγραφεῖο νὰ σταματήσουν τὰ τηλεγραφήματα καὶ τῶν Γερμανῶν ἀνταποκριτῶν. Οἱ ὑπάλληλοι ἐκεῖ εἶναι ἀκόμη οὐδέτεροι. Δὲν μποροῦν νὰ πιστέψουν τὴ φωνή μου:-εἶστε βέβαιος; καὶ τῶν Γερμανῶν; -Καὶ τῶν Γερμανῶν εἶπα. -Τί δικαιολογία νὰ δώσουμε; Δὲν ἔχω καιρὸ γιὰ συζητήσεις: -Πέστε τους πὼς τώρα εἶναι χαλασμένα τὰ σύρματα μὲ τὸ Βερολίνο, κι ἂν φωνάζουν πολὺ στεῖλτε τους σ᾿ ἐμένα. Πῆρα καὶ ἔδωσα τὸ πρῶτο πολεμικὸ ἀνακοινωθέν μας καὶ κατέβηκα στοὺς δρόμους γιὰ νὰ ἰδῶ τὰ πρόσωπα. Τὸ πλῆθος ἔσπαζε τὰ τζάμια τῶν γραφείων τῆς «Ἄλα Λιτόρια».

http://www.agiazoni.gr/article.php?id=60347332919047066290

Oι Τούρκοι ξαναπροκαλούν, οι Έλληνες παρακολουθούν

Του Χρήστου Μηνάγια Στις 18.10.2014 το τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων ανακοίνωσε ότι στις 17.10.2014, η Διοίκηση Ασφαλείας Ακτών της Τουρκίας πραγματοποίησε επιχείρηση έρευνας και διάσωσης 20 ν.μ. νότια του Καστελόριζου, όταν το υπό αμερικανική σημαία φορτηγό πλοίο «ΜΑΧ» ακινητοποιήθηκε λόγω μηχανικής βλάβης. Στην περιοχή εστάλη το πλοίο έρευνας και διάσωσης ανοικτών θαλασσών «TCGS YASAM», το οποίο μετέφερε στο τουρκικό λιμάνι FINIKE το πλοίο «ΜΑΧ». Επίσης, σύμφωνα με την εν λόγω ανακοίνωση, η τουρκική Διοίκηση Ασφαλείας Ακτών διαμαρτυρήθηκε στην Ελλάδα για σχετική ΝΟΤΑΜ που εξέδωσε για το συμβάν. Σημειωτέον ότι οι Τούρκοι δεν αναγνωρίζουν την περιοχή έρευνας και διάσωσης της Ελλάδας στο Αιγαίο διότι τη θεωρούν δική τους περιοχή και με την επιχείρηση αυτήν κατέδειξαν ότι δεν υπολογίζουν την ελληνική πλευρά και συγκεκριμένα τη συμφωνία Ελλάδας - Κύπρου για έρευνα και διάσωση που υπογράφηκε πριν από λίγες ημέρες, στις 13 Οκτωβρίου. Επιπλέον, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι ο συντάκτης του παρόντος, στο βιβλίο του με τίτλο: «Απόρρητος Φάκελος Τουρκία, Η Εθνική Στρατηγική της Τουρκίας» (σελ. 233), παραθέτει τουρκικό χάρτη όπου οι Τούρκοι έχουν σχεδιάσει να πραγματοποιήσουν επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης σε εννέα περιοχές, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η προαναφερθείσα. Στις 15.10.2014 (ώρα 16.40) η Υδρογραφική - Γεωγραφική Διεύθυνση της Διοίκησης Ναυτικών Δυνάμεων της Τουρκίας εξέδωσε την υπ. αριθ. 765/14 αγγελία προς ναυτιλλομένους (http://www.shodb.gov.tr/duyurular/DUYURULAR.htm), βάσει της οποίας το πλοίο επιστημονικών ερευνών «BARBAROS HAYREDDiN PAșA» μαζί με τα πλοία υποστηρίξεως «M/V BRAVO SUPPORTER» και «M/V DEEP SUPPORTER», από 20.10.2014 έως 30.12.2014 θα πραγματοποιήσουν σεισμολογικές έρευνες στη θαλάσσια περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου που περιλαμβάνεται μεταξύ των ακόλουθων σημείων: (35 12.15 Β - 034 48.85 Α), (34 41.35 Β - 034 47.95 Α), (34 28.00 Β - 033 50.00 Α), (34 08.00 Β - 033 50.00 Α), (34 05.00 Β - 033 10.00 Α), (34 22.00 Β - 033 10.00 Α) και (34 45.00 Β - 034 13.00 Α). Επίσης, με την εν λόγω αγγελία οι Τούρκοι επικαιροποίησαν την αντίστοιχη που είχε δημοσιοποιηθεί στις 3.10.2014 (ώρα 12:00) και ενημερώνουν ότι στις 20.10.2014 θα ακυρωθεί η υπ. αριθ. 743/14 αγγελία προς ναυτιλλομένους. Υπόψιν ότι η προαναφερθείσα περιοχή σεισμολογικών ερευνών ευρίσκεται εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας και φαίνεται στον χάρτη 1. Συνεργάτης Το περιοδικό «Silahli Kuvvetler Dergisi» («Περιοδικό των Ενόπλων Δυνάμεων») / τεύχος Ιουλίου 2007, που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, περιείχε μια μελέτη η οποία συντάχθηκε από τον καθηγητή του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Άγκυρας Sertaç Hami Bașeren με τίτλο: «Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τα όρια της υφαλοκρηπίδας και της πιθανής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στην περιοχή της Τουρκίας». Ο καθηγητής Bașeren συνεργάζεται με το τουρκικό Γενικό Επιτελείο και οι θέσεις του αντικατοπτρίζουν πλήρως τις θέσεις τόσο των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων όσο και των μέχρι τώρα τουρκικών κυβερνήσεων. Ο χρόνος δημοσίευσης της μελέτης αυτής δεν ήταν τυχαίος, αλλά η συνέχεια μιας σειράς ανακοινώσεων του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών που είχαν προηγηθεί ή ακολουθήσει σχετικά με τη διεξαγωγή ερευνών πετρελαίου από την Κυπριακή Δημοκρατία και την οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης1. Στην εν λόγω μελέτη περιλαμβάνεται ο χάρτης 2, τον οποίο ο Bașeren παρουσιάζει, παράλληλα, στις διαλέξεις που πραγματοποιεί αναφορικά με τις επιδιώξεις της Τουρκίας και την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της ελληνικής πλευράς στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο2. Χάρτης 2 Σημειωτέον, η άποψη ότι όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις υιοθετούν τις θέσεις του Bașeren επιβεβαιώνεται εδαφικά και χρονολογικά από τα στοιχεία που ακολουθούν: Aμφισβητήσεις Πέντε μήνες μετά την αρχική μελέτη τού εν λόγω Τούρκου καθηγητή και συγκεκριμένα από τον Νοέμβριο του 2007, η Άγκυρα άρχισε σταδιακά τις αμφισβητήσεις της, οι οποίες είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικές των προθέσεών της αν λάβουμε υπόψη τόσο τους χάρτες που ακολουθούν όσο και τις ημερομηνίες δημοσίευσης των χαρτών αυτών. Συγκεκριμένα: ο χάρτης 3 δημοσιεύθηκε δύο μήνες μετά τις ελληνικές βουλευτικές εκλογές της 16.9.2007. Ο χάρτης 4 δημοσιεύθηκε στις 17.6.2011, με την Ελλάδα να βρίσκεται σε πολιτική και οικονομική αστάθεια εν όψει της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου και της μετέπειτα συγκρότησης κυβέρνησης συνεργασίας στις 11.11.2011. Και τέλος, ο χάρτης 5 δημοσιεύθηκε αρχικά στις 20.1.2012 (ισχύει μέχρι τώρα) και ενώ η Ελλάδα είχε εισέλθει σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Εξάλλου, με τη δημοσίευση του χάρτη 5 η κυβέρνηση του Tayyip Erdogan υλοποίησε το μεγαλύτερο μέρος των θέσεων του Bașeren, αφήνοντας μόνο ως εκκρεμότητα για το μέλλον την έμπρακτη αμφισβήτηση της υφαλοκρηπίδας στα νησιά Ρόδο, Κάσο και Κάρπαθο. Χάρτης 3 Χάρτης 4 Χάρτης 5 Η πρόταση Σε δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας «Sabah» / 6.10.2011 δημοσιοποιήθηκε πρόταση του καθηγητή Sertaç Hami Bașeren για μεταφορά του παράνομου ορίου της τουρκικής υφαλοκρηπίδας με την αντίστοιχη του ψευδοκράτους στην Κύπρο, στον μεσημβρινό 32ο 16΄ 18΄΄. Στη συνέχεια, στο δημοσίευμα της παραπάνω εφημερίδας ανεγράφησαν τα ακόλουθα: «…Σύμφωνα με τον καθηγητή Bașeren, με τη χάραξη του παραπάνω ορίου, η Τουρκία θα δείξει ότι δεν αστειεύεται. Επίσης, θα αποκοπεί η γεωγραφική σχέση (διασύνδεση, επαφή) μεταξύ Ελλάδος και “Νότιας Κύπρου” (…). Στην Ανατολική Μεσόγειο περιμένουμε με υπομονή. Άραγε τι είναι αυτό που κρατά το χέρι μας; Γιατί δεν ολοκληρώνουμε τη συμφωνία για την περιοχή που περικλείει τον μεσημβρινό 32° 16΄ 18΄΄;. (…) O καθηγητής Bașeren είναι πολύ ξεκάθαρος τονίζοντας τα εξής: Με την “Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου” πρέπει να χαράξουμε όρια. Η “Νότια Κύπρος” εάν ξεφύγει από το τραπέζι (των διαπραγματεύσεων) θα έχουμε την τύχη να λάβουμε άλλα μέτρα. Θα μπορέσουμε να αναλάβουμε (προσαρτήσουμε) ένα μικρό κομμάτι επικράτειας από την “Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου”. Στο νησί, το κομμάτι αυτό θα γίνει έδαφος της Τουρκίας. Για την Ελληνοκυπριακή πλευρά αυτό θα είναι ένα σοβαρό μέτρο. Στις δημοκρατίες δεν εξαντλούνται οι διέξοδοι. Και στην Ανατολική Μεσόγειο επίσης δεν θα εξαντληθεί η διέξοδος». 3 Χάρτης 6 Αποδοχή Τονίζεται ιδιαίτερα ότι η πρόταση του Bașeren για μεταφορά του προαναφερθέντος ορίου της υφαλοκρηπίδας φαίνεται να έτυχε αποδοχής από την τουρκική και τουρκοκυπριακή πλευρά, αν λάβουμε υπόψη τον χάρτη 6 που επισυνάφθηκε στην Εφημερίδα 6 της Κυβερνήσεως του ψευδοκράτους στις 23.11.2011, αναφορικά με τη συμφωνία Ερευνών Πετρελαίου και Κοινής Παραγωγής μεταξύ της Ανώνυμης Τουρκικής Εταιρείας Πετρελαίου (TPAO) και του ψευδοκράτους. Δικαιώματα Συνακόλουθα δε, κρίνεται σκόπιμο να αναφερθεί ότι η παράγραφος 4 της εν λόγω συμφωνίας αναγράφει ότι οι Τουρκοκύπριοι έχουν νόμιμα, ισότιμα και αναπόσπαστα δικαιώματα εφ’ όλης της υφαλοκρηπίδας της νήσου και σημειώνεται ότι δεν θα αρκεσθούν μόνο στα δικαιώματα που προσπορίζονται από τη συμφωνία που υπέγραψαν με την Τουρκία. Εκτός τούτου, ο Bașeren προτείνει ακόμη και την προσάρτηση στην Τουρκία μικρού μέρους των Κατεχομένων εφόσον η Κυπριακή Δημοκρατία «ξεφύγει από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων». Επειδή η τουρκική τακτική της επιβολής τετελεσμένων δεν μας είναι άγνωστη και με αφορμή τις σεισμολογικές έρευνες που ανακοίνωσαν ότι θα πραγματοποιήσουν οι Τούρκοι με το πλοίο επιστημονικών ερευνών «BARBAROS HAYREDDiN PAșA» από 20.10.2014 έως 30.12.2014, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθούν τα εξής: με τις επόμενες έρευνες του «BARBAROS», η τουρκική κυβέρνηση υλοποιεί ακόμη μια πρόταση του καθηγητή Bașeren και συγκεκριμένα την αμφισβήτηση της νότιας θαλάσσιας περιοχής της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφήνοντας ως εκκρεμότητα το θέμα της προσάρτησης στην Τουρκία μικρού μέρους των Κατεχομένων. Συνεπώς, με την ίδια διαδικασία σκέψης, αν λάβουμε υπόψη ότι η χώρα μας εισήλθε σε μια προεκλογική περίοδο, με τη δημιουργία πολιτικής αστάθειας προ των πυλών, δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο προσάρτησης εδάφους της Κύπρου στην Τουρκία, εφόσον οι εξελίξεις τής το επιτρέψουν. Σημειώσεις 1 «Η γεωπολιτική στρατηγική και η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας», σελ. 93-96, Χρήστος Μηνάγιας, εκδόσεις Τουρίκη, 2010 2 «Απόρρητος Φάκελος Τουρκία, Η εθνική Στρατηγική της Τουρκίας», σελ. 95-104, Χρήστος Μηνάγιας, εκδόσεις Κάδμος, 2014 3 «Απόρρητος Φάκελος Τουρκία, Η εθνική Στρατηγική της Τουρκίας, σελ. 93-94, Χρήστος Μηνάγιας, εκδόσεις Κάδμος, 2014 Tι δείχνουν οι χάρτες Χάρτης 1: Οι περιοχές εντός του πλαισίου νότια της Κύπρου που έχει δεσμεύσει η Άγκυρα μέχρι το τέλος του χρόνου για πραγματοποίηση ερευνών. Σ’ αυτές τις περιοχές πλέει αυτές τις μέρες το ερευνητικό «Barbaros». Χάρτης 2: Είναι η αποτύπωση της τουρκικής άποψης, σύμφωνα με την οποία τα νησιά Κρήτη, Κάσος, Κάρπαθος, Ρόδος και Καστελόριζο δεν έχουν δικαίωμα σε ΑΟΖ. Με αυτόν τον τρόπο η θάλασσα μεταξύ αυτών των νησιών και της Κύπρου γίνεται «τουρκική». Χάρτες 3,4,5: Εμφανίζεται η βαθμιαία «οικοπεδοποίηση» της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ από την Τουρκία, η οποία με τον τρόπο αυτόν εκμεταλλεύεται την ελληνική ακινησία. Χάρτης 6: Η τουρκοκυπριακή ΑΟΖ! Από το geostrategy.gr μέσω http://www.topontiki.gr/

Ποινικοποιούν άστεγους και συσσίτια!

Βάλια Μπαζού Η ιδέα είναι οργουελική! Επειδή δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, αποφάσισαν να το…απαγορεύσουν! Έτσι κήρυξαν παράνομους τους άστεγους αλλά και τους πολίτες και τις οργανώσεις που τους προσφέρουν συσσίτια! Και για να το επιτύχουν πήραν συγκεκριμένα νομοθετικά μέτρα που τους «εξαφανίζουν» από το πλάνο . Η τρομακτική αυτή στρατηγική για την αντιμετώπιση των αστέγων και των ανέργων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στις ΗΠΑ τα τελευταία 5 χρόνια. Ξεκίνησε δειλά το 2009 και σήμερα πλέον έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του National Law Center on Homelessness & Poverty, o αριθμός των αμερικανικών πόλεων που απαγορεύουν στους άστεγους να κάθονται ή να κοιμούνται σε δημόσιους χώρους αυξήθηκε κατά 43% τα τελευταία τρία χρόνια φτάνοντας τις 100! Ο αριθμός των πόλεων που απαγορεύουν στους πολίτες να κοιμούνται ακόμα και μέσα στα αυτοκίνητά τους έφτασε τις 81 από 37 το 2011, σημειώνοντας αύξηση της τάξης του 119%! Την ίδια στιγμή η τελευταία έκθεση (Οκτώβριος 2014) του National Coalition for the Homeless αποκαλύπτει ότι 31 αμερικανικές πόλεις έχουν λάβει νομοθετικά μέτρα που περιορίζουν σημαντικά άτομα και οργανώσεις που προσφέρουν συσσίτια στους άστεγους! Απαγόρευσαν τους άστεγους! Τα πρώτα μέτρα άρχισαν να λαμβάνονται σε αμερικανικές πόλεις το 2009. Ήταν μέτρα κοινωνικά εύπεπτα, μέτρα που κέρδισαν την υποστήριξη μεγάλων επαγγελματικών ομάδων αλλά και μεγάλης μερίδας του πληθυσμού. Τα μέτρα προέβλεπαν ότι δεν θα επιτρεπόταν στους άστεγους να κοιμούνται στους δημόσιους χώρους που βρίσκονται στο εμπορικό και  ιστορικό κέντρο καθώς και στις τουριστικές περιοχές των πόλεων. Θα προστατευόταν, δηλαδή, η «βιτρίνα» της πόλης και η «οικονομική ζωή» από τους ενοχλητικούς που έμειναν στο δρόμο. Μόνο που πέντε χρόνια μετά, αποκαλύπτεται ότι αυτά τα μέτρα που αρχικά έγιναν αποδεκτά χωρίς αντιδράσεις ήταν μόνον η αρχή για την «εξαφάνιση» των αστέγων από τις πόλεις. Έτσι σήμερα, σε 100 αμερικανικές πόλεις οι άστεγοι απαγορεύεται όχι μόνο να κοιμούνται αλλά ακόμα και να κάθονται σε όλους τους δημόσιους χώρους! Και ακόμα, 81 πόλεις προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα απαγορεύοντας σε όσους έχασαν τα σπίτια τους και τη δουλειά τους να κοιμούνται ακόμα και μέσα στα αυτοκίνητά τους! Στην παρανομία τα συσσίτια Το δεύτερο απολύτως απαραίτητο βήμα για να «εξαφανίσουν» τους άστεγους ήταν να βγάλουν στην παρανομία άτομα και οργανώσεις που προσφέρουν συσσίτια. Για να επιτύχουν τις νομοθετικές ρυθμίσεις, για να καταστήσουν και αυτά τα μέτρα εύπεπτα στην κοινή γνώμη, τους προσέδωσαν επιστημονικό περίβλημα. Έτσι ξεκίνησαν προπαγάνδα με διάφορους πρόθυμους επιστήμονες οι οποίοι υποστήριζαν ότι τα συσσίτια δεν λύνουν το πρόβλημα, αντίθετα το διαιωνίζουν. Ότι οι άστεγοι και οι άνεργοι βολεύονται και δεν έχουν κίνητρο να βγουν από το τούνελ της άθλιας ζωής τους. Και ακόμα ότι ανεκτές πρέπει να γίνονται μόνον οι δομές που διοικούνται από τις αρχές της πόλης και όχι οι πρωτοβουλίες πολιτών και οργανώσεων γιατί το πρόβλημα απαιτεί ολιστική αντιμετώπιση. Έφτασαν, μάλιστα, στο σημείο να υποστηρίζουν ότι εάν μείνουν εκτός ρυθμιστικού ελέγχου οι πρωτοβουλίες πολιτών και οργανώσεων θα προκληθεί σπατάλη τροφίμων! Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι μέχρι σήμερα 31 πόλεις να έχουν λάβει νομοθετικά μέτρα που περιορίζουν δραματικά τις πρωτοβουλίες για τη σίτιση των αστέγων και ανέργων. Πρόστιμα και εμπόδια Τα μέτρα που έχουν λάβει οι 31 πόλεις για τον περιορισμό των συσσιτίων  στηρίζονται στην επιβολή γραφειοκρατικών εμποδίων, στην επιβολή ειδικών τελών και προστίμων για τη χρήση δημόσιου χώρου, στον χρονικό περιορισμό των δράσεων των οργανώσεων αλλά και στην υιοθέτηση πολύ αυστηρών προδιαγραφών. Συγκεκριμένα: -Τα άτομα ή οι οργανώσεις που θέλουν να μοιράσουν τρόφιμα σε δημόσιο χώρο (πάρκα, πλατείες κλπ), υποχρεώνονται να παίρνουν άδεια πληρώνοντας, όμως, ειδικό τέλος για τη χρήση του χώρου που κυμαίνεται ανάλογα με τη ρύθμιση που έχει υιοθετήσει κάθε πόλη από 100 έως 1250 δολάρια ανάλογα με τον αριθμό των ατόμων που θα σιτιστούν. Εάν μια οργάνωση προχωρήσει στη διανομή τροφίμων χωρίς άδεια πληρώνει πρόστιμο 2000 δολάρια. - Άλλες πόλεις περιορίζουν τους χώρους που γίνεται η διανομή τροφίμων  προκειμένου να μην δημιουργούνται σταθερά σημεία σίτισης αστέγων. Έτσι πήραν απόφαση που δεν επιτρέπει να γίνεται συσσίτιο στην ίδια περιοχή πάνω από 4 φορές το χρόνο. Με τον τρόπο αυτό μειώνουν δραστικά και τον αριθμό των ατόμων που μπορούν να σιτιστούν αφού οι άστεγοι δεν έχουν τρόπο να ενημερώνονται για το πού και πότε μεταφέρονται τα συσσίτια κάθε φορά. - Άλλες πόλεις απαγορεύουν τα συσσίτια στο κέντρο και δίνουν άδειες με το αζημίωτο μόνον για τα περίχωρα. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούν ανυπέρβλητα εμπόδια στους άστεγους, οι οποίοι δεν έχουν δυνατότητα πρόσβασης στα προάστια. Η επιλογή κρύβει και μια υποχθόνια σκέψη. Πετώντας τους άστεγους σε περιοχές αμιγούς κατοικίας, ξέρουν ότι τους φέρνουν αντιμέτωπους με το ισχυρό κίνημα «Όχι στην αυλή μου» που υπάρχει στις γειτονιές πολλών αμερικανικών πόλεων, στις οποίες, μάλιστα, δραστηριοποιείται ιδιωτική αστυνομία.. -Αρκετές πόλεις στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν εμπόδια στις οργανώσεις και να περιορίσουν τα συσσίτια, επέβαλαν πολύ αυστηρούς κανονισμούς για την ασφάλεια των τροφίμων. Έτσι  απαιτούν τα άτομα και οι οργανώσεις να έχουν πάρει άδεια για τη διανομή τροφίμων από τις υπηρεσίες υγείας και να τηρούν τις προδιαγραφές για την υγιεινή και την ασφάλεια τροφίμων λες και πρόκειται για επαγγελματικούς χώρους σίτισης. Οι αρχές, δηλαδή, θεωρούν ότι ένας άστεγος μπορεί να τρώει άφοβα από τα σκουπίδια αλλά όχι το φαγητό μιας οργάνωσης που δεν πληροί τους επαγγελματικούς κανόνες ασφάλειας και υγιεινής των τροφίμων. Έτσι, μαγειρευτά φαγητά μπορούν να διανέμονται σε αστέγους μόνον εάν έχουν παρασκευαστεί σε εγκεκριμένους χώρους ενώ για τη διανομή προσυσκευασμένων τροφίμων απαιτείται κάθε φορά η έκδοση άδειας που κοστίζει 50 δολάρια ή  από 150 έως 300 δολάρια για ετήσια άδεια. Αξίζει να σημειωθεί ότι χρονικά η επιβολή μέτρων για την απαγόρευση των αστέγων και τον περιορισμό των συσσιτίων συμπίπτει με την τρομακτική αύξηση του αριθμού τους στις ΗΠΑ. Συγκεκριμένα: Το ποσοστό των άστεγων παιδιών αυξήθηκε κατά 73% από την αρχή της κρίσης με αποτέλεσμα σήμερα να είναι 1,1 εκατομμύριο οι άστεγοι μαθητές σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Τμήματος Εκπαίδευσης των ΗΠΑ Το ποσοστό των άστεγων οικογενειών αυξήθηκε κατά 61% από το 2007, όταν άρχισε η κρίση και οι κατασχέσεις σπιτιών Παράλληλα, σε αφιέρωμα που δημοσιεύθηκε στο διεθνούς κύρους ιατρικό περιοδικό «Lancet», επισημαίνεται ότι συνολικά, μέσα στο έτος έως 4 εκατομμύρια Ευρωπαίοι και 3,5 εκατομμύρια Αμερικανοί βιώνουν την οδυνηρή εμπειρία του να προσπαθούν να επιβιώσουν χωρίς να έχουν στέγη, αριθμός που συνεχώς αυξάνεται. http://www.topontiki.gr/article/86310/Poinikopoioun-astegous-kai-sussitia

Αττίλας 3 ενόψει;

Η είδηση για το σχεδιασμό της Τουρκίας να εγκαταστήσει πλατφόρμα εξόρυξης υδρογονανθράκων εντός της κυπριακής ΑΟΖ θα έπρεπε να ηχήσει ως πραγματικός συναγερμός για την Ελλάδα, την Κύπρο αλλά και την ΕΕ.

Θέμης Τζήμας

Με το ενιαίο αμυντικό δόγμα ουσιαστικά απαξιωμένο και την αμυντική υπεράσπιση της κυπριακής δημοκρατίας εξαρτημένη από τη συμμαχία με το Ισραήλ, της οποίας τα οφέλη παρεμπιπτόντως περιμένουμε ακόμα να δούμε, η Κύπρος και η Ελλάδα δείχνουν πιο αδύναμες από ποτέ να εμποδίσουν την κλιμάκωση του επεκτατισμού της Τουρκίας ο οποίος εκδηλώνεται εις βάρος μιας σειράς γειτονικών της κρατών.

Την ίδια στιγμή, η κοινή εξωτερική πολιτική της ΕΕ που με τόση αποφασιστικότητα εκδηλώθηκε υπέρ του νέου καθεστώτος στην Ουκρανία περιορίζεται σε κούφιες ανακοινώσεις όταν πρόκειται για τα δικαιώματα ενός κράτους – μέλους της.

Η Ελλάδα ακολουθεί εδώ και καιρό μια καταστροφική εξωτερική πολιτική, συντασσόμενη άλλοτε με τα συμφέροντα της Τουρκίας και μιας σειράς ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και άλλοτε εγκαταλείποντας παραδοσιακούς συμμάχους της προς όφελος μιας εκδοχής του “Ανήκομεν εις την Δύσιν”, που με δυσκολία θα εφήρμοζε σε τέτοια έκταση ακόμα και ο μεταπολιτευτικός Κ. Καραμανλής.

Κυρίως όμως με ευθύνη των πλήρως υποταγμένων στον ξένο παράγοντα ηγεσιών, οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν εμπεδώσει ένα αίσθημα αδυναμίας στον ελληνικό λαό- πλήρως ευθυγραμμισμένο με τις εθνικόφρονες καταβολές του νυν πρωθυπουργού - και εναπόθεσης της ασφάλειας του ελληνισμού σε υπερτιμημένους “άξονες”.

Λαός όμως που δεν είναι ο ίδιος ώριμος και αποφασισμένος να υπερασπιστεί τα δίκαιά του δεν μπορεί να προσδοκά υπεράσπιση από κανέναν παρά μόνο χρησιμοποίησή του προς όφελος αλλότριων συμφερόντων.

Το πρόβλημα με την Τουρκία έχει να κάνει αφενός με το γενικευμένο περιφερειακό αναθεωρητισμό της. Αφετέρου με την πεισματική της προσπάθεια να κατακτήσει το ρόλο του κατεξοχήν αλλά και αυτόνομου ως προς τις ισχυρότερες δυνάμεις, τοποτηρητή των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή, σε αυτή τη φάση όχι μέσα από τον κεμαλικό δρόμο αλλά μέσα από μια εκδοχή πολιτικού ισλάμ την οποία η Τουρκία φιλοδοξεί να προωθήσει ως γέφυρα αναγκαία για την επικοινωνία της Δύσης με τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς.

Η αυτοθεώρηση της Τουρκίας ως περιφερειακής υπερδύναμης με παγκόσμια απήχηση την οδηγεί σε επικίνδυνες τόσο για την ίδια εμπλοκές όσο και για τους γείτονές της, ιδίως εκείνους που βρίσκονται σε θέση αδυναμίας.

Η στάση της απέναντι στην Κύπρο σε ό,τι αφορά το θέμα της ΑΟΖ αποτελεί μια έμπρακτη απόπειρα νέου περιορισμού των δικαιωμάτων της κυπριακής δημοκρατίας και απόσπασης τμήματος της οικονομικής της ζώνης προς όφελος της Τουρκίας. Υπ' αυτήν την έννοια, ιδίως η πρόθεση της Τουρκίας για τοποθέτηση πλατφόρμας στην κυπριακή ΑΟΖ συνιστά δρομολόγηση ενός Ατίλλα 3.

Αν η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση δεν αντιδράσουν αποτελεσματικά και εγκαίρως θα βρεθούν στη θέση είτε να πρέπει να αντιδράσουν δυναμικά και εκ των υστέρων, δηλαδή από χειρότερη θέση, είτε να αποδεχτούν ότι η Κύπρος και εκ των πραγμάτων και η Ελλάδα αποτελούν χώρες δορυφοριοποιημένες ως προς την Τουρκία, μειωμένης κυριαρχίας.

Η δε κοινή εξωτερική πολιτική της ΕΕ θα αποδειχτεί είτε εν γένει ασήμαντη, είτε επιλεκτικά και μόνο ασκούμενη εκεί που τα συμφέροντα των ΗΠΑ τη χρειάζονται ως πρόσχημα.

Άραγε γιατί η Ελλάδα και η Κύπρος δεν απαιτούν οικονομικές κυρώσεις εις βάρος της Τουρκίας, πολύ ισχυρότερες αυτών που έχουν τεθεί από την ΕΕ εις βάρος της Ρωσίας; Γιατί δεν επανά- ενεργοποιούν πλήρως το ενιαίο αμυντικό δόγμα και γιατί δεν απαιτούν από την ΕΕ να αναγνωρίσει ότι αντιμετωπίζουν- αν μη τι άλλο- αυξημένες ανάγκες αμυντικών δαπανών που δεν μπορούν να υπάγονται στους περιορισμούς των μνημονίων και εν γένει των κανόνων της Ευρωζώνης; Γιατί δεν επανασυνάπτουν παραδοσιακές συμμαχίες που είχαν προσδώσει στην Ελλάδα αυξημένο και ισχυρότατο ρόλο σε όλη τη Μ. Ανατολή έναντι της Τουρκίας;

Μακριά από εθνικιστικούς παροξυσμούς και λοιπές καταστροφικές αντιλήψεις είναι απαραίτητο να αποφασιστεί και να υλοποιηθεί από την Ελλάδα και από άλλες δυνάμεις μια πολιτική περιφερειακού περιορισμού του τουρκικού τυχοδιωκτισμού που έχει από καιρό καταστεί επικίνδυνος.

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/attilas-3-enopsei

Τα ατιμώρητα εγκλήματα της γερμανικής Μεραρχίας Εντελβάις στην Ελλάδα

Τα ολοκαυτώματα σε Μουσιωτίτσα, Κομμένο Άρτας, Λιγκιάδες Ιωαννίνων, Παραμυθιά και Κεφαλονιά

news247 

Η «Μηχανή του Χρόνου» ερευνά και παρουσιάζει ανήμερα της εθνικής επετείου τη δράση της μεραρχίας Εντελβάις, που αιματοκύλησε την Ήπειρο, το 1943- 44.

Πρόκειται για ένα δίωρο ντοκιμαντέρ που δημιουργήθηκε μετά από πολύχρονη έρευνα σε αρχεία, επιτόπιες συνεντεύξεις και συνεργασία με κορυφαίους ιστορικούς από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι Γερμανοί την αποκαλούν «άσπιλη» και «ηρωική» μεραρχία, αλλά η πραγματική ιστορία της αποτελεί όνειδος και εξοργίζει για τα εγκλήματά της.

Μέσα σε λίγους μήνες κατέκαψε εκατοντάδες χωριά και έκανε τα ολοκαυτώματα στο Kομμένο της Άρτας, στους Λιγκιάδες Ιωαννίνων, στη Μουσιωτίτσα, ενώ εξολόθρευσε τον εβραϊκό πληθυσμό των Ιωαννίνων. Υπολογίζεται ότι σκότωσαν πάνω από 2.500 άμαχους στην Ήπειρο, αλλά και 10.000 Ιταλούς αιχμαλώτους της λεγόμενης μεραρχίας Άκουι. Ακόμα οργάνωσαν τους Τσάμηδες στην Παραμυθιά για την εξόντωση των προκρίτων. Η μεραρχία Εντελβάις δολοφόνησε άμαχους με το πρόσχημα των αντιποίνων.

Βίασε, έκλεψε και ερήμωσε δεκάδες χωριά με το πρόσχημα ότι οι χωρικοί βοηθούσαν τους αντάρτες του ΕΔΕΣ και του ΕΛΑΣ.

Μουσιωτίστα και Κομμένο

Στο πρώτο μέρος η εκπομπή φωτίζει τα ολοκαυτώματα στη Μουσιωτίτσα Ιωαννίνων με 152 νεκρούς και στο Κομμένο Άρτας, όπου φονεύθηκαν 317 άνδρες, γυναίκες και μωρά παιδιά. Στην εκπομπή αποκαλύπτονται τα ονόματα των αξιωματικών και στρατιωτών που διέπραξαν τα ειδεχθή εγκλήματα, χωρίς ποτέ να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους. Μάλιστα κάποιοι από αυτούς έγιναν επιφανή στελέχη της μεταπολεμικής Γερμανίας. Παρουσιάζονται συγκλονιστικές μαρτυρίες ανθρώπων που επέζησαν από τις σφαγές. Οι περισσότεροι γλίτωσαν από καθαρή τύχη. Είτε γιατί τραυματίστηκαν και οι Ναζί στρατιώτες τους θεώρησαν νεκρούς είτε γιατί κατάφεραν να κρυφτούν. Στο Κομμένο Άρτας δεν σεβάστηκαν ούτε τη χαρά του χωριού. Την προηγούμενη μέρα είχε γίνει γάμος και οι Γερμανοί εκτέλεσαν χωρίς δισταγμό το ζευγάρι, τους καλεσμένους και ξεκλήρισαν την οικογένεια της νύφης. Από τα εννέα παιδιά της οικογένειας, επέζησαν μόνο δυο, που περιέγραψαν στον Χρίστο Βασιλόπουλο τα τραγικά συμβάντα.

 

Η συνεργασία της Εντελβάις με τους Τσάμηδες στο έγκλημα της Παραμυθιάς

Οι στρατιώτες της Εντελβάις συνεργάστηκαν με τους αλβανόφωνους κατοίκους της Θεσπρωτίας, τους λεγόμενους Τσάμηδες. Με επίσημα έγγραφα από τα γερμανικά αρχεία, η «Μηχανή του Χρόνου» εμφανίζει τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν οι Γερμανοί σε συνεργασία με τους Τσάμηδες, το καλοκαίρι του 43, στη Θεσπρωτία. Σκότωσαν κατοίκους, ενώ άλλους τους έστειλαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, βίασαν γυναίκες και άρπαξαν περιουσίες. Εκτέλεσαν και τους πιο επιφανείς πολίτες της Παραμυθιάς Θεσπρωτίας, 49 πρόκριτους με το πρόσχημα των αντιποίνων.

Η εξόντωση των Εβραίων των Ιωαννίνων

Οι καταδρομείς της Εντελβάις οργάνωσαν σύμφωνα με τις οδηγίες του γερμανικού αρχηγείου στην Αθήνα, τον εκτοπισμό της εβραϊκής κοινότητας. Σχεδόν 2.000 Γιαννιωτοεβραίοι βρέθηκαν στο Άουσβιτς- Μπιρκενάου, από τους οποίους επέστρεψαν μόνο 163. Δύο επιζήσασες του ολοκαυτώματος διηγήθηκαν στον Χρίστο Βασιλόπουλο εκείνες τις φρικιαστικές ώρες που τις συνέλαβαν και τις μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

 

Η σφαγή στους Λιγκιάδες

Η δολοφονία ενός και μόνο Γερμανού αξιωματικού από αντάρτες, αν και τυχαία, ήταν αρκετή για να ανοίξει ένας νέος κύκλος αίματος από την Εντελβάις. Στις 3 Οκτωβρίου του 1943 έσφαξαν και έκαψαν συνολικά 86 κατοίκους στους Λιγκιάδες Ιωαννίνων. Τα περισσότερα ήταν γυναικόπαιδα. Ο μοναδικός επιζών περιγράφει στη «Μηχανή του Χρόνου» πως γλύτωσε, αν και ήταν μόλις 15 μηνών και πληγωμένος βαριά από την ξιφολόγχη ενός αδίστακτού Γερμανού. Ο επίλογος στις μπυραρίες.

Ο επίλογος στις μπυραρίες

Κάθε χρόνο, την Πεντηκοστή, στο Μίτενβαλντ της Βαυαρίας, βετεράνοι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και νοσταλγοί του ναζιστικού παρελθόντος, συναντώνται και θυμούνται τα «ηρωικά» κατορθώματα της γερμανικής μεραρχίας, Εντελβάις. Μόνο που τα αυτά «κατορθώματα» δεν είναι τίποτα άλλο από ατιμώρητα εγκλήματα πολέμου κατά του άμαχου πληθυσμού. Δήμαρχος στην περιοχή υπήρξε ο γιός του αιμοσταγούς συνταγματάρχη Ζάλμινγκερ, ο οποίος ευθύνεται για τις περισσότερες σφαγές. Όταν επιχείρησαν να τον συναντήσουν εκπρόσωποι από τα μαρτυρικά χωριά της Ηπείρου, αρνήθηκε να τους δει.

Play Button

Στην εκπομπή μιλούν για τη δημιουργία και τη δράση της Εντελβάις και εξηγούν πως οι στρατιώτες της μετατράπηκαν σε δολοφονικές μηχανές, οι: Ιάσων Χανδρινός ιστορικός, Θανάσης Γκότοβος καθηγητής στο τμήμα φιλοσοφίας του Παν/μιου Ιωαννίνων, Αλέκος Ράπτης ιστορικός ερευνητής (συνεργάτης με το Γερμανό ερευνητή Μάγιερ, που αποκάλυψε τη δολοφονική ταυτότητα της μεραρχίας), Απόστολος Παπαγεωργίου ιστορικός ερευνητής (συνεργάτης με το Γερμανό ερευνητή Μάγιερ, που αποκάλυψε τη δολοφονική ταυτότητα της μεραρχίας), Μωυσής Ελισάφ, πρόεδρος Ισραηλίτικης κοινότητας Ιωαννίνων – καθηγητής παθολογίας, Δημήτρης Βλαχοπάνος συγγραφέας – φιλόλογος. Κάτοικοι από τη Μουσιωτίτσα Ιωαννίνων, το Κομμένο Άρτας και τους Λιγκιάδες Ιωαννίνων, που επέζησαν από το μακελειό και έχασαν τις οικογένειες τους αφηγούνται λεπτό προς λεπτό τις δραματικές στιγμές της σφαγής.

Μιλούν ακόμα επιζώντες από το ολοκαύτωμα των Εβραίων, αλλά και κάτοικοι της Κεφαλονιάς και Ιταλοί βετεράνοι που είδαν τη δολοφονική μανία των στρατιωτών της Εντελβάις. Στη «Mηχανή του Xρόνου» παρουσιάζονται σπάνια φωτογραφικά ντοκουμέντα, έγγραφα από τα γερμανικά αρχεία, αλλά και παλαιότερη συνέντευξη του Γερμανού ιστορικού ερευνητή Μάγιερ που κατέγραψε τα εγκλήματα της Εντελβάις στην Ελλάδα. ΤΡΙΤΗ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, 19:15 – 21:00 από την ΝΕΡΙΤ.

ΤΡΙΤΗ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, 19:15 – 21:00 από την ΝΕΡΙΤ

http://www.mixanitouxronou.gr/

Δύο κείμενα για πολιτικούς και αναλυτές με ουσιαστικό ενδιαφέρον για τα όσα συμβαίνουν σχετικά με το δημόσιο χρέος της χώρας μας

Δύο κείμενα θα δημοσιεύσω σήμερα, με την βεβαιότητα ότι θα φανούν χρήσιμα όχι μόνον σε πολιτικούς και αναλυτές αλλά και στους αναγνώστες που δεν ενδιαφέρονται μόνον επιφανειακά για τα όσα συμβαίνουν σχετικώς με τοδημόσιο χρέος μας.

Το πρώτο κείμενο ανάγεται στην προπολεμική εποχή, όταν το Διεθνές Δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, που αδυνατούσε να αποπληρώσει το χρέος της.

Το 1936 στην Ελλάδα υπήρχε η δικτατορία του Ι. Μεταξά, ο οποίος αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που η χώρα είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα «Societe Commerciale de Belgique». Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς υποχρεώσεις της.

Η Ελλάδα απάντησε, ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, επειδή δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του λαού και της χώρας. Συγκεκριμένως, η ελληνική κυβέρνηση ανέφερε (όπως μεταφέρουν οι eleytheroi-ellines):

«Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο (Yearbook of the International Law Commission, 1980, v.l., σέλ.25).

Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα: «Ενίοτε, μπορεί να υπάρξει μάι έκτακτη κατάσταση, η οποία κάνει αδύνατο για τις κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα.

» Είναι αδύνατον να πληρώσει μία κυβέρνηση το χρέος και την ίδι στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών της.

» Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει μερικά ή ολικά τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό θέτει σε κίνδυνο την λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας. Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τηδιοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και α μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους».

Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές Δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο πρόεδρός της Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρας του.

Στη συνέχεια, θα παραθέσω αποσπάσματα από το βιβλίο του καθηγητή Α. Ανδρεάδη «Εθνικά Δάνεια και Ελληνική Δημόσια Οικονομία», έκδοσης του 1925. Ο δε καθηγητής Ανδρεάδης, κάθε άλλο παρά τυχαίος ήταν. Με αυτά επιβεβαιώνεται πως οι Γερμανοί του Βίσμαρκ μας ενέπλεξαν στον πόλεμο του «Μαύρου ’97» με την Τουρκία, απλώς και μόνον για να εξασθενήσουμε τόσο, ώστε να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο στη χώρα μας.

Γράφει ο Α Ανδρεάδης: «Οι Γερμανοί ομολογιούχοι (…) διεδραμάτισαν πρωτεύον πρόσωπον εν τη ιστορία του δημοσίου ημών χρέους, συνεπενεγκόντες και το ναυάγιον των διαπραγματεύσεων του 1896, τέλος δ’ ωθήσαντες την Κυβέρνησίν των εις το να επιβάλη ημίν Έλεγχον μετά πόλεμον ου η κήρυξις υπό της Τουρκίας οφείλεται εις εισηγήσεις της, ανάγκη να ερευνήσωμεν τα κατ’ αυτούς:

» (…) Η Γερμανική Κυβέρνησις υπήρξε μία εκ των πρώτων αίτινες εσκέφθησαν να μεταχειρισθώσι την εθνικήν αποταμίευσιν ως όπλον εξωτερικής πολιτικής. Τούτο δ’ όμως πράττουσα είχεν αναλάβη ηθικήν υποχρέωσιν απέναντι των υπηκόων της. Υπήρχεν δε ιστορικόν προηγούμενον: κατά τας παραμονάς της εκχωρήσεως της Θεσσαλίας, όταν ο Βίσμαρκ μας είχεν αναγκάση να κανονίσωμεν το προηγηθέν του συντάγματος του 1843 προς την Βαυαρίαν χρέος.

» (…) Εξ ου εικάσθη δικαίως ότι εν τω μεταξύ ο Σουλτάνος είχε λάβη έξωθεν ενθαρρύνσεις. Κοινόν δε μυστικόν ήτο ότι αι ενθαρρύνσεις προήλθον εκ Γερμανίας και ότι ο υπό του Βερολίνου επιδιωκόμενος απώτερος σκοπός ήτο η ικανοποίησις των Γερμανών ομολογιούχων δια της επιβολής ελέγχου.

» (…) Ημείς από των πρώτων ημερών των εχθροπραξιών έπρεπε να είχομεν αντιληφθή ότι θα εχρειαζόμεθα προσεχώς δάνειον προς εκκαθάρισιν του πολέμου και πιθανώς προς καταβολήν αποζημιώσεως, και ότι κατ’ ακολουθίαν, εφ’ όσον η έλλειψις συμβιβασμού μας έκλειε τας πύλας των ξένων χρηματιστηρίων, θα έπρεπε να σπεύσωμεν να συμβιβασθώμεν με τους δανειστάς».

Για την αντιγραφή, ο Μακεδών

http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=198615

Εικόνες από το Παρίσι: οι μποέμ και ο ποιητής τους

«…Ένας κόσμος καταρρέει και ένας άλλος διακυβεύεται. Διακυβεύεται γι αυτούς που αποπειράθηκαν να συλλέξουν τα άπειρα θραύσματα του νέου κόσμου, προκειμένου να τον αναγνώσουν. Και διεκδικείται από όλους…» 

της Μαριλένας Καρρά

Το Παρίσι συνιστά την εικόνα μιας καταστροφής. Μέσα από τα ερείπια αναδεικνύεται -ίσως- ως το πιο δυναμικό και βίαιο πεδίο μάχης του 19^ου αιώνα. Ένα πεδίο μάχης ανάμεσα στους πρωτοαναδυόμενους πολιτικούς αντιπάλους του καπιταλιστικού κόσμου. Ένα πεδίο μάχης μεταξύ της θεολογίας από την μία, και των μηχανισμών από την άλλη. Ένα πεδίο μάχης μεταξύ του γραμμικού λόγου και της εικόνας. Του μύθου και της ιστορίας. Του εμπορεύματος και της ανθρώπινης χειραφέτησης.

Ένας κόσμος καταρρέει και ένας άλλος διακυβεύεται. Διακυβεύεται γι αυτούς που αποπειράθηκαν να συλλέξουν τα άπειρα θραύσματα του νέου κόσμου, προκειμένου να τον αναγνώσουν. Και διεκδικείται από όλους. Αντικρουόμενες πολιτικές μερίδες, παρατάσσουν τις δυνάμεις τους. Είτε στο όνομα της μοναρχίας και της προστασίας της νομιμότητας, είτε στο όνομα του φιλελευθερισμού και του κοινοβουλευτισμού, είτε πίσω από τα οδοφράγματα των «τρομοκρατών της κοινωνικής ειρήνης» της γαλλικής πρωτεύουσας. Μεταξύ άλλων είναι και οι μποέμ που συγκαταλέγονται στα πιο ριζοσπαστικά και συγκρουσιακά πολιτικά υποκείμενα της εποχής. Η κοινωνική τους θέση επισφαλής. Η ζωή τους άτακτη, μοιάζει να επαφίεται στην τύχη. Οι συνθήκες του βίου τους είναι που προσδιορίζουν και τα χαρακτηριστικά αυτών των συνωμοτών της πόλης.

Το Παρίσι υπάγεται σε μια διαρκή μεταμόρφωση. Οι χώροι μεταμορφώνονται για να φιλοξενήσουν την πρωτοφανή συρροή εμπορευμάτων. Οι άνθρωποι μεταμορφώνονται, συμμετέχοντας στην ραγδαία μετατόπιση των ρόλων, των εμπειριών και των εικόνων. Οι μποέμ μεταμορφώνονται από τη μέρα έως τη νύχτα, οικειοποιούμενοι τις πολλαπλές εμπειρίες που έχει να τους προσφέρει η πόλη. Είναι εξτρεμιστές, θαμώνες στα σκοτεινά καπηλειά της Μονμάρτης και σε πορνεία στις όχθες του Σηκουάνα, είναι ρακοσυλλέκτες, είναι πλάνητες. Με λίγα λόγια, είναι οι συλλέκτες της μοντέρνας ζωής, στην οποία αναφερόταν ο Μπωντλαίρ. Ως ρακοσυλλέκτες αξιοποιούν τα «σκουπίδια» του υλικού κόσμου της βιομηχανίας, ως πλάνητες χάνονται μέσα στη μάζα «φωτογραφίζοντας» μνημονικά τις στοιχειώδεις χειρονομίες του πλήθους, τις στοιχειώδεις χειρονομίες της ζωής πίσω από τις οποίες βρίσκονται μεταμφιεσμένοι οι μύθοι της νεωτερικότητας. Οι μύθοι αυτοί δεν είναι παρά οι διαρκείς επαναλήψεις των σημείων εκείνων της παριζιάνικης καθημερινότητας που θεωρούνται σταθερά και αναλλοίωτα για τις μάζες. Με ποιο κεντρικό το σημείο εκείνο, που υπερασπίζεται την ιδέα της συνεχούς προόδου της νέας εποχής. Οι βιτρίνες φωτεινές και εντυπωσιακές, φιλοξενούν τη σύγχρονη μόδα αποκρύπτοντας τεχνηέντως τόσο τη σκόνη που πέφτει πάνω στα πολύτιμα αντικείμενα του βιομηχανικού κόσμου, όσο και την κυριαρχική δομή των ταξικών σχέσεων και την εξαθλίωση των μαζών. Μια κριτική των μύθων της μοντέρνας ζωής μοιάζει μάλλον με την εφεύρεση ενόςμηχανισμού, του οποίου το μαύρο κουτί, θα συλλέγει τις «άχρηστες» για τους υπερασπιστές της προόδου, εικόνες, που προσφέρει η αστική ζωή και που έμελλαν να σοκάρουν όχι μόνο τους πρώτους ανθρώπους που τις αντίκρισαν αλλά και πολλές κατοπινές γενιές, κατασκευάζοντας διαλεκτικά πλέγματα μεταξύ τους.

Οι εικόνες της πόλης, και κατεξοχήν η εικόνα του πλήθους, υπήρξε εμβληματική για την ποίηση του Μπωντλαίρ. Στα Άνθη του κακού, όμως, η κίνηση του πλήθους δεν αναπαρίσταται πουθενά. Συνιστά, όμως, κατά τη διατύπωση του W. Benjamin, το «κινούμενο πέπλο», μέσα από το οποίο ο Μπωντλαίρ είδε το Παρίσι. Είναι μια μάζαεσωτερική. Ο Μπωντλαίρ ως πλάνης, ως μποέμ, ως ρακοσυλλέκτης, ως τζογαδόρος, ως μοντέρνος άνθρωπος που προσλαμβάνει τον εφήμερο, ενίοτε τυχαίο, συμπτωματικό και θραυσματικό χαρακτήρα του καιρού του, επιτρέπει την υποβολή του στον παράγοντα του σοκ από τον βομβαρδισμό των άπειρων εικόνων. Και αυτό το σοκ συνιστά για τον ίδιο το κεντρικό στοιχείο της δημιουργικής διαδικασίας. Ο Μπωντλαίρ έρχεται να παραθέσει ένα έργο που δια της αλληγορίας και του λυρικού του χαρακτήρα, διατηρεί την κοινωνική του διάσταση. Η στροφή προς τα κοινωνικά ζητούμενα επιτελείται μέσα σε έναν χρόνο ανιστορικό, έναν χρόνο εκπραγματισμένο, κινητοποιούμενου μέσω αυτού που αργότερα ο Μ. Προυστ θα υποδείξει ως αθέλητη μνήμη. Η αρχαϊκή εικόνα μιας μονομαχίας είναι ικανή στον Μπωντλαίρ να μιλήσει αλληγορικά για την εργασία του ποιητή. Η εικόνα των άστρων που στέκουν όμοια και απαράλλακτα στα μάτια εκατομμυρίων ανθρώπων είναι αντίστοιχα ικανή να μιλήσει για τον φετιχισμό του εμπορεύματος.

Ο Μπωντλαίρ θα αποτελέσει, εν τέλει, ένα εμβληματικό παράδειγμα των μοντέρνων χρόνων, καθώς επινοεί έναν λόγο που θα σταθεί ως σημαντικό πρωτο-υλικό για την κριτική των σύγχρονων κοινωνιών. Αποσπώντας τις στιγμές από το ιστορικό συνεχές, αποσπώντας τις εικόνες από τις ταξινομήσεις του κυρίαρχου λόγου της εξουσίας και παίζοντας σε ένα παιχνίδι μεταμορφώσεων και αλληγοριών, θα μιλήσει για τις αθέατες πλευρές, για τους κρυμμένους μηχανισμούς της φαντασμαγορικής πόλης, του εγκόσμιου παραδείσου, υπονομεύοντας την εικόνα του Παρισιού ως τέτοια.

http://www.hitandrun.gr/ikones-apo-parisi-boem-ke-o-piitis-tous/