Αρκετοί, κυρίως οι παλιότεροι αλλά ενδεχομένως και οι πιο νέοι, θα θυμούνται τους στίχους ενός δημοφιλούς τραγουδιού που ερμήνευσε ο Γιάννης Καλατζής και αναφερόταν στον... Κουταλιανό. Σε εκείνο τον τύπο που ναι μεν «σίδερα μασάει», «τρένα σταματάει» και «βουνά γκρεμίζει», μα τελικά «τρέμει σαν το ψάρι στην κυρά του μπρος». Αν λοιπόν το σκεφτούν λίγο καλύτερα, ίσως καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι ταιριάζουν γάντι στους ηγέτες δύο πολύ ισχυρών θεωρητικά ευρωπαϊκών χωρών, Γαλλίας και Ιταλίας, που δεν διστάζουν να κάνουν... τσαμπουκά στο εσωτερικό, όταν όμως βρίσκονται μπροστά στην «φράου Μέρκελ» στέκονται προσοχή.
Το επιβεβαίωσε άλλωστε, μόλις προχθές, ο Γάλλος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, που επισκέφθηκε το Βερολίνο λίγες μέρες μετά την τηλεοπτική συνένευξη του Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος δήλωνε πως η μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3% (όπως απαιτεί το Δημοσιονομικό Σύμφωνο) «δεν αποτελεί πρώτη προτεραιότητα» για τον ίδιο και την κυβέρνησή του. Κατά τη συνάντησή του με τη Γερμανίδα καγκελάριο, όμως, ο Βαλς εμφανίστηκε πιο... συνεργάσιμος εν συγκρίσει με τον Πρόεδρο: «Θέλω να διαβεβαιώσω τους Γερμανούς -είπε- ότι θα υλοποιήσουμε τις μεταρρυθμίσεις, γιατί αυτό είναι προς το συμφέρον της Γαλλίας». «Κατανοώ τις αμφιβολίες και τα ερωτήματα του γερμανικού λαού και των εκπροσώπων του», συνέχισε ο Βαλς, σε εμφανώς απολογητικό ύφος.
Άραγε, ο Γάλλος πρωθυπουργός πήρε κάποιο σοβαρό αντάλλαγμα από τους Γερμανούς -όπως, για παράδειγμα, την αναγνώριση του δικαιώματος του Παρισιού να πάρει δύο ακόμη χρόνια παράταση για να πιάσει τους στόχους για το έλλειμμα; Μήπως, τουλάχιστον, δέχθηκε τα εύσημα για το γεγονός ότι πρόσφατα, μαζί με τον Ολάντ, «έφαγαν» εν ψυχρώ τον Αρνό Μοντεμπούργ από τη θέση του υπουργού Οικονομικών, επειδή ήταν αρνητικός στις προωθούμενες μεταρρυθμίσεις; Κάθε άλλο -η Μέρκελ περιορίστηκε απλώς να του πει ένα (σχεδόν ειρωνικό) «μπράβο» και να παραπέμψει τις αποτιμήσεις και τις αποφάσεις στην Κομισιόν...
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον Ματέο Ρέντσι. Λίγο μετά την ορκωμοσία του στη θέση του πρωθυπουργού της Ιταλίας, έσπευσε να συναντήσει τη Μέρκελ στο Βερολίνο -κι αυτή αποσαφήνισε τι ακριβώς της είπε: «Ο πρωθυπουργός μου ξεκαθάρισε (...) ότι οι κανόνες της σταθερότητας και της ανάπτυξης ισχύουν κανονικά για την Ιταλία.
Δεν έχω τον παραμικρό λόγο να αμφιβάλλω γι' αυτό», είπε, δηλώνοντας παράλληλα «εντυπωσιασμένη» από τις εξαγγελίες του 39χρονού φέρελπι πολιτικού, ο οποίος αναρριχήθηκε στην εξουσία πατώντας επί... πολιτικών πτωμάτων.
Αυτή την εβδομάδα, αντιθέτως, όταν παρουσίασε με περισσότερες λεπτομέρειες τις αλλαγές στην αγορά εργασίας και βρέθηκε αντιμέτωπος με τα συνδικάτα και τμήμα του Δημοκρατικού Κομματος, ο Ρέντσι έπαψε να είναι χαμογελαστός -πολύ περισσότερο καθώς είχαν προηγηθεί και κάποιες δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι η δημοφιλία του έχει πάρει την κατιούσα. «Με εμένα την έχετε άσχημα, εγώ θέλω να αλλάξω την Ιταλία», απείλησε τους επικριτές του, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα την οποία ούτε θα διανοούνταν να χρησιμοποιήσει απέναντι στη Μέρκελ.
Τελικά, φαίνεται πως οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις Γαλλίας και Ιταλίας δεν διαφέρουν και πολύ από τον «μεγάλο συνασπισμό» της Γερμανίας. Όσο για την περίφημη «συμμαχία του Νότου» κατά του «συντηρητικού Βορρά» (την οποία επικαλούνται αρκετοί, ανάμεσά τους και ο ΣΥΡΙΖΑ), δεν διεκδικεί τίποτε άλλο παρά λίγο περισσότερο χρόνο και... τακτ, όσον αφορά στα μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Στα οποία, εξάλλου, ούτε ο Ολάντ ούτε ο Ρέντσι διαφωνούν επί της ουσίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.